Search for the hero in yourself Het waarom , de voorbereiding , de beslommeringen , trainingen en nog veel meer in functie van " the worlds longest hottest and hardest MTB adventure "
01-11-2010
Verslag Dag 8
Na een relatief goede nacht met slechts 1 incident, ik kwam oog in oog te staan met 2 kangeroes tijdens mijn nachtelijke toiletstop. Ik weet niet wie er het hardst schrok maar de kangeoroes vervolgden hun weg tussen de tenten. Er was ook een meer maar daar zaten zoutwaterkrokodillen in gelukkig waren er 'open' douches
De rit ging over meer dan 140 km meestal over corogations, je kan dat best vergelijken met rijden over spoorwegrails en dat over meer dan 60 km, je weet niet hoe je erover moet rijden, je handen te plaatsen enz. Mijn polsen voel ik niet meer, een marteling voor lichaam en materiaal !
Geloof het of geloof het niet ik begin dit zelfs leuk te vinden, de rit gaat goed ik heb al twee dagen geen pijnstillers meer genomen, al blijft het achteraan links stijf in de bil, de komende weken zal ik zeker alles laten nazien en goed rusten
Vanmorgen tekenden nog 65 deelnemers het startblad, het word een slijtageslag ook vandaag, ze vallen weer met hopen vandaag, de vermoeidheid neemt toe bij alle deelnemers.
Ze laten Christof vandaag niet wegrijden ook al staat hij achtste, een Est krijgt wel vrijgeleide en wint de rit. Hans bevestigd zijn vorm en staat 22 algemeen, Guido 32 gevolgd door Sven, Marc en mezelf
Marc heeft een slechte dag en wordt medisch onderzocht maar kan de rit beëindigen, Sven krijgt het in de laatste km zwaar te verduren, we zijn aangekomen in Cooktown waar de laatste km van de rit tussen de 20 en 30 % naar boven ging dat was nog niet alles, want dan moesten we nog 15 trappen oplopen tot het monument waar de aankomst was, je kan je waarschijnlijk wel inbeelden hoe we eruit zagen, maar het uitzicht was wel de moeite waard , zie fotos organisatie , daarna moesten we nog een zestal km terugrijden naar ons campingplaats .
Morgen nog 1 rit maar 124 km maar wel de gevaarlijkste, vind ik niet erg verstandig van de organisatie temeer dat de meesten erdoor zitten, ik ga het zeker voorzichtig houden, mijn doel is uiteindelijk dit avontuur in een degelijke staat uit te rijden, tenslotte op de laatste dag nog een tijdrit van een kleine vijftig km, het zit er bijna op
Het is zeker een onvergetelijk avontuur, maar één keer is genoeg daar blijf ik bij!
Vandaag weer meer dan 150 km en de temperaturen stegen onderweg naar 53 graden, het was loodzwaar voor mens en materiaal , de enige voertuigen buiten de bevoorradingen die je ziet zijn rail trucs , gevaartes van meer dan 50 m lang die dus enorm veel stof maken , de rit was zo oneffen als iets ze noemen dat corogations !!
De vermoeidheid slaat toe bij de deelnemers , enorm veel valpartijen en stukken vandaag , Christof rijdt in de laatste km weer lek anders had hij meegesprint voor de dagoverwinning , nu wint hij wel in zijn categorie en wordt ook bijna leider in de masters categorie , de rest van de belgen komen goed en veilig aan , nog 2 dagen en een tijdrit en we zijn er , het grenst soms aan het waanzinnige maar we zijn eraan begonnen en moeten erdoor !!
Rit 6 is gereden maar er was geen klassement door het overlijden van een Nederlandse deelnemer. De rit ging door de outback waar we temeraturen kregen van 50,3 graden. Ik vormde een groep met Guido, Sven, Marc en Kurt en we reden met een gemiddelde van 30,6 km de 120 km uit. De laatste 20 km kwamen we bij Christof die was lekgereden, ikzelf viel ook lek maar de band vulde zicht gelukkig zodat ik tot in het kamp geraakte.
Een verzengende hitte , geen toiletten alleen een schop en papier , wassen deden we ons in de rivier , mijn kuiten waren zo dik opgezwollen dat ik even vreesde maar vanmorgen was alles terug normaal, een slang sliep 2 meter van mijn tent, toen ik vannacht naar " wc " moest hoorde ik al iets vreemd en vanmorgen zag ik het !!
Het was 34 graden in de tent dus het was na middernacht toen ik insliep.
Vrijdagnacht is er een deelnemer overleden aan een hartsstilstand maar alle Belgen zijn ongedeerd zijn. Het thuisfront hoeft zich dus geen zorgen te maken.
Chillagoe Chillagoe vandaag goed voor 100km over een golvend parcours te vergelijken met een tank track bij ons , alles wel op gravel maar wel snikheet , van bij de start werd er gevlamd ..
Na mijn gebruikelijk opwarmingsritueel kwam ik goed op dreef en reed ik ver naar voor vandaag , na vijftig km zagen we de kopgroep terugrijden en Christof zat er bij , hij werd vierde algemeen vandaag en word ritwinnaar bij de masters 1, Hans reed een groepje erachter en komt terug op de derde plaats bij de masters 2 terecht, daarna volgt Guido in een klein groepje , Marc en Sven heb ik halverwege al ingehaald en de bus ben ik ook al voorbij gereden , door een schakelprobleem ( ketting eraf ) slaag ik er net niet in het groepje van Guido bij te halen , maar ben toch zeer tevreden vandaag , we zijn halverwege oef ..
Gisteren waren we in Chillagoe aangekomen een gehucht met 1 cafe/rstaurantal was de kaart beperkt tot hamburgers , je kan niet geloven hoe lekker zo een vettig ding smaakt J daarna nog wat vis en rijst gegeten in onze keuken , de eerste dag dat we eigenlijk voldaan waren !
Voor morgen weten ze nog niets concreet en zou door de aanhoudende regen een River crossing ondoorwaadbaar zijn en er zou een alternatief worden gezocht , ik heb in ieder geval mijn zwembril bij , onze bagage is een grote puinhoop , de was wordt wel gedaan maar het ruikt alleen anders en ziet er hetzelfde uit voor en na , back to basics maar ook dat went wel , ik weet wel niet hoe we terug op de beschaafde wereld gaan reageren als we hopelijk binnen 5 dagen het strand van Cape Tribulition oprijden , de voorbije dagen is het deelnemersveld al uitgedund , de vermoeidheid stapelt zich langzaam op , we voelen ons wel allemaal goed en hebben nog geen erge ongemakken , als is ons zitvlak al behoorlijk geïrriteerd , het zou voor minder
De langste etappe bijna 160 km , waarvan de eerste 100 km over een met de hand gelegde treinbedding uit het verleden , vandaag werden we op zand getracteerd en hoge temperaturen, ook de dagelijkse river crossings staat op het menu.
We hebben bosbranden naast ons gezien , iets wat blijkbaar normaal is en geen mens van wakker ligt ? Verder springen er regelmatig kangeroes over de baan , echt wel schrikken want die geven geen voorang ! Wat opvalt is dat er veel dode kangeoroes naast de weg liggen net zoals bij ons egels
De laatste 60 km komen we op verharde wegen tercht waar ik mijn hart kan ophalen en de gas opendraai , niemand kon of wou volgen , zolang ik kan rijden ondervind ik geen pijn
Christof wint voor de tweede dag op rij , Hans rijdt twee keer lek en verliest een plaats naar 4
Sven en Guido vinden mekaar ( na de val zonder veel gevolgen van Guido ) en rijden de laatste 60 km samen , Marc heeft een slechte dag en na bevoorading 3 moet hij mij lossen. De laatste 60 km zijn er voor hem teveel aan.
Verder wens ik mijn zoon een gelukkige verjaardag ( proficiat Steven !! ) want telefoonverbinding is er niet en de satteliettelefoon van de organistie krijg ik niet te pakken
De vriendschap tussen de rijders groeit verder , of het nu Hasselbacher , Brentjes of Kirsipuuis , het zijn allemaal toffe gasten ,alleen de leider Huber is een arrogante kerel die op niemand zijn sympatie kan rekenen , hij lapt alle regels van sportiviteit aan zijn laars !
Gelukkig zijn er nog de Belgen om het hier recht te houden J
Het nieuws van de dag Christof wint de etappe en heeft de eerste boomerang binnen, de etappe was ontzettend zwaar , het was echte trial te gevaarlijk en onverantwoord voor mij , voor anderen echt MTBiken , alhoewel ik me vragen stel als iedereen moet afstappen wat het dan ook met mtb te maken heeft ?
Dit was een loodzware etappe , zowel Hans had een superdagen staat in het algemene master 2 klassement derde , Christof zelfs op plaats 2 in master 1 , Sven , Marc en Guido overleven de rit heelhuids en zijn moe maar voldaan , ik verlies een paar uur maar kom heelhuids aan en ben dan ook zeer blij , de pijn is te harden de pijnstillers doen hun werk , een ganse dag alleen gereden alleen op de bevooradingen wat kunnen spreken
In een pittoresk gehucht Irvine Bank komen we op een weide terecht en er was 1 pub ! de recentste muziek in de jukebox was van Smokie ?!Gelukkig voor onze nachtrust speelde het plaatselijke bandje uit de saloon tot middernacht J
Is dit een avontuur? Zeer zeker ! Is het verantwoord? Volgens mij niet. Er zijn al te veel ongelukken gebeurt door overmoed of vermoeidheid , voor mij hoeft dat niet , als hier iets gebeurt als je alleen bent merken ze dit pas een halve dag later op en dan moeten ze je nog vinden , jeeps rijden zich kapot op de stenen ,de organsatie is en blijft ondermaats !ik zal het zonder ongelukken zeker uitrijden maar ik kom zeker niet meer terug.
Christof schuift op naar de tweede plaats, de rest van het team reed weer met de bus naar de aankomst, ik had bang moet ik eerlijk zijn, zou ik het overleven ?
De eerste 30 km rustig ( relatief ) gereden en de bergtoppen overschreden, nu zou ik vandaag zeker uitrijden wat er ook gebeurde, weliswaar op achterstand, sorry voor het ploegklassement, maar het word minder pijnlijk , ik zal de race uitrijden !! De laatste 5 km nog aangevallen door 3 roofvogels, maar dat kon me ook niet meer deren, morgen meer, nu eten, rusten en morgen een van de langste etappes maar superzwaar, als we die overleven halen we het einde ook wel.
Vandaag zijn we op camp tussen de kangoeroes , walabi genaamd , knap toch even genieten , het eten valt tegen en veel te weining , de organisatie is op vrijwilligers gebouwd meestal studenten en dat is er ook aan te merken ook al zijn de omstandigheden soms niet altijd makkelijk.
Nu goed rusten en morgen het eind halen is de opdracht, en Christof misschien zijn eerste boomerang ?
Euforie en pech het ligt allemaal dicht bij elkaar, na organisatorische problemen ( weeral ) moesten we tot 3 maal toe herstarten, tussen de tweede naturalisatie en de derde start viel er een Australier voor mij, ik kon hem niet ontwijken en ging onderuit, jammer genoeg naar rechts en mijn linkse voet ging niet uit zijn pedaal resultaat een stekende pijn ! Ik kon niet meer ijden laat staan stappen, met veel moeite op de derde startplaats geraakt en onmiddellijk naar de doktorverdickt contractuur in de hamstring en aductoren, ze gaven me pijnstillers en hoopten me daardoor tot aan het einde te krijgen waar ze me verder zouden behandelen, er was maar 1 probleem dit was de zwaarste rit met 2900 hoogtemeters, de moed zakte eigenlijk al onder nul ..
Na de laatste herstart reed iedereen me voorbij het stilstaan had geen deugd gedaan, langzaam begon ik erdoor te komen als was dat relatief ik kon rijden en ik haalde uiteindelijk nog een tiental rijders in, de aankomst was een verlossing, afzien was hier zeker niet misplaats als gevoel.
Opgewacht door mijn teammaats die het allemaal zeer goed hadden gedaan, Christof eindigde derde en heeft uitzicht op de eindoverwinning bij de masters, Hans reed ook knap naar en derde plaats in zijn categorie, terwijl Sven Marc en Guido zich makkelijk in de bus konden handhaven, klasse jongens !!!
Door al dat tijdverlies kwamen de laatst erijders in het donker toe, was het eten 2 uur later, geen awardsceremonie kortom chaos, onze tentjes en bedjes waren zeer basic !! dus niet al teveel geslapen doe nacht temeer dat we in het donker onze fietsen in orde moesten zetten, afwassen, wassen etc ..; gelukkig hebben we met Roeland een Belgische jongen die een jaar in Australie werkt en die bereid was gevonden ons hier te komen ondersteunen van goudwaarde.
Na een nachtelijke fysio en een pijnstiller zou het morgen duidelijk worden of ik verder kon ja of niet, de tweede ritwaren de eerste 30 km berop ging dat zou ik verder kunnen, het was een korte nacht
Is het hier mooi JA nemen we er iets van op NEE , watervallen , buffels , zelfs een slang die naast de weg rare kuren deed nemen we niet waar , ongelofelijk je moet zo geconcentreerd blijven , door de aanhoudende regens was het regenwoud een modder peol ipv stofwegen !
Het was zoals de australiers zeiden toch makkelijk anders was er stof ? nu modder kwestie van interpretatie zeke.
Traditioneel is dat de dag teveel voor de meeste onder ons , dit was vandaag niet anders , in de voormiddag nog naar de fietsenzaak geweest om allerlei herstellingen te laten uitvoeren , bij was mijn kabel van de voorvork afgebroken vrijdag hadden ze dat niet gezien De vakbekwaamheid is hier dan ook beperkt , het prijskaartje eerder indrukwekkend , het koste mij 65 AUD voor de kabel , maar goed beter dat de fiets in orde is .
Twee zakken gemaakt , eentje voor het eindpunt en de andere voor de bivak , vol met sportvoeding , campinggerief en medicatie.
Deze namiddag was het dan voorstelling van de race , briefing en check in van de deelnemers en begeleiders , ik heb al heel veel meegemaakt maar dit tart elke verbeelding voorbereid was er niets en buiten een inheemse bosjesman die vuur kwam maken en een krokodil ( die ik trouwens mocht vastnemen ) zou het evengoed de voorstelling van de plaatselijke rotary club kunnen geweest zijn .
Er zijn 99 deelnemers en we zien het wel van rit tot rit , de kleuren van de wegwijzers en dit was zowat de informatie , morgen komen ze om 0700 hr de bagage ophalen , de showstart is om 0930 hr , de echte start 12 km verder aan de voet van de eerste beklimming.
De zenuwen staan gespannen , vooral bij Hans , Christof en Marc , voor Sven , Guido en mezelf is het eerder een opluchting dat we morgen kunnen starten.
Nog een laatste maal pasta verorbert in ons huisrestaurant , nu nog de startnummers aanbrengen en al onze bevoorrading klaarmaken en dan de laatste keer in een bed slapen , de volgende 10 dagen is het back to basics
Het momet is aangebroken waarvoor we een gans jaar hebben getraind , ik hoop dat iedereen zijn doel bereikt wat dit ook moge wezen , dat iedereen gespaard blijft van alle ongemakken en dat we binnen 10 dagen het strand van Cape Tribulition kunnen oprijden.
Ik hoop in de outback elke dag een kort bericht te posten , bedankt voor de morele steun op het thuisfront vanwege gans het Crocteam dat inmiddels al is aangegroeid
Na een slechte nachtrust van zowat de ganse ploeg , vanmorgen niet al te fris opgestaan , de meesten hebben vanacht rond 0130 hr zelfs een slaappil genomen om toch te kunnen rusten , de jetlag speelt ons parten
Na een sterke kop koffie vertrokken we voor een rit van 1 hr 40 goed voor 41 km over deels hetzelfde parcours al gisteren , de meesten wouden nog eens klimmen ( ik niet ) goed boven aangekomen stonden enkele Australische downhillers die Christof en Raf in de verleiding brachten met hun naar beneden te rijden , tijdens deze downhill ging Christof tweemaal over kop , gelukkig zonder al te veel erg enkel een contractuurtje in de kuit en een nieuwe pad op de fiets
Na een gezond middagmaal bestaande uit fruitsalade en een sandwich met kip , trokken we naar het bad naast de esplanade en de zee om wat te keuvelen en te rusten , daarna de lokale apotheek bezocht voor de Outback muggen spray en extra sterke zonnemelk voor de race , ook borden en bestek werden aangeschaft.
Alles voor de 10 dagen moet in 1 sporttas dus dat zal duwen zijn morgen
De spanning stijgt langzamerhand , iedereen meet zich ambities toe , terecht of niet de toekomst zal het uitwijzen , maar iedereen heeft een heilige schrik voor stukken aan de fiets , dat is ook mijn enigste vrees !
Ook Hasselbacher de Oostenrijkse ex prof doet dit jaar mee , het beloofd dus spannend te worden voor het podium , wij hopen op een top 10 plaats van Christof als hij de eerste twee dagen de schade kan beperken denk ik dat dit hem lukt.
De rest van de ploeg buiten Sven en Guido ambieeren in hun age group op een goed klassement , ik hou het bij uitrijden net als Sven trouwens.
Morgen is er een soort check in en zullen we iets wijzer worden hopelijk over de eerste dagen , vooral over de staat van het parcours m morgen zal ik de laatste keer vanuit Cairns posten , daarna zal ik zien dat ik vanuit de perswagen in de Outback jullie op de hoogte te houden , als iedereen 5 min krijgt moet dat wel lukken , het zal wel iets later zijn maar waarschijnlijk niet meer zo druk dan
Vannacht rond drie uur wakker geworden , bio ritme nog verstoord , uiteindelijk nogmaals ingeslapen tot 0800 hr .......
Eerste werk even langsgaan bij kinesist voor het losmaken van de rug die behoorlijk vast zat na de lange vlucht , de fietsen van Hans en Sven waren vanmorgen ook klaar zodat iedereen tegen de middag operationeel was , na een licht middagmaal vertrokken we voor de training , we waren gisteren Raf tegen het lijf gelopen in ons hotel die twee dagen vroeger was aangekomen en in 2008 reeds had deelgenomen en ons vandaag zou gidsen voor een rit van een kleine 75 km goed voor 2 hr 40 richting Kuranda watervallen , na een vlakke aanloop begonnen we aan een klimmetje van een tiental km daaruit bleek dat ik vandaag over de slechtste benen beschikte , tot overmaat van ramp zijn de seizoenen ook hier op hol geslagen en regende het constant , zelfs met bakken viel het uit de hemel de watervallen waren prachtig temeer dat we daarvoor door een stuk regenwoud moesten rijden op een houten voetgangersbrugje , wat we voor een mooie foto allemaal moesten over hebben. We hebben ook een helmcamera mee en die heb ik dan op de helm gemonteerd , de beelden posten we later wel .
Ook een nieuwe zesde man hebben we gevonden Guido een chirurg uit Hasselt , we hadden hem al ontmoet tijdens onze training in de Voerstreek , beresterke kerel en we hadden nog shirts over in maat 7 zijn bijnaam is dan ook toepasselijk The Flying Doctor .
Onze fietsen zijn nog niet helemaal in orde , mijn vork doet het niet deftig en Christof zijn schakelen verloopt zeker niet vlekkeloos , zullen dus maandag weer moeten langsgaan bij de fietsenwinkel al zijn we niet overtuigd van hun talent maar wel van hun prijzen.
Australie en specifiek Cairns beschrijven is niet evident , het is een smeltcroes van overwegend Aziaten en Afro Amerikanen , hoe een typische Australier eruit ziet weet ik nog niet , waarom ze hier met voelsprieten op hun helm rondrijden weet ik wel , er vliegen hier duizenden vleermuizen rond en andere grote vogelsoorten die soms eens een duik maken naar beneden
Aangezien het hier heel veel regent is het parcours herschapen in een grote slijkpoel ipv zand , wat niet echt in mijn voordeel is , maar ja het niveau is hier uitzonderlijk hoog en blijkbaar komen er elk jaar meer en meer echte atleten erop af en blijken de avonturiers of uitrijders in de minderheid te zijn zodat mijn ambitie blijft bij uitrijden
We hebben met Michaelangelos ( geen schrijffout ) een uitstekend Italiaans restaurant gevonden waar we ook daarjuist lekker zijn gaan eten.
Morgen gaan we een uurtje losrijden en als het weer het toelaat gaan we naar het strand aan de zee om wat te rusten ........
Na een vlucht over drie continenten zijn we gisteren namiddag op onze bestemming aangekomen , alles verliep tamelijk vlot alleen bij de laatste vlucht tussen Sydney en Cairns liep het even mis , door de lange wachtrijen bij Border Control bleven Hans en Sven iets achterop en misten zij hun verbindingsvlucht , ze werden dus op een volgende vlucht gezet een uurtje later . Uiteindelijk in Cairns aangekomen en wat meteen opviel was de hoge temperatuur ( 33 C ) en de hoge vochtigheid ( deed me denken aan Hawaii ) we hebben dan een taxi bus genomen eerst naar een fietsenzaak die we al op voorrand hadden gekontacteerd om alles in mekaar te steken , en dan door naar het Hotel Hides waar we de dagen tot aan de start zullen verblijven .
In afwachting van zowat alles ( fietsen , de rest van de mensen ) een hapje gaan eten en al wat was en douche gerief gaan kopen zodat we ons toch iets beter gingen voelen
In de voor avond was alles en iedereen uiteindelijk ter plaatse en zijn we met zen allen gaan eten en daarna in bed gekropen , moe maar tevreden dat we aangekomen waren
Straks is het zover , dan vertrekken we vanuit Zaventem richting Australië , via London , Bangkok en Sydney tot in Cairns onze eindbestemming.
Een hele lange reis waarbij we dan vrijdag middag ( 1200 hr ) plaatstelijke tijd ginds aankomen .
De voorbije week is er nog getraind , weliswaar geen duurtrainingen meer maar wel kortere en intensievere trainingen.
Verder begon het demonteren en inpakken van de fiets , ik zal uiteindelijk een fietszak meenemen omdat ik daar nog een deel bagage kan bijvoegen ipv de koffer die leeg alleen al 14 kg weegt , en 70 euro per kg overgewicht ben ik niet zinnens te betalen , hopelijk is het een goed keuze
Australische dollars afgehaald , naar de kapper geweest , medicatie tegen diverse ongemakken aangekocht , kortom alles wat nog moest gebeuren in de laatste dagen voor een vertrek afgehandeld .
Ik denk dat ik er zeker fysisch klaar voor ben , de rest zien we wel terplaatse , het grote doel is aankomen en trachten te genieten van het avontuur al zal dat makkelijker gezegd dan gedaan zijn
Bedankt aan iedereen die me gesteund heeft ( special thanks to B )
Mijn volgende post zal bij aankomst zijn in Cairns zijn , tijdens de race zal ik trachten jullie op de hoogte te houden via deze blog , samen met Bart ( Opper Duvel ) die mijn berichten in een deftige vorm zal gieten omdat we geen uren ter beschikking hebben in de " Outback " en aangezien Bart ( www.blops.be ) redactie ervaring heeft is hij de geknipte man hiervoor
Onze persvoorstelling van vrijdagavond was een groot succses , vele vrienden en mensen van de pers mochten wij begroeten .
Alles werd aan mekaar gepraat door Jef en Hans Van Cleemput befaamde speakers uit het sportmilieu , de volledige presentatie vind je in bijlage.
Zondag hebben we een laatste duurtraining gehouden goed voor 160 km op de MTB , in deze rit is mijn vork defect geraakt maar ondertussen gelukkig hersteld anders moesten ze de vork opsturen en had ik hem niet meer terug gehad voor mijn vertrek .......
Nu gaat de fiets uit elkaar , wordt volledig gekuist ( met dank aan Eric ) en wordt ingepakt in de fietszak , een koffer weegt teveel en 650 euro betalen voor extra bagage zie ik niet zitten , hopelijk komt hij heel aan ginds in het verre Australië
Aangekomen aan het eind van September , een maand die niet zonder slag of stoot is verlopen , na mij dip van de stage te Lanzarote verloopt de rest van de maand zeer wisselvallig.
Onze lange duurtrainingen worden perfect afgewerkt , we hebben onder andere een rit naar de befaamde " Pannekoekenboot " gedaan goed voor 170 km en dit met de MTB , ook een lange training in de Voerstreek werd afgehaspeld met enkele beklimmingen van de Halambay erin verwerkt.
De rest van de trainingen werden klimatologisch beinvloed en daardoor ingekort om niet ziek te worden , als is Sven het slachtoffer ervan geworden en moest daardoor een drietal dagen aan de kant , oplapwerk was aan weerszijde gevraagd en we hebben er ons samen doorgetrokken ( Thx Sven ! )
Ondertussen hebben we ook al materiaal met de Post opgestuurd naar Australië , hopelijk komt het er ook aan , alles wat betreft voeding en verzorgingsprodukten zijn verstuurd , dorstlesser , energie en recuperatiedrank , gels , ORS , drinkbussen , massagecéme , broekvet en dergelijke , goed voor bijna 20 kg , als we dit als extra bagage op het vliegtuig hadden moeten meenemen koste ons dat 650 euro Misschien moeten de vliegtuigmaatschappijen bij het berekenen van hun gewicht ook het persoonlijk gewicht meerekenen dan hadden we dat probleem misschien niet
De lange vliegreis boezemt met toch ook wel enige angst in , ik ben het wel gewoon ver te vliegen ( Hawaii ) maar dit is nog verder en ik heb geen 3000 euro teveel om een upgrade te betalen voor extra ruimte Als zelfs de KBWB dit bedrag niet neertelt voor onze prof wielrenners die Down Under ons land verdedigen ........
Ook de aanloop naar de Persvoorstelling verloopt niet vlekkeloos , oa de teamkledij is nog steeds niet beschikbaar ( misschien morgen )
Als ontspanning ben ik met mijn zoon naar het concert van U 2 gaan kijken in Brussel en het was meer dan de moeite waard
De cijfers : alles bij elkaar nog 1400 km gefietst
"Ik ga volgend jaar de Crocodile Trophy rijden, doet ge mee?"
Als je die vraag krijgt van een ex-voetballer, triathlonner en die-hard asfalt-ridder, dan slikt ge toch ne keer of 2 en vraagt of de mens nog goed bij z'n hoofd is of misschien last heeft nen late mid-life crisis... Maar toen zelfs na het grondig uitleggen dat de Crocodile Trophy off-road gereden wordt met een mountainbike, Rudi er nog steeds van overtuigd was dat hij dat zeker zou aankunnen en de uitdaging wil aangaan, moest ik wel kapituleren. De conditie was wel dat m'n vriendin hier mee akkoord moest gaan. Het betekent namelijk een jaar lang hard trainen terwijl er ook een voltijdse job overdag wordt bedreven en zodoende het sociaal leven op een bijzonder laag pitje wordt gezet. Maar met de belofte van het aanbreien van enkele weken vakantie achteraf was ook daar geen obstakel meer te vinden.
De trainingen begonnen half oktober, 6 dagen de week: rollentrainingen afgewisseld met looptrainingen en 's zaterdags buiten fietsen met de ITM triathlonners van Mechelen. De wintermaanden waren vooral koud, ijskoud, sneeuwkoud, maar ook viel het me mentaal erg zwaar om 's avonds in de donkere uren nog de moed op te brengen om 1 of 2 uur te gaan bollen of lopen. Maar goed, ook mentaal moet je getraind worden dus zijn er slechts weinige trainingen niet doorgegaan! Hier moet ik toch wel wat krediet geven aan Nadine die me op sommige moeilijke avonden voldoende moed heeft kunnen geven om de fiets op te kruipen. Merci knuffel!
In maart ben ik samen met Rudi en Tom een weekje op stage vertrokken naar Lanzarote. Zalige temperaturen, maar WIND, man man, nog nooit zoveel wind gevoeld als ginder. Tijdens sommige afdalingen windop moesten we hard bijtrappen om toch maar vooruit te geraken... "Goei krachttraining mannen" was dan Rudi's repliek. Toen gemerkt dat de basisconditie er nog niet was, geregeld moest ik de mannen laten rijden en dat is echt balen!
Bij thuiskomst wordt de professionele ondersteuning wat opgevoerd: elke maandag wordt er nu een massage ingelast van de benen en onderrug door Kristof, een verzorger van de wielerploeg Profel. Ik ga een aantal keer naar een diëtiste om mijn energiereserves te verhogen, een probleem dat me vorig jaar na de 5de etappe van de Transalp heeft doen opgeven. Ook nog een bike-fitting gedaan om de fietsen, koersfiets en mtb, op de correcte afmetingen te krijgen zodat de rug minder belast wordt en de kracht efficiënt verdeeld wordt.
In mei rij ik de 1000 km van "Kom op tegen Kanker" mee: 1000 km dus op de koersfiets verdeeld over 4 dagen. De eerste dag 288 km gereden in 9u, een persoonlijk record dat ik niet zo snel meer zal breken. De 4 dagen worden heel goed verteerd. Conditioneel was het misschien niet zo zwaar, er wordt namelijk in groep gereden, maar het was vooral een mentale training.. De basisconditie is er dus, eindelijk. Eerst nog een weekje vakantie voordat we de trainingen gaan opdrijven.
De nieuwe fiets wordt aangekocht: een Trek 9.9 SSL full carbon mountainbike, aan t materiaal kan het al niet meer te wijten zijn... Op een mtb-clinic, gegeven door Kris Hertsens, wordt de fiets op alle terreinen grondig getest. We leren technisch nog wat bij, vooral de schrik in de afdalingen overwinnen - toch wel bangelijk bij momenten - vooral als we de afdaling doen van het worldcup downhill in spa!
In juli ga ik samen met Rudi en Tom een weekend naar de Vogezen, ik kan me niet langer vrijmaken. 2 Schitterende trainingen gehad samen met Michel Snel, de winnaar van de Marmotte! Het klimmen gaat me al een stuk beter af en de lange kilometers beginnen me minder moeite te kosten. Het gaat de goeie kant op!
Eind augustus nog es een weekske stage op Lanzarote samen met Rudi. Wel met de mountainbike uiteraard. Jammer genoeg slaagt het noodlot toe: ik vertrek met een goeie verkoudheid. L Maar, de Spaanse apothekers doen hun naam alle eer aan en na een goei 3 dagen zijn we weer als nieuw. Toch heeft het me niet tegen gehouden om elke dag te trainen. Vanaf dag 3 zelfs 2 trainingen per dag, met als apotheose vrijdags een lange rit van bijna 6 uur onder een loden zon en meer dan 2000 hoogtemeters. Met de minste problemen, ik had superbenen, reed elke helling op op de grote molen tegen 18 a 20 per uur en had nog genoeg overschot om op de vlakke stukken goed te vlammen. Het vertrouwen krijgt een boost. Schitterende mtb-tracks ginder, echt de moeite!
Ondertussen zijn we aan de laatste rechte lijn bezig richting Croc. Soms slaat de twijfel nog wel es toe: ga ik dat wel kunnen, kan ik het volhouden, ga ik genoeg kunnen eten, zal ik er mentaal niet aan onderuit gaan... Maar ja, k ga het enkel maar weten als we ginder zijn. Meer doen dan wat ik er dit jaar voor gedaan heb kan niet: meer dan 10.000 km gefietst, 500 km gelopen, professionele begeleiding in de verschillende aspecten van het fietsen,... Het is een avontuur, zowel de weg ernaartoe (zowel figuurlijk als letterlijk trouwens) als de race zelf.
In ieder geval bedankt iedereen die me ondersteund heeft en nog steeds doet trouwens. Ik zal zeker aan jullie denken ginder als ik achter de zoveelste kangaroe rij of naast de zoveelste krokodil zwem! J
Graag had ik jullie uitgenodigd op de ploegvoorstelling van mijn team dat zal deelnemen aan de Crocodile Trophy in Australië. De ploeg is samengesteld uit 5 mountainbikers en 1 begeleidende persoon en zal uitgebreid worden voorgesteld op 1 oktober te RETIE in Café Amelie op de markt vanaf 20:00u! De uitgebreide uitnodiging kan u in bijlage vinden.
De Crocodile Trophy is één van de meest bekende en gegeerde MTB-marathons in de wereld en gaat over 10 ritten, goed voor 1300km in totaal. Ook het goede doel dat hieraan is verbonden zal belicht worden!
Je kan alvast meer info vinden op onze website www.crocteam.be !
Ik hoop dat ik uw interesse met deze uitnodiging heb gewekt en ik zie jullie graag terug op onze voorstelling.
Ri
Traditioneel is dat de dag teveel voor de meeste onder ons , dit was vandaag niet anders , in de voormiddag nog naar de fietsenzaak geweest om allerlei herstellingen te laten uitvoeren , bij was mijn kabel van de voorvork afgebroken 
vrijdag hadden ze dat niet gezien 
De vakbekwaamheid is hier dan ook beperkt , het prijskaartje eerder indrukwekkend , het koste mij 65 AUD voor de kabel , maar goed beter dat de fiets in orde is .
al heel veel meegemaakt maar dit tart elke verbeelding
) goed boven aangekomen stonden enkele Australische downhillers die Christof en Raf in de verleiding brachten met hun naar beneden te rijden , tijdens deze downhill ging Christof tweemaal over kop , gelukkig zonder al te veel erg enkel een contractuurtje in de kuit en een nieuwe pad op de fiets 
)
) en wordt ingepakt in de fietszak , een koffer weegt teveel en 650 euro betalen voor extra bagage zie ik niet zitten , hopelijk komt hij heel aan ginds in het verre Australië 
