Search for the hero in yourself Het waarom , de voorbereiding , de beslommeringen , trainingen en nog veel meer in functie van " the worlds longest hottest and hardest MTB adventure "
19-09-2010
Sven Mariën - Mijn coolste ploegmaat
"Ik ga volgend jaar de Crocodile Trophy rijden, doet ge mee?"
Als je die vraag krijgt van een ex-voetballer, triathlonner en die-hard asfalt-ridder, dan slikt ge toch ne keer of 2 en vraagt of de mens nog goed bij z'n hoofd is of misschien last heeft nen late mid-life crisis... Maar toen zelfs na het grondig uitleggen dat de Crocodile Trophy off-road gereden wordt met een mountainbike, Rudi er nog steeds van overtuigd was dat hij dat zeker zou aankunnen en de uitdaging wil aangaan, moest ik wel kapituleren. De conditie was wel dat m'n vriendin hier mee akkoord moest gaan. Het betekent namelijk een jaar lang hard trainen terwijl er ook een voltijdse job overdag wordt bedreven en zodoende het sociaal leven op een bijzonder laag pitje wordt gezet. Maar met de belofte van het aanbreien van enkele weken vakantie achteraf was ook daar geen obstakel meer te vinden.
De trainingen begonnen half oktober, 6 dagen de week: rollentrainingen afgewisseld met looptrainingen en 's zaterdags buiten fietsen met de ITM triathlonners van Mechelen. De wintermaanden waren vooral koud, ijskoud, sneeuwkoud, maar ook viel het me mentaal erg zwaar om 's avonds in de donkere uren nog de moed op te brengen om 1 of 2 uur te gaan bollen of lopen. Maar goed, ook mentaal moet je getraind worden dus zijn er slechts weinige trainingen niet doorgegaan! Hier moet ik toch wel wat krediet geven aan Nadine die me op sommige moeilijke avonden voldoende moed heeft kunnen geven om de fiets op te kruipen. Merci knuffel!
In maart ben ik samen met Rudi en Tom een weekje op stage vertrokken naar Lanzarote. Zalige temperaturen, maar WIND, man man, nog nooit zoveel wind gevoeld als ginder. Tijdens sommige afdalingen windop moesten we hard bijtrappen om toch maar vooruit te geraken... "Goei krachttraining mannen" was dan Rudi's repliek. Toen gemerkt dat de basisconditie er nog niet was, geregeld moest ik de mannen laten rijden en dat is echt balen!
Bij thuiskomst wordt de professionele ondersteuning wat opgevoerd: elke maandag wordt er nu een massage ingelast van de benen en onderrug door Kristof, een verzorger van de wielerploeg Profel. Ik ga een aantal keer naar een diëtiste om mijn energiereserves te verhogen, een probleem dat me vorig jaar na de 5de etappe van de Transalp heeft doen opgeven. Ook nog een bike-fitting gedaan om de fietsen, koersfiets en mtb, op de correcte afmetingen te krijgen zodat de rug minder belast wordt en de kracht efficiënt verdeeld wordt.
In mei rij ik de 1000 km van "Kom op tegen Kanker" mee: 1000 km dus op de koersfiets verdeeld over 4 dagen. De eerste dag 288 km gereden in 9u, een persoonlijk record dat ik niet zo snel meer zal breken. De 4 dagen worden heel goed verteerd. Conditioneel was het misschien niet zo zwaar, er wordt namelijk in groep gereden, maar het was vooral een mentale training.. De basisconditie is er dus, eindelijk. Eerst nog een weekje vakantie voordat we de trainingen gaan opdrijven.
De nieuwe fiets wordt aangekocht: een Trek 9.9 SSL full carbon mountainbike, aan t materiaal kan het al niet meer te wijten zijn... Op een mtb-clinic, gegeven door Kris Hertsens, wordt de fiets op alle terreinen grondig getest. We leren technisch nog wat bij, vooral de schrik in de afdalingen overwinnen - toch wel bangelijk bij momenten - vooral als we de afdaling doen van het worldcup downhill in spa!
In juli ga ik samen met Rudi en Tom een weekend naar de Vogezen, ik kan me niet langer vrijmaken. 2 Schitterende trainingen gehad samen met Michel Snel, de winnaar van de Marmotte! Het klimmen gaat me al een stuk beter af en de lange kilometers beginnen me minder moeite te kosten. Het gaat de goeie kant op!
Eind augustus nog es een weekske stage op Lanzarote samen met Rudi. Wel met de mountainbike uiteraard. Jammer genoeg slaagt het noodlot toe: ik vertrek met een goeie verkoudheid. L Maar, de Spaanse apothekers doen hun naam alle eer aan en na een goei 3 dagen zijn we weer als nieuw. Toch heeft het me niet tegen gehouden om elke dag te trainen. Vanaf dag 3 zelfs 2 trainingen per dag, met als apotheose vrijdags een lange rit van bijna 6 uur onder een loden zon en meer dan 2000 hoogtemeters. Met de minste problemen, ik had superbenen, reed elke helling op op de grote molen tegen 18 a 20 per uur en had nog genoeg overschot om op de vlakke stukken goed te vlammen. Het vertrouwen krijgt een boost. Schitterende mtb-tracks ginder, echt de moeite!
Ondertussen zijn we aan de laatste rechte lijn bezig richting Croc. Soms slaat de twijfel nog wel es toe: ga ik dat wel kunnen, kan ik het volhouden, ga ik genoeg kunnen eten, zal ik er mentaal niet aan onderuit gaan... Maar ja, k ga het enkel maar weten als we ginder zijn. Meer doen dan wat ik er dit jaar voor gedaan heb kan niet: meer dan 10.000 km gefietst, 500 km gelopen, professionele begeleiding in de verschillende aspecten van het fietsen,... Het is een avontuur, zowel de weg ernaartoe (zowel figuurlijk als letterlijk trouwens) als de race zelf.
In ieder geval bedankt iedereen die me ondersteund heeft en nog steeds doet trouwens. Ik zal zeker aan jullie denken ginder als ik achter de zoveelste kangaroe rij of naast de zoveelste krokodil zwem! J
Graag had ik jullie uitgenodigd op de ploegvoorstelling van mijn team dat zal deelnemen aan de Crocodile Trophy in Australië. De ploeg is samengesteld uit 5 mountainbikers en 1 begeleidende persoon en zal uitgebreid worden voorgesteld op 1 oktober te RETIE in Café Amelie op de markt vanaf 20:00u! De uitgebreide uitnodiging kan u in bijlage vinden.
De Crocodile Trophy is één van de meest bekende en gegeerde MTB-marathons in de wereld en gaat over 10 ritten, goed voor 1300km in totaal. Ook het goede doel dat hieraan is verbonden zal belicht worden!
Je kan alvast meer info vinden op onze website www.crocteam.be !
Ik hoop dat ik uw interesse met deze uitnodiging heb gewekt en ik zie jullie graag terug op onze voorstelling.
Stilletjes aan komen we dichter en dichter bij ons grote Australische avontuur! Voor iedereen van ons betekent dit stress, twijfel maar vooral nog veel bloed, zweet en tranen! De laatste weken zijn immers nog superbelangrijk om ginder optimaal aan de start te komen! En het gaat véél verder dan enkel en alleen maar trainen! Fietsmeting, zweettest, materiaaltesten, massage, voorbereidingen, enz
Dit avontuur zat al lang in mijn hoofd en na enkele jaren Ronde van Burkina Faso was het eindelijk tijd voor iets nieuw! Daarom ging ik ruim een jaar geleden op zoek naar geïnteresseerde partners om dit project aan te pakken! Alleen is maar alleen en daarom was het superleuk om tijdens mijn zoektocht mensen zoals Rudi tegen te komen die gebeten zijn door hetzelfde (misschien gekke) avonturiersvirus dan mezelf! Samen stampten we ons Crocteamploegje uit de grond en inmiddels zitten we op iets minder dan een maand van ons vertrek!
Mijn voorbereiding liep vlotter dan verwacht! Van half maart werkte ik zoals ieder jaar mijn wegseizoen af. Door mijn motivatie voor de Croc boekte ik de eene zege na de andere dankzij Rudi, die me begeleide met schemas, raad en daad! Ondertussen staat de teller op 22 zeges, en dat had ik vooraf nooit durven dromen! Sinds Juli moest ik even temporiseren want er werd een hardnekkig virus in mijn bloed gevonden! Micoplasma is vergelijkbaar met klierkoorts maar heeft als voordeel dat het, in tegenstelling tot klierkoorts, behandelbaar is! Na een verplichte rustperiode en de nodige medicatie kon ik de conditie terug opbouwen in Spanje om eind augustus opnieuw in competitie te komen! Stilletjes aan gaat het opnieuw beter en beter en won ik opnieuw enkele koersen! Toch staat nu alles in het teken van de croc en staan er enkel nog grote koersen met veel kilometers op het programma!
Ik zal er klaar voor zijn en heb er alles voor gedaan! Samen met ons team maken we er een onvergetelijke ervaring van en hoop ik op enkele mooie prestaties! Zowel van mezelf als van de ploeg!
Tot slot zou ik nog graag alle mensen willen bedanken die ons op eender welke manier dan ook steunen in het realiseren van deze droom! Vooral familie, vrienden, sponsors! Zonder hen was dit niet mogelijk! Een dikke MERCI!!
We zijn ondertussen halverwege September en het loopt mis met mijn voorbereiding , na terugkomst van de stage in Lanzarote loopt het voor geen meter meer , vermoeid , geen zin om te trainen , gewicht dat de verkeerde richting uitgaat , ik had er wel mee rekening gehouden dat ik tijdens mijn opbouw en voorbereiding wel een terugslag zou krijgen maar na acht maanden van serieuze trainingsarbeid en in de laatste rechte lijn naar de start komt het nu wel ongelegen .
Ik heb mij natuurlijk niet gespaard in Lanzarote en heb daar een kleine Crocodile gereden in tropische omstandigheden maar dat staat ons in het meervoud te wachten in Australië . De opeenstapeling van inspanningen en de slechtere recuperatie , ik ben tenslotte geen 3 X 7 meer eisen hun tol.
De inspanningstest die deze week gepland was bevestigd dit , ik haal nog wel 380 Watt maar kan deze blok niet uitfietsen zoals in Juni , bij elke blok wattage ligt mijn hartslag +- 10 slagen hoger , positief was dat mijn lactaatcurve vlakker is dan in Juni , dus als ik nu enkele dagen relatieve rust neem zal ik de " supercompensatie " van de stage nog wel krijgen , bloedonderzoek was niet abnormaal (een tekort van zouten , mineralen , magnesium en ijzer ) bij de masseur op tafel krijg ik te horen dat alle spieren soepel zijn.
Vorige week enkel wat clubtrainingen gedaan en Zondag de Sven Nijs Classic te Averbode , wat een zandomloop hoorde te zijn was veranderd in een modderpoel , na 62 km er wijselijk de brui aangegeven , had al geen remmen meer na 4o km .. Daar ben ik dus ook te diep gegaan ..
Deze week hou ik het bij wat lichte joggings s'morgens en tracht in het WE te hernemen .
Slecht nieuws komt nooit alleen , we krijgen te horen dat Maarten afhaakt voor de Crocodile wegens privé problemen ,een groot verlies voor het ganse team , we bedanken Maarten enorm voor zijn inzet en hopen hem op onze persvoorstelling toch nog een blijk van erkenning te kunnen overhandigen .
maar na acht maanden van serieuze trainingsarbeid en in de laatste rechte lijn naar de start komt het nu wel ongelegen .
eisen hun tol.
Daar ben ik dus ook te diep gegaan ..
