Search for the hero in yourself Het waarom , de voorbereiding , de beslommeringen , trainingen en nog veel meer in functie van " the worlds longest hottest and hardest MTB adventure "
24-10-2010
Belgen ongedeerd
Vrijdagnacht is er een deelnemer overleden aan een hartsstilstand maar alle Belgen zijn ongedeerd zijn. Het thuisfront hoeft zich dus geen zorgen te maken.
Chillagoe Chillagoe vandaag goed voor 100km over een golvend parcours te vergelijken met een tank track bij ons , alles wel op gravel maar wel snikheet , van bij de start werd er gevlamd ..
Na mijn gebruikelijk opwarmingsritueel kwam ik goed op dreef en reed ik ver naar voor vandaag , na vijftig km zagen we de kopgroep terugrijden en Christof zat er bij , hij werd vierde algemeen vandaag en word ritwinnaar bij de masters 1, Hans reed een groepje erachter en komt terug op de derde plaats bij de masters 2 terecht, daarna volgt Guido in een klein groepje , Marc en Sven heb ik halverwege al ingehaald en de bus ben ik ook al voorbij gereden , door een schakelprobleem ( ketting eraf ) slaag ik er net niet in het groepje van Guido bij te halen , maar ben toch zeer tevreden vandaag , we zijn halverwege oef ..
Gisteren waren we in Chillagoe aangekomen een gehucht met 1 cafe/rstaurantal was de kaart beperkt tot hamburgers , je kan niet geloven hoe lekker zo een vettig ding smaakt J daarna nog wat vis en rijst gegeten in onze keuken , de eerste dag dat we eigenlijk voldaan waren !
Voor morgen weten ze nog niets concreet en zou door de aanhoudende regen een River crossing ondoorwaadbaar zijn en er zou een alternatief worden gezocht , ik heb in ieder geval mijn zwembril bij , onze bagage is een grote puinhoop , de was wordt wel gedaan maar het ruikt alleen anders en ziet er hetzelfde uit voor en na , back to basics maar ook dat went wel , ik weet wel niet hoe we terug op de beschaafde wereld gaan reageren als we hopelijk binnen 5 dagen het strand van Cape Tribulition oprijden , de voorbije dagen is het deelnemersveld al uitgedund , de vermoeidheid stapelt zich langzaam op , we voelen ons wel allemaal goed en hebben nog geen erge ongemakken , als is ons zitvlak al behoorlijk geïrriteerd , het zou voor minder
De langste etappe bijna 160 km , waarvan de eerste 100 km over een met de hand gelegde treinbedding uit het verleden , vandaag werden we op zand getracteerd en hoge temperaturen, ook de dagelijkse river crossings staat op het menu.
We hebben bosbranden naast ons gezien , iets wat blijkbaar normaal is en geen mens van wakker ligt ? Verder springen er regelmatig kangeroes over de baan , echt wel schrikken want die geven geen voorang ! Wat opvalt is dat er veel dode kangeoroes naast de weg liggen net zoals bij ons egels
De laatste 60 km komen we op verharde wegen tercht waar ik mijn hart kan ophalen en de gas opendraai , niemand kon of wou volgen , zolang ik kan rijden ondervind ik geen pijn
Christof wint voor de tweede dag op rij , Hans rijdt twee keer lek en verliest een plaats naar 4
Sven en Guido vinden mekaar ( na de val zonder veel gevolgen van Guido ) en rijden de laatste 60 km samen , Marc heeft een slechte dag en na bevoorading 3 moet hij mij lossen. De laatste 60 km zijn er voor hem teveel aan.
Verder wens ik mijn zoon een gelukkige verjaardag ( proficiat Steven !! ) want telefoonverbinding is er niet en de satteliettelefoon van de organistie krijg ik niet te pakken
De vriendschap tussen de rijders groeit verder , of het nu Hasselbacher , Brentjes of Kirsipuuis , het zijn allemaal toffe gasten ,alleen de leider Huber is een arrogante kerel die op niemand zijn sympatie kan rekenen , hij lapt alle regels van sportiviteit aan zijn laars !
Gelukkig zijn er nog de Belgen om het hier recht te houden J
Het nieuws van de dag Christof wint de etappe en heeft de eerste boomerang binnen, de etappe was ontzettend zwaar , het was echte trial te gevaarlijk en onverantwoord voor mij , voor anderen echt MTBiken , alhoewel ik me vragen stel als iedereen moet afstappen wat het dan ook met mtb te maken heeft ?
Dit was een loodzware etappe , zowel Hans had een superdagen staat in het algemene master 2 klassement derde , Christof zelfs op plaats 2 in master 1 , Sven , Marc en Guido overleven de rit heelhuids en zijn moe maar voldaan , ik verlies een paar uur maar kom heelhuids aan en ben dan ook zeer blij , de pijn is te harden de pijnstillers doen hun werk , een ganse dag alleen gereden alleen op de bevooradingen wat kunnen spreken
In een pittoresk gehucht Irvine Bank komen we op een weide terecht en er was 1 pub ! de recentste muziek in de jukebox was van Smokie ?!Gelukkig voor onze nachtrust speelde het plaatselijke bandje uit de saloon tot middernacht J
Is dit een avontuur? Zeer zeker ! Is het verantwoord? Volgens mij niet. Er zijn al te veel ongelukken gebeurt door overmoed of vermoeidheid , voor mij hoeft dat niet , als hier iets gebeurt als je alleen bent merken ze dit pas een halve dag later op en dan moeten ze je nog vinden , jeeps rijden zich kapot op de stenen ,de organsatie is en blijft ondermaats !ik zal het zonder ongelukken zeker uitrijden maar ik kom zeker niet meer terug.
Christof schuift op naar de tweede plaats, de rest van het team reed weer met de bus naar de aankomst, ik had bang moet ik eerlijk zijn, zou ik het overleven ?
De eerste 30 km rustig ( relatief ) gereden en de bergtoppen overschreden, nu zou ik vandaag zeker uitrijden wat er ook gebeurde, weliswaar op achterstand, sorry voor het ploegklassement, maar het word minder pijnlijk , ik zal de race uitrijden !! De laatste 5 km nog aangevallen door 3 roofvogels, maar dat kon me ook niet meer deren, morgen meer, nu eten, rusten en morgen een van de langste etappes maar superzwaar, als we die overleven halen we het einde ook wel.
Vandaag zijn we op camp tussen de kangoeroes , walabi genaamd , knap toch even genieten , het eten valt tegen en veel te weining , de organisatie is op vrijwilligers gebouwd meestal studenten en dat is er ook aan te merken ook al zijn de omstandigheden soms niet altijd makkelijk.
Nu goed rusten en morgen het eind halen is de opdracht, en Christof misschien zijn eerste boomerang ?
Euforie en pech het ligt allemaal dicht bij elkaar, na organisatorische problemen ( weeral ) moesten we tot 3 maal toe herstarten, tussen de tweede naturalisatie en de derde start viel er een Australier voor mij, ik kon hem niet ontwijken en ging onderuit, jammer genoeg naar rechts en mijn linkse voet ging niet uit zijn pedaal resultaat een stekende pijn ! Ik kon niet meer ijden laat staan stappen, met veel moeite op de derde startplaats geraakt en onmiddellijk naar de doktorverdickt contractuur in de hamstring en aductoren, ze gaven me pijnstillers en hoopten me daardoor tot aan het einde te krijgen waar ze me verder zouden behandelen, er was maar 1 probleem dit was de zwaarste rit met 2900 hoogtemeters, de moed zakte eigenlijk al onder nul ..
Na de laatste herstart reed iedereen me voorbij het stilstaan had geen deugd gedaan, langzaam begon ik erdoor te komen als was dat relatief ik kon rijden en ik haalde uiteindelijk nog een tiental rijders in, de aankomst was een verlossing, afzien was hier zeker niet misplaats als gevoel.
Opgewacht door mijn teammaats die het allemaal zeer goed hadden gedaan, Christof eindigde derde en heeft uitzicht op de eindoverwinning bij de masters, Hans reed ook knap naar en derde plaats in zijn categorie, terwijl Sven Marc en Guido zich makkelijk in de bus konden handhaven, klasse jongens !!!
Door al dat tijdverlies kwamen de laatst erijders in het donker toe, was het eten 2 uur later, geen awardsceremonie kortom chaos, onze tentjes en bedjes waren zeer basic !! dus niet al teveel geslapen doe nacht temeer dat we in het donker onze fietsen in orde moesten zetten, afwassen, wassen etc ..; gelukkig hebben we met Roeland een Belgische jongen die een jaar in Australie werkt en die bereid was gevonden ons hier te komen ondersteunen van goudwaarde.
Na een nachtelijke fysio en een pijnstiller zou het morgen duidelijk worden of ik verder kon ja of niet, de tweede ritwaren de eerste 30 km berop ging dat zou ik verder kunnen, het was een korte nacht
Is het hier mooi JA nemen we er iets van op NEE , watervallen , buffels , zelfs een slang die naast de weg rare kuren deed nemen we niet waar , ongelofelijk je moet zo geconcentreerd blijven , door de aanhoudende regens was het regenwoud een modder peol ipv stofwegen !
Het was zoals de australiers zeiden toch makkelijk anders was er stof ? nu modder kwestie van interpretatie zeke.
Traditioneel is dat de dag teveel voor de meeste onder ons , dit was vandaag niet anders , in de voormiddag nog naar de fietsenzaak geweest om allerlei herstellingen te laten uitvoeren , bij was mijn kabel van de voorvork afgebroken vrijdag hadden ze dat niet gezien De vakbekwaamheid is hier dan ook beperkt , het prijskaartje eerder indrukwekkend , het koste mij 65 AUD voor de kabel , maar goed beter dat de fiets in orde is .
Twee zakken gemaakt , eentje voor het eindpunt en de andere voor de bivak , vol met sportvoeding , campinggerief en medicatie.
Deze namiddag was het dan voorstelling van de race , briefing en check in van de deelnemers en begeleiders , ik heb al heel veel meegemaakt maar dit tart elke verbeelding voorbereid was er niets en buiten een inheemse bosjesman die vuur kwam maken en een krokodil ( die ik trouwens mocht vastnemen ) zou het evengoed de voorstelling van de plaatselijke rotary club kunnen geweest zijn .
Er zijn 99 deelnemers en we zien het wel van rit tot rit , de kleuren van de wegwijzers en dit was zowat de informatie , morgen komen ze om 0700 hr de bagage ophalen , de showstart is om 0930 hr , de echte start 12 km verder aan de voet van de eerste beklimming.
De zenuwen staan gespannen , vooral bij Hans , Christof en Marc , voor Sven , Guido en mezelf is het eerder een opluchting dat we morgen kunnen starten.
Nog een laatste maal pasta verorbert in ons huisrestaurant , nu nog de startnummers aanbrengen en al onze bevoorrading klaarmaken en dan de laatste keer in een bed slapen , de volgende 10 dagen is het back to basics
Het momet is aangebroken waarvoor we een gans jaar hebben getraind , ik hoop dat iedereen zijn doel bereikt wat dit ook moge wezen , dat iedereen gespaard blijft van alle ongemakken en dat we binnen 10 dagen het strand van Cape Tribulition kunnen oprijden.
Ik hoop in de outback elke dag een kort bericht te posten , bedankt voor de morele steun op het thuisfront vanwege gans het Crocteam dat inmiddels al is aangegroeid
Traditioneel is dat de dag teveel voor de meeste onder ons , dit was vandaag niet anders , in de voormiddag nog naar de fietsenzaak geweest om allerlei herstellingen te laten uitvoeren , bij was mijn kabel van de voorvork afgebroken 
vrijdag hadden ze dat niet gezien 
De vakbekwaamheid is hier dan ook beperkt , het prijskaartje eerder indrukwekkend , het koste mij 65 AUD voor de kabel , maar goed beter dat de fiets in orde is .
al heel veel meegemaakt maar dit tart elke verbeelding
