|
Heb er sinds de vorige blogverschijning 1 dipdag en 2 hoogtepuntdagen op zitten.
De dipdag: de frustratie dat in dit gedeelte van Chili kleine fijne plaatsjes zo moeilijk bereikbaar zijn, dat hier nauwelijks openbaar vervoer bestaat en dat je als reiziger bent aangewezen op peperdure georganiseerde 'toeristentours' (waarbij het concept meestal is: uren in de bus voor heenreis, ter plaatse aangekomen een uurtje uit de bus voor fotootje trekken en kort wandelingetje, en dan weer uren in de bus voor de terugreis) of op het huren van een wagen...wat als soloreiziger ook een dure optie is...en geen optie is als je je rijbewijs thuis hebt achtergelaten.
Maar het toeval toonde zich van haar mooiste kant.
In het hostel waar ik logeerde, hier te Punta Arenas, de meest zuidelijke stad van Chili, hoorde ik - voor de eerste maal sinds ik in Chili ben - Vlaamse volzinnen! Ik leerde een fijn Leuvens-Brussels duo kennen waarmee ik twee dagen lang heb opgetrokken met een huurwagen en beleefde de tijd van mijn leven. Hoewel ik de eerste dag van deze Vlaamse tweedaagse geveld was door een voedselvergiftiging met alle sluitspier- maag- en darmproblemen vandien, was ik het dipje van de eerdere dag gauw vergeten. Bovendien waren mijn reisgenoten dokters in opleiding en kon ik zodoende met al mijn sluitspierklachten de hele dag door bij hen terecht. We reisden naar een nationaal park 200 km ten noordoosten van Punta Arenas, naar een park met een wondermooie naam die haar wondermooie lading dekt: het park Pali Aiki, knal aan de Argentijnse grens. Dit was de eerste keer in mijn leven dat ik op vulkanische steppe heb rondgewandeld. Als de gelegenheid zich voordoet, wil ik dat nog wel es doen. Maar deze eerste keer heb ik alvast op mijn palmares staan.
Ik moet het lijstje van mijn faunaprimeurs hier toch even updaten.
Ik zag HONDERDEN guanaco's (de lamasoort die hier leeft en waarvan ik er in Torres del Paine een vijftiental zag...en waarvan ik onschuldig onwetend een billetje en een ribbetje heb opgegeten in de Vlaamse vulkanische steppenacht...details vertel ik in maart wel es bij een goed glas Chileense wijn), tientallen struisvogels, een kudde van wel duizend schapen die dwars over de autostrade werd voortgedreven door twee cowboys te paard en enkele honden, vogels met een hele lange dunne snavel en waarvan ik de naam niet ken, verschillende kleine vosjes, een krater van 150.000 jaar oud en een veel jongere van 15.000 jaar oud en een grot die 9.000 jaar geleden werd bewoond door mensen en alweer niet 1 puma.
Woensdag zak ik af naar het echte puntje van Zuid-Amerika.
Om er de meest zuidelijke trekking ter wereld te doen.
De groeten.
15-01-2008, 02:49 geschreven door Filipvdm 
|
