Meer en meer valt het voor dat een Chileen honderduit vertelt tegen mij, mijn herhaaldelijke no entiendo's ten spijt.
Wellicht omdat ik me steeds dieper in het minder toeristische Chili begin te wagen.
Voorbije nacht sliep ik op het strand van een eiland aan een eiland aan een eiland.
Een wereldje waar de tijd anders draait (ik begin ook effectief te denken dat het hier een andere tijdzone is...vroeg om kwart na 1
wanneer de boot vertrekt, en als antwoord kreeg ik 'a la una'), waar het minilandschapje hobbelt en bobbelt, waar
de weggetjes van zand zijn, waar de kerk op het strand staat, waar de mensen klein en rond zijn en zéér snel praten. 
Beetje als in Hobbitland. 
Vandaag en vannacht nog op dat eiland aan dat ene eiland: op Curaco deVélez. Een klein paradijsje.
Verblijf hier in de tot 'camping' omgebouwde tuin van zo'n Hobbits, waar ik als enige toerist in het dorp uiteraard ook
de enige kampeerder ben. Een ganse tuincamping voor mij alleen. Kerstavond op zijn alternatiefst.
Maar ik ben hier vooral voor de oesterrestaurants: die zijn gelegen aan het strandje hier vlakbij (het marktplein oversteken
en je straat op het strand): een oester kost er 10 á 30 eurocent. Ik wou toch ook mijn kerstfeestmaal...
Ik heb me vandaag weer behandeld met mijn factor 30. Want dat gaat hier een hete kerst worden.
En ondertussen blijf ik maar iedere ochtend ontwaken tussen de brokjes vel nog van die vulkaanbrand.

Groet.

24-12-2007, 16:36 geschreven door Filipvdm