Gisteren 11 weken zwanger! "Joehoe!!", roept Fran me in de oren toe . Ja, ze was net even over mijn schouder aan het meelezen. De kapoen !
Ondertussen de kids in bed gestopt en heeft de pc 'n eindje eenzaam en alleen blijven staan...
Vorig berichtje ben ik eigenlijk vergeten te zeggen dat we bij het dokterbezoek een eindje geprobeerd hebben om de harttoontjes te zoeken maar helaas niet hebben gevonden. Het was nog 'n beetje te vroeg... ... Tot gisteren! Precies 11 weken zwanger én met 't machientje van mijn schoonzussie! Even proberen om de harttoontjes te zoeken en ik moet zeggen, zonder te stoefen, dat ik in 'n mum van tijd friemeltjes harttoontjes via dat kabelke rechtstreeks uit de klankkasten van het koptelefoontje deed weerklinken!!! ZALIG gewoon!!!!!!! Echt waar, je kan niet geloven wat dat teweegbracht gisterenavond... Zo precies weer wat meer op ons gemak. Niet dat we ongerust zijn hoor, maar wel op onze hoede waarschijnlijk. Het eerste "ik laat wat van me horen"-teken... héél leuk. Niet dat het bij de dokter of de gynae niet leuk is om horen, maar zo zelf zoeken en dus zelf vinden heeft net dat ietsje meer Iedere avond zullen we nu van de gelegenheid gebruik maken om naar de harttoontjes te luisteren, véél beter dan de beste radio!! Als mijn frezeke niet te moe is hé. Want daar heeft ze serieus last van. 's Avonds gewoon kapot. Ook wat last van pijn in het been ter hoogte van de heup steekt zijn kop op... Da's wat minder...
Volgende donderdag terug naar de gynaecoloog. Die moest eens weten hoezeer we verlangen om hem te zien
We zijn reeds april!! Ondertussen heb ik de kaap van 36 lentes bereikt . Woensdagavond hadden we afspraak bij de dokter. M'n frezeke moest 2 weken nà de antibiotica-kuur bloed laten trekken om te zien of er geen besmettingen zijn opgelopen tijdens het sukkelen met neus en keel en zo... Diezelfde woensdag sms-te ik m'n frezeke nog dat de dokter ons hopelijk zou laten genieten van de harttonen. Het antwoord liet me meteen van mijn zweven afzien. Blijkbaar nog té vroeg voor de harttonen. HELAAS!!!! Nu, wij dus woensdagavond naar de dokter. Even 'n klein misverstandje want de dokter dacht dat we voor de papa-test kwamen, hèhèhè. Maar na wat kijken op dat kartonnen draaierke van de dokter zou het toch moeten lukken om de bloedafname te combineren met de papa-test. Voila se, 2 vliegen in 1 klap! Komt goed uit! Op 15 april naar de gynaecoloog, testen samenvoegen en hopelijk komen we tot 'n goed resultaat. Afwachten dus!
Donderdag 1 april. Cindy en ik trekken naar Kortrijk voor onze maandelijkse "laatste donderdag van de maand" (om praktische redenen een weekje verplaatst ) Gezellig gaan eten naar brasserie Modest in Kortrijk, leuke zaak en lekker eten! Daarna naar de paasfoor, want we willen een beertje voor ons friemeltje. Veel zatte mensen gezien, vele mensen ruzie aan het maken, vreemd... Maar we trokken er ons niks van aan en gingen naar de schuivers op de grote markt!! Als 2 verslaafden begonnen we aan ons, ondertussen jaarlijks , schuifavontuur! Hihi... En we hadden geluk. "Pakken" punten vallen van het o zo tergend traag vooruitgaand dik pak muntjes waarvan je denkt dat je met de volgende worp zeker een hele hoop doet vallen... We hebben 150 punten!!! En content dat we zijn! Bij nader inzien blijken vele zaken meer dan 150 punten te 'kosten'. Maar tussen al die "dure" zaken zagen we plots een héél leuk zacht beertje. Is nu van ons!
Vandaag zijn we even naar K in Kortrijk geweest. Toen we vertrokken passeerden we op Kuurne platse aan Bath&Birth en zagen we dat onze 3 kids MODELLEN van de maand zijn! Hun prachtige foto (die met hun t-shirts) hangt in het midden van de vitrine te bewonderen. Leuk leuk leuk!!!!! K in Kortrijk dus... Pfff... 'k weet niet goed wat ik er moet van denken. Ik kreeg echt een enorm onveilig gevoel in dat complex. M'n vrouwke van hetzelfde laken een pak... Kleine samenvatting: Blij dat ik het gezien heb, maar niet echt iets speciaals. Wel 'n leuk zwangerschapstruitje meegebracht! Bij het buitenrijden stond de file auto's die naar K kwam tot voorbij de lichten... Gekke mensen allemaal!
Vandaag dus precies 9 weken... Nog altijd in het prille begin, maar toch. Buikje begint werkelijk al beetje vorm aan te nemen. Misschien komt het ook omdat datzelfde buikje sedert kort ook elke avond verwend wordt met een oliemassage Vorige week maakte ons friemeltje voor het eerst kennis met de trillingen van muziek op novarock! We amuseerden ons te pletter en de goede vibes werden meteen doorgestuurd naar ons friemeltje !! Wel 'n geluk dat mama 'n tijdje aan de bonnetjes kon zitten want anders zou het behoorlijk lang rechtstaan geweest zijn en dat valt momenteel wel wat zwaar. Op tijd 'n zitplaats zoeken is de boodschap. Precies vandaag, op 9 weken, vroeg Jels bij het slapengaan spontaan om 'n zoen te geven op mama's buik. Smelt!!! Ook Fran verwendde friemeltje met 'n zoen en 'n knuffel!! SMELT² !! Tof dat ze zo plots en spontaan aan zo'n zaken denken, niet te doen hé!? Ik las onlangs dat ze de warmste zomer ooit uitgeven... ocharme mijn frezeke... 'k zal dus redelijk vroeg werk mogen maken van 't zwembad zodat mama en friemeltje, samen met de kids en de papa uiteraard ook ad en toe 'n frisse duik kunnen nemen...
Heykes! Hier ben ik terug se! en hoe? Contenter kan niet hé!!!!! Vandaag vertrokken de kids naar school met 'n héél speciaal t-shirt aan. En fier dat ze waren, niet te doen!! Er staat een leuk tekstje op, foto te zien bij dit berichtje. Deze namiddag zijn de meisjes naar het jeugdatelier geweest mét diezelfde t-shirt aan en Jels naar de muziekschool. Ook daar konden de t-shirts rekenen op heel wat aandacht. Eindelijk mogen ze nu ook hun mondje voorbij praten, want dat deden mama en papa al langer !! Hierbij ook de eerste pasfoto van ons friemeltje. En zoals je kan zien.... 14,3mm om precies te zijn!
Jepla! Hier ben ik weer. Net terug van ons bezoekje aan de gynaecoloog. Na nóg maar eens n half uur in de wachtzaal mogen we eindelijk binnen! Hoe voel je je? Vraagt de gynae, en ik wil meteen antwoorden nerveus maar de vraag werd niet aan mij gesteld Raar, maar t is alsof de rust die de gynaecoloog uitstraalt mij meteen op mn gemak stelt... We naderen het moment dat we ons kleine friemeltje zullen mogen bewonderen maar stuiten nog op n praktisch probleempje Wij hebben een dvd+ mee en blijkbaar moet het een dvd- zijn . Als het maar zon probleempje is hé! ;-) Bij het eerste beeld zie ik meteen 2 donkere plekken op de echo maar dat was waarschijnlijk toch nog n beetje door mijn persoonlijk té hoge hcg-waarden hihi . 1 (ja één ) vruchtje van 14mm groot doet zijn wonderbaarlijke verschijning op het scherm!!! Prachtig beeld, maar ooooooo zooooo klein! Het geluid van het kloppend hartje klinkt stukken beter dan H. Lotti met symfonisch orkest, niet te doen (sorry voor de fans )!!! Je kan je dus wel inbeelden dat we overgelukkig de praktijk verlaten. We vergaten zelfs bijna n briefje voor t werk te vragen... Nog vlug even op t secretariaat geregeld. Volgende afspraak op precies 12 weken, 15 april om precies te zijn! En ja, we kijken er weeral naar uit!!! Morgen probeer ik n fotootje van ons friemeltje op het wereldwijde web te posten
Tot later!
Stefaan en co.....*.
P.S.: Zonet even de dvd proberen te bekijken... Helaas staat er niks op. Laat de gynaecoloog gynaecoloog zijn, ik had beter 't schijfje in de lader gelegd, dan had het er wel goed ingelegen
Ja lap… De
gynaecoloog heeft efkes een vertraging van 60 minuten! Inderdaad, 1 vol uur!
Pfff…
Ik vrees dat die
60 minuten wel eens als 120 zouden kunnen aanvoelen. Eigenlijk weet ik zelf
niet goed waarom ik zo nerveus rondloop… Misschien ben ik bang om slecht
nieuws te krijgen, al doe ik mijn best om superpositief te blijven!!! Of
misschien zit die hcg-waarde (41.000, moa gow zeg! J)
er ook wel voor iets tussen? J
M’n frezeke is
ook aardig van de stress-microbe bekropen… Sedert dit weekend is daar nog
’n serieuze verkoudheid bijgekomen met vandaag antibiotica als gevolg L,
thuis tot en met woensdag! En dat uur vertraging zorgt voor ’n extra stress-boost…
En ’t klokje
tikt…
Tot straks!
Stefaan en co…..*.
Vorige donderdag 7 weken... Momenteel moet ik zeggen dat we 'n behoorlijk "vals" effect hebben van het vliegen van de tijd. Aan de ene kant "reeds" 7 weken, aan de andere kant kunnen we bijna niet wachten tot morgenavond. En het lijkt nu reeds alsof we al zoooooo lang aan het wachten zijn op morgenavond. Vorige week werd het humeur van m'n frezeke 'n beetje van de ene kant naar de andere kant geslingerd. De S-factor (stress-factor) was in zéér hoge mate aanwezig... Sedert gisteren wat aan het sukkelen met keel- en hoofdpijn, koorts Gisteren dus naar de dokter geweest en wat medicatie gekregen om de keelpijn te bestrijden en de koorts te doen zakken... Vandaag niet overdreven veel beterschap te merken, koorts blijft helaas wat aanhouden... 'n laat wintergriepje blijkbaar. Jels, Fran en Eef zijn ook behoorlijk benieuwd wat morgen zal brengen. Ze hoorden ons uiteraard ook al praten over het feit "tweeling"... En dinsdag hebben ze groen licht om op school voluit te praten over het grote nieuws. Voorlopig moesten ze 't nog 'n klein beetje geheim houden De papa en de mama kunnen het niet stilhouden, de kindjes lukt het behoorlijk om 't niet rond te vertellen. Maar het zwijgen wordt almaar moeilijker, de dutskes. Eef heeft het gisteren maar 'n klein beetje in ksj verteld...
Nog één keer slapen... net of morgen sinterklaas komt , en we kunnen EINDELIJK ons friemeltje (s???) bewonderen!!!! Goh, morgen "al"
Goeiemiddag! Zondag 7 maart, aperitieftijd... Frezeke is met sjakossen gaan gooien! Vrijdag mochten we dus bellen voor de uitslag van het tweede bloedonderzoek. Om 16u15 kunnen we niet meer wachten (16u30 is nog zoooo lang! ;-)) en belt m'n frezeke naar de dokter. De waarden zijn goed gestegen! OEF!! En "goed" is eigenlijk maar zachtjes uitgedrukt vinden wij... De hcg-waarde (humaan choriongonadotrofine) staat momenteel op 41.000!!! Dus dat zit zeker goed. En het internet is voor alles goed. Voor alle zekerheid eens opzoeken of dit terug te vinden is op het wereldwijde web. Blijkt dat 41.000 toch behoorlijk hoog is en gelinkt wordt aan tweelingen... slik... ja, tweelingen... Nu is mijn schoonmoeder ook van 'n tweeling en speelt de familiale aankeg ook mee... Gisteren, onderweg op boodschappen tijdens de vormselcatechese, krijg ik 'n sms-ke van m'n frezeke. Ze zit er toch behoorlijk mee in of de waarde wel normaal is en of ik, jaja ikke, eens wil informeren bij de gynaecoloog. Meteen bel ik naar de praktijk, 't nummer heb ik ondertussen in m'n contacten bewaard . De gynae zegt me dat we écht de echo moeten afwachten om dat effectief te zien. Een hogere hcg-waarde kàn op 'n meerling duiden maar dat hoeft daarom niet zo te zijn. Hangt blijkbaar ook af van de techniek die gebruikt wordt om het bloed te ontleden. Je kan je nu waarschijnlijk wel inbeelden dat we momenteel méér dan ooit uitkijken naar 15 maart! "Maandag-en-acht-dagen" klinkt nog zo ver nu... Maar raar maar waar, ofwel beelden we het ons in, maar alles wat we tegenkomen de laatste tijd wijst naar tweelingen! 15 maart wordt dus behoorlijk spannend!! Woeha!!!!!
De buggy die al 'n tijdje in de winkel was blijven staan zijn we ondurtussen ook gaan halen. Even testen en goed bevonden. Straks moeten we die buggy nog vervangen door 'n dubbele... stel je voor... Goh, ik kan eigenlijk niet meer wachten tot we 15 maart zijn... Zal toch wel met 'n "bang" hartje zijn hoor... Ik weet eerlijk gezegd nog niet goed hoe ik zou reageren indien we effectief zwanger zouden zijn van 'n meerling...... 'k heb nog tijd om me al 'n beetje voor te bereiden op zo'n nieuws, zal ik gretig gebruik van maken!
Inderdaad, je leest het goed... reeds 6 weken!!! De tijd vliegt, nietwaar? Vanavond dus naar de dokter geweest voor 'n tweede bloedprik. Bij het meten van de bloeddruk blijkt m'n frezeke uiterst rustig, klein beetje té rustig zelfs 11/6... Morgen mogen we bellen voor het resultaat van de bloedafname. En 'k voel het, mijn frezeke zal morgen pas weer op haar gemak zijn als ze de resultaten hoort. Maar dat zal wel allemaal okidoki zijn... Morgen om 17u30 mogen we bellen. Klein beetje ontgoocheling bij m'n frezeke, ze zou graag morgenvroeg reeds de resultaten weten... geduld frezeke, geduld Vermoeidheid doet zijn intrede, precies of m'n vrouwke raakt niet meer uitgeslapen. Maar dat ligt natuurlijk aan het feit dat ons prutske reeds veel energie vraagt hé. En ons prutske begint raar maar waar reeds zichtbaar te worden. Of ligt dat aan het feit dat wij het wíllen zien?? Straks mogen we weer olie halen om 't bollend buikje weer mee in te wrijven (en dat komt dan ook mijn handen te goed ) ik kijk er al naar uit!
Hey! Gisteren "reeds" 5 weken! "Nog 35 te gaan" lacht mijn frezeke me toe! De test was uitermate positief en de bloeduitslag bevestigde meer dan ooit dat we terug zwanger zijn!!! Wie ons 'n beetje kent wist wel dat we niet bij de pakken zouden blijven zitten. Zo zitten wij niet in elkaar, en dat blijkt! ;-) Fre* zijn we absoluut niet vergeten, integendeel! Er wordt hier nog dagelijks over haar gesproken, ook door de kids. En we willen ook niet dat deze zwangerschap gezien zou worden als 'n vervanging voor Fre* want niks kan haar vervangen. Fre* is en blijft 'n deel van ons gezin! Deze avond nog, toen Jels en ikzelf naar huis aan het wandelen waren (de meiden zijn vanavond vertrokken op weekend met ksj en mijn frezeke is gezellig uit gaan eten met een aantal vriendinnen, die ondertussen ook op de hoogte zijn... ) ...merkte Jels op dat het 'n mooie sterrenhemel was... "Gaan we nog eens Fre* zoeken als we thuis zijn?" vroeg Jels me... We moesten niet lang zoeken en weldra waren onze blikken gezamelijk op Fre* gericht... Even stil worden, aangrijpend momentje deze avond...
Ondertussen volop genieten van het zwanger zijn en de verschijnselen die ermee samengaan. Mijn frezeke loopt er soms wat vermoeider bij dan anders, wat na een dag werken niet meer dan normaal is maar toch... nét ietsiepietsie vermoeider... Iets nieuws (voor ons) is last van avondmisselijkheid...waarschijnlijk heb je nu zoiets van "wat is me dat nu???" maar als je even googeld zul je rap merken dat niet alleen mijn frezeke daar last van heeft... Volgende week donderdag opnieuw bloed laten nemen om te zien of alles gunstig evolueert en 15 maart ligt onze eerste afspraak met de gynaecoloog vast. Je kunt je niet voorstellen hoe we naar de eerste beelden verlangen... Dat het maar vlug 15 maart is...
Ik schitter hier in de lucht heel tevreden en kijk vol blijdschap naar beneden Want papa en mama kennen weer het geluk van de komst van een kleine ukkepuk
'n Dikke 5 maand geleden nu... 2009 is achter de rug, 2010.... een nieuw jaar... Eindelijk! Niet dat we ons meisje vergeten of willen vergeten, integendeel! Hoe ons klein sterretje 'n indruk bij onze drie kids achterliet bewijzen sommige verrassende momenten. Zo is er de avond dat we allen samen in de frituur staan. De uitbaatster geeft de opmerking dat ze niet wist dat we 3 kindjes hebben, waarop Fran, en ik citeer: "We zijn eigenlijk met 4 kindjes maar er is eentje niet mee..." Toen werd het stil...
Na een lange tijd ben ik hier even terug. Vandaag precies 2 maand geleden dat ons Fre werd geboren. En geloof me, 't is alsof het gisteren was. Met ups en downs lukt het wel. En ja, ook ik heb wel 's een down-tje... Vanavond hadden we afspraak bij de gynaecoloog en waren de resultaten binnen van het onderzoek. En 'k moet zeggen dat we toch even met onze mond vol tanden zaten bij het horen van de resultaten. Op erfelijk vlak is er geen enkel probleem, de nieren waren dus wel aanwezig. De oorzaak van alles ligt bij een te kleine en slecht functionerende placenta. Onze kleine meid kreeg onvoldoende voedingsstoffen en zuurstof door om te groeien. Ook de aanmaak van vruchtwater bleek niet voldoende waardoor het ontwikkelen van de longen onmogelijk zou zijn. Door het weinige (tot geen) vruchtwater had ons Fre ook geen plaats om te bewegen en daardoor konden de spieren ook niet ontwikkelen. Sowieso was het voor onze kleine meid HELAAS een uigemaakte zaak en had ze geen schijn van kans. Het doet nog altijd pijn, véél pijn... Nu, samen met de kids en de steun van vele vrienden slaan we er ons door! We weten nu wat er precies gebeurd is, eindelijk!...
Even een kort berichtje... Even wat kwijt... Deze avond 'n zwak momentje verbeten... Fre meisje, je schitterde vanavond zo mooi. Wat heb ik zonet even van je genoten! Liggend in de tuinstoel..., waarlijks, je knipoogde zelfs even...
Hoi... 'k Ben hier nog eens. Schrijven helpt me werkelijk 'verwerken'... We zijn net terug van 'n weekje verlof. Geloof me of niet maar 't heeft deugd gedaan en 't kwam net op tijd! M'n vorig berichtje dateert van 16/08 en sedert dan is er weer veel gebeurd...
Maandag 17/08 kreeg ons Fre een plaatsje op de begraafplaats. In de voormiddag nog even langs het gemeentehuis voor wat papieren... We zouden er langs de ene kant maar al te graag bij zijn maar langs de andere kant... als het 'n technisch verloop is, dan zijn we er liever niet bij... Men zegt ons dat het eerder 'n technische aangelegenheid is, dus besluiten we om er HELAAS niet bij te zijn. Rond 13u30 lopen we er alletwee wat nerveus bij. Ons Fre wordt om 14u begraven...jammer dat onze kleine meid zo 'alleen' moet gaan... Kort voor 14u krijgen we telefoon van de hoofdvroedvrouw die op de begraafplaats aanwezig is en verlost ons uit ons lijden. Blijkbaar krijgen we toch nog de mogelijkheid om daar afscheid te nemen. Die kans grijpen we met met beide handen!! Vlug even meiden bij schoonzussie... En dan komen we aan het kapelleke en staat ze daar...ons Fre. In dat mooie witte kistje. Wat voelt het goed om toch nog even dicht bij onze kleine meid te zijn! De hoofdvroedvrouw en de pastoraal medewerkster zijn er ook en ze hebben enkele teksten mee die we samen lezen... Het werd een enorm intens afscheid... Vanaf vandaag heeft ons Fre haar vaste plaatsje waar we voortaan heen kunnen om even dicht bij onze kleine meid te zijn. Klinkt misschien raar maar het voelt goed dat we er op dat laatste moment toch nog bij konden zijn... Iedere avond kijken we naar de sterrenhemel om even naar ons Fre te kijken, 'n knipoogje, 'n glimlach, 'n traan... DIE ster betekent nu zo veel voor ons... Ondertussen krijgen we veel steun van de mensen om ons heen en dat doe deugd, ENORM veel deugd...een kaartje, een sms, een mail, een gesprek,....
Ook vorige week in Frankrijk was deugddoend. En ons Fre was mee. We moesten niet lang zoeken... ze schitterde dan ook als geen ander... Iedere dag deed ik mijn best om de wolkjes aan de kant te schuiven en 'k moet zeggen, 't lukte me aardig! Vraag het maar aan de kids! :) Vandaag, na 'n week, terug naar ons Fre geweest...
Al hebben we je maar kort in ons midden gehad... we missen je Fre...
Jup, Donderdag, na 'n slapeloze nacht (al moet ik zeggen dat ik toch 'n klein beetje geslapen heb, voor m'n frezeke was dat iets anders...) om 6u50 behoorlijk nerveus in de kliniek aangekomen. Om 7u20 worden er 4 pillekes opgestoken om de bevalling in te leiden. Niet te doen wat die pillekes met mijn frezeke doen. Koorts tot bijna 39 graden, raar... Maar wonder boven wonder blijven we alletwee behoorlijk kalm. We worden in de kliniek dan ook goed opgevangen. Tijdens het wachten krijgen we dan ook alle info en vertellen ze ons perfect wat er komt, al blijft de praktijk wel 'n bang afwachten en 'n mengeling van gevoelens, niet te beschrijven. Ik weet echt niet goed hoe ik zal reageren als ik ons kindje te zien zal krijgen... Ondertussen houdt mijn frezeke zich sterk, ligt te rillen in bed van de koorts. Na 'n tijdje beginnen de pillekes toch te werken en volgen er harde buiken. Er wordt een infuus gestoken met vocht én 'n zakje tegen de koorts, want die stijgt dus behoorlijk... Ze adviseren ons om 'n epidurale te laten steken. Bedenkelijke blik bij mijn frezeke want een epidurale is nieuw voor ons. Jels, Fran en Eef zijn zonder geboren. Maar als ze ons vertellen dat dit meer pijn kan doen dan 'n gewone bevalling omdat het lichaam eigenlijk geforceerd wordt blijkt het inderdaad zinloos om zonder epidurale verder te gaan. De anesthesist vertelt ons dat hij n iets zwaardere epidurale zal toedienen zéér vriendelijke man, geen pro die zomaar even n prikje komt geven
Na lang wachten komt alles in n versnelling en is het moment daar Ik kan er niet aan doen maar k word behoorlijk nerveus De gynaecoloog en de vroedvrouw zijn er en dan is ze daar. Om 15u29 komt ze ter wereld, onze dochter! Fre is haar naam, 240 gr en 22 cm groot
En DIT is niet te beschrijven, maar eigenlijk zijn we er wel trots op! De vloed aan tranen die ik verwachtte blijft op zich wachten. Ik sta er zelf verstomd van k kan eigenlijk niet goed meer volgen Mijn frezeke van hetzelfde laken een pak
Uiterlijk ALLES erop en eraan, maar alles in het klein WONDERMOOI is ze, alleen mocht het voor onze kleine meid helaas niet zijn Gelukkig worden we in t ziekenhuis zéér goed opgevangen Er worden enkele fotos genomen. Fre kan perfect op mijn hand liggen zo klein Ook worden er afdrukjes gemaakt van de handjes en de voetjes Allemaal enorm ontroerend! Na dit alles wordt Fre in haar bedje gelegd, want ze mag nog n tijdje bij ons op de kamer blijven.
Eigenlijk is t niet te geloven als je haar ziet liggen maar het is de harde realiteit helaas kleine meid, we kunnen er niks aan doen Sorry
Door alle emoties heen moeten we ook nog wat praktische zaken regelen, maar t meeste wordt voor ons door de hoofdvroedvrouw geregeld Wij kunnen optimaal bezig zijn met de korte tijd die ons rest met ons Fre dicht bij ons. Ik kan bijna niet beschrijven hoe mooi ze is, ons Fre, en ik ben zeker dat het de mooiste ster wordt die we zullen zien aan de fonkelende sterrenhemel!!
s Avonds moet ik mijn frezeke en Fre achterlaten in t ziekenhuis Thuis aangekomen even alles op n rijtje proberen te zetten en even in de tuin gaan kijken of ik ons Fre zie schitteren. Maar ze laat nog even op zich wachten want het is ietwat bewolkt en is dus niet te zien Hopelijk zie ik je morgen Fre
Vrijdagmorgen, na een korte nacht terug naar mama en Fre. Mijn frezeke staat nog ietwat wankel op de benen, want tijdens de verkwikkende douche moet plots alles snel gaan want ze wordt behoorlijk bleek van kleur Ons Fre ligt in haar bedje, god wat is ze mooi! Ze ligt werkelijk precies te slapen, zo vredig ligt ze erbij! Straks komen ze haar halen voor t onderzoek Na het onderzoek komt ze nog even terug en dan komt het werkelijke afscheid angstvallig zeer dichtbij. Maar het moet nu eenmaal, we moeten weer verder, hoe dan ook
We leggen ons Fre in haar doosje op n klein matrasje en n klein hoofdkussentje ze is zo schattig ze ligt er rustig bij k word er stil van onwerkelijk is het allemaal, zo onwerkelijk
Gisterenavond zag ik haar schitteren, ons Fre Zo mooi is ze daarboven, zo helder, zo puur!!! Heb haar getoond aan mn frezeke
Morgen krijgt ze n plekje op de begraafplaats
Fre, kleine meid, k vind het zo erg zo machteloos te moeten zijn het spijt me
Vandaag dus naar Gent geweest, maar helaas zéér slecht nieuws gekregen. De wens van vannacht heeft niet mogen baten... De echo heeft nauwelijks 10 minuutjes geduurd. De prof wist meteen wat er aan de hand was. Joske heeft geen nieren en dus ook geen kans op leven. Alle vruchtwater was nu bijna weg, maar doordat er geen nieren zijn wordt er geen urine aangemaakt en plast de baby niet. Ik moet zeggen dat de rest van de dag behoorlijk op automatische piloot passeerde... Vandaag nog 'n afspraak gemaakt om de zwangerschap te onderbreken, "gelukkig" kan het snel en mogen we morgen reeds binnen. Morgen zal ons sterretje dus geboren worden... We houden ons voorlopig sterk, maar ik ben eerlijk gezegd wat bang voor morgen... Wat komt er op ons af? Wie zal het zeggen? Mijn frezeke houdt zich taai, maar zo ken ik ze! We mogen niet beginnen denken, want dan komt er wel 't één en het ander boven. Tranen komen spontaan, we kunnen ze niet tegenhouden, maar daar doe ik dan ook geen moeite voor... Wie had dit durven denken?...
Jels is vandaag op kamp vertrokken en we hebben hem voorlopig nog het pijnlijke nieuws geheim gehouden, eerst een leuk kamp beleven. Onze meiden hebben we op de hoogte gebracht en hen gezegd hoe de vork aan de steel zit. Eef is nog ietwat te jong om volledig te snappen wat er aan de hand is, gelukkig. Maar ons Fran, goh, dàt was iets moeilijker... Tranen met tuiten... Mijn hart breekt nog als ik er aan denk! Wat dit met ons doet, niet normaal....
Hoi! Ben hier nog eventjes terug... Ze zeiden vanavond in het nieuws dat er rond middernacht vallende sterren te zien kunnen zijn... Nu ben ik niet bijgelovig maar kon het niet laten even 'n kijkje te nemen. Rond 0u11 heb ik een vallende ster gezien!!! Wensje gedaan....
Jup! Gisterenavond zo laat mogelijk in ons bedje gekropen om te slapen tot woensdagmorgen... om de tijd rap te doen passeren. Helaas niet gelukt, deze morgen om 7u30 al wakker, en terug beginnen denken en piekeren.... Moet het nu wel lukken dat joske deze morgen behoorlijk voelbaar voor m'n frezeke van de ene naar de andere kant kroop. Ik kon goed voelen waar hij/zij zat... Plots dus wel wat duidelijke beweging... Ik moet nu wel eerlijk zijn dat ik ietwat minder euforisch reageerde dan wat ik in normale omstandigheden zou doen, ongewild, maar 't is nu eenmaal zo. 'k Kan er echt niet aan doen... sorry...
Vandaag mochten we nog eens bij de gynaecoloog passeren om in eerste instantie 'n brief af te halen met 't verslag van het onderzoek van gisteren (voor de prof in Gent) én voor de uitslag van het bloedonderzoek. Bloedresultaten zijn ok, geen één of andere besmetting dus. Deze piste mogen we dus schrappen... (helaas? , ik weet het niet goed meer) We mochten ook nog eens bij de gynaecoloog langs, want ondertussen zaten wij ook reeds met enkele vragen... 't Komt er nu vooral op aan om de resultaten van morgen af te wachten. We hopen dat we morgen toch al IETS weten van wat er nu precies aan de hand is... Normaal zou het vrijdag zijn volgens onze gynaecoloog, maar vrijdag is nog lang....héél lang....
Daarna nog eens bij de huisdokter langsgeweest. Was ook behoorlijk geschrokken. Nog 't één en het ander duidelijk gemaakt, want 't wordt plots zo ingewikkeld allemaal, onverwachts... Maar met alle info die we krijgen kunnen we redelijk op weg...
Morgenochtend dus naar Gent... straks zo laat mogelijk gaan slapen...
Goeiemorgen... Allé, 't is te zeggen... voor ons 'n iets mindere morgen... Gisteren dus naar de gynaecoloog geweest en 't werd een harde noot om te kraken. Met 'n uur en 'n half vertraging mochten we eindelijk binnen. Meteen bij de start van het onderzoek werd ons duidelijk dat er iets mis was. Bij het meten van de hoofdomtrek konden we aflezen dat de baby qua groei 18 weken is, 2 weken achterstand dus. De gynae had ook enorm veel moeite om 'n duidelijke echo te maken omdat er blijkbaar maar héél weinig vruchtwater is. Hij haalde er 'n collega gynaecoloog bij voor 'n second opinion. Er werd direct gesproken om ons door te sturen voor verder onderzoek.
Ondertussen keken de kids ook mee op 't scherm want voor de gelegenheid én omdat dit normaal gezien de mooiste echo zou moeten worden mochten ze meekomen. En natuurlijk keken ze er enorm naar uit! "Ik heb het hoofdje gezien" klonk er enthousiast, terwijl ik toen reeds op mijn tanden moest bijten om mijn tranen te beheersen ...
De gynae vroeg of mijn frezeke haar ziek had gevoeld de laatste tijd en zo... Er werd meteen gekeken voor 'n afspraak bij 'n specialist. Morgen om 8u35 naar UZ Gent voor 'n speciale echo en hoogstwaarschijnlijk 'n punctie... Het zou ook kunnen dat er dus gewoon weinig vruchtwater is en dat de baby daardoor groei-achterstand heeft en dat er verder niks aan de hand is, maar de gynaecoloog maakte wel duidelijk dat er ook meer aan de hand kan zijn... kwestie dat we voorbereid zijn...ALS je je daar al kunt op voorbereiden.... Gisteren nog bloed laten trekken en deze namiddag krijgen we daarvan de uitslag...
Vandaag zou wel eens 'n lange dag kunnen worden want het wachten lijkt eeuwig te duren...
Ik hoop dat ik straks wakker wordt en dat dit alleen maar 'n rare droom was... dat hoop ik...
. Ja, ze was net even over mijn schouder aan het meelezen. De kapoen
!
... 
. Woensdagavond hadden we afspraak bij de dokter. M'n frezeke moest 2 weken nà de antibiotica-kuur bloed laten trekken om te zien of er geen besmettingen zijn opgelopen tijdens het sukkelen met neus en keel en zo... Diezelfde woensdag sms-te ik m'n frezeke nog dat de dokter ons hopelijk zou laten genieten van de harttonen. Het antwoord liet me meteen van mijn zweven afzien. Blijkbaar nog té vroeg voor de harttonen. HELAAS!!!!
, schuifavontuur! Hihi... En we hadden geluk. "Pakken" punten vallen van het o zo tergend traag vooruitgaand dik pak muntjes waarvan je denkt dat je met de volgende worp zeker een hele hoop doet vallen... We hebben 150 punten!!! En content dat we zijn! Bij nader inzien blijken vele zaken meer dan 150 punten te 'kosten'. Maar tussen al die "dure" zaken zagen we plots een héél leuk zacht beertje. Is nu van ons!
!! Tof dat ze zo plots en spontaan aan zo'n zaken denken, niet te doen hé!?
