Nog geen twee volle dagen strikte rust dinsdag nog volop harde buiken te verwerken gekregen. Om het ons wat makkelijk te maken schreven we telkens het uur op als er n harde buik de kop kwam opsteken. Dinsdag waren dat er 17 om juist te zijn . Niet niks dus.
Ook deze morgen reeds vrij vroeg (5u45) een eerste harde buik... In de loop van de voormiddag even naar de gynae gebeld om de resultaten van het urine-onderzoek van ons laatste bezoek op te vragen. Alles blijkt ok. Ik kaart ook even voorzichtig aan dat er nog steeds, ondanks het rusten, harde buiken opkomen. Maar niet dat baart onze gynaecoloog meteen zorgen. Pijn in de onderrug en menstruatiepijn zijn factoren die wijzen op het feit dat er veel activiteit is daarbinnen. Indien we werkelijk twijfelen mogen we zeker onze gynaecoloog opzoeken, vandaag nog in de namiddag of morgenvoormiddag
Pijn in de onderrug is ook iets waar mn frezeke gisterenavond behoorlijk veel last van had Niet dat we meteen paniekeren, maar toch 'n beetje
Tot deze middag 12u10 om precies te zijn. Een harde buik die tranen in de ogen van mn frezeke doet springen . Ik schrik behoorlijk en mn frezeke is er even niet goed van. We noteren 12u10 k Zal er een uitroepteken bijzetten zeg ik nog tegen mn frezeke, zodat we dit zeker niet vergeten
26 minuten later Nog zo eentje met n uitroepteken Miljaarde, wat is dat nu???? Alweer behoorlijk schrikken Wachten we nog tot morgen om de gynaecoloog op te zoeken of gaan we deze namiddag??? Ik zou liefst zo snel mogelijk gaan. Maar ik heb n klein probleem ik voel de weeën niet hé Ik merk dat mn frezeke nog tot morgen wil wachten.
Toch even te rade gaan bij n vriendin, die vroedvrouw is. Niet veel later regelen we opvang voor de namiddag (bedankt ma en pa!) en rijden we richting Izegem Daar aangekomen merken we wel dat de secretaresse weinig weet heeft van het feit dat de gynae gezegd heeft dat hij er ons tussen zou nemen, maar t is geen probleem Even wachten in de wachtzaal
Het onderzoek duurt 10 seconden. De baarmoederhals is maar 1cm meer, dus in anderhalve dag een halve centimeter ingekort
Mn frezeke moet blijven slik 2 weken !!!!! Huh? 2 weken???? WOW, nog meer slik ZO LANG .Praktisch? Jels, Fran, Eef schoolbegin, terug gaan werken, .
In den auto meteen praktisch beginnen denken... Wie heeft dat verwacht? 2 weken Maar, t is voor n prachtig doel Vlug nog n snelcursus was sorteren
Valies maken en terug naar het ziekenhuis. Daar aangekomen eerst even aan de monitor waar we het hartje van ons Friemeltje heel mooi horen kloppen. Daarna krijgt mn frezeke n spuit cortisone, dat zou ons Friemeltje moeten voorbereiden op de behandeling bij n eventuele vroeggeboorte. Er wordt een infuus gestoken en ze krijgt ook n zetpil Die zetpil zou de contracties meteen moeten stilleggen wat ook zo blijkt te zijn.
En dan. Liggen. En blijven liggen Ik geloof dat t nog niet helemaal tot me doorgedrongen is 2 weken mn frezeke niet in huis Pffff
Daarnet bezoek bij de gynaecoloog gehad... De registratie van de sim-kaart slaan we vandaag even over want daar zat enorm veel volk. We moesten maar eens te laat zijn... En eerlijk is eerlijk...het wachten in de wachtzaal was best wel spannend. In die mate zelfs dat het artikel in de dag allemaal van juni over de prille relatie van Tom Dice me boeide . Zelfs al is het alweer 'uit' momenteel We worden, alweer, vriendelijk onthaald door onze gynae. "Hoe is 't?" vraagt hij ons... en wij alweer "goed!" waarop we meteen verder vertellen dat we de laatste 3 dagen (ja, vandaag ook wel dus) met behoorlijk wat harde buiken te maken hadden. Zelfs net vóór m'n frezeke op de fameuze stoel ging gaan liggen weer eentje... En inderdaad... onderzoek wijst uit dat we reeds te maken hebben met een behoorlijk verweekte baarmoederhals. De daaropvolgende echo toont ons ook dat diezelfde baarmoederhals nog amper 1,5cm is, terwijl die normaal gezien 4cm moet zijn... Ook 2 cm opening is niet niks... Onze gynaecoloog twijfelt niet, meteen thuisblijven en zeker 2 weken strikte rust. Veel zetelen en weinig fysieke inspanningen... Gelukkig is m'n frezeke reeds van vorige week thuis! Oef!! Indien ons friemeltje beslist om in de komende 2 weken kennis te willen maken met de buitenwereld, dan zal dit in Gent of Brugge moeten gebeuren... Nad de komende twee weken zou dat dan in Izegem zijn... We hopen en zetten dan ook alles op alles om de 37 weken te halen (nog 7 weken!) en onze gedroomde derde thuisbevalling te mogen beleven... Thuisgekomen keil ik m'n frezeke meteen de zetel in... Maar dat is buiten m'n frezeke gerekend, die voelt zich daar niet zo lekker, in die zetel die ze maar meteen "haar beste vriend voor de komende weken" noemt... Het is even wennen voor zowel m'n frezeke als ikzelf...
Voorlopig blijven de harde buiken wel komen ... om het kwartier zelfs... hopelijk valt het stil...
We noteren... 22u20... laatste harde buik... hopelijk valt het wat stil hoor... Inderdaad, je leest goed... de ene harde buik volgt de andere behoorlijk snel op... En dat al 2 dagen. Niet dat we al telkens timen, maar er is veel beweging de laatste 48 uur...ondanks het feit dat m'n frezeke het zeer rustig aan doet... zetelke liggen, boekske lezen, koffietje drinken,...
Morgen naar de gynaecoloog, eindelijk... is lang geleden en komt, gezien die harde buiken, net op tijd...
Onze Congé naar het verre Duitsland heeft deugd gedaan! We hadden er toch nood aan om er even tussenuit te zijn
Een jaar 365 dagen en vingerknip
Wat vliegt de tijd snel!
13 augustus (dit jaar vrijdag de dertiende wel degelijk) was het dag op dag n jaar geleden dat ons kleine Fre* werd geboren. Precies of het gisteren was
We verwachtten dat het n zware dag zou worden maar dat is behoorlijk meegevallen. De dagen ervoor waren eigenlijk iets moeilijker Toen kregen we dat te horen, dan weer dit,
Het deed enorm veel deugd te merken dat velen ons kleine Fre* niet vergeten zijn slik
En ons kleine Fre* is al meer dan behoorlijk aan het schitteren geweest. Nu zit ze precies waar ze vorig jaar zat telkens even stil worden
Ondertussen zijn we reeds een tweede keer bij onze vroedvrouw gaan aankloppen Enkele stevige harde buiken kwamen hard aan bij mn frezeke en we wilden toch wel weten wat er daarbinnen aan het gebeuren was. Bleek dat ons Friemeltje beslist heeft om in stuit te gaan liggen, de kapoen !!! Nog tijd genoeg om te draaien en van de vele ruimte te genieten stelt onze vroedvrouw ons op het gemak. Stuit klinkt zo niet-thuis-bevallen-achtig
Gisteren nog vlug even bij ons Fre* een nieuw kaarsje gaan plaatsen. Komen we tot de vaststelling dat dieven aan de haal zijn met twee stenen potjes vanop Fre* haar plaatsje Onthutst kijken we naar elkaar en eigenlijk komt er een soort woede los raar 2 simpele stenen potjes, wie doet daar nu moeilijk over zou je denken. Maar het ligt gevoelig, echt waar Wie doet nu zoiets ? Die stenen potjes stonden daar op hun plaats, sierden het plaatsje van ons Fre*. Ze moesten daar gewoon staan! Triestig en woedend tegelijk word ik daarvan, niet te doen Pfff .
Ons Friemeltje heeft zich ondertussen al meerdere keren gedraaid want mn frezeke heeft al talrijke harde buiken te verwerken gekregen. Vandaar ook recentelijk ons bezoek aan onze huisdokter. En eidelijk krijg ik te horen wat ik al n tijdje wou horen. Mn frezeke mag eindelijk thuisblijven en de rust opzoeken als ze dat nodig heeft en ze heeft het nodig. De zetel heeft al menig maal mijn frezeke naar dromenland gezonden
Vandaag dus mogen bellen voor de uitslag van de suikertest. Niks aan de hand ! Ook toxoplasmose is niet gewijzigd, gelukkig maar!
Om 18u hadden we afspraak met onze vroedvrouw. Sinds we ze zes jaar geleden voor het laatst zagen is ze geen haar veranderd! Allé, wel n haar, maar niet meer dan één. Ze wist nog heel goed kleine anekdotes van toen te vertellen duidelijk n geheugen van n beter merk dan dat van mij . n Klein onderzoekje later weten we waar de poep en waar het hoofdje van ons Friemeltje zich bevinden.
De harttoontjes sprongen vrolijk in het rond, zalig om te horen. n Harstlagje van rond de 140 slagen per minuut. Nu zegt de volksmond volgens onze vroedvrouw dat n jongentje n hartslag van rond de 120 slagen heeft en n meisje eentje van rond de 160 slagen.
Ons Friemeltje hangt daar nu wel precies tussenin zeker ? We houden van verrassingen en dat heeft ons Friemeltje duidelijk ook al door...
Verder vernemen we dat, en we zijn nu 27 weken ver, de baarmoeder al op n 33-weken grootte zit. Dat zal nogal n buikje worden blijkbaar Maar dat zou kunnen komen door wat er vorig jaar (ja, bijna n jaar geleden nu ) gebeurde en het eigenlijk n tijdje duurt voordat alles weer op zn normale afmetingen komt
Fran werd vanavond nog in de watten gelegd door ons Friemeltje en werd getrakteerd op enkele rake klappen op haar handpalmpje. Franneke haar donkere ogen fonkelden als geen ander van verwondering. Zalig!!!!
Amaai wat vliegt de tijd snel! Ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat ik ondertussen wel tijd had om n berichtje te posten maar het goeie weer steekt daar met momenten een stokje voor . Gelukkig!
Nu, het zal wel al duidelijk zijn dat alles momenteel zeer goed verloopt, gezien de tijd tussen vorig berichtje en deze post.
Even back in history
Op 6 juli dus terug naar de gynaecoloog geweest en die stelde tot onze verwondering vast dat er niks veranderde sedert het eerdere onderzoek. Nu, dat is op zich goed nieuws hé! We moeten zelfs maar op 23 augustus terug voor de volgende check! Beetje verrast van dergelijke termijn uiteraard want we zien nu eenmaal graag ons Friemeltje eens live bezig !
Het moet gezegd worden dat ons Friemeltje een meer dan behoorlijk bewegende baby is. Welke verbouwingen er reeds plaatsgevonden hebben, je houdt het niet voor mogelijk! Dit hebben we de vorige zwangerschappen niet meegemaakt. Mijn hand op de buik leggen (die van mijn Frezeke hé ) is al niet meer nodig. Je ziet hem reeds vanop afstand bewegen!
De kids mochten ook eens hun handje op de buik van mama leggen. Machtig om hun reactie te zien als ze dan de buik voelen bewegen! Behalve ons Fran dan Zij heeft blijkbaar de eigenschap om ons Friemeltje meteen te doen kalmeren. Als Friemeltje net bezig is met alweer het nachttafeltje van kant te wisselen en ons Fran haar hand nadert de bolle buik van de mama valt ons Friemeltje meteen stil. Maar we blijven proberen want Fran is natuurlijk jaloers op broer en zus omdat zij ons Friemeltje nog niet voelde onder haar hand...
Mn Frezeke is net terug van de dokter waar ze n afspraak had voor de suikertest. Weer iets nieuws sinds de zwangerschap van Eef Blijkbaar proberen ze op die manier zwangerschapsdiabetes op te sporen Maandag bellen voor uitslag
Diezelfde maandag hebben we n eerste afspraak bij de vroedvrouw. Ik zou zeggen om elkaar beter te leren kennen maar Ann kent ons reeds behoorlijk goed. Bij de bevallingen van Fran en Eef konden we ook al op haar rekenen!
Zonet een heel epistel getypt en bij het verzenden een foutmelding... alles kwijt... maar onderstaande foto wou ik zeker nog posten... 't is te laat om terug opnieuw te beginnen met typen nu...sorry...
Terwijl de vuvuzela's weerklinken tijdens de match Argentinië-Duitsland (voorlopig 0-1) én terwijl Gossip zich aan het klaarmaken is om op het hoofdpodium van Werchter het beste van zichzelf te geven... én terwijl Rammstein zich 'n weg naar Werchter aan het zoeken is... even 'n berichtje posten...
Woensdag 23 juni 2010 onze tussentijdse afspraak bij onze huisdokter. Het onderzoek wijst uit dat we reeds te maken hebben met 1cm inwendige opening en 'n ietwat verkorte baarmoederhals... Klein beetje ongerustheid te lezen in onze ogen... Wat is dat nu? "opening".... is zo 'n "dicht-bij-de-bevallingsdatum-term"!!! Maar we mogen niet panikeren... rustig blijven (maar jah, ge kent ons hé! ) De nacht van woensdag 23 op donderdag 24 juni is er eentje om niet snel te vergeten. Zeker niet voor m'n allerliefste frezeke... De ene harde buik na de andere...liggen woelen en woelen...geen juiste houding kunnen vinden. Dat is iets waar ik minder last van had blijkbaar... Nu, de ochtend van 24 juni twijfelen we even of we toch niet even een bezoekje zullen brengen aan de gynaecoloog. Je weet nooit dat er iets mis is hé... Ik vind dat dàt nu even voorgaat en een weinig later rijden we richting Izegem. Bewust bellen we niet naar het secretariaat om hen van onze komst in te lichten, hihi... Onder het motto van "ze zullen ons toch niet naar huis sturen als we daar al staan" rijden we dus naar daar. Eerst nog even het werk inlichten en we zijn aangekomen. En inderdaad, zoals we logisch gedacht hadden, niet veel later zaten we in 'n redelijk gevulde (letterlijk en figuurlijk ) wachtzaal. 'n Tijdje later worden we bij de gynaecoloog geroepen. De echo laat zien wat onze huisdokter gisteren voelde. Hij zegt ons dat het geen reden tot paniek is, wel tot wat meer rustig-aan-doen... Komt hard aan bij m'n frezeke want het-rustig-aan-doen is nu niet direct haar beste eigenschap 6 juli, nu dinsdag dus, hebben we de volgende afspraak bij onze gynaecoloog... Het onderzoek van komende dinsdag zal hij vergelijken met het onderzoek die hij vorige donderdag deed. Indien dit veel verschil geeft zou het dus kunnen dat m'n frezeke van dan af thuis zal mogen blijven. Nog even afwachten dus...
Vorig weekend trokken we met z'n allen naar Diksmuide voor het weekend met de familie naar aanleiding van de eerste communie van ons Eef (en de dokter had ons nog zo mooi gezegd om het wat kalm aan te doen... ). Ter compensatie van het slechte weer op de dag zelf werden we dat weekend getrakteerd op het beste van het beste en bijgevolg dus 'n warm weekend!
Het warme weer van de laatste dagen begint ook zijn "tol" te eisen... En dat niet alleen voor m'n frezeke denk ik . Vergeet ik nu bijna te melden dat ik deze morgen ons stampend friemeltje betrapt heb op het verbouwen van mama's welgevormd buikje... Behoorlijk wat beweging moet ik zeggen.
Vandaag weer reeds redelijk wat harde buiken mogen trotseren. Friemeltje en mama liggen momenteel languit in de zetel te slapen en ik geef ze beide geen ongelijk!
De ontstoken pees van mn frezekeis, na 3 dagen rust vorige week, geschiedenis!!
Maandag 14/06/2010 zijn we dus naar de gynaecoloog geweest.Degevreesde echo Grrrr . Maar onze angst bleek (terecht!) ongegrond want de echo was volkomen normaal! Deze keer echter kregen we het hartje niet tehoren.Maar de echo was zeer goed volgend onze gynaecoloog. En die geloven wij! Eigenlijk hebben we voor de volle 100% vertrouwen in hem! Hij stelde ons al meerdere malen op ons gemak en zegt er telkens bij dat we altijd mogen bellen als er ook maar iets is. Niet dat je dat bijn anderniet mag, maar het komt wel goed over als hij ons dat nogs explicietzegt
Vorige vrijdag zijn we de peter, die van toeten noch blazen wist, officieelgaan vragen of hij die taak op zich wil nemen. Jose antwoordde volmondig JA! Hij had er nooit echt bij stilgestaan dat dat geluk hem nog kon overkomen! Hij was dus uitermate trots dat we hem dit vroegen. Gisteren was de meter aan de beurt !Ik denk dat ons Friemeltje één van de jongste meters zal krijgen want ook Laura antwoorddeblij verrast maar toch met vastberadenheid in haar stem:JA, zo machtig!! Bij dit berichtje post ik ook de fotos vande pepe en de meme Kijk maar hoe fier ze zijn! En wij ook hoor!!!!
Gisteren was er wel enige ongerustheid want ons Friemeltje was plots iets minder beweeglijk dan de dagen ervoor. Maar dat zou kunnen liggen aan het feit dat ons Friemeltje volledig gedraaid is, volgens een goeie vriendin. Maar gisterenavond heeft ons Friemeltje datméér dan goed gemaakt met enkele stevige stampjes!! Oef!!
Helaba! 'k Ben hier weer! Donderdag zijn we de 20ste week ingegaan. Ietwat stressvol moment... 'k Hoef waarschijnlijk niet uit te leggen waarom... Friemeltje heeft ondertussen al zéér duidelijk laten weten dat alles knus is daarbinnen! 'k Ben al behoorlijk getrakteerd geweest op een reeks van klopjes en stampjes. Mijn reactie sprak boekdelen zei m'n frezeke... Gisteren was er de tweedehandsbeurs van de bond. Kinderartikelen in alle maten en vormen. En het voelt leuk om de toer te doen en uit te kijken naar spulletjes voor ons friemeltje. De kids kregen ook 'n cent en mochten ook wat kopen. Jels kwam af met twee hemdjes voor ons friemeltje , Fran en Eef kochten wat kleine speeltjes... leuk hoor!! M'n frezeke is momenteel geplaagd door 'n onstoken pees in haar voet en gaat momenteel behoorlijk mankend de avond tegemoet. Ze loopt er nu (mankend) wat zenuwachtig bij. Hopelijk is alles in orde hoor ik ze denken... We kijken in ieder geval enorm uit naar het bezoek bij de gynaecoloog morgen. Ik heb er alleszins een goed gevoel bij. Iedere avond dat buikje inwrijven en dan (sedert kort) de stampjes voelen... Goh, dat is prachtig!!!
Vaderdag... Deze morgen, toen de kids hun uiterste best deden om hun mooie kadootjes uit de doeken te doen, was het sterker dan mezelf. Mijn gedachten gingen met momenten plots naar Fre... 'k Zat al met een krop in de keel door de prachtige gedichtjes en kadootjes van de kids, maar de gedachten die naar Fre gingen maakten het toch wat zwaarder dan ik had durven vermoeden... Tjah... 'k kon er niks aan doen...
Hey! Na een luidruchtige vergadering over spieren en aorta's... (hèhèhè, kon het niet laten!) is het nu rustig en heb ik nog even de tijd om 'n berichtje te posten. M'n frezeke heeft wat last van het mooie weer. We mogen natuurlijk niet klagen als de zon schijnt hé maar na 'n drukke werkdag en hoge temperaturen op 't werk moet ik zeggen dat mijn frezeke er de dag van vandaag wat versleten bijloopt... Wat zal dat brengen indien het inderdaad de warmste zomer ooit wordt?? Dit weekend heb ik me voorgenomen om het zwembad te plaatsen. 't Zou kunnen dat net dat hét toevluchtsoord van mijn vrouwke zal worden de komende maanden om wat verfrissing op te zoeken... Vorige week deed onze (nu nog) jongste spruit haar eerste communie. Temperaturen die zo'n 10 graden lager lagen dan nu én vervelende wolken die het niet konden laten hun water te lossen. En het weekend ervoor én het (komende) weekend erna schitterend weer! Maar we hebben ons niet laten kennen!!! Het was leuk en ons Eef heeft ervan genoten (en wij ook!). Gisterenochtend zéér vroeg kregen onze kids er een vriendinnetje bij... Van de Tieltskes (zo noemen wij de bende van 4 koppels waarvan de vrouwtjes alle vier in Tielt school gelopen hebben) zijn er namelijk 3 terzelfdertijd zwanger en zijn ze nu nog met 2. Manon is namelijk woensdagochtend zéér vroeg geboren! Prachtige meid die nu al aan het popelen is om eind oktober kennis te maken met ons friemeltje! Allé, de boeken toe en gaan slapen se!
wordt vervolgd!
O, ja... ben nog vol ongeduld aan het wachten op het tweede voelbare klopje, maar dat zal voor wat later zijn denk ik... Telkens ik mijn hand op 't buikje leg wordt ons friemeltje blijkbaar rustig
Hey!! Wat is het toch 'n prachtig weer geweest! Niet? Een daarnet werd het weer net dat ietsje warmer, zij het dan bij mij vanbinnen... Zonet tijdens aflevering 7 van jaargang 1 van sex and the city, het zal 'n heruitzending geweest zijn waarschijnlijk , roept mijn frezeke me dat 't waarschijnlijk dé moment is om ons friemeltje te voelen schoppen... De zoveelste keer eigenlijk, maar hoop doet leven hé! Ik spring van achter de laptop en begeef me volle hoop naar de zetel alwaar mijn frezeke uitgestrekt en volledig relaxed "zit" te relaxen . Maar deze keer is anders en tussen de "was dit nu 'n schopje of enkel 'n zenuw van mijn hand die samentrekt"-gedachte voel ik plots een klein klopje vlak onder mijn kneukels in het midden van mijn rechterhand. Dit kon geen "trekje" zijn en was dus wel degelijk 'n stampje van ons kleine friemeltje in mama's buik! Het voor mij éérst voelbare teken!! En dàt teken was zonet méér dan welgekomen! Wat verlangde ik naar dit moment! Nu zal ik mijn frezeke te pas en te onpas bestoken met de vraag of het wakker is en of ik het kan voelen!
18 mei 2010 Vroeg opstaan na een toch wel rustige nacht moet ik zeggen... Normaal gezien vertrekken wij altijd net op tijd om net te laat te zijn . Maar deze keer is het anders. We vertrekken ruim op tijd omdat we denken dat er op dat uur enorm veel volk op de baan is en dat er behoorlijk veel kans op aanschuiven is in die richting. Maar blijkbaar was iedereen die ochtend vroeger naar het werk vertrokken want om 8u15 liepen we reeds door de draaideur van het ziekenhuis . We wandelen de voor ons ondertussen bekende wachtzaal met telkens dezelfde 'lezinge' binnen. Behoorlijk nerveus zijn we als 'frezeke' weerklinkt. 't Is aan ons! Huh? Nu al??? Wow... 't Is de collega van onze gynaecoloog die de punctie zal uitvoeren gezien die van ons verlof heeft. Maar we voelen ons alweer meteen op ons gemak. Praktisch als ik ben denk ik eraan om maar meteen te vragen of dit op de dvd mag opgenomen worden, wat 'n positief antwoord krijgt! jiepie ! Anders als bij de punctie die we hadden bij de zwangerschap van onzen oudsten is dat de gynaecoloog alles zelf klaar moet leggen. Misschien heeft dat ook te maken met het feit dat dat toen in Leuven plaatsvond ? Een eerste echo maakt duidelijk dat ons friemeltje perfect ligt voor het uitvoeren van de punctie! Als dat geen meevaller is, meteen goed meewerken ! Niet veel later staat een naald met de lengte van een A4-blad loodrecht op de buik van mijn frezeke... in compinatie met het beeld op het scherm die precies aantoont waar de gynaecoloog met de naald aan het prikken is. Mijn vrouwtje geeft geen kik! Net iets te vroeg doet de gynae een poging om vruchtwater af te nemen, maar blijkbaar zit de naald nog niet door het vruchtzakje ("vruchtzak" klinkt zo megagroot ). Nog ietsiepietsie verder duwen. Ik zeg wel 'duwen' want dat lijkt precies of ze moet door 'n strandbal prikken. En hupsa, de naald verschijnt ook op het scherm. Ietwat in paniek zie ik hoeveel vruchtwater de gynae afneemt... "Niet te veel nemen please!" denk ik bij mezelf... Niet veel later is mijn vrouwtje alweer op de been en is de punctie succesvol verlopen!! Vrijdag om 15u mogen we bellen om de eerste resultaten van de punctie te vernemen... We moeten het afgenomen vruchtwaterstaal zelf naar het labo brengen... Beetje raar, maar blijkbaar is het belangrijk dat de oorspronkelijke eigenaar van het vruchtwater dit in hoogst eigen persoon afgeeft... tjah... Tot aan het labo heb ik het vruchtwater zorgvuldig in mijn handen gedragen, zo droeg ik ook iets van ons friemeltje hé... En nu niet schrikken , om precies 8u45 lopen we reeds terug naar de parking... Van een vlot verloop gesproken!!! De rest van de dag verloopt rustig want m'n frezeke heeft toch wat last van de punctie. Het motiveren om het rustig aan te doen loopt bijgevolg als vanzelf .
19 mei 2010 Vandaag is de spanning om de uitslag komende vrijdag duidelijk te voelen. Mijn frezeke heeft het niet zo goed op, wat ik dan weer niet gewend ben. Normaal is ze het zonnetje en de grote positiefdenker in huis! Maar als je 'n hele dag thuis bent heb je natuurlijk veel te veel tijd om na te denken hé... Dat zal wel de oorzaak zijn waarschijnlijk...
Gisteren 20 mei 2010 We lopen er alletwee wat nerveus bij... Morgen mogen we bellen... Spanning... (onnodige?)stress...
Vandaag 21 mei 2010 M'n frezeke brengt me naar het werk. Ze wil wat kleine boodschappen doen om de gedachten wat te verzetten. Iets na de middag rinkelt mijn gsm... Voicemail... Hmmm, vreemd... "u hebt 1 nieuw bericht".... En aan de andere kant hoor ik de stem van de gynae!!! " Ik heb goed nieuws voor jullie! De eerste resultaten van de punctie zijn volstrekt normaal!! Ik wou jullie dit alvast laten weten! Prettig weekend!" Opeens begint de zon nòg wat feller te schijnen dan ze al scheen, krijg ik het behoorlijk warm vanbinnen... Nog wat verweesd van het feit dat ze ons ZELF opgebeld heeft bel ik m'n frezeke op om het goeie nieuws te melden. "Huh, serieus", klinkt het ietwat verward. Hoe zou je zelf zijn als je net dan tussen de rekken in den floralux staat... Ik kan niet wachten tot m'n vrouwtje mij komt oppikken aan het werk... Eindelijk is het zover, 't is weekend!!!! Thuisgekomen trakteert mijn welgezind frezeke de kids op 'n welverdiende donut! Nèg! En ze heeft voor mij ook nog iets mee... Aha? Leuk!! I love presents!!!! Ietwat uit mijn lood geslagen haal ik enkele piepkleine hemdjes tevoorschijn... Met opdruk "ik hou van mijn papa"... Je kan wel denken wat dat met me doet...
Goeie avond! Hier ben ik nog eens... Morgen dus een spannende dag. Vorige nacht heeft mijn frezeke al bijna niet geslapen, wat zal dat vannacht dan zijn vraag ik me af. In ieder geval zal het een ietwat stressy week worden... Gelukkig is m'n frezeke de rest van de week thuis om wat te rusten. Hoe ik m'n vrouwtje zal kunnen motiveren om in die luie zetel te blijven zitten/liggen is een andere vraag...
Goeiemiddag! Voila, 't bezoekje bij de gynaecoloog zit er op... Om 9u45 stip waren we aanwezig, nog 4 wachtenden voor ons dus nog wel even tijd om de sis-kaart opnieuw te laten inlezen beneden bij het secretariaat. En als je zit te wachten heb je behoorlijk veel tijd om te denken en je bijgevolg op te jagen . Gelukkig waren de kids mee en hadden we zo wat afleiding. Maar ook zij waren nerveus, was te merken aan ons Franneke die buikpijn had (is nu weer over). Veel volk in de wachtkamer ondertussen... Eindelijk is het aan ons. De wachtkamer loopt behoorlijk leeg als wij vertrekken . De gynaecoloog geeft ons allen 'n stevige handdruk. Ons gezinnetje vult meteen de praktijkruimte behoorlijk op. De spanning is te snijden. Wat normaal is hé, de kindjes zijn 9 maand geleden ook nog niet vergeten... Ja, 9 maand geleden reeds... De kindjes zijn stil (hebben we hen ook gevraagd ) en geven hun ogen de kost als ze de eerste beelden zien verschijnen. Het hoofdje, een armpje, een tweede armpje, handjes, beentjes, voetjes, hartje met 4 kamers,... We kregen een serieus uitgebreide echo en enorm veel uitleg. De kids luisteren zoals ze dat (hopelijk) ook in de klas doen . Ook het maagje krijgen we te zien. En die grote zwarte vlek rond het kindje is vruchtwater, weerklinkt. OEF! VRUCHTWATER!!! jippie!!! 180 gram weegt ons friemeltje ongeveer. We zijn echt content! Als de gynaecoloog de bloeddruk van mijn frezeke meet valt meteen op dat de spanning serieus geweest moet zijn. Bloeddruk van 16/10 is nu niet meteen eentje om naar huis te schrijven... Ondanks het feit dat we zeer tevreden zijn willen we toch 100% zekerheid en vragen we of we 'n vruchtwaterpunctie zouden kunnen krijgen. Dat is zeker geen probleem, maar dat moet dan wel dinsdag reeds plaatsvinden. Wordt dus nog 'n spannende week volgende week. Dinsdag om 8u30 binnen voor de punctie en vrijdag zouden we de eerste resultaten reeds kunnen weten...
Heykes! Vóór we straks (om 9u45) naar de gynaecoloog gaan nog even 'n berichtje. Vorig weekend verliep nogal druk en mijn frezeke werd nogal vaak getrakteerd op 'n harde buik... Dat zorgde voor wat extra (nodige of onnodige??) stress. Maandagavond heb ik mijn vrouwtje dan toch kunnen overhalen om naar de dokter te gaan. Wat heeft het voor zin om nog 'n week onnodig ongerust rond te lopen? Is toch voor niks goed? Maar 'k begrijp m'n frezeke volkomen... bij 'n 5de zwangerschap wil je niet overkomen als "mietje" Bij de dokter krijgen we te horen dat er niks aan de hand is en dat die harde buiken gewoon frequenter voorkomen juist omdat het 'n vijfde zwangerschap betreft. De harttoontjes weerklonken vrolijk in de praktijkruimte en de baarmoeder zit op de juiste plaats (OEF! )... We zaten nog niet helemaal in den auto terug op weg naar huis en mijn frezeke was op slag helemaal anders! " 'k ben weer op mijn gemak" zegt ze... Terwijl 'n uurtje eerder "zie dat ik daar onnodig zit" weerklonk. Ik probeer al, elke keer friemeltje wakker is, eindeloos mijn hand op frezeke haar buik te leggen om 'eindelijk' het eerste voelbare stampje te voelen (allé, voor mij toch). Maar dat gepantserde buikje geeft nog niks prijs... En nu zijn we bijna klaar om met het hele gezin naar de gynaecoloog te trekken. De kindjes zijn nerveus, wij ook wel wat eigenlijk... Straks meer!!
Zonet, met hééééél wat vertraging, vorig berichtje geschreven... Vorige keer was ik heel enthousiast aan het typen en 't moment dat ik wou posten viel de verbinding uit. Boos was ik. Maar ik ben er nu eindelijk over !
Nu, NOG even terug in de tijd. We mochten donderdag 22 april naar onze dokter bellen voor de uitslag van de papa-test. We zouden onszelf niet zijn als we tot dan zouden wachten. Woensdagavond 21 april dus naar de dokter gebeld en de resultaten waren binnen. Alles ziet er goed uit!! OEF!! Donderdag 22 april, verjaardag van mijn frezeke én verweekdag van ons friemeltje!!! Als dat geen reden om te feesten is!!
Vorige week zijn we ook langsgeweest bij de toekomstige onthaalmama van friemeltje. Positieve ervaring, wij hadden het gevoel dat het meteen klikte. Dat is ook al geregeld se, weer 'n zorg minder!
Gisteren, 29 april, 14 weken ver! En 't moet gezegd zijn dat mijn frezeke haar zwanger buikje niet meer kàn wegsteken!! Wat ben ik trots mijn vrouwke zo te zien rondhuppelen! Onze kids raken ook meer en meer in de ban van onze zwangere status Hoeveel keer ze hun mama reeds gewezen hebben op wat mama al dan niet mag eten... schitterend!!!
Volgende week woensdag, op de vooravond van de 15de week gaat friemeltje naar een eerste concert. Concert van Mika, hopelijk wordt de muziek gesmaakt!!
12 weken en papa-test
Even terug in de
tijd…
15 april…
Vandaag dus
afspraak bij de gynaecoloog voor onderandere de befaamde “papa-test”.
Om 16u vlug even bellen naar het secretariaat en de immer vriendelijke stem aan
de andere kant van de lijn meldt me dat er ongeveer ’n half uurtje
vertraging loopt. Handig voor ons natuurlijk want dat geeft ons wat meer tijd
om ons klaar te maken…
Niet veel later, net als
m’n frezeke onder de douche staat, telefoon van ’n privé-nummer. Er heeft iemand afgebeld en dus loopt alles plots terug
redelijk op schema… Wij dus supersnel naar Izegem en niet veel later
zaten we in de wachtzaal. Blijkt dat “redelijk op schema”
behoorlijk ruim opgevat moet worden want we hebben zelfs nog de tijd om het
behangpapier van de wachtzaal grondig te bestuderen. Vraag me nu niet welk
behang er hangt, ik weet het echt niet! Als er al behangpapier hangt tenminste…
J
Eindelijk
is het onze beurt! Blij om de gynaecoloog te zien moet ik me inhouden om hem
eens goed vast te pakken en hou ik het bij ’n coole handdruk en een nog
coolere “hallo!” J hèhè… Niet veel later ben ik al
behoorlijk praktisch bezig en wijs ik de gynaecoloog op het feit dat hij de
vorige keer de dvd waarschijnlijk verkeerd in de dvd-writer gelegd moet hebben.
“Geen probleem”, zegt hij me en legt me uit dat de dvd pas leesbaar
wordt nà de laatste opname en het finaliseren van de dvd… Stuur me dan
toch nog maar even terug het tijdperk van de video in. Toen kon je tenminste
bij thuiskomst nog even genieten van de opgenomen beelden.
Nu,
wat zijn we blij ons friemeltje terug te zien op ’t scherm!! Machtig hoe
ons kleine wezentje behoorlijk ligt te bewegen en te “dansen”. De
nekplooi wordt aandachtig in beeld gebracht en nauwkeurig opgemeten. Die is 1,5
cm en is dus ’n goed resultaat. De gynaecoloog laat ons grondig alle
ledematen van friemeltje zien en bij het bewegen van het ene been naar het
andere gaat hij plots in ’n versnelling. Hij heeft goed onthouden dat wij
het geslacht echt wel als een verrassing willen houden tot bij de geboorte,
knap! J
Wordt
vervolgd!
Groetjes!
Stefaan en co…..*.
. Niet niks dus.
. Ik schrik behoorlijk en mn frezeke is er even niet goed van. We noteren 12u10
k Zal er een uitroepteken bijzetten zeg ik nog tegen mn frezeke, zodat we dit zeker niet vergeten
. Zelfs al is het alweer 'uit' momenteel 
... om het kwartier zelfs... hopelijk valt het stil...
!!! Nog tijd genoeg om te draaien en van de vele ruimte te genieten stelt onze vroedvrouw ons op het gemak. Stuit klinkt zo niet-thuis-bevallen-achtig 
gaan plaatsen. Komen we tot de vaststelling dat dieven aan de haal zijn met twee stenen potjes vanop Fre* haar plaatsje
Onthutst kijken we naar elkaar en eigenlijk komt er een soort woede 
los
raar
2 simpele stenen potjes, wie doet daar nu moeilijk over zou je denken. Maar het ligt gevoelig, echt waar
Wie doet nu zoiets
? Die stenen potjes stonden daar op hun plaats, sierden het plaatsje van ons Fre*. Ze moesten daar gewoon staan! Triestig en woedend tegelijk word ik daarvan, niet te doen
Pfff
.
? We houden van verrassingen en dat heeft ons Friemeltje duidelijk ook al door...
!
terwijl Rammstein zich 'n weg naar Werchter aan het zoeken is... even 'n berichtje posten... 
Behoorlijk wat beweging moet ik zeggen. 
