Avond…
‘k Ben hier nog een keer… En weer alleen thuis
Vanavond sloeg de twijfel weer toe. Al ’n hele dag voelde mijn frezeke
haar niet zo goed in haar vel en in de vooravond begonnen er weer wat harde
buiken op te zetten. Geen gewone harde buiken maar net iets té hard om ’n
gewone harde buik genoemd te worden. Pffff, wat een uitleg hé!
Nu, toch even telefonisch contact opgenomen met onze
vroedvrouw. Ze wist ons te zeggen dat ze eigenlijk niet veel kan doen en dat ’t
misschien geen slecht idee zou zijn om toch even naar de Materniteit te gaan om
even met de monitor te checken.
M’n frezeke durft niet te bellen naar de Materniteit.
Ontgoocheling in de ogen van m’n liefste. Ze heeft zoooo haar best gedaan
om NIETS te doen en toch… Waarom hé???
Mémé Laura gecontacteerd om even op onze 3 spruiten te komen
letten en wij dus als ’n sneltrein naar Izegem. Voor alle veiligheid toch
de buzze weer meegenomen in het geval m’n vrouwtje weer voor de all-in ‘kiest’…
De monitor toonde inderdaad dat er wel wat baarmoederactiviteit
is en na ‘n 45-tal minuutjes komt de gynaecoloog (jep, onze gynae is van
wacht…) het tekeningske bekijken. Die besluit dat ’t toch beter zou
zijn om met ’n infuus alles terug wat stil te leggen. Morgen zijn we 33
weken en dat is eigenlijk nog net iets te vroeg om goed te zijn.
Deze keer kamer 110… Hopelijk een goeie nachtrust…
Slaap lekker frezeke! Tot straks!
Wordt vervolgd!
Groeten,
Stefaan en co…..*.
Ondertussen 12 dagen in het ziekenhuis achter de rug…
Moet zeggen dat het “alleen zijn” niet went! Het gemis wordt
eigenlijk alsmaar groter. Watje dat ik ben…
Maar….m’n frezeke doet dat goed! En ons
friemeltje blijkt zijn/haar interesse in de buitenwereld even in de frigo
gestopt te hebben. Vorige maandag was er eventjes “paniek” als zou
het terug in gang geschoten zijn, maar een tweede zetpil deed wonderen en tot
op heden is het dus behoorlijk kalm… Op enkele harde buikjes na en dus
enkele golfjes op de monitor waren het bijna telkens platte lijntjes die te
zien waren op de print.
Vrijdag, tussen de afspraken door, werd mijn frezeke in een
rolstoel naar het cabinet van de gynaecoloog gereden voor een onderzoek. Van
dat onderzoek hing af of m’n vrouwtje eventueel na het weekend terug naar
huis zou mogen. En nu moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat dat een mes is die
aan beide kanten snijdt… M’n vrouwtje zal het uiteraard kalm aan
moeten doen… Maar thuis is die verleiding zoooo groot hé om te vaak dat
bed uit te komen en vanalles te doen…
En we zijn zover… vandaag is mijn allerliefste frezeke
naar huis mogen komen!!! Nu wordt het eigenlijk best wel spannend. Want zolang ze
in de materniteit was had ik een veilig gevoel… Moesten de weeën
doorbreken ben je meteen ter plaatse… Als dat nu het geval is zit er wel meteen
’n half uurtje tussen… spannend dus…
Maar ben uitermate blij dat we weer allemaal samen thuis
zijn!
Het is inderdaad wennen voor m’n frezeke om thuis ‘op
hotel te zijn’… Zo noem ik het en zo wil ik het ook… Maar er
is zo vlug zelf iets gedaan hé frezeke ;-)
Wordt vervolgd!
Groeten,
Stefaan en co…..*.
Vanavond sloeg de twijfel weer toe. Al ’n hele dag voelde mijn frezeke
haar niet zo goed in haar vel en in de vooravond begonnen er weer wat harde
buiken op te zetten. Geen gewone harde buiken maar net iets té hard om ’n
gewone harde buik genoemd te worden. Pffff, wat een uitleg hé! 
Nu, toch even telefonisch contact opgenomen met onze
vroedvrouw. Ze wist ons te zeggen dat ze eigenlijk niet veel kan doen en dat ’t
misschien geen slecht idee zou zijn om toch even naar de Materniteit te gaan om
even met de monitor te checken.
M’n frezeke durft niet te bellen naar de Materniteit.
Ontgoocheling in de ogen van m’n liefste. Ze heeft zoooo haar best gedaan
om NIETS te doen en toch… Waarom hé???
Mémé Laura gecontacteerd om even op onze 3 spruiten te komen
letten en wij dus als ’n sneltrein naar Izegem. Voor alle veiligheid toch
de buzze weer meegenomen in het geval m’n vrouwtje weer voor de all-in ‘kiest’…
De monitor toonde inderdaad dat er wel wat baarmoederactiviteit
is en na ‘n 45-tal minuutjes komt de gynaecoloog (jep, onze gynae is van
wacht…) het tekeningske bekijken. Die besluit dat ’t toch beter zou
zijn om met ’n infuus alles terug wat stil te leggen. Morgen zijn we 33
weken en dat is eigenlijk nog net iets te vroeg om goed te zijn.
Deze keer kamer 110… Hopelijk een goeie nachtrust…
Slaap lekker frezeke! Tot straks!
Wordt vervolgd!
Groeten,
Stefaan en co…..*.
