Heykes!
Nog steeds went het ‘alleen’ zijn niet… en
dat geldt voor ons allemaal. Ik zit hier nu, in het ziekenhuisbed thuis, pffff.
En m’n frezeke heeft ook zoiets van “hoelang nog??”
Maar! We weten waarvoor we bezig zijn hé! En dat is wat
telt! Sedert gisterenavond is het infuus terug afgekoppeld. Is nu dus weer
kijken wat er zonder infuus gebeurt. Blijft het rustig of komen de harde buiken
terug? Hèhè…precies of “harde buiken” een soort levende
wezens zijn… Vanavond hadden we afspraak bij de gynaecoloog. Een
uitgebreide echo toont ons dat ons friemeltje in de goeie houding ligt, flink
zo! Ook een gewicht van 2,460 kg is best wel ok!! De gynaecoloog zou zeker
graag de 34 weken halen en m’n frezeke dus zeker tot en met ’t
weekend in de Materniteit te houden. De dagen van m’n frezeke passeren
niet zo snel als die van mij… Wat ik moet zeggen dat ze momenteel boorbij
vliegen.
M’n frezeke (en ik ook!) geniet wel van ’t
moment dat ik binnenkom met de kids, alledrie de boekentas mee, ik met ’n
brood en wat beleg. Kids maken in kamer 110 hun huiswerk en daarna eten we
allen samen, zéér leuk!!!!!
Wordt vervolgd!
Groeten,
Stefaan en co…..*.