"you can't always get what you want, but if you try sometimes, you just might find what you need..."
07-03-2010 om 00:00
geschreven door Charlotte
06-03-2010
Risk is part of life:
"There was a very cautious man, who never laughed or cried. He never risked, he never lost, he never won nor tried. And when he one day passed away, his insurance was denied, For since he never really lived, they claimed he never died."
06-03-2010 om 00:00
geschreven door Charlotte
05-03-2010
Girl Power
Lieve bloggers,
Deze boodschap kreeg ik onlangs toegestuurd van één van mijn 'zusters' en ik deel ze graag met jullie!
Op een dag zat een jonge vrouw bij haar moeder thee te drinken. Ze spraken over het leven, het huwelijk, over de verantwoordelijkheden in het leven en de verplichtingen die volwassenheid met zich meebrengt De moeder roerde in de thee en zei bedachtzaam tegen haar dochter: Vergeet je zusters niet. Ze worden steeds belangrijker naarmate je ouder wordt. Hoeveel je ook van je man houdt, hoeveel je ook van de kinderen die je misschien zult krijgen zult houden, je zult altijd je zusters nodig hebben. Denk eraan zo af en toe met ze mee te gaan en dingen met ze te doen. En onthoud dat "zusters" alle vrouwen betekent. Je vriendinnen, je dochters, al je vrouwelijke familieleden. Je hebt vrouwen nodig. Zo is het met vrouwen. Wat een grappig advies, dacht de jonge vrouw. Ik ben een pasgetrouwde vrouw. Mijn man en het gezin dat we zullen stichten zal zeker alles zijn dat ik nodig heb om mijn leven waardevol te maken. Toch, ze luisterde naar haar moeder. Ze hield contact met haar zusters en maakte ieder jaar meer vriendinnen. Naarmate de tijd verstreek, kwam ze er langzamerhand achter dat haar moeder wist waar ze het over had. Als door de tijd en het leven veranderingen en mysteries in een vrouw groeien, zijn zusters de steunpilaren in haar leven. De tijd verstrijkt Het leven gebeurt Afstand scheidt Kinderen groeien op Liefde groeit en vergaat Geliefden overlijden Harten breken Ouders sterven Loopbanen eindigen Maar .. zusters zijn er, tijd en afstand maken niet uit. Een vriendin is altijd binnen bereik als je haar nodig hebt. En als je alleen door dat eenzame dal moet gaan, zullen vrouwen in je leven aan de rand staan om je aan te moedigen, voor je te bidden, ten gunste van je tussenbeiden te komen en je aan het eind met open armen te ontvangen. Soms lappen ze regels aan hun laars en lopen ze naast je. Of komen ze om je eruit te tillen. Vriendinnen, dochters, kleindochters, schoondochters, zusters, schoonzusters, moeders, grootmoeders, tantes, nichten en buurvrouwen, allemaal zegenen ze je leven. De wereld zou niet hetzelfde zijn zonder deze verbondenheid tussen vrouwen. Toen we dit avontuur, genaamd 'vrouw-zijn' begonnen, hadden we geen idee van de ongelooflijke vreugde en het verdriet dat ons te wachten zou staan. Noch wisten we hoe we elkaar nodig zouden hebben en nog steeds nodig hebben.
Voor alle vrouwen die mijn leven betekenis geven. Eer ze! Wahine Toa!
Charlotte xxx
05-03-2010 om 00:00
geschreven door Charlotte
31-12-2009
Same, same but different Part Six
Dear all,
Mijn vakantie zit er bijna op en het jaar 2009 ook. Zoals velen onder jullie al weten was 2009 (in tegenstelling tot 2008) een rotjaar voor mij! Op enkele zeer fijne momenten (with special thanks to the girlies!) en de vele vakanties na ;-) Dus 2010 wordt mijn jaar! With loads of happiness en good health en ik wens jullie allemaal hetzelfde toe! Hier staan we al 6 uurtjes voor op de timing van den Belgique... dus het aftellen kan beginnen!
Ik heb het jaar dan ook op een prachtige manier afgesloten... Thailand is en blijft een fantastisch vakantieland! Ik denk dat ik dit na 3 keer (2006, 2008 en nu) wel al een beetje kan beoordelen! Gisteren ben ik met Jasmine gaan kayakken! Superleuk! Uiteraard niet te veel sport (dat is naar 't schijnt niet goed voor je ;-)) maar gezellig the Andaman Sea op om dan rustig wat in het zonnetje te dobberen en te genieten van het ruisen van de zee... Very healing! Nadien de zoveelste massage, maar die was een beetje teleurstellend... ik had de indruk dat die dame me een beetje pijn wou doen en dat deed ze ook! Auch... Ze bleef maar duwen met haar duim op m'n kuitspier... en nog eens, en nog eens... tot ik vriendelijk bedankte... de tranen liepen al bijna uit m'n ogen van de pijn... Dus vandaag even geen massage ;-) Wel heerlijke fruitshakes met watermeloen of banaan... mmmmmmmhhh Damn dat ga ik wel missen...
Het is me dan ook steeds duidelijker... ik ben een kind van de zon en de zee! De koude en de regen, dat is niets voor mij... Een skivakantie kan nog net (liefst in ideale omstandigheden: veel zon, goede sneeuw etc...) Maar we zijn niet veeleisend, zene... ;-)
Vandaag, de laatste dag van 2009 en tevens m'n laatste dag hier op Koh Lanta hebben we een snorkeltrip gedaan! We werden deze ochtend om 6u40 al opgehaald! Er stond heel wat wind en na een ontbijt in de diveshop -waar we nog andere mensen oppikten- vertrokken we met de speedboat (dus nee, deze keer geen typische longtailboat) naar de eerste dive- en snorkelspot. De trip was op z'n minst 'rough' te noemen... Ik heb echt een gevecht gevoerd met m'n ontbijt en heb gelukkig gewonnen! De zee was zo wild dat zelfs de bemanning wat last had van misselijkheid! Ik (en de meeste anderen) zag zo groen als een prei! Gelukkig was dit voorbij zodra we van de boot het sop ingingen!
Wauw! Echt de moeite! Een prachtige onderwaterwereld! Niet zo mooi als wat ik in Egypte zag, of langs de Whitsunday Islands in Australie, maar anders... Same, same but different zoals ze hier zeggen! ;-) Een groot verschil was ook het snorkelmateriaal dat we hier ter onzer beschikking kregen... allemaal TOP! We kregen een Thaise lunch aan boord (voor mij betekent dit gewoon een bordje witte rijst met m'n allergie voor noten, seafood en vis...) en we deden 3 locaties aan! In het terugvaren zat ik helemaal alleen op de voorsteven, boeg, whatever they name it... en ik heb genoten!!! Een beetje zoals motorijden, maar dan zonder enige inspanning (buiten het feit dat ik me toch behoorlijk goed moest vasthouden). Zo mooi! De zon, de zee, wind in de haren, zout in de lucht en snelheid! I love it!
Dus ja, nu valies inpakken en feesten ;-) Morgen wordt een vermoeiende dag! Om 6u (bij jullie dus knallend vuurwerk en kussen alom) komen ze me (hopelijk) ophalen met een minibusje om me naar de luchthaven van Krabi te brengen. Dat zou zo'n 2,5u rijden zijn. Om 10u10 heb ik dan m'n vlucht richting Bangkok. Rond 11u30 kom ik daar aan en dan heb ik behoorlijk wat tijd (zo'n 14u) om m'n volgende vlucht te halen... Dus ik hoop dat ik m'n bagage daar ergens kwijt kan zodat ik met de taxi nog naar het centrum kan voor een laatste indruk op te doen (de 1ste banana pancake van 2010, een verse kokosjuice, een massage, ...). Rond middernacht moet ik dan weer inchecken voor m'n vlucht naar Dubai... Van daaruit naar Düsseldorf en dan nog 2u karren naar huis... Tegen dan is het zaterdagavond voor jullie (en dus ook voor mij). Naargelang de vermoeidhied en de gemoedstoestand kom ik za-avond nog even buiten, dus laat me alvast jullie plannen weten...
Zondag platte rust en maandag back to work!
Bedankt trouwe lezers voor jullie reply op m'n mails en vooral bedankt aan iedereen die me het voorbije jaar heeft getroost, gesteund, geholpen en er gewoon was voor me! Op zo'n momenten weet je wie je echte vrienden zijn!
Ik sluit dit jaar af in grote dankbaarheid (sorry voor het melige sausje...) en met een zeer positieve blik op de toekomst!
Happy New Year en tot snel!
Charlotte xxx
31-12-2009 om 00:00
geschreven door Charlotte
27-12-2009
Same, same but different Part Five
Hi there,
Alles ok in ons Belgenlandje? Hoe waren jullie kerstdagen en feestjes?
Wij zitten intussen in luilekkerland! Check it out op www.andalanta.com
Jasmine en ik hebben enorm genoten van ons citytripke Bangkok! Was echt héél relax! De 23ste zijn we dan naar het treinstation gegaan... Het was een blij weerzien met Juliet, Max en de kleine Oli! Ook Tamara & Dirk met hun dochtertje Daisy zijn dan mee vertrokken met de nachttrein richting Trang. We hadden 2de klastickets, 1ste was uitverkocht en het viel eigenlijk héél goed mee! We hadden een reis van zo'n 15u voor de boeg! Ik had me die reis véél erger voorgesteld... Vooral omdat we geen privé-coupé hadden. Wij hadden ook telkens het bovenste bedje! Onder ons sliepen Thaise mensen... We konden onze bedjes afsluiten met een gordijntje. Rond 19h wilden de eerste Thai al gaan slapen dus werden onze zitjes omgebouwd tot echte bedden. En ik moet zeggen dat ik (en ook Oli ) goed geslapen heb! Om 8h 's ochtends kwamen we aan in Trang. Daar hebben we met ons 6 + 2 kids een minibusje genomen naar Koh Lanta. 2 keer moesten we met het busje de ferry op om overgezet te worden en onze resort is vrij afgelegen op het eiland! Maar echt wel de moeite! De eerste avond was meteen kerstavond. Grappig om te zien hoe al het personeel hier (bij 30 graden) een kerstmuts op had! Ze hadden echt hun best gedaan qua versiering en verlichting! Ook de muziek werd aangepast... Gek werden we van al die jingle bells... op de één of andere manier past dat hier gewoonweg niet! Het diner was gelukkig voor mij in buffetvorm en héél lekker! Er was een heuse show voorzien met westerse en thaise dansen enz. We mochten ook allemaal een vuurlampion oplaten en we kregen rotjes om te laten ontploffen... Op het strand was er dan een vuurshow waar zowel een man als een vrouw allerlei trukken doen met een ketting met 2 vuurballen aan... Mooi, mooi, mooi! Tamara & Juliet zijn samen met de kindjes gaan slapen en Jasmine, Dirk, Max en ik zijn nog verder afgezakt naar een leuk strandbarretje iets verderop! De cocktails zijn hier heerlijk en zeer betaalbaar! Het was een gezellige avond! Op kerstdag was er van de kerstsfeer niets meer te merken. Moet gezegd dat onze resort enorm veel gezinnen met kinderen ontvangt Knappe backpackers heb ik hier -helaas- nog niet gezien! ;-) Oli is superschattig en van Daisy vergeet je soms dat ze er is... zo braaf! Gisteren (2de kerstdag) was het -dachten we- herdenking van de tsunami, die hier ook heel wat slachtoffers heeft gemaakt, maar daar was helemaal niets van te merken. Dirk en Max hebben voor een hele week 2 scooters gehuurd waar we al dankbaar gebruik van hebben gemaakt! In onze resort zelf kan je je ook heerlijk laten masseren en dat doen we bijna elke dag! De 'spa' is in open lucht en je hebt zicht op zee! de max! Verdorie, het went allemaal veel te snel! Het zal pijn doen eens we terug thuis zijn... Het eten hier in het hotel is ook heel lekker, maar -uiteraard- net iets duurder dan in de typische resto's. Gisteren zijn we op het strand gaan dineren in een resto vlak naast ons hotel! Even wegdromen: je hoort de zee, je voelt zand, je ziet prachtige verlichting en je hoort bangelijke muziek (oa. Moby)... En dan drink je daarbij een heerlijke 'sex on the beach' voor de waanzinnige prijs van 100 bath! ;-) jaja, life can be pretty sometimes! Vandaag ben ik er alleen op uit getrokken en heb ik heel het eiland rondgecrost met een scooter (die dingen halen makkelijk 80 per uur), en uiteraard zonder helm! Hell yeah! Living on the edge... Gisteren hebben we een eerste (zeer bizar gezien de rijstijl vd thai) ongeval gezien... Gelukkig enkel wat schaafwonden ed. Volgens een Zweed die ik tegenkwam in een reisbureau is er eergisteren een andere Zweed omgekomen op Phuket doordat hij zonder helm met z'n scooter tegen een vrachtwagen was geknald... Nie goe! Ik heb een oil massage laten doen wat verderop (is nog goedkoper dan in het hotel) en zie er nu uit zoals een gegrilde kreeft... Ik had me uiteraard goed ingesmeerd, maar door die olie ben ik gewoon gefrituurd op m'n brommertje!! M'n short, tas en top staan er helemaal in! Auch! Vandaag ook voor het eerst deze vakantie in de zee gezwommen. The Andaman Sea is dat hier... niet zo mooi als in Egypte, maar nog warmer... Het is zelfs niet verfrissend! Alhoewel... het is hier echt wel warm! Man, man, man, die vrijheid op de scooter, prachtig uitzicht, wind in de haren, zon op je bol... Heerlijk! Ik heb er echt van genoten! Ik heb bijna een volledige tank leeggereden!! Nu zit ik met m'n laptop -in de schaduw- aan het zwembad! Juliet ligt naast me in de laatste Dan Brown te lezen en Max is met Jasmine en Oli op Elephant Trekking (been there, done that... ;-)) De papa van Max is vandaag op z'n kamer gebleven wegens 'the usual' spijsverteringsproblemen ;-) en morgenavond komen de ouders van Juliet aan. By the way... ik heb al heel wat leuke foto's ;-) of wat had je gedacht? Iedereen blijft langer hier dan ik. Ik vertrek 1 januari om 6u 's ochtends richting Krabi... Dwz. net op het moment dat jullie oudjaar vieren!!! Om 10h10 heb ik m'n vlucht naar Bangkok... Pas 's nachts om 1h55 heb ik dan m'n volgende vlucht naar Dubai... Enfin, daar probeer ik nog even niet aan te denken! Eerst nog volop genieten!
Dikke knuffel uit het prachtige Thailand! Charlotte
27-12-2009 om 00:00
geschreven door Charlotte
21-12-2009
Same, same but different Part Four
Hello snowwhite Belgium,
Bangkok speaking! Na een lange & vermoeiende reis (24u onderweg van deur tot deur) door de vele vertragingen omwille van de weersomstandigheden in Europa, kwam ik eergisterenavond eindelijk aan in Bangkok! Ik was eigenlijk doodop want ik had niet echt veel kunnen slapen op de vlieger... De vlucht van Düsseldorf naar Dubai had een dikke 2u vertraging omdat er nog andere vliegtuigen eerst moesten ge de-iced worden alvorens het onze toer was... Ik kreeg een exitseat ondanks het feit dat ik pas om 20h aan de incheckbalie was en gelijk kon boarden! 't was 'ne nipte... Ook in Dubai had onze vlucht 2u vertraging omdat Emirates wou wachten op alle inkomende vluchten uit Europa en deze hadden allemaal vertraging door de hevige sneeuwval! Enfin, toch heelhuids in Bangkok geraakt! In het hotel -wat overigens hetzelfde was waar ik in de zomer van 2008 met m'n broer had gelogeerd- kreeg ik (weer) een héél mooie kamer en na een verkwikkende douche besloot ik om toch nog even m'n neus buiten te steken ('t was tenslotte zaterdagavond ) en sprak ik af met Jasmine (schoonzus van Juliet) aan het police station op Khao San Road (de backpackers straat). Het was toen al 21h30 local time en het was heerlijk druk en lekker warm met een zwoel briesje! We beloten een banana pancake te eten en nestelden ons op een terrasje van één van de vele cafeetjes om iets te drinken en wat bij te tetteren... de meeste toeristen bestellen daar een 'bucket' een emmertje vol sterke drank en frisdrank met een rietje... Dat kost hier dan ook niets... (80 bath en dat is ong. 80 oude Belgische franken!!!) Dat is wat anders dan de 10 voor een sterke bij ons... Ik vind dat zalig! Heerlijk gegeten en amper 60 bath kwijt... Tegen dan was het al half één en ik wou nog een massage! Een uur lang zalige 'oil massage' voor 250 bath! En dan taxi in en bed in! Nice to be back here!
Gisterenmorgen om 10h opgestaan, ontbeten en uitgecheckt om in te checken in onze 'gezamelijke' verblijfplaats... check it out: www.parkplaza.com/bangkokth Dan wat rondgelopen in de buurt van het hotel en taxi in richting MBK Shopping Center... Daar zit de Loréal kapper van Liz (vriendin van Mae die op Koh Tao woont). en dat is wat ik wou the full Bangkok Experience... dus waarom eens niet naar de kapper gaan? Het is helemaal anders dan bij ons! Om te beginnen bleek de vrouw die mijn haar waste een man te zijn... met prachtige grote gemanicuurde handen, heel mooi opgemaakt (baard amper zichtbaar;-)), mooi lang haar,... en de lelijkste grote voeten ooit gezien geperst in een peeptoe platte schoen maat 43!!! Eek!! En dan de wasbakken... je moet daarvoor dus gaan liggen en ze gebruiken hier enkel KOUD water om je haar te wassen... Ik schrok me rot! Ook Jasmine besloot om haar haar te laten wassen en brushen! Enig wat je daar allemaal ziet! We hebben ons waanzinnig geamuseerd. We zijn eigenlijk heel de dag blijven hangen in dat shopping center totdat Tamara (vriendin van een vriend van Max) ons belde om te melden dat haar man naar het Thaiboxen ging kijken... We hebben dan met haar afgesproken om met 4 (wij en haar dochtertje Daisy van 11 maanden) iets te gaan eten in de food court in het Siam Paragon Center. Heerlijk!!! Jasmine en ik hebben daarna nog tot half vier getetterd in bed, we zijn blijkbaar nog niet echt op de lokale tijd ingesteld... We hebben vandaag dan ook tot 's middags in onze nest gelegen... Zalig, alles mag, niets moet! Dan wat sunbathing op ons rooftop sundeck met zicht op de swimming pool... Om te eten zijn we richting 'the bed supperclub' gegaan (ong. 15 min. wandelen van ons hotel) het is één van de meest trendy en hottest clubs in Bangkok. En het ziet eruit als een ruimtetuig met allemaal witte bedden erin. Je kan er eten en dansen, check it out op www.bedsupperclub.com We zijn binnenin een kijkje gaan nemen, maar we waren nog wat vroeg en hadden grote honger, dus gingen we een ander gezellig restootje zoeken... En dat hebben we gevonden! We hebben heerlijk thais gegeten. Nadien zalige massage van 1h en dan de tuk tuk in richting Patpong... Jasmine had nog nooit een pussy show gezien en dat kon -uiteraard- niet zo blijven. Nog steeds even goor als in 2006 (remember Juliet?). We zagen achtereenvolgens pingpongballen vliegen, kaarsen uitblazen, sigaret roken, banaan schieten etc. Degoutant eigenlijk... Gelukkig was de mai tai lekker!! Nu gaan we een dvd'tje kijken en dodo doen! Ik heb hier al heel wat lokale sfeer opgesnoven... de meeste thaise mannen zitten heel de tijd te snuiven aan zo'n soort vickx of tijgerbalsemstick... héél irritant... Gisteren zag ik een bedelaar die gewoon z'n been 'uitdeed' en het naast hem zette... En dan overal die fake kerstsfeer... Nagemaakte sneeuwmannen, verlichting, kerstmuziek, heelder sneeuwetalages en dat bij zo'n 28 graden... op z'n minst gezegd 'weird'!
Ik hoop dat jullie een beetje kunnen genieten van het mooie 'winter wonderland' daar en uitkijken naar een witte kerst... Tja, dat zullen we dan moeten missen... Wil er iemand nog iets hebben uit Thailand? Laat maar weten! Morgen nog een dagje relaxen, eventueel naar Ayutaya (het échte oude Bangkok) en overmorgen stappen we met Juliet, Max, Oli, Tamara, Dirk en Daisy op de nachttrein naar Trang om van daaruit naar 'onze' resort in Koh Lanta te gaan...
I'll keep you posted!
Greetz from Bangkok! Charlotte
21-12-2009 om 00:00
geschreven door Charlotte
15-12-2009
Nog een keertje Thailand!
Lieve bloggers,
Ik kreeg de kans om kerst & Nieuw te vieren met m'n beste vriendin Juliet, haar man Max en hun zoontje -mijn petekindje- Oli in het verre Thailand. We zouden samen met haar ouders, schoonouders en nog een koppel vrienden kerst vieren en nadien ook oudjaar! Eerst koppelde ik er echter een citytripje Bangkok aan vast met Jasmine, de schoonzus van Juliet en dus de zus van Max. We kenden elkaar nog niet zo goed, maar het werd een FAN-TAS-TISCHE en vooral onvergetelijke trip! Lees hier onze avonturen! Veel leesplezier!
Charlotte
15-12-2009 om 00:00
geschreven door Charlotte
18-08-2008
Same, same but different Part Three
Hello lieve kijkbuiskinderen,
Intussen zijn wij terug in het druilerige Belgenlandje en op de nog druilerige job :o(
Maar jullie hebben nog het laatste deel van ons reisverslag tegoed! Dinsdag hebben we een hele dag gereisd! Van Chiang Mai naar Bangkok en van Bangkok naar Phuket! Daar werden we enthousiast opgewacht door onze reisgenoten en na een korte opfrissing zijn we Phuket onveilig gaan maken! We zijn er erg gezellig gaan eten in een resto (in openlucht) met live-optredens en die waren zowaar goed! Met als gevolg dat Isa en ik al snel op de dansvloer stonden!! Woensdagochtend was het erg vroeg dag want om 7h stond onze transfer klaar om ons naar de boot te brengen om naar de Phi Phi Islands te varen... Om 8h30 staken we van wal en 2u later arriveerden we in paradise! Echt schitterend! Aan de boot staan verschillende Thai je al op te wachten om je te overtuigen om dit of dat hotel te nemen... Het hotel dat wij uiteindelijk hadden uitgezocht bleek echter niet meer beschikbaar voor de eerste nacht... Dus boekten we een hotel voor 1 nacht en een ander ook voor 1 nacht... . Onze eerste dag was vooral een luie dag, een beetje rondhangen aan het zwembad en daarna naar een strandbar waar we de hele avond zijn blijven hangen! Dag 2 zijn we een hele dag op pad gegaan met de boot om oa. te gaan snorkelen! Het was echt prachtig! Het water is zo helder dat je de vissen gewoon ziet zwemmen vanuit de boot! En de zichten... Wauw! We zijn ook naar het strand van de film 'The Beach' gegaan... Erg mooi, maar er leggen natuurlijk 10-tallen boten aan om dat strand te bezoeken... De vuilste toiletten ben ik dan ook daar tegengekomen, redelijke afknapper! Nadien hebben we van op de boot de zon zien ondergaan! Prachtig! De laatste avond zijn we nog gezellig gaan eten en nadien terug richting strandbar! Leve de Banana Colada's! The next day moesten mijn broer en ik om 14h de boot halen om terug naar Phuket te gaan. Rond 16h30 waren we terug op het vasteland en we hadden nog net de tijd om met de taxi tijdig naar de luchthaven te geraken om onze vlucht naar Bangkok te halen. In Bangkok aangekomen hebben we een hotel vlakbij de luchthaven geboekt want zaterdagochtend moesten we al om 9h op de luchthaven zijn voor onze vlucht terug naar Düsseldorf... Het einde van een bangelijk verlof!
Greetz from Charlotte
18-08-2008 om 00:00
geschreven door Charlotte
11-08-2008
Same, same but different Part Two
Hello lovely friends,
Thailand again!
Met mijn broer blijkt alles ok te zijn!!! Volgens de specialist was de perforatie van het membraan niet het geval... Hij zal wel nog ong. een maand met dat helmpje oplopen... Er zou bloed vastzitten... Dit gaat volgens haar vanzelf weg... Raften mocht niet, vliegen en zwemmen gelukkig wel! Als we volgende week terug thuis zijn, laten we hier nog eens alles dubbelchecken! Het was nogal primitief hier en dan druk ik me nog positief uit!
Vandaag zijn we dan eindelijk op pad gegaan! Deze ochtend kwamen ze ons om 8h30 ophalen met een busje (het is hier 5u later) om naar een olifantenkamp te rijden. Daar kregen we een olifantenshow te zien... Arme beesten! Ze voetballen, basketten, schilderen, knielen, dansen enfin... Wel een beetje zielig! Dan zijn we met een bamboeraft de rivier afgevaren en dat was erg leuk! Omdat het hier nu veel regent ging het ook erg snel! Daarna werd er een Thais lunchbuffet geserveerd en nadien hadden we 'the elephant ride'. We gingen met 2 op de rug van zo'n kolos zitten in een aftands bankje waar je de hele weg van links naar rechts in werd geslingerd... Wel goed gelachen! Ze dropten ons aan een 'village' van een of andere stam (eigenlijk was het een meute denkbeeldige souvenirshops naast elkaar) en we gingen weer terug in een nog erbarmelijker tuig dat werd voortgetrokken door twee ossen... We gingen nogal hard door het slijk en ja... we hingen van kop tot teen onder de modderspatten! Toen we moesten uitstappen en ik net met een been veilig aan de kant stond sloeg het karretje op hol en als mijn broer me niet had vastgehad, dan zat ik hier nu niet te mailen... Bizar land! Daarna zijn we een orchideeenfarm gaan bewonderen! Niet toevallig mijn lievelingsbloemen, na zonnebloemen :o) En zo zit Chiang Mai er bijna op voor ons! Straks nog een massage meepikken en morgen vliegen we terug naar Bangkok, van daaruit verder naar Phuket! Daar zien we Isa, Bibi en Tom terug en woensdagochtend nemen we de 1ste boot naar de Phi Phi Islands...
Dikke zoen,
Charlotte
11-08-2008 om 00:00
geschreven door Charlotte
09-08-2008
Same, same but different Part One
Hello lieve bloggers,
Een eerste mailtje uit het verre en vochtige Thailand! We hebben een goede heenvlucht gehad (sorry voor eventuele schrijffouten, maar het is hier weer qwerty!!) en zijn redelijk uitgerust op zaterdagochtend in Bangkok aangekomen. Er was een transfer naar ons hotel geregeld op z'n Thais! We hebben de ganse luchthaven doorzocht om onze transfer te vinden... Aangekomen in het hotel was -natuurlijk- de kamer nog niet klaar en zijn we een shopping mall ingedoken! Het waren solden en mijn broertje heeft zich eens goed laten gaan! T-shirts van G-Star, DETRY enz. aan 50%! Hij moest voor de trouw ook nog een witte broek hebben en ook die hebben we gevonden. Ik heb ook een zwarte zomerbroek gekocht voor het werk... Na onze shopping experience zijn we een heerlijke Thaise massage ondergaan! 's avonds waren we al afgesproken met een Nederlandse vriend van Ron en ik trachtte ook af te spreken met Kurt, Danny en co... Maar achteraf bleek duidelijk dat die op de eerste avond liever geen vrouwelijke pottekijker hadden ;0) Dus wij met drie in de TUKTUK naar Khoa San Road, het bruisende backpackers hart van Bangkok. Daar liep ik met een verse coconut in de hand Tom (vriend waar Danny mee op wereldreis is geweest), Bibi (ex van Mae) en Isa tegen het lijf. Zij waren nog aan het zeulen met hun bagage (leesrugzak) want ze waren pas aangekomen. Ze hadden een kamer in hetzelfde hotel als de rest en we zijn daar onze eerste avond gestart met Pina Colada's op het terras! Isa en Bibi waren te moe, maar al de rest (6 mannen en ik) zijn gaan stappen in Pat Pong, de hoerenplace to be bij uitstek! Na enkele bravere nachtclubs zijn we naar zo'n typische gogo-bar gegaan... Had al tegen de mannen gezegd dat ze zich voor mij niet moesten inhouden! We sloten een pact: what happens in Bangkok stays in Bangkok... Dus ik mag niets zeggen... Enfin, de eerste nacht waren we om 4h terug in het hotel en weer een paar illusies armer ;o)
Op dag twee in Bangkok zijn we rond 12h gaan ontbijten in Starbucks (uiteraard ontbijt gemist in het hotel) en zijn we sightseeing gaan doen! Ik had Bangkok al wel gezien, maar mijn broer niet, dus gingen we naar Wat Pho, een vd bekendste tempels. Daarna hebben we een typische boot gehuurd en zijn we gaan varen op de rivier! Schitterend! Het was trouwens snikheet en zonnig in Bangkok! Na een kleine siesta zijn we dan naar China Town gegaan en daarna zijn we weer naar het hotel van de andere mannen gegaan. Danny en Kurt waren gaan eten in de Sirocco, prachtige resto op wolkenkrabber met uniek zicht over Bangkok @ 250 euroman! De rest wachtte op ons om mee iets te gaan drinken in die Sirocco. De helft van ons was echter in shorts en flip flops en mocht niet binnen... Wij waren wel ok en zijn gauw even gaan piepen! Wauw! De moeite! Dan zijn we met taxi's naar de Q-Bar gegaan en ook daar mochten shorts en flip flops niet... Intss was het al half een en kregen we serieus dorst! Om 1 of 2h gaat ook alles dicht in Bangkok, een soort van avondklok... Een taxidriver zou ons naar een bar bengen die tot 6h open was... Dus lieten we ons brengen... 300 bath inkom en een gratis drankje... verder redelijk marginaal... Dag 2 dus ook pas om 4h terug in hotel.
Maandag moesten we om 12h aan de luchthaven zijn om met de bus richting resort van Ron en Becky te gaan... Daar kwamen we dan ook weer een heleboel bekenden tegen en gingen we op weg met een redelijk volle bus voor een rit van 2,5h! De sfeer was uitgelaten en het bier vloeide alweer rijkelijk ;o)
We werden hartelijk ontvangen door Ron en Becky en een hele meute fotografen! Schitterend, we voelden ons als popsterren! Daar kwamen we dan ook weer een hele bende bekenden tegen (die niet met bus kwamen)! We kregen een prachtige kamer en hebben snel onze bikini aangetrokken voor de eerste beach/swimming pool party! Erg leuk met zoveel oude bekenden van in het vliegend vat en van op de hoge school! 's avonds ook buffet buiten aan het zwembad en al gauw brak er een heus feest los! Mijn broertje had zich heel snel aangepast en sociaal als hij is amuseerde ook hij zich kostelijk tot in de vroege uurtjes. Ze begonnen iedereen nl het zwembad te gooien... ook de bewaker van het resort moest er helaas aan geloven... De dag nadien hebben ze zijn gsm terugbetaald ;o) Die arme man werd met helm en paraplu de dok in gekeild!!
Die avond was mijn broer ook zelf een beetje fout in het water terechtgekomen waardoor hij een plop in z'n oren had, die er nu nog steeds inzit!!! (daarover straks meer)
Dag 2 was de huwelijksdag en we werden om 9h30 verwacht voor de ceremomie aan het zwembad met zicht op het strand! Alles was prachtig gedecoreerd en iedereen was in het wit! Erg speciaal! Na een korte ceremomie en champagne voor iedereen was het weer tijd voor de bikini en een volgende party ;o) Om 15h werden we in de zaal verwacht voor een traditionele Thaise ceremonie. Hiervoor waren Ron en Becky volledig in traditionele Thaise kleding gekleed! Prachtig om te zien. Daarna begon het huwelijksdiner met live-muziek. Er waren een 10-tal gangen waarvan ik er slechts 1 kon eten... Het scheen wel allemaal zeer lekker te zijn! Maar je kan al raden... Amper iets gegeten en dan maar witte wijn drinken... Enfin de next morning werd ik waker met een giga-kater en ik voelde mij zooooooo slecht dat ik de hele dag niet uit m'n (eigen) bed ben gekomen!!! Mijn broertje was zo lief geweest om wat toastjes te bestellen zodat ik toch iets in m'n maag had alvorens naar Pattaya te gaan!
Jaja, 3de avond en om 18h vertrok de partybus richting Pattaya! In Pattaya zijn we heerlijk gaan eten (ik nam een lekkere lasagna) en ik dronk enkel spuitwater ;o) Daarna zijn we gaan wandelen door het gore en verdorven centrum van Pattaya en zijn we beland in een of andere discotheek... Om 1h30 vertrok de bus terug (het was 2,5h rijden) en wij zijn erin geslaagd om de bus te missen. Eigenlijk vonden we gewoon onze weg niet meer... We namen een open taxi (Juliet, zoals die van in Koh Samui) en spraken een prijs af! We hebben ons ziek gelachen op die rit! De mijn broer en Charly hingen aan de taxi als echte vuilkarmannen en we hebben de hele weg gezongen... Bangelijke avond! Ook dan weer om 4h in bed... Sommigen zijn echter in Pattaya gebleven en waren pas rond 8h terug in het resort... ;o)
De dag nadien was ik al ;o) om 11h aan het ontbijt! En heb ik genoten van zon en zee! En 's avonds natuurlijk ook weer feestje (laatste avond). Ron wou iedereen het zwembad in, dus mijn broer en ik namen onze voorzorgen en deden onze bikini/zwembroek aan... Bijna al de rest belandde met kleren (en soms stoel) en al in the pool! Schitterend! Ook de ouderen sprongen met kleren en al in het water! Er werd weer serieus gezwijnd en gedronken, niet normaal! Grappig om te zien! Ik hield me toch wat in en besloot na 2 vodka's over te gaan op water!
De volgende morgen zou er om 11h een taxi op ons wachten om mijn broer en mij naar de luchthaven te brengen... Aan de receptie hadden ze dat blijkbaar toch niet goed begrepen en we hebben tot 11h40 op onze taxi moeten wachten... Gelukkig waren we op een kleine 2 uur op de luchthaven voor onze vlucht naar Chiang Mai... Vanaf nu is het my brother and me...
Tom, Bibi en Isa zien we waarschijnlijk dinsdagavond terug in Phuket en dan gaan we samen naar de Phi Phi Islands...
Mijn broer had echter nog steeds problemen met z'n oor, dus gingen we hier gisteren naar de dokter! Een belevenis op zich! Blijkbaar is in zijn linkeroor het membraan geperforeerd. De dokter stuurde ons vandaag naar het UZ en daar sturen ze ons weer door naar specialist morgen! Vandaag was blijkbaar een of andere feestdag! Zolang we niet weten wat er scheelt kunnen we nog geen trip boeken... Waarschijnlijk mag er geen water in en kunnen we het white water raften al vergeten... maar hey, gezondheid gaat voor uiteraard! Elke keer al ik naar Thailand kom beland ik om een of andere reden in het ziekenhuis! Dus wat doen we hier? Shoppen, massages, lekker eten, lekker drinken en uitrusten van het huwelijk!!!
Morgen om 9h moeten we bij specialist zijn en dan weten we hopelijk meer... Maandag kunnen we dan trip doen en disdag terug naar Bangkok en van daar naar Phuket...
Greetz from Thailand! Charlotte
09-08-2008 om 00:00
geschreven door Charlotte
29-07-2008
Preparing for the wedding in Thailand
Hello lovely ladies & gents,
We zijn enkele maanden verder en deze keer ga ik niet met m'n mama, maar met m'n broer op reis! Een goede vriend en studiegenoot gaat trouwen en dat in Thailand!
Hij heeft mij + 1 uitgenodigd en vermits mijn vriendinnen allemaal wel een reden hebben om niet mee te gaan heb ik m'n broertje meegevraagd!
Opdat jullie onze avonturen van op afstand toch een beetje zouden kunnen volgen, hierbij alvast onze ruwe planning:
1/8 vertrek vanuit Düsseldorf om 17h20 2/8 aankomst Bangkok 3/8 Bangkok 4/8 12h vertrek ad luchthaven richting resort Ron & Becky in Rayong (2u rijden van Bangkok) aankomst na de middag, ontvangstborrel - beachparty - seafoodBBQ 5/8 trouw Ron & Becky (iedereen in het wit!) 6/8 bezoek aan tempel, dinner op strand van Pattaya + uitgaan in club in Pattaya (allemaal met partybus) 7/8 relaxen + laatste strandfeestje 8/8 afscheid na de middag - mijn broer en ik vertrekken dan vanuit Bangkok naar Chiang Mai 9/8 Chiang Mai 10/8 Chiang Mai -trekking 11/8 Chiang Mai - trekking 12/8 Chiang Mai - Bangkok - Phuket 13/8 Koh Phi Phi 14/8 Koh Phi Phi? 15/8 Koh Phi Phi - Phuket - Bangkok 16/8 10h55 vlucht Bangkok - Düsseldorf
Groetjes,
Charlotte
29-07-2008 om 00:00
geschreven door Charlotte
02-04-2008
Charlotte & Helen Down Under Part Seven
G'Day mate!
Here we are again! Jullie moeten wel denken, verdorie, die heeft precies niets beter te doen dan ellenlange mails te schrijven, maar niets is minder waar. Ik amuseer me kostelijk tijdens het schrijven, ik doe het graag en herbeleef alles nog eens... En ik heb meteen een heel reisverslag waar ik later nog kan van genieten...
Gisterochtend was er geen spoor meer te bekennen van de vreselijke grijze (Belgische) lucht en de regenwolken! Terug een knalblauwe hemel en volop zon! Maar het is wel frisser geworden... Zowiezo wordt het frisser naarmate je van Perth naar beneden reist, maar toch, de regen had de boel wat afgekoeld! Het ideale weer dus om een bezoek te brengen aan Rottnest Island, zo'n half uurtje varen met de fastferry vanuit Fremantle. Rottnest is vrij klein, 11km op 4km, en zit vol buideldiertjes Quokkas genaamd. Nu Skippy en z'n vriendjes waren ons niet zo goed gezind (I guess they're just not that into us...) maar de quokkas vonden ons duidelijk wel OK! We zaten nog niet goed in de Bayseeker Bus of de eerste quokka maakte al z'n opwachting! Super! De beste manier om je te verplaatsen op het eiland is de fiets, maar we kozen voor de bus (met de mogelijkheid om overal uit te stappen en de volgende te nemen) en achteraf bleek dit een slimme keuze! In geen enkele gids of brochure staat immers dat het eilandje heuvelig is en dat je dus niets anders moet doen dan klimmen en dalen! Dat had onze 'mountain goat' niet echt grappig gevonden... Maar Rottnest was dus absoluut de moeite! Prachtige zichten en dan uiteraard overal die schattige mini-kangoeroetjes, die absoluut niet mensenschuw zijn! Ik heb er 2 kunnen aaien en ze komen zelf op je af! Daar kan Skippy nog iets van leren! Verder heeft het eiland schitterende baaien en mooie zandstranden. Gisteravond zijn we dan vertrokken uit Fremantle richting Bunbury (zo'n 140 km meer naar beneden) waar we hebben geslapen. Deze ochtend zijn we gezellig gaan ontbijten op een terrasje (mijn God, dat ga ik volgende week het hardste missen..) om dan door te rijden naar het Dolphin Discovery Center. We hebben er de Dolphin Cruise geboekt en waren nogal sceptisch omdat je vaak van een kale reis terugkomt. Maar niet deze keer, oh nee! We waren nog geen kwartier aan het varen en daar waren ze! Recht voor de boot! Skipper en z'n vriendjes! Er waren zeker 3 kalfjes bij van enkele weken oud en het was schitterend om die prachtige beesten 'live' bezig te zien! Uiteraard verhuisde de hele meute mensen naar de voorkant van de boot om foto's te nemen en dat was niet simpel... Elke keer dat je er ergens een zag boven komen was 'ie weer net onder als je de foto nam... Om dan wat verder weer op te duiken... Het zicht was gewoon schitterend! Onze dag kon al niet meer stuk! Na 1,5 uur Dolphincruisen zijn we vertrokken richting Busselton, een andere badplaats aan de Indische Oceaan en bekend om z'n superlange jetty (aanlegsteiger). De kust is hier echt magnifiek! Iedereen doet hier erg lelijk over Queensland, the Great Barrier Reef etc. maar hier is het gewoon nog mooier! En nog veel minder toeristisch! Als ik ooit kids heb, dan kom ik terug naar deze kust om er met de campervan ongelooflijk van te genieten! Zo mooi! En neen, ik heb geen aandelen is Tourism Australia ;o) I just love this place! We hebben eerst gezellig geluncht op een terrasje in de zon en zijn dan de jetty opgelopen! En dat heeft mama supergoed gedaan! Het was maar liefst 1841 m lang en op het einde had je een 'underwater observatory'! Na de schitterende wandeling (het water is zo helder en ondiep dat je van op de jetty de vissen eronder kan zien zwemmen! En er waren ook prachtige vogels - heb leuke foto van een grote pelikaan!) kregen we een 'guided tour' in het observatory. Voor mij is dat zowat de enige manier om in aanraking te komen met de visjes uit de zee omdat ik omwille van m'n asthma helaas niet mag duiken. Het was prachtig gewoon! We voelden ons als Cousteau! Schitterende kleuren, prachtige koralen en zeer kleurrijke vissen! En dat allemaal op slechts 8m diepte! Wat moet dat dan niet zijn als je echt gaat diepzeeduiken... Enfin, erg tevreden zijn we teruggewandeld en zijn doorgereden naar Dunsborough, weer een andere badplaats. Gekend om de mooie stranden en prachtige uitzichten over de kust! We zijn zo helemaal tot aan Cape Naturaliste gereden en het zicht was echt adembenemend! Je kan dit nooit naar waarheid op foto vastleggen, maar ik heb toch een poging gedaan! Dan zijn we verder gereden naar Yallingup, geliefd door surfers en daardoor ook door ons ;o) Sorry guys, maar wat een lijven! Mocht surfen in Belgie hot zijn, dan had elke Belg een sixpack! ;o) En wat een zicht weeral! Een prachtige baai, een ondergaande zon en een 30-tal surfers die op hun plank wachten op 'the wave to ride'! Schitterend! We konden echter niet te lang blijven gapen, want we wilden voor het donker in Margaret River zijn, onze halte voor de nacht. Dus hop, terug de auto in en richting Margaret River! Een prachtige route trouwens tussen de wijngaarden en guess what? Skippy houdt niet van the outback, maar duidelijk wel van druiven! Plotseling (ik reed bijna van de weg uit enthousiasme) zat Skippy met z'n broer ons aan te staren vanop een veld langs de weg! En het was nog eens niet donker... Wat een dag! ;o) Op het moment dat ik een foto wou nemen hopten ze natuurlijk weg, maar ik heb de achterkant toch ;o) Vanaf dat moment speurden we nog meer dan anders de omgeving af voor skippies en ja hoor... Daar waren ze! Plotseling zaten ze overal!!! We hebben zeker 50 skippies gezien! Sommige velden hadden wel 10 skippies op bezoek! En ja, ook op de weg hopte skippy vlak voor de auto voorbij! Gelukkig was ik 40 per uur aan het rijden met het oog op het vinden van nog meer skippies, want als ik de toegelaten 80 per uur had gereden hadden onze toyota en skippy het niet overleefd... Na zo'n 40 km rijden tss de wijngaarden en de skippies waren we in Margaret River als het al pikkedonker was! We hebben hier net een lekkere steak met sweet potato mash achter de kiezen en gaan nog wat lezen! We hebben ons hier in de resto van het hotel een breuk gelachen... Stel je voor: 3 man personeel, waarvan 1 meisje dat haar eerste dag had en amper 12 gasten voor het diner in het zeer grote (en ongezellige restaurant) en de boel draaide helemaal vierkant! We moesten heel lang wachten op ons drinken, als dat dan na herhaaldelijk informeren eindelijk kwam (mama stikte van de dorst) kregen we meteen onze steak opgediend. De mensen naast ons (een jonge en wat oudere man) hadden minder geluk! Zij moesten nog langer wachten op hun biertje en toen hun soep dan eindelijk kwam bleek dat ze geen lepel hadden gekregen. Toen ze dan eindelijk hun lepel kregen, was de soep natuurlijk koud... Dus die man vraagt heel beleefd of ze de soep terug wilden opwarmen... De manager of maitre d'hotel of whatever kwam de soep weer halen en je kon hem tot in het restaurant horen brullen in de keuken: 'the soup is cold!' Heel erg professioneel allemaal! Als de soep dan terugkwam verbranden beide heren hun tong natuurlijk! En de hele tijd wisselden ze met ons een blik van verstandhouding van 'hellup, wat is dat hier' Nu, je moet niet denken dat we in een fruthotel zitten, er was niets anders meer vrij dan een All Seasons van 4 sterren, dus normaalgezien zou dat toch ok moeten zijn... Enfin, onze steak was dus heerlijk, maar toen zij hun steak kregen, bleek deze amper gebakken en moest ook deze terug naar de keuken... Wat eerst allemaal ludiek en grappig was begon de twee mannen nu toch wel danig tegen te steken. Voor ons was het amusant om naar te kijken, maar idd ze hadden alle recht om te klagen... Dit was geen 4 sterren-service waardig... Morgen staan Margaret River, Augusta en Walpole op het programma! En ja, het begint enorm te korten! Time flies when you are having fun... Dus we proberen nog harder te genieten!
Greetz from Margaret River!
Charlotte
02-04-2008 om 00:00
geschreven door Charlotte
31-03-2008
Charlotte & Helen Down Under Part Six
Hi guys! How are you doing today?
Hier alvast nog even wat nieuws from the land Down Under... Ik wou toch nog even iets kwijt over de meiden in Aussie-land. Die lieve Kiwi die ons mee in de club had genomen vroeg aan mij: "How are the men in Belgium?" Tja, dat moet je nu net aan mij vragen... Dus ik zeg heel ludiek: "All men are pigs, even in Belgium". Voila, dat was er dan ook weeral uit... Die kerel moest toch wel even lachen. En dan vroeg ik hoe de vrouwen in Australie zijn: Wel, het kwam erop neer dat hij de vrouwen in Aussie erg bezitterig vond. Ze trouwen met je omdat je 'zo' bent en proberen je nadien te veranderen... Ik vroeg hem ook hoe het kwam dat alle meisjes die 'uitgaan' er als onverbeterlijke slettebakken (excusez le mot) bij lopen... En hij zei dat dat inderdaad tegenwoordig in is... Niet te doen! Ultrakorte rokjes, geen complexen, topjes die niets aan de verbeelding overlaten... Echt zo van: Willen die bollen er nu in, of uit? Degoutant! Enfin, blijkbaar weet de doorsnee Aussie-guy dit wel te smaken, want echt elk meisje liep er trashy bij... Dat moeten we in een later stadium zeker verder onderzoeken ;o) Zaterdag in Perth was weer een prachtige dag en op aanraden van Juliet zijn we gaan wandelen in Kings Park! (dank u Juliet!!!) Prachtig! Een gigantisch park met wandelpaden, picknickvelden, bush, bloemen, kunst, en een magnifiek zicht op de stad Perth. We konden onze ogen niet geloven... Mama was zo onder de indruk van al dat moois dat haar mond er spontaan van openviel. Je kon een wandeling maken op een boardwalk een tiental meter boven de grond en dat hebben we dan ook gedaan! Na deze ameeeeeeeezing wandeling zijn we terug naar het stadscentrum gegaan om wat te shoppen. Leuk! In de late namiddag zijn we weer naar Cottesloe Beach gegaan om nog wat te genieten van zon en zee... Die kiwi had ons ook verteld dat er nog niet zo lang geleden een shark-attack was geweest op datzelfde strand en ik had zoiets van yeah, right... Maar 's avonds heb ik toch even gegoogled naar Cottesloe + shark en deze man sprak toch wel niet de waarheid, zeker... (Ook hier moet je dus voor naar het andere eind vd wereld reizen ;o)) Ik was al een pak minder gerust... Die witte haai was toen zeer dicht bij het strand gekomen en had een man die elke ochtend voor het ontbijt ging zwemmen gewoon eventjes doodgebeten en z'n zwemmaatje ernstig verwond. Hier hebben ze geen netten om de haaien tegen te houden, maar als er een haai gesignaleerd wordt, dan gaat het shark-alarm af en moeten alle zwemmers uit het water. Dat zouden ze aan mij al geen twee keer moeten zeggen. Als je hier een haai zou zien, dan ben je zowiezo too close, much too close. :o( Maar zoals we geen skippies hebben gezien, zo zagen we gelukkig ook geen haaien! Zaterdagavond zijn we naar de wijk Subiaco gegaan om er iets te gaan eten... We kozen voor een Indisch restaurant en het was zeer lekker, maar ongelooflijk hot & spicy! Ook zondag was het prachtig weer in Perth. Dus wij weer gezellig wat gaan wandelen (nadat we uitgecheckt hadden) en gaan ontbijten in het centrum. Om 12h hadden we een afspraak gemaakt bij de kapper (altijd leuk in het buitenland) en wij dus mooi op tijd... Er stond ook nog een meisje te wachten aan de deur vh salon, en het werd 12h10, nog niemand... Dat meisje belt dus naar haar baas, en wat bleek? Day Saving Time maw. het uur was veranderd... net zoals bij ons en wij onnozele toeristen waren dus niet op de hoogte... We waren dus een uur te vroeg! Straf dat ze ons in het hotel niets gezegd hebben. Maar ja... Er waren dus duidelijk nog mensen niet op de hoogte want het is nog maar de 2de keer dat men het uur in Aussie veranderd (en dan nog niet overal). Nadien zijn we doorgereden naar Fremantle, zo'n 20km van Perth. Via het net kon ik 'goedkope' rates vinden voor het chique Esplanade Hotel en dus zijn we daar ingecheckt en nadien nog even naar het strand geweest. Dat was dus echt 'the beach from hell' er waren meer honden dan mensen op dat strand en die kwamen snuffelen, liepen over je handdoek en ik deed het haast in m'n broek van de schrik... Dus lang hebben we het niet volgehouden... Fremantle is een echt vissersdorpje en heeft een heel leuk haventje met allemaal leuke resto's en bars! Gelukkig waren er ook resto's waar je iets anders kon eten dan fish en seafood en ik heb dus een heerlijke steak gegeten! Vandaag zouden we normaalgezien naar Rottnest Island gegaan zijn, maar ik had al eens naar de weersverwachtingen gekeken en die voospelden niet veel goeds... En inderdaad toen we vanmorgen opstonden kregen we het "Help, ik ben terug in Belgie en het regent pijpestelen"-syndroom. Niet normaal, de temperatuur was van zo'n 31 graden gezakt naar 15 graden en het water viel met bakken uit de hemel! We hebben ons dan nog maar even omgedraaid en zijn gaan brunchen. Deze namiddag ben ik terug naar Subiaco gegaan om wat te windowshoppen en mama bleef liever in het hotel om wat te rusten en te lezen... Vanavond zijn we Mexicaans gaan eten en morgen bezoeken we dus Rottnest Island met hopelijk beter weer dan vandaag... Maar ja, we mogen zeker niet klagen!
Greetz from Fremantle,
Charlotte
31-03-2008 om 00:00
geschreven door Charlotte
28-03-2008
Charlotte & Helen Down Under Part Five
G'Day mate,
Wij hebben intussen de outback achter ons gelaten. We hadden (zeker mama) wat schrik van de hitte die we daar zouden moeten trotseren, maar dat is eigenlijk fantastisch goed meegevallen! In Alice Springs was het idd bloedheet, maar de rest van onze trip was het een beetje bewolkt en stond er wat wind, dus het was zeer draaglijk! We hebben toen we in de auto zaten zelfs een beetje regen gehad, wat echt uitzonderlijk is... Ook van de vliegen hadden we daardoor weinig last. Die beestjes houden nl niet zo van de wind en blijven dan weg... OEF! Want de vliegennetjes waren uitverkocht (was ook wel een heel stom zicht, al die mensen met hun netjes op en er waren amper vliegen). Na nog een paar leuke stories en een 'AMAZING' (lees ameeeeeeeeeeezing), 'SENSATIONAL' (lees senseeeeeeeetjsonal), 'BEAUTIFUL' (lees bjoe-oe-oe-oetifoel) hebben we afscheid genomen van onze ranger ('You are a legend' zei hij tegen me and I'll take that as a compliment!) en hebben we voor het eerst deze vakantie onze bikini bovengehaald en zijn we in Ayers Rock Resort aan het zwembad gaan liggen! Zaaaaalig! Gisterenmorgen hebben we dan The Northern Territory verlaten. We vlogen van Ayers Rock naar Perth in West Australia. Een vlucht van 2,5h. En raad eens wie er weer gecontroleerd werd voor 'explosive devices'? YEP, ikke weeral! Verder NIEMAND! Volgens mij ben ik internationaal geseind ofzo, dat is toch wel echt niet meer normaal?! Of ik heb een zeer explosieve uitstraling, dat kan ook natuurlijk... Pffft, natuurlijk hebben ze weer niets gevonden... We verlieten The Red Centre waar het zo'n 25 graden was (uitzonderlijk) voor Perth waar het 31 graden was en schitterend weer! Blue, blue sky and blue, blue water! Echt prachtig! We zijn de huurauto gaan ophalen en zijn op zoek gegaan naar een hotel... Ja, vanaf nu is niets meer gepland of geregeld... Uiteindelijk terechtgekomen in Comfort Inn Perth City Hotel in Haystreet. Best ok! We zijn dan wat gaan rondlopen om Perth te verkennen en uiteraard werden we aangetrokken door het water, The Swan River. We hebben er een leuke tent gevonden, de naam alleen al 'the lucky shag bar'... Waar er blijkbaar een heuse afterwork-party aan de gang was, heel gezellig! We hebben ons ertussen gezet en met een wit wijntje en wat wedges met chilli sauce and sour cream kom je al een heel eind... Ik ben helemaal weg van Sydney, maar Perth is misschien wel nog toffer... Ik ben het nog volop aan het ontdekken... Vandaag was het hier zo'n 32 graden (sorry guys) en volop zon! We hadden dan ook besloten dat we wat rust konden gebruiken :o) en gunden onszelf een dagje strand... Dus wij naar Scarborough Beach, bekend om sterke stroming en hoge golven... Waaauw, hoe prachtig! Heel wit zand en dan de zee, blauwer dan blauw! Noch Bondi, noch Manly kunnen hier tegenop, sorry Sydney! Uiteraard volledig ingesmeerd met factor 30+ want huidkanker is hier doodsoorzaak nr.1 door het gat in de ozonlaag dat nu net boven ons hangt... Maar het was toch lekker warm en het water was zeer uitnodigend... Dus het duurde niet lang voor we met twee aan het plonsen waren (zwemmen kon je het echt niet noemen)! Het was echt zalig! Lekker zonnen, met Norah Jones in je oren... Genieten met de grote 'G'
Big bummer toen we terugkwamen stak m'n eerste Australische boete tss de ruitenwisser :o( Blijkbaar te lang geparkeerd ofzo... Maar we wilden toch ook graag nog wat andere stranden zien en zetten onze weg verder langs de 'Sunshine Coast'... Swanbourne, City Beach en dan Cottlesloe! Ook prachtig allemaal! Het is hier 8h later dan bij jullie en we hebben dus onze vrijdagavond al zo goed als achter de rug! We besloten om naar de gezellige en populaire uitgangsbuurt Northbridge te wandelen... Heel veel volk en heel veel sfeer en voor elk wat wils wat resto's betreft! Eerst kom je precies in Chinatown met allerlei Aziatische resto's, dan Little Italy met allemaal Italiaanse resto's... Need I say more? We zijn dus een lekkere pasta gaan eten en besloten nadien om nog wat rond te wandelen. Amai, wat een uitgaansbuurt! Heb nog nooit zoveel bars en clubs en disco's bij elkaar gezien! Allen voorzien van breedgeschouderde heerschappen om ongewenst publiek buiten te houden... Een bepaalde club kon je al vanuit het centrum zien door de laserstralen die ze de lucht in stuurden en uitgerekend voor die club sprak een man ons aan... Hij vroeg ons om hem mee naar binnen te escorteren want hij mocht er zonder gezelschap niet in... Ik dacht aan die man die een boek schreef en vanalles meemaakte wat hij anders nooit zou meemaken door op alles 'JA' te antwoorden en ik zei dus OK! Dus wij met 2 (hihi, ikke en mijn mams in een hippe club in Perth) naar binnen (allez, buiten want het was uiteraard een open air-club)... Ook hier moesten we in onze handtas laten kijken... Blijkbaar loopt er ook hier al eens een feestje uit de hand... Die (knappe) man dus keicontent dat hij door ons dus toch binnen was geraakt en hij wou ons absoluut trakteren... Ach ja, daar moet je tegenwoordig dus voor naar de andere kant van de wereld vliegen ;o) Ikke Ginger Ale en mama witte wijn. Het bleek een toffe gast te zijn, ik schat zo'n 45 jaar, gescheiden, zoon van 15... Allez, een kiwi (Nieuwzeelander) die als tiener naar hier was gekomen en Perth zo tof vond dat hij hier is blijven plakken! Eigenlijk best wel leuke babbel en mama vond het ook gezellig! Die man gaf dan ook heel de tijd complimenten aan ons adres... Ja, ook hier moet je dus voor naar Down Under komen... ;o) En hij wou er nog ene geven. Ik dacht 'ai, dat zal mama niet willen', want de muziek stond loeihard en er was vooral jong volk! Maar ze vond het tof en nam dus nog een wijntje! Best gezellig dus! Fridaynight in Perth is dus zeker een aanrader! Voor jullie alvast ook een zeer fijn weekend en tot mails!
Greetz uit Perth!
Charlotte (aka Sheila)
28-03-2008 om 00:00
geschreven door Charlotte
26-03-2008
Charlotte & Helen Down Under Part Four
G'day mate,
More news from Charlotte & Helen uit the outback of Australia.
Zijn jullie intussen klaar met eitjes rapen en sneeuw ruimen?
Wel, ik heb heel erg m'n best gedaan om hier Outback Jack of Outback Luke tegen het lijf te lopen, maar helaas... De enige die ik ben tegengekomen was Outback Ken (de man die mama niet echt een berggeit vond) en dat was niet echt het beeld ;o) dat ik voor ogen had van de Outback Aussie... Hij miste 1 van z'n voortanden (beaut! zouden ze hier zeggen, kort voor beautiful) en was zowaar de 50 gepasseerd en trouwde met een aboriginal vrouw... Tja, life sucks sometimes ;o) Had ik trouwens verteld dat onze persoonlijke gids, driver, ranger ook rond de 60 is? Yep, alle jonge knapperds zitten blijkbaar nog in Byron Bay... Enfin, uiteraard zijn we hier voor de omgeving en niet voor de mannen! Al zou nog wat eye candy geen overbodige luxe zijn ;o) Gisterochtend heeft mama na haar berggeit-avontuur besloten om geen onnodige risico's meer te nemen en niet mee te gaan op de 3-uur durende wandeltocht door de Kings Canyon! Om 6h is Sheila dus alleen opgetrokken met onze ranger en mamsie kon lekker lang blijven liggen :o( De eerste 15 min. van de wandeling waren zeer intens! Gewoon steil omhoog de bergen in en alhoewel mijn conditie lichtjes beter is dan die van mama hadden zowel ik als de ranger toch wel enige moeite!!! Zowat halverwege werd ik zo mottig als een krab van de inspanning (Dominique, remember je spinning-avontuur). Ik moest zowaar even gaan zitten om wat te bekomen of ik had m'n cornflakes in de Kings Canyon verspreid... Na een korte pauze ging het gelukkig vanzelf weer voorbij en waren we getuige van een prachtige zonsopgang in een prachtig landschap. Dit bespaart me weeral een trip naar de States want deze Canyon zou niet moeten onderdoen voor de Grand Canyon overthere... Of hebben de Aussies wat dat betreft een beetje grootheidswaanzin? Could be! Het was in elk geval de steile klim meer dan waard, maar mama had duidelijk een wijze beslissing genomen. Ze had de eerste 5 min. waarschijnlijk al niet overleefd. Zo'n goede 2,5h deden we over de schitterende tocht. Dan kreeg ik even tijd om weer een douche te nemen om dan verder te rijden richting Uluru (beter gekend als Ayers Rock of The Rock voor the locals). Aan Mount Connor lookout zijn we gestopt voor een picknick-lunch. En als we niet beter wisten zouden we gedacht hebben dat Mt Connor Uluru was... Eindelijk was hij daar dan, in al zijn glorie, de grootste monoliet ter wereld, met niets anders te vergelijken! Schit-te-rend! The Aboriginal people willen liever niet dat je de rots beklimt -de meesten doen dit wel- omwille van de belangrijke betekenis van de rots voor hun traditie en cultuur. Mama vond dit zeker niet erg dat ook wij dit niet voorzien hadden en we deden een tour rond de basis van de rots (met de auto) en stapten uit telkens er iets belangrijks te bekijken viel... Best wel leuk en indrukwekkend! In het visitor centre waren heel wat leuke aboriginal-spullen te koop en ik vind dat eigenlijk best mooi, dus heb me even laten gaan ;o) Misschien halen we zo de 30kg wel met de bagage (slechts 20 kg is toegestaan)... Dan zijn we naar een plek gereden van waar we de zonsondergang perfect zouden kunnen zien. Onze ranger had zowaar champagne en hapjes voorzien voor dit unieke event! Uiteraard waren we niet alleen, elke zichzelf respecterende Aussie-toerist wil de zon zien ondergaan bij dit natuurfenomeen! We stonden dus met onze champie te toasten en naast ons stonden 2 campers van Aussies die gezellig de BBQ hadden bovengehaald en volop aan het bakken waren met een glaasje rood erbij! niet te doen! Gewoon extreem genieten! En de zonsondergang was idd prachtig (niet zoals de unforgettable sunset in Bali, maar echt de moeite)! Dus ik volop aan het fotograferen, ik moest toch elke kleurschakering vastleggen?! En oeps: memory card vol! Verdoeme, midden in the outback op één vd meest memorabele momenten van de tour,... Damn! Dus ik snel wat foto's van schattige beestjes wissen (sorry Dominique) en wat ruimte vrijmaken. Terug in ons resort zijn we dan onmiddellijk naar de fotoshop gegaan (ja, die is hier zowaar in the outback) om een nieuwe memory-card aan te schaffen. Helaas, uitverkocht. Aj, dan de foto's op CD zetten misschien, niet mogelijk! Ik had me er al bij neergelegd dat het niets zou worden en dan heeft Murray (ja, zo heet onze ranger) vanalles en nog wat geprobeerd om ons toch verder te helpen... de dag nadien zouden we immers de sunrise meemaken en The Olgas gaan bezoeken dus... Uiteindelijk vond hij een backpacktoeriste uit Australië (wie anders zou zo behulpzaam zijn) bereid om me te helpen. Ik had thuis op het laatste moment nog m'n USB-stick mee in m'n tas gestopt en kon dus al m'n foto's via haar laptop op m'n USB-stick zetten en m'n kaart terug wissen... OEF, drama ;o) vermeden! Leve de vriendelijke en behulpzame Aussies!! Mama was intussen al naar de hotelkamer gegaan en voor de volgende ochtend hadden we nog melk van doen, ook deze was uitverkocht in het resort. Murray had blijkbaar ook melk in zijn survivalkit en was deze alvast even gaan brengen naar onze kamer... Mama die uiteraard dacht dat ik aanklopte (who else) deed niets vermoedend in HAAR PRACHTIGE WITTE ONDERBROEK de deur open... Yep, shit happens... Schaamte alom! ;o) hihi! Ik vraag me af wie er het hardst geschrokken is ;o) Maar allez, we konden toch op z'n minst terug foto's nemen. Jammer dat ik beider reacties niet heb vastgelegd op de gevoelige plaat... Vanmorgen dus weer om 5h30 uit de veren... En mama was weer geweldig... Ik was volop bezig om m'n beentjes in te smeren met de body lotion van het hotel en mama zegt: "Amai, vind jij dat goeie? Ik vond dat maar niks, eerst is dat zo'n gel en dan wordt het helemaal wit en het dringt moeilijk in... " En ik had zoiets van???? daarbij het enige tubetje body lotion zat in mijn toilettas dus - je voelt hem al komen- mama had zich volledig ingewreven met de bodywash... ;o) Oke, oke, niet lachen... Het was 5h15 in de morgen... Dan vergist een mens zich al eens. Maar toch gaat het zicht er niet echt op vooruit (in Alice Springs had ze Abrikozenjam genomen - dacht ze - en het was honing). Ok dan, en route... voor het laatste deel van onze trip in the Red centre! De zonsopgang was duizelingwekkend mooi! slechts 2x per jaar komt de zon op pal achter Ayers Rock and guess what... WE WERE THERE! Met zicht op The Olgas en The Rock! Prachtig... Daar stond ik dan met m'n fancy camera NOT! Tussen allemaal professionele fotografen met standaards, mega-telelenzen enz. Blijkbaar hadden veel mensen deze plek gekozen om foto's te nemen. Daarna zijn we gaan wandelen in een kloof tss de Olgas: ook prachtig! En mama is het hele eind meegewandeld! We hebben keihard gelachen met Murray, onze ranger. De kangoeroes zijn in Australia een echte plaag geworden, er zijn er veel te veel en dat is heel slecht voor de natuurlijke omgeving en blablabla... In elk geval waren we er vast van overtuigd om skippy ergens te zien hoppen... Maar kangoeroes zijn nachtdieren en dus overdag in een diepe slaap... Maar Murray bleef volhouden en rondkijken voor ons om een skippy te spotten... En maar verhalen vertellen van toen zagen we er daar een en daar zullen er zeker zijn... De enige skippies die ik totnogtoe heb gezien waren platgereden en lagen troosteloos langs de weg... Daarnet stukje van skippy opgegeten en ja, de kangoeroe-steak is echt lekker (sorry Dominique). Onze ranger droomt ervan om met z'n motorbike door Europa te trekken en ik heb hem alvast uitgenodigd om bij mij te logeren! Bij deze zijn jullie allemaal uitgenodigd om die man te entertainen en hem het Antwerpse nachtleven te leren kennen... Die schrikt zich een hoedje als hij hoort dat een vodka Red Bull 10 eurootjes kost... We'll see... Nu dus nog even genieten van Ayers Rock Resort en morgen om 11h45 ('t is hier 8,5h later dan bij jullie) vliegen we naar Perth... I'll keep you posted! Greetz from Sheila & Helen
26-03-2008 om 00:00
geschreven door Charlotte
24-03-2008
Charlotte & Helen Down Under Part Three
G'Day mate!
Here is Sheila again! (A Sheila is een Australische del, wij zouden Marina zeggen ;o)
Hoe gaat het in Belgie? Any news? Volgens mij is iedereen daar eitjes aan het rapen, ...
Wij hebben het hier nog steeds uitstekend naar onze zin! Ik lach me dagelijks een kriek met mama! Oke, waar waren we gebleven? Ah ja, in Byron Bay tss Sydney en Brisbane... Wel, ons resort was alvast schitterend gelegen en we konden de auto er veilig parkeren... Er zouden nogal wat autodieven rondhangen aan de Gold Coast... Toen we opstonden was het heel hard aan het regenen... We naderden dan ook de tropen, waar het idd regenseizoen is... Tegen dat we gedoucht en aangekleed waren was het alweer poederdroog en scheen de zon volop! Byron Bay is echt supertof! Voor het Paasweekend en voor het Blues Fest waren gigantisch veel Australiers afgezakt naar hier! Dus veel ambiance in het dorp met talloze leuke winkeltjes, bars en restaurants... En de zee, met hoge golven en dus... u raadt het al... SURFERS! En wat voor! Ik heb heel wat knappe zongebruinde mannen gezien met zo'n bord onder de arm... ;o) Een beetje Eye Candy af en toe kan uiteraard geen kwaad... We hadden moeite om te kiezen uit alle leuke resto's voor het ontbijt. Uiteindelijk kozen we voor een gezellige eettent waar we -uiteraard- buiten konden zitten. Weeral heerlijk gegeten! Dan zijn we wat gaan rondwandelen, en uiteraard wat geshopt! Alles van de zomer was afgeprijsd want de herft is hier ingezet, dus gevaarlijk voor de portemonee ;o) Heb voor de verandering ;o) nog eens een kleedje gekocht, want ik had het echt NODIG!!! hihi! Hare Krishna was ook aanwezig en ronselden mensen. Gelukkig was mama er om me tegen te houden want ik was al volledig in de ban van de prachtige gewaden en liederen ;o) Als je dan toch in een sekte gaat, dan idd liever in Byron Bay dan in pakweg Durbuy ofzo, nietwaar?! Nadat we met spijt in het hart afscheid hadden genomen van het gezellige sfeertje in hartje Byron Bay zijn we naar de vuurtoren gegaan... Wat een uitzicht! Ik hoop dat de foto's representatief zijn, want een zee met zo'n fantastische kleur is moeilijk te omschrijven. Wij waren in elk geval onder de indruk... We zijn dan doorgereden richting Brisbane langs de kust en hebben onderweg in Burleigh Heads geluncht. Rond 17h waren we eindelijk in ons hotel in Brisbane en zijn we de stad nog even ingetrokken. Ik had Brisbane al eerder bezocht, maar wou mama toch ook graag wat indrukken meegeven... Ik koos ervoor om de South Bank Parklands te bezoeken: so much to see & do and so little time, dus je moet keuzes maken. Ik vond dat toen absoluut de moeite. Naast de rivier hebben ze er een boardwalk gemaakt waar je kan wandelen -strolling heet dat hier- of een terraske doen. Ze hebben er een heus strand aangelegd met redders en al! En een echte zwemplas voorzien van chloor zat vol mensen die aan de hitte wilden ontsnappen! En dat midden in de stad! Echt geweldig, Strantwerpen kan hier -helaas- niet tegenop! Je hebt van op het strand -heel bizar- zicht op de skyline van de stad, deze moet zeker niet onderdoen voor die van Sydney. Ook hier zijn we heerlijke pancakes gaan eten! 's ochtends moesten we er vroeg uit, want om 8h ging onze vlucht naar Alice Springs, het rode hart van Australie. En we moesten eerst nog onze auto terugbrengen naar Hertz. De domestic luchthaven van Brisbane was ook een heel aangename ervaring en we namen alvast een early brekkie (zo noemen de Aussies hun ontbijt) in afwachting van het ontbijt op het vliegtuig. (ze hadden er witte chocolademelk en heerlijke blueberrie muffins ;o)) Het was toch nog een vlucht van 3h! Vanaf dat je Brisbane verlaat zie je in het hinterland algauw niets anders meer dan rood, rood, rood... Marco Borsato zou er geheel van door het lint gaan ;o) Net of je over een groot gravel tennisveld vliegt... Blijkbaar ziet het zand zo rood als baksteen door het ijzer in de ondergrond en door oxidatie wordt het roestig... Ach ik vergeet natuurlijk nog te melden dat in Brisbane slechts 1 iemand uit de ganse meute werd gehaald voor een controle op 'explosive devices' (Juliet, remember in Frankfurt?) en dat was bibi, off course! Ik had die dag gelukkig m'n explosieven thuis gelaten dus no worries... Eens in Alice Springs (ook leuke luchthaven trouwens) kwamen we aan de bagageband al een Antwerpenaar tegen... Hij had ons horen praten en zei -heel origineel- oek van Antwaarepe zekers? Allez, daar moet je dan voor naar de andere kant van de wereld vliegen en naar the outback om daar dan een -langharige- Antwerpenaar tegen te komen... Gelukkig geen last van gehad op onze verdere trip ;o) Hij reisde alleen en we hadden al schrik dat hij misschien gezelschap wou, sociaal als we zijn natuurlijk... ;o) Wel, The Alice lag er redelijk verlaten bij op deze Paaszondag. De meeste shops waren gesloten en blijkbaar waren velen de bush ingetrokken om met de family een barbie (Australisch voor BBQ) te houden... Mama heeft er echter een prachtige hoed gekocht om op te zetten tijdens onze driedaagse tocht door de Red Centre en we kochten ook nog iets speciaals om in onze nek te leggen om ons af te koelen... Uiteraard kon een bezoek aan de Royal Flying Doctor Service niet ontbreken! In het restaurant van ons hotel sprak de garçon Nederlands... Mama had juist tegen mij gezegd: 'Doe eens teken naar die pipo'... toen hij in het Nederlands antwoordde, hilarisch... Maar ik denk niet dat hij het echt gehoord had, hij bleef toch erg vriendelijk... Vanmorgen moesten we al om 7h50 (ja, wij vinden dat hier vroeg) klaar staan voor onze 3-daagse trektocht door The Red Centre... Om 8h10 stopte er een auto en guess what? Ipv een bus met 15 mensen wordt het me, my mum and the guide! Blijkbaar had een koppel op het laatste moment geannuleerd, dus we konden gemakkelijk in de 4x4 ute (Australisch voor outback-bestendige wagen) van onze ranger. En het is een echte, zijn naam ontsnapt me even... Maar uiteraard in korte broek, kousen, zware bergbottines en een cowboyhoed! I love the Aussies! ;o) Mama wou niet voorin -uit schrik dat ze ook Engels zou moeten spreken en omdat ze het echt heel moeilijk heeft om het Australisch te verstaan- dus kreeg ik de beste plaats... Wauw, eindelijk de outback in! Schitterend! We hadden geluk dat het een beetje bewolkt was, dus het werd vandaag niet zo smoorheet! Vanmorgen zijn we naar een Aboriginal Community gegaan om er met een lokale gids -dus niet onze ranger- wat typische aboriginal art te gaan bekijken... Hiervoor moesten we echter een stukje een rots op klimmen en mama lag niet alleen bijna op haar gezicht, toen ze bijna boven was, verloor ze haar evenwicht en begon spontaan terug naar beneden te lopen (ken je dat: je begint de berg af te hollen en plots kan je niet meer stoppen en je raakt de controle volledig kwijt) Een geweldig zicht, hilarisch eigenlijk, ware het niet dat er onderaan een rockhole was dat vol water stond. Gelukkig slaagde ze erin om droog te blijven... Onze Aussiegids was echter volkomen bleek uitgeslagen, want hij dacht dat hij een geweldige schadeclaim aan z'n broek zou hebben. Keikoel en zoals alleen een Aussie dat kan zegt hij heel droog: "You are not a mountain goat, are you 'mam?" Schitterend! Ik kon niet meer en mama ook niet... Dat is wel een understatement, dat mama geen huppelende berggeit is wist ik al langer... Die benen, die voeten, toch niet meer als vroeger zene! Nu zitten we in Kings Canyon Resort, ergens tussen Alice Springs en Ayers Rock. Morgenvroeg maken we een wandeling van 3h, ben eens benieuwd! En we moeten om 6h vertrekken...
Greetz from Down Under,
Charlotte
24-03-2008 om 00:00
geschreven door Charlotte
23-03-2008
Charlotte & Helen Down Under Part Two
G'day mate,
Hoe gaat het daar in Belgenlandje? Ik begin de Aussie-cultuur alweer goed gewoon te worden! Ik voel me een echte 'Sheila' en wordt tegenwoordig aangesproken met 'Luv', 'doll' of 'darling'... Dag 2 in Sydney was warm, maar licht bewolkt. Dankzij het omhoog liggen met de beentjes en het dragen vd prachtige steunkousjes waren mama haar beentjes al een pak beter! We hebben dus de ferry genomen naar Manly, al was het maar om een schitterend zicht te hebben op het Opera House en de Harbour Bridge! Manly Beach was nog niets veranderd en guess what? Mama kocht er een badpak ;o) Volgens mij verwacht ze een absolute hittegolf deze zomer ;o) Nadien lekker gegeten op een terrasje aan Circular Quay om nadien te gaan window-shoppen in oa. het Queen Victoria Shoppingcentrum (prachtig gerenoveerd gebouw) en de dag te eindigen op een terrasje in Darling Harbour... Gisteren moesten we 's ochtends vroeg al de huurauto ophalen in downtown Sydney om onze reis richting Brisbane voort te zetten. Ik was toch wel wat nerveus... Links rijden, andere auto, in de drukke metropool, in de spits... Enfin, nadat de lieve man van Hertz me had uitgelegd hoeveel ik zou moeten betalen als ik tegen een bom knal of als ik Skippy doodrij mochten we dan eindelijk de auto gaan ophalen... In een uiterst smalle parkeergarage ;o) Dan heb ik toch wel even gezweet... Maar uiteindelijk viel het erg goed mee, dat linksrijden ben je snel gewoon en ik ben blij dat ze me een automatique hebben gegeven zodat ik niet met m'n linkerhand hoefde te schakelen... We hebben dus met spijt in het hart afscheid moeten nemen van m'n favoriete stad... en zijn verder opgetrokken langs de Pacific Highway. Allez, Highway... Dat is niet echt zoals bij ons! Snelheden varieeren tss 40 en 110 km per uur, het gaat van 3 naar 1 rijstrook en terug, je mag er fietsen, een u-turn maken... Enfin, heel anders en de Aussies houden zich absoluut aan de 'speedlimit'. Als toerist val je dus zowiezo op door 1) veel te hard te rijden (uit gewoonte) 2) niet met een 4x4 pick-up te rijden met je getatoeeerde arm uit het raampje 3) niet met een curry-gele of appelblauw-zeegroene of knalpaarse berline te rijden, verlaagd, met spoiler en achteraan het opschrift 'born and bred here and bloody proud of it'! Schitterend gewoon! Verder liggen er heel wat dode skippies langs de weg (sorry Dominique) en passeer je regelmatig door een dorpskern... Gisteren dus gaan wijnproeven in de Hunter Valley (slechts 1 glaasje want moest nog rijden) en mama heeft een fleske rood gekocht (die man beweerde dat de fles niet breekt in je koffer, yeah right). Daarna verder naar Belmont, onze eerste stopplaats in onze reis naar Brisbane. Internet hadden ze daar helaas nog niet ontdekt... Mooie locatie aan Lake Macquarie! We hebben er ook een superleuke resto ontdekt (www.deck56.com.au) -een beetje zoals Bill's in Darlinghurst vr Dominique en de andere Sydney-lovers/kenners- . Het was er gisterenavond zo lekker dat we meteen besloten om er vanmorgen ook te ontbijten. Vanmorgen liet het weer ons wat in de steek, regen, wind, frisjes,... Als m'n stuur niet aan de andere kant had gestaan zou het net Belgie geweest kunnen zijn ;o) Het was erg druk op de weg door verschillende 'roadworks' en de uittocht voor het Paasweekend wat voor de Aussies inclusief Goede Vrijdag is... Door deze vertraging zijn we rechtstreeks naar Port Macquarie gereden. Prachtig! En de zon was weer van de partij! Azuurblauwe zee, vol surfers, hoge golven, witte stranden,... Zalig! Op en top vakantiegevoel! Daarna Coffs Harbour en pas vanavond aangekomen in Byron Bay. Laatste stuk in het donker gereden en gelukkig geen Skippy aangereden (ze worden aangetrokken door de lichten). We hebben de tijd van ons leven en laten het niet aan ons hartje komen! Voor de lieverds die hebben teruggemaild: thanks a lot! Leuk om te lezen! Tot mails!
Groetjes van Down Under!
Charlotte
23-03-2008 om 00:00
geschreven door Charlotte
18-03-2008
Charlotte & Helen Down Under Part One
Hello Belgium!
Sydney calling! Hoe gaat het daar? Ik ben aan het strugglen met het keyboard: het is qwerty en ik ben azerty gewoon, dus neem me niet kwalijk voor eventuele typfouten... Onze heenvluchten verliepen zonder al te veel problemen. In Londen hadden we wat vertraging waardoor we ons in Hong Kong wel heel erg moesten haasten, maar zelfs onze bagage was meegereisd ;o) In Sydney hebben we dan weer heel lang op de bagage moeten wachten, maar kom als echte wereldreiziger ;o) weet ik intussen al dat reizen vooral wachten is! Uiteraard had ik weer het vermoeden dat ik bij de "quarantine" weer alles zou moeten uitpakken, maar neen, deze keer mocht ik zonder boe of bah doorlopen! Er zijn dus wel degelijk voordelen aan met je moeder reizen! Ik vertel er dan wel niet bij dat ik in Zaventem weer uitgekozen werd voor een leuke 'wrijf maar eens overal-sessie' en mama niet natuurlijk... In Londen moest iedereen z'n schoenen uittrekken (zeer aangenaam) enfin! Het is het allemaal waard wanneer je dan eindelijk op Australische bodem staat. Ik zei nog bij het verlaten van het vliegtuig "en mama, voel je het al? De Australische grond!?" En nog voor ze kon antwoorden lag ze languit in de slurf die ons van het vliegtuig naar de aankomsthal moest brengen... Een embarrassing moment! Ze viel letterlijk Australia binnen! Blijkbaar was haar voet in slaapgevallen en bracht dat even wat problemen mee ;o) Ze zal haar blijde intrede niet snel vergeten! Rond 23h15 waren we dan gisteren eindelijk in ons hotel en ik ken het al een beetje want het is de derde keer dat ik er verblijf... Pure nostalgie dus, ik werd er spontaan vrolijk van ;o) Mama daarentegen had nog steeds last van haar voeten en benen die inderdaad wel heel lelijk gezwollen en pijnlijk waren. Omdat we zolang hadden stilgezeten besloten we nog een wandelingetje naar Darling Harbour te maken (in de hoop dat dat de bloedcirculatie weer wat op gang zou brengen). Door al dat slapen op de vluchten waren we geen van beiden moe dus, stappen maar... In Liverpoolstreet kwamen we heel wat zatte Ieren tegen die nog volop St Patrick's Day aan het vieren waren... Maar in Darling Harbour was er op een maandagavond rond 00h30 niet veel meer te beleven... Vannacht hebben we zalig geslapen! Als je al even geen bed meer hebt gezien, doet het echt deugd om je neer te vleien en door te slapen. Vanmorgen was het probleem met mama haar beentjes nog steeds niet opgelost! Het leken wel olifantenpoten (heb foto's genomen om dit te bewijzen en voeg ze toe in bijlage) en erger nog het vel stond erg gespannen, ze deden pijn en het was allesbehalve comfortabel. We besloten dan om maar niet al te veel rond te crossen en namen een dagticket voor de hop-on/hop-off bus voor een ritje door Sydney en Bondi Beach. Het was heerlijk weer vandaag en vanboven op de bus in het zonnetje (jaja, dubbeldekker met open roof!) was het heerlijk. Mama begon echter steeds meer last te krijgen en in Bondi zijn we uitgestapt om eerst en vooral langs de apotheek te gaan. Na een korte uitleg bleek het idd van de lange vlucht te zijn en ze moest stante pede van die steunkousen aandoen (ook prachtig om te zien, zeker als je een fleurig rokje aanhebt). Ons mama kei-ambetant natuurlijk, het loopt daar vol adembenemende surfdudes en zij voelde zich een echte oude vrouw... Maar allez, het bleek toch te helpen. We zijn dan gezellig gaan lunchen met zicht op het prachtige Bondi-beach en zijn dan (uiteraard) om het leed te verzachten wat gaan shoppen! Mama wou absoluut een nieuw badpak aanschaffen en er zijn in Bondi heel wat leuke shops om dat te doen... En ik zou mezelf niet zijn als ik voor mezelf ook geen nieuwe Seafolly-bikini had gekocht ;o) Wat moet een mens nog meer hebben? Zon, strand, een nieuwe bikini... Life can be pretty sometimes;o) De apotheek had ook gezegd dat mama best wat zou rusten met haar benen naar omhoog... Dus besloten we om Bondi te verlaten en terug te keren naar Sydney. Daar vervolgden we onze tour met de hop-on/hop-off bus tot aan het Opera House. Daar zijn we uitgestapt om een kijkje te gaan nemen en gezellig langs de overvolle terrasjes te wandelen. We hebben er gezellig gegeten (scones en potato wedges with sour cream and sweet chilli) en kwamen met de taxi terug (al is dat perfect te doen al wandelend, maar voor mama was dit geen optie). Mama ligt momenteel met haar pootjes naar omhoog en ik maak van deze tijd gebruik om jullie even op de hoogte te brengen. Naargelang de toestand van mama haar benen morgen zullen we ons programma aanpassen. Ondanks de kleine ongemakjes genieten we er beiden met volle teugen van! Vandaag was het zo'n 27 gr, zonnig en een licht briesje! nice! Hopelijk kunnen we morgen met de boot een tochtje door de haven maken en Manly Beach bezoeken... Zoveel te doen en te zien in Sydney, 2 dagen is echt te kort! Ik kijk al uit naar jullie massale mailtjes die mij ongetwijfeld zullen entertainen! Ik hou jullie zeker verder op de hoogte van onze avonturen!
Greetz from Down Under!
Charlotte
PS: Het is hier nu 21h37... Slaapwel
18-03-2008 om 00:00
geschreven door Charlotte
15-03-2008
Back in time...
Lieve bloggers,
ik neem jullie eerst even mee terug in de tijd... Stel je voor: van je 19 tot je 30 ben je samen met een man waarvan je denkt dat het 'de man van je leven' is... Dit pakt echter héél anders uit en achteraf (we zijn nu zo'n 3 jaar verder) misschien maar goed ook...
In elk geval had ik toen met mijn ex nog een waanzinnige reis Down Under gepland die ik uiteraard niet meer met hem heb gedaan! In plaats daarvan ging ik met mijn mama! Small change of plans... Nu moet je weten dat ik héél goed overeenkom met mijn mama en dat we samen heel wat aflachen! Ik lijk ook fysiek op haar en heb zeker een deel van mijn humor en karakter aan haar te danken... Maar toch! 3 weken non-stop samen aan de andere kant van de wereld?!
Dat schept zowiezo een UNIEKE band en zorgt voor hilarische verhalen! We gaan dus even terug naar 18 maart 2008 en je leest een mail met reisverslag van mij naar het thuisfront. Feel free to comment! Enjoy reading about my special trip met m'n mams door Australië!
