It has been a while... Ik heb het razend druk op het werk! En weinig tijd dus voor andere zaken... Alhoewel Ik heb weer heel veel geleerd de laatste weken... Over mezelf, mijn keuzes, m'n vriendinnen, het leven... Dus ik klaag niet en ik verveel me nooit!!!
Ik had een fijne, bewogen en drukke week! Maandag hebben we typisch boyfriendmateriaal gedumpt en moest ik met het broertje bij de mams gaan eten... Dinsdag Ladies @ the movies (wat een commerce) en avant-première Zot van A gezien (strange story, maar goede cast en toplocatie ;-)), woensdag een 'miskoop-exchange'-avond bij mij thuis... (mijn God, zelden zoveel kleren en accesoires bij elkaar gezien, er was precies een bom ontploft in mijn woonkamer! Enig!), donderdag met m'n konijntje naar de dierenarts voor inentingen en gisteren doodmoe thuisgebleven!
Maar dan de almost a new boyfriend-story... je ontmoet een leuke niet-onaantrekkelijke man waarmee het klikt en je denkt, ok, we'll see let's date... Date number one is zeer gezellig al is het vrij duidelijk dat hij erg zenuwachtig is... We spraken af om gezellig wat te eten en praten over vanalles en nog wat in het Spaans en het Engels... want hij is Spanjaard, afkomstig uit Valladolid en woont sinds 3 jaar in Brussel. Getrouwd geweest met een Française die Franse les geeft in Alicante, hem bedroog met de rechter die dan (zo bleek achteraf) ook de scheiding uitsprak in haar voordeel... Balans: huis in Alicante kwijt en nog eens zo'n slordige 120.000 ... Er lopen dus ook stoute vrouwtjes rond... Hij was daar redelijk van van z'n melk en besloot Spanje te verlaten... Hij was toen al een vrij bekend architect in Spanje en daarbuiten en wou weer wat op z'n positieven komen na de divorce en tja, waarom niet even 'zen' gaan doen in Japan... Nadien koos hij voor Brussel en België bevalt hem waardoor hij besloot om hier te blijven... Enfin, ook een rugzakje dus, gescheiden, no kids... Date nummer 2 volgde 2 dagen later, hij wilde me absoluut onmiddellijk terug zien Hij was duidelijk al een beetje verliefd aan het worden... Maar -helaas- bij mij 'no feelings' buiten een zéér grote sympathie én m'n Spaans ging er met rasse schreden op vooruit! ;-) Ook dan was het weer supergezellig en het was zeer comfortabel, ik kon helemaal m'n prettig gestoorde zelf zijn... Maar ik had uiteraard weer een zeer drukke week (hoe kan het ook anders) en kon hem pas zaterdag terugzien... Er was nog steeds NIETS gebeurd, geen zoentje, NIKS!! Aan aandacht geen gebrek, hij belt dagelijks en stuurt me zo'n 12 sms'en (alles wat die andere klojo's NOOIT doen) en het voelt goed... Op naar date 3 dus... Weekend, zaterdag, GEVAARLIJK... Mijnheer had zin in tapas (hoe kan het ook anders ) en ik koos De Negen Vaten... De sangría is daar nl héél lekker (en supergevaarlijk) en de tapas zijn er ook lekker dus... Wij daar afgesproken... En het was weer héél gezellig, het voelde bijna té goed... Maar van verliefdheid was er bij geen sprake... Bij hem duidelijk wel... één sangría, twee,... een derde en dan aan de bar (tafels gaan weg voor de dansers!!) en dan -why not- eens een witte sangría... zei ik al dat ik ook het fruit opeet? ;-))))) Enfin, lekker in de wind dus... en ja, van het een komt het ander en we beginnen héél voorzichtig te zoenen (aan de bar)... Ok, ready to move... Wat nu? Trendy of volks? Hij kiest voor volks en we duiken met 2 Café Beveren in... daar waar de klok is blijven stilstaan... ZALIG! Het zit er weer vol vrijgezellen die hun feestje vieren en voor de rest de habitués die reeds lange tijd bij het meubilair horen... Ok, bestel jij maar iets... VODKA! Uiteraard... hopla met cola light... en het SMAAKT! Dan start Dos cervezas por favor en ik vertel hem wat er zo allemaal wordt gezegd over Conchita en de Spanjaarden... Hij amuseert zich als buitenlander met een zotte mus op stap in één van de marginaalste keten van A'pen... Allez, nog eentje om af te sluiten... Hij wil gaan waar ik normaal naartoe ga... mijn stamcafé dus... dus wij daarnaartoe... ikke rijden aiaiai! Nie goe, Charlotte, nie goe! Dus wij binnen in m'n favoriete keet met een heleboel mensen die ik ken... Wat zullen we drinken? Nog een vodka, zeker? Hopla... Wel raar, daar zo met hem in 'mijn kroeg'... een beetje als een tang op een varken... hij had een jeans, wit hemd en donkere veston aan... Tja, mag er best wezen... Maar hoog tijd dus om naar huis te gaan... ik zet hem af aan zijn auto en vermits het niet meer zo verantwoord was om naar Brussel te rijden... Enfin, ik moet er geen tekeningetje bij maken neem ik aan... The next morning word ik wakker met een GIGA-kater en het idee van... die man moet hier zo SNEL mogelijk m'n bed én m'n huis uit... Een niet te verklaren ongemakkelijk gevoel bekruipt me en ik zeg dat ik DRINGEND moet bijslapen, dat dat niet lukt met hem in m'n bed... Dat ik m'n bomma moet gaan bezoeken etc. etc. Ontbijt? So sorry, was hier niet op voorzien, niets in huis... Pain quotidien? Sorry, mijne kop doet te zeer... Ik was zo opgedraaid als wat en had nog nooit zo'n behoefte gehad om alleen te zijn... GET OUT OF MY HOUSE, mister... Uiteindelijk maakt hij aanstalten om te vertrekken en kruipt hij -eveneens met een MEGAkater- in z'n auto om terug naar Brussel te karren... Toen wist ik het al zeker: 't is em nie... HET IS 'M WEER NIET! Damn, die man heeft alles wat een vrouw zich kan wensen... een carrière, humor, the looks, groot, goed gebouwd, goed voorzien , lief, attent, genereus,... ah ja, met oudjaar wou hij met me naar New York en San Francisco... Geen geld?, no problem, ik betaal... Ik lijk wel gek?!!! Waarom val ik telkens op de mannen die altijd net het tegenovergestelde doen? Die niet bellen, niet smsen, niet stapelverliefd worden? Het lijkt wel of ik het fijn vind om 'mis'handeld te worden... Strange, strange... Ik weet het, klinkt boring, maar ik heb een 'challenge' nodig, een uitdaging... en die was er niet... Ik kies blijkbaar altijd mannen die ik wil 'redden'... Die zondag kreeg ik uiteraard de ene sms na de andere van hem... of ik me niet schuldig voel omdat ik hem uit bed heb gejaagd... Hij dacht dat we de dag samen zouden doorbrengen, romantisch... blablabla... Damn, Charlotte, waar ben je nu weer in verzeild geraakt... Je kent die man net een week en je hebt het gevoel dat je z'n hart gaat breken... Morgen... Maandag dus... ik word wakker zonder stem... Straf van God, must be... Charlotte de hartenbreekster! Ik haat het... ik weet nl héél goed hoe dat voelt... Ik kan hem dus niet bellen om hem de bons te geven... Ik had al een mail van hem gehad dus tja, wat kon ik anders... ik stuur dus ook een mail met het verdict... Hopla... verstuurd! ik krijg gelijk een sms... hij is er kapot van, snapt het niet... wat deed ik fout, was het de sex, iets dat ik zei... Maar neen man, it's not you, it's me... I am stupid, but I know that you are not the father of my children... I like you a lot, but that's it... I don't want to waste your or my time... Hopla, pak aan... Ik voel me SLECHT! HEEL SLECHT... Zeker tot woensdag... Hij blijft me smsen en mailen, snapt het niet, zoekt de fout bij zichzelf... Totdat ik terug een beetje stem heb, hem bel en hem zeg wat ik maandag al had moeten zeggen. Deze keer lijkt hij het te begrijpen... Of ik vrienden wil blijven? Etc. Etc. Damn, Charlotte, eigenlijk heb je het zo slecht nog niet alleen!!! Vanwaar dat verlangen om lepeltje lepeltje te liggen?? Conclusie: Best friends are MUCH better than Boyfriends! Dikke zoen, Charlotte xxx
Ik heb weer heel veel geleerd de laatste weken... Over mezelf, mijn keuzes, m'n vriendinnen, het leven... Dus ik klaag niet en ik verveel me nooit!!!
