Here is Sheila again! (A Sheila is een Australische del, wij zouden Marina zeggen ;o)
Hoe gaat het in Belgie? Any news? Volgens mij is iedereen daar eitjes aan het rapen, ...
Wij hebben het hier nog steeds uitstekend naar onze zin! Ik lach me dagelijks een kriek met mama! Oke, waar waren we gebleven? Ah ja, in Byron Bay tss Sydney en Brisbane... Wel, ons resort was alvast schitterend gelegen en we konden de auto er veilig parkeren... Er zouden nogal wat autodieven rondhangen aan de Gold Coast... Toen we opstonden was het heel hard aan het regenen... We naderden dan ook de tropen, waar het idd regenseizoen is... Tegen dat we gedoucht en aangekleed waren was het alweer poederdroog en scheen de zon volop! Byron Bay is echt supertof! Voor het Paasweekend en voor het Blues Fest waren gigantisch veel Australiers afgezakt naar hier! Dus veel ambiance in het dorp met talloze leuke winkeltjes, bars en restaurants... En de zee, met hoge golven en dus... u raadt het al... SURFERS! En wat voor! Ik heb heel wat knappe zongebruinde mannen gezien met zo'n bord onder de arm... ;o) Een beetje Eye Candy af en toe kan uiteraard geen kwaad... We hadden moeite om te kiezen uit alle leuke resto's voor het ontbijt. Uiteindelijk kozen we voor een gezellige eettent waar we -uiteraard- buiten konden zitten. Weeral heerlijk gegeten! Dan zijn we wat gaan rondwandelen, en uiteraard wat geshopt! Alles van de zomer was afgeprijsd want de herft is hier ingezet, dus gevaarlijk voor de portemonee ;o) Heb voor de verandering ;o) nog eens een kleedje gekocht, want ik had het echt NODIG!!! hihi! Hare Krishna was ook aanwezig en ronselden mensen. Gelukkig was mama er om me tegen te houden want ik was al volledig in de ban van de prachtige gewaden en liederen ;o) Als je dan toch in een sekte gaat, dan idd liever in Byron Bay dan in pakweg Durbuy ofzo, nietwaar?! Nadat we met spijt in het hart afscheid hadden genomen van het gezellige sfeertje in hartje Byron Bay zijn we naar de vuurtoren gegaan... Wat een uitzicht! Ik hoop dat de foto's representatief zijn, want een zee met zo'n fantastische kleur is moeilijk te omschrijven. Wij waren in elk geval onder de indruk... We zijn dan doorgereden richting Brisbane langs de kust en hebben onderweg in Burleigh Heads geluncht. Rond 17h waren we eindelijk in ons hotel in Brisbane en zijn we de stad nog even ingetrokken. Ik had Brisbane al eerder bezocht, maar wou mama toch ook graag wat indrukken meegeven... Ik koos ervoor om de South Bank Parklands te bezoeken: so much to see & do and so little time, dus je moet keuzes maken. Ik vond dat toen absoluut de moeite. Naast de rivier hebben ze er een boardwalk gemaakt waar je kan wandelen -strolling heet dat hier- of een terraske doen. Ze hebben er een heus strand aangelegd met redders en al! En een echte zwemplas voorzien van chloor zat vol mensen die aan de hitte wilden ontsnappen! En dat midden in de stad! Echt geweldig, Strantwerpen kan hier -helaas- niet tegenop! Je hebt van op het strand -heel bizar- zicht op de skyline van de stad, deze moet zeker niet onderdoen voor die van Sydney. Ook hier zijn we heerlijke pancakes gaan eten! 's ochtends moesten we er vroeg uit, want om 8h ging onze vlucht naar Alice Springs, het rode hart van Australie. En we moesten eerst nog onze auto terugbrengen naar Hertz. De domestic luchthaven van Brisbane was ook een heel aangename ervaring en we namen alvast een early brekkie (zo noemen de Aussies hun ontbijt) in afwachting van het ontbijt op het vliegtuig. (ze hadden er witte chocolademelk en heerlijke blueberrie muffins ;o)) Het was toch nog een vlucht van 3h! Vanaf dat je Brisbane verlaat zie je in het hinterland algauw niets anders meer dan rood, rood, rood... Marco Borsato zou er geheel van door het lint gaan ;o) Net of je over een groot gravel tennisveld vliegt... Blijkbaar ziet het zand zo rood als baksteen door het ijzer in de ondergrond en door oxidatie wordt het roestig... Ach ik vergeet natuurlijk nog te melden dat in Brisbane slechts 1 iemand uit de ganse meute werd gehaald voor een controle op 'explosive devices' (Juliet, remember in Frankfurt?) en dat was bibi, off course! Ik had die dag gelukkig m'n explosieven thuis gelaten dus no worries... Eens in Alice Springs (ook leuke luchthaven trouwens) kwamen we aan de bagageband al een Antwerpenaar tegen... Hij had ons horen praten en zei -heel origineel- oek van Antwaarepe zekers? Allez, daar moet je dan voor naar de andere kant van de wereld vliegen en naar the outback om daar dan een -langharige- Antwerpenaar tegen te komen... Gelukkig geen last van gehad op onze verdere trip ;o) Hij reisde alleen en we hadden al schrik dat hij misschien gezelschap wou, sociaal als we zijn natuurlijk... ;o) Wel, The Alice lag er redelijk verlaten bij op deze Paaszondag. De meeste shops waren gesloten en blijkbaar waren velen de bush ingetrokken om met de family een barbie (Australisch voor BBQ) te houden... Mama heeft er echter een prachtige hoed gekocht om op te zetten tijdens onze driedaagse tocht door de Red Centre en we kochten ook nog iets speciaals om in onze nek te leggen om ons af te koelen... Uiteraard kon een bezoek aan de Royal Flying Doctor Service niet ontbreken! In het restaurant van ons hotel sprak de garçon Nederlands... Mama had juist tegen mij gezegd: 'Doe eens teken naar die pipo'... toen hij in het Nederlands antwoordde, hilarisch... Maar ik denk niet dat hij het echt gehoord had, hij bleef toch erg vriendelijk... Vanmorgen moesten we al om 7h50 (ja, wij vinden dat hier vroeg) klaar staan voor onze 3-daagse trektocht door The Red Centre... Om 8h10 stopte er een auto en guess what? Ipv een bus met 15 mensen wordt het me, my mum and the guide! Blijkbaar had een koppel op het laatste moment geannuleerd, dus we konden gemakkelijk in de 4x4 ute (Australisch voor outback-bestendige wagen) van onze ranger. En het is een echte, zijn naam ontsnapt me even... Maar uiteraard in korte broek, kousen, zware bergbottines en een cowboyhoed! I love the Aussies! ;o) Mama wou niet voorin -uit schrik dat ze ook Engels zou moeten spreken en omdat ze het echt heel moeilijk heeft om het Australisch te verstaan- dus kreeg ik de beste plaats... Wauw, eindelijk de outback in! Schitterend! We hadden geluk dat het een beetje bewolkt was, dus het werd vandaag niet zo smoorheet! Vanmorgen zijn we naar een Aboriginal Community gegaan om er met een lokale gids -dus niet onze ranger- wat typische aboriginal art te gaan bekijken... Hiervoor moesten we echter een stukje een rots op klimmen en mama lag niet alleen bijna op haar gezicht, toen ze bijna boven was, verloor ze haar evenwicht en begon spontaan terug naar beneden te lopen (ken je dat: je begint de berg af te hollen en plots kan je niet meer stoppen en je raakt de controle volledig kwijt) Een geweldig zicht, hilarisch eigenlijk, ware het niet dat er onderaan een rockhole was dat vol water stond. Gelukkig slaagde ze erin om droog te blijven... Onze Aussiegids was echter volkomen bleek uitgeslagen, want hij dacht dat hij een geweldige schadeclaim aan z'n broek zou hebben. Keikoel en zoals alleen een Aussie dat kan zegt hij heel droog: "You are not a mountain goat, are you 'mam?" Schitterend! Ik kon niet meer en mama ook niet... Dat is wel een understatement, dat mama geen huppelende berggeit is wist ik al langer... Die benen, die voeten, toch niet meer als vroeger zene! Nu zitten we in Kings Canyon Resort, ergens tussen Alice Springs en Ayers Rock. Morgenvroeg maken we een wandeling van 3h, ben eens benieuwd! En we moeten om 6h vertrekken...
Greetz from Down Under,
Charlotte
24-03-2008 om 00:00
geschreven door Charlotte
23-03-2008
Charlotte & Helen Down Under Part Two
G'day mate,
Hoe gaat het daar in Belgenlandje? Ik begin de Aussie-cultuur alweer goed gewoon te worden! Ik voel me een echte 'Sheila' en wordt tegenwoordig aangesproken met 'Luv', 'doll' of 'darling'... Dag 2 in Sydney was warm, maar licht bewolkt. Dankzij het omhoog liggen met de beentjes en het dragen vd prachtige steunkousjes waren mama haar beentjes al een pak beter! We hebben dus de ferry genomen naar Manly, al was het maar om een schitterend zicht te hebben op het Opera House en de Harbour Bridge! Manly Beach was nog niets veranderd en guess what? Mama kocht er een badpak ;o) Volgens mij verwacht ze een absolute hittegolf deze zomer ;o) Nadien lekker gegeten op een terrasje aan Circular Quay om nadien te gaan window-shoppen in oa. het Queen Victoria Shoppingcentrum (prachtig gerenoveerd gebouw) en de dag te eindigen op een terrasje in Darling Harbour... Gisteren moesten we 's ochtends vroeg al de huurauto ophalen in downtown Sydney om onze reis richting Brisbane voort te zetten. Ik was toch wel wat nerveus... Links rijden, andere auto, in de drukke metropool, in de spits... Enfin, nadat de lieve man van Hertz me had uitgelegd hoeveel ik zou moeten betalen als ik tegen een bom knal of als ik Skippy doodrij mochten we dan eindelijk de auto gaan ophalen... In een uiterst smalle parkeergarage ;o) Dan heb ik toch wel even gezweet... Maar uiteindelijk viel het erg goed mee, dat linksrijden ben je snel gewoon en ik ben blij dat ze me een automatique hebben gegeven zodat ik niet met m'n linkerhand hoefde te schakelen... We hebben dus met spijt in het hart afscheid moeten nemen van m'n favoriete stad... en zijn verder opgetrokken langs de Pacific Highway. Allez, Highway... Dat is niet echt zoals bij ons! Snelheden varieeren tss 40 en 110 km per uur, het gaat van 3 naar 1 rijstrook en terug, je mag er fietsen, een u-turn maken... Enfin, heel anders en de Aussies houden zich absoluut aan de 'speedlimit'. Als toerist val je dus zowiezo op door 1) veel te hard te rijden (uit gewoonte) 2) niet met een 4x4 pick-up te rijden met je getatoeeerde arm uit het raampje 3) niet met een curry-gele of appelblauw-zeegroene of knalpaarse berline te rijden, verlaagd, met spoiler en achteraan het opschrift 'born and bred here and bloody proud of it'! Schitterend gewoon! Verder liggen er heel wat dode skippies langs de weg (sorry Dominique) en passeer je regelmatig door een dorpskern... Gisteren dus gaan wijnproeven in de Hunter Valley (slechts 1 glaasje want moest nog rijden) en mama heeft een fleske rood gekocht (die man beweerde dat de fles niet breekt in je koffer, yeah right). Daarna verder naar Belmont, onze eerste stopplaats in onze reis naar Brisbane. Internet hadden ze daar helaas nog niet ontdekt... Mooie locatie aan Lake Macquarie! We hebben er ook een superleuke resto ontdekt (www.deck56.com.au) -een beetje zoals Bill's in Darlinghurst vr Dominique en de andere Sydney-lovers/kenners- . Het was er gisterenavond zo lekker dat we meteen besloten om er vanmorgen ook te ontbijten. Vanmorgen liet het weer ons wat in de steek, regen, wind, frisjes,... Als m'n stuur niet aan de andere kant had gestaan zou het net Belgie geweest kunnen zijn ;o) Het was erg druk op de weg door verschillende 'roadworks' en de uittocht voor het Paasweekend wat voor de Aussies inclusief Goede Vrijdag is... Door deze vertraging zijn we rechtstreeks naar Port Macquarie gereden. Prachtig! En de zon was weer van de partij! Azuurblauwe zee, vol surfers, hoge golven, witte stranden,... Zalig! Op en top vakantiegevoel! Daarna Coffs Harbour en pas vanavond aangekomen in Byron Bay. Laatste stuk in het donker gereden en gelukkig geen Skippy aangereden (ze worden aangetrokken door de lichten). We hebben de tijd van ons leven en laten het niet aan ons hartje komen! Voor de lieverds die hebben teruggemaild: thanks a lot! Leuk om te lezen! Tot mails!
Groetjes van Down Under!
Charlotte
23-03-2008 om 00:00
geschreven door Charlotte
18-03-2008
Charlotte & Helen Down Under Part One
Hello Belgium!
Sydney calling! Hoe gaat het daar? Ik ben aan het strugglen met het keyboard: het is qwerty en ik ben azerty gewoon, dus neem me niet kwalijk voor eventuele typfouten... Onze heenvluchten verliepen zonder al te veel problemen. In Londen hadden we wat vertraging waardoor we ons in Hong Kong wel heel erg moesten haasten, maar zelfs onze bagage was meegereisd ;o) In Sydney hebben we dan weer heel lang op de bagage moeten wachten, maar kom als echte wereldreiziger ;o) weet ik intussen al dat reizen vooral wachten is! Uiteraard had ik weer het vermoeden dat ik bij de "quarantine" weer alles zou moeten uitpakken, maar neen, deze keer mocht ik zonder boe of bah doorlopen! Er zijn dus wel degelijk voordelen aan met je moeder reizen! Ik vertel er dan wel niet bij dat ik in Zaventem weer uitgekozen werd voor een leuke 'wrijf maar eens overal-sessie' en mama niet natuurlijk... In Londen moest iedereen z'n schoenen uittrekken (zeer aangenaam) enfin! Het is het allemaal waard wanneer je dan eindelijk op Australische bodem staat. Ik zei nog bij het verlaten van het vliegtuig "en mama, voel je het al? De Australische grond!?" En nog voor ze kon antwoorden lag ze languit in de slurf die ons van het vliegtuig naar de aankomsthal moest brengen... Een embarrassing moment! Ze viel letterlijk Australia binnen! Blijkbaar was haar voet in slaapgevallen en bracht dat even wat problemen mee ;o) Ze zal haar blijde intrede niet snel vergeten! Rond 23h15 waren we dan gisteren eindelijk in ons hotel en ik ken het al een beetje want het is de derde keer dat ik er verblijf... Pure nostalgie dus, ik werd er spontaan vrolijk van ;o) Mama daarentegen had nog steeds last van haar voeten en benen die inderdaad wel heel lelijk gezwollen en pijnlijk waren. Omdat we zolang hadden stilgezeten besloten we nog een wandelingetje naar Darling Harbour te maken (in de hoop dat dat de bloedcirculatie weer wat op gang zou brengen). Door al dat slapen op de vluchten waren we geen van beiden moe dus, stappen maar... In Liverpoolstreet kwamen we heel wat zatte Ieren tegen die nog volop St Patrick's Day aan het vieren waren... Maar in Darling Harbour was er op een maandagavond rond 00h30 niet veel meer te beleven... Vannacht hebben we zalig geslapen! Als je al even geen bed meer hebt gezien, doet het echt deugd om je neer te vleien en door te slapen. Vanmorgen was het probleem met mama haar beentjes nog steeds niet opgelost! Het leken wel olifantenpoten (heb foto's genomen om dit te bewijzen en voeg ze toe in bijlage) en erger nog het vel stond erg gespannen, ze deden pijn en het was allesbehalve comfortabel. We besloten dan om maar niet al te veel rond te crossen en namen een dagticket voor de hop-on/hop-off bus voor een ritje door Sydney en Bondi Beach. Het was heerlijk weer vandaag en vanboven op de bus in het zonnetje (jaja, dubbeldekker met open roof!) was het heerlijk. Mama begon echter steeds meer last te krijgen en in Bondi zijn we uitgestapt om eerst en vooral langs de apotheek te gaan. Na een korte uitleg bleek het idd van de lange vlucht te zijn en ze moest stante pede van die steunkousen aandoen (ook prachtig om te zien, zeker als je een fleurig rokje aanhebt). Ons mama kei-ambetant natuurlijk, het loopt daar vol adembenemende surfdudes en zij voelde zich een echte oude vrouw... Maar allez, het bleek toch te helpen. We zijn dan gezellig gaan lunchen met zicht op het prachtige Bondi-beach en zijn dan (uiteraard) om het leed te verzachten wat gaan shoppen! Mama wou absoluut een nieuw badpak aanschaffen en er zijn in Bondi heel wat leuke shops om dat te doen... En ik zou mezelf niet zijn als ik voor mezelf ook geen nieuwe Seafolly-bikini had gekocht ;o) Wat moet een mens nog meer hebben? Zon, strand, een nieuwe bikini... Life can be pretty sometimes;o) De apotheek had ook gezegd dat mama best wat zou rusten met haar benen naar omhoog... Dus besloten we om Bondi te verlaten en terug te keren naar Sydney. Daar vervolgden we onze tour met de hop-on/hop-off bus tot aan het Opera House. Daar zijn we uitgestapt om een kijkje te gaan nemen en gezellig langs de overvolle terrasjes te wandelen. We hebben er gezellig gegeten (scones en potato wedges with sour cream and sweet chilli) en kwamen met de taxi terug (al is dat perfect te doen al wandelend, maar voor mama was dit geen optie). Mama ligt momenteel met haar pootjes naar omhoog en ik maak van deze tijd gebruik om jullie even op de hoogte te brengen. Naargelang de toestand van mama haar benen morgen zullen we ons programma aanpassen. Ondanks de kleine ongemakjes genieten we er beiden met volle teugen van! Vandaag was het zo'n 27 gr, zonnig en een licht briesje! nice! Hopelijk kunnen we morgen met de boot een tochtje door de haven maken en Manly Beach bezoeken... Zoveel te doen en te zien in Sydney, 2 dagen is echt te kort! Ik kijk al uit naar jullie massale mailtjes die mij ongetwijfeld zullen entertainen! Ik hou jullie zeker verder op de hoogte van onze avonturen!
Greetz from Down Under!
Charlotte
PS: Het is hier nu 21h37... Slaapwel
18-03-2008 om 00:00
geschreven door Charlotte
15-03-2008
Back in time...
Lieve bloggers,
ik neem jullie eerst even mee terug in de tijd... Stel je voor: van je 19 tot je 30 ben je samen met een man waarvan je denkt dat het 'de man van je leven' is... Dit pakt echter héél anders uit en achteraf (we zijn nu zo'n 3 jaar verder) misschien maar goed ook...
In elk geval had ik toen met mijn ex nog een waanzinnige reis Down Under gepland die ik uiteraard niet meer met hem heb gedaan! In plaats daarvan ging ik met mijn mama! Small change of plans... Nu moet je weten dat ik héél goed overeenkom met mijn mama en dat we samen heel wat aflachen! Ik lijk ook fysiek op haar en heb zeker een deel van mijn humor en karakter aan haar te danken... Maar toch! 3 weken non-stop samen aan de andere kant van de wereld?!
Dat schept zowiezo een UNIEKE band en zorgt voor hilarische verhalen! We gaan dus even terug naar 18 maart 2008 en je leest een mail met reisverslag van mij naar het thuisfront. Feel free to comment! Enjoy reading about my special trip met m'n mams door Australië!
