Hoe gaat het daar in Belgenlandje? Ik begin de Aussie-cultuur alweer goed gewoon te worden! Ik voel me een echte 'Sheila' en wordt tegenwoordig aangesproken met 'Luv', 'doll' of 'darling'... Dag 2 in Sydney was warm, maar licht bewolkt. Dankzij het omhoog liggen met de beentjes en het dragen vd prachtige steunkousjes waren mama haar beentjes al een pak beter! We hebben dus de ferry genomen naar Manly, al was het maar om een schitterend zicht te hebben op het Opera House en de Harbour Bridge! Manly Beach was nog niets veranderd en guess what? Mama kocht er een badpak ;o) Volgens mij verwacht ze een absolute hittegolf deze zomer ;o) Nadien lekker gegeten op een terrasje aan Circular Quay om nadien te gaan window-shoppen in oa. het Queen Victoria Shoppingcentrum (prachtig gerenoveerd gebouw) en de dag te eindigen op een terrasje in Darling Harbour... Gisteren moesten we 's ochtends vroeg al de huurauto ophalen in downtown Sydney om onze reis richting Brisbane voort te zetten. Ik was toch wel wat nerveus... Links rijden, andere auto, in de drukke metropool, in de spits... Enfin, nadat de lieve man van Hertz me had uitgelegd hoeveel ik zou moeten betalen als ik tegen een bom knal of als ik Skippy doodrij mochten we dan eindelijk de auto gaan ophalen... In een uiterst smalle parkeergarage ;o) Dan heb ik toch wel even gezweet... Maar uiteindelijk viel het erg goed mee, dat linksrijden ben je snel gewoon en ik ben blij dat ze me een automatique hebben gegeven zodat ik niet met m'n linkerhand hoefde te schakelen... We hebben dus met spijt in het hart afscheid moeten nemen van m'n favoriete stad... en zijn verder opgetrokken langs de Pacific Highway. Allez, Highway... Dat is niet echt zoals bij ons! Snelheden varieeren tss 40 en 110 km per uur, het gaat van 3 naar 1 rijstrook en terug, je mag er fietsen, een u-turn maken... Enfin, heel anders en de Aussies houden zich absoluut aan de 'speedlimit'. Als toerist val je dus zowiezo op door 1) veel te hard te rijden (uit gewoonte) 2) niet met een 4x4 pick-up te rijden met je getatoeeerde arm uit het raampje 3) niet met een curry-gele of appelblauw-zeegroene of knalpaarse berline te rijden, verlaagd, met spoiler en achteraan het opschrift 'born and bred here and bloody proud of it'! Schitterend gewoon! Verder liggen er heel wat dode skippies langs de weg (sorry Dominique) en passeer je regelmatig door een dorpskern... Gisteren dus gaan wijnproeven in de Hunter Valley (slechts 1 glaasje want moest nog rijden) en mama heeft een fleske rood gekocht (die man beweerde dat de fles niet breekt in je koffer, yeah right). Daarna verder naar Belmont, onze eerste stopplaats in onze reis naar Brisbane. Internet hadden ze daar helaas nog niet ontdekt... Mooie locatie aan Lake Macquarie! We hebben er ook een superleuke resto ontdekt (www.deck56.com.au) -een beetje zoals Bill's in Darlinghurst vr Dominique en de andere Sydney-lovers/kenners- . Het was er gisterenavond zo lekker dat we meteen besloten om er vanmorgen ook te ontbijten. Vanmorgen liet het weer ons wat in de steek, regen, wind, frisjes,... Als m'n stuur niet aan de andere kant had gestaan zou het net Belgie geweest kunnen zijn ;o) Het was erg druk op de weg door verschillende 'roadworks' en de uittocht voor het Paasweekend wat voor de Aussies inclusief Goede Vrijdag is... Door deze vertraging zijn we rechtstreeks naar Port Macquarie gereden. Prachtig! En de zon was weer van de partij! Azuurblauwe zee, vol surfers, hoge golven, witte stranden,... Zalig! Op en top vakantiegevoel! Daarna Coffs Harbour en pas vanavond aangekomen in Byron Bay. Laatste stuk in het donker gereden en gelukkig geen Skippy aangereden (ze worden aangetrokken door de lichten). We hebben de tijd van ons leven en laten het niet aan ons hartje komen! Voor de lieverds die hebben teruggemaild: thanks a lot! Leuk om te lezen! Tot mails!
Groetjes van Down Under!
Charlotte
23-03-2008 om 00:00
geschreven door Charlotte
18-03-2008
Charlotte & Helen Down Under Part One
Hello Belgium!
Sydney calling! Hoe gaat het daar? Ik ben aan het strugglen met het keyboard: het is qwerty en ik ben azerty gewoon, dus neem me niet kwalijk voor eventuele typfouten... Onze heenvluchten verliepen zonder al te veel problemen. In Londen hadden we wat vertraging waardoor we ons in Hong Kong wel heel erg moesten haasten, maar zelfs onze bagage was meegereisd ;o) In Sydney hebben we dan weer heel lang op de bagage moeten wachten, maar kom als echte wereldreiziger ;o) weet ik intussen al dat reizen vooral wachten is! Uiteraard had ik weer het vermoeden dat ik bij de "quarantine" weer alles zou moeten uitpakken, maar neen, deze keer mocht ik zonder boe of bah doorlopen! Er zijn dus wel degelijk voordelen aan met je moeder reizen! Ik vertel er dan wel niet bij dat ik in Zaventem weer uitgekozen werd voor een leuke 'wrijf maar eens overal-sessie' en mama niet natuurlijk... In Londen moest iedereen z'n schoenen uittrekken (zeer aangenaam) enfin! Het is het allemaal waard wanneer je dan eindelijk op Australische bodem staat. Ik zei nog bij het verlaten van het vliegtuig "en mama, voel je het al? De Australische grond!?" En nog voor ze kon antwoorden lag ze languit in de slurf die ons van het vliegtuig naar de aankomsthal moest brengen... Een embarrassing moment! Ze viel letterlijk Australia binnen! Blijkbaar was haar voet in slaapgevallen en bracht dat even wat problemen mee ;o) Ze zal haar blijde intrede niet snel vergeten! Rond 23h15 waren we dan gisteren eindelijk in ons hotel en ik ken het al een beetje want het is de derde keer dat ik er verblijf... Pure nostalgie dus, ik werd er spontaan vrolijk van ;o) Mama daarentegen had nog steeds last van haar voeten en benen die inderdaad wel heel lelijk gezwollen en pijnlijk waren. Omdat we zolang hadden stilgezeten besloten we nog een wandelingetje naar Darling Harbour te maken (in de hoop dat dat de bloedcirculatie weer wat op gang zou brengen). Door al dat slapen op de vluchten waren we geen van beiden moe dus, stappen maar... In Liverpoolstreet kwamen we heel wat zatte Ieren tegen die nog volop St Patrick's Day aan het vieren waren... Maar in Darling Harbour was er op een maandagavond rond 00h30 niet veel meer te beleven... Vannacht hebben we zalig geslapen! Als je al even geen bed meer hebt gezien, doet het echt deugd om je neer te vleien en door te slapen. Vanmorgen was het probleem met mama haar beentjes nog steeds niet opgelost! Het leken wel olifantenpoten (heb foto's genomen om dit te bewijzen en voeg ze toe in bijlage) en erger nog het vel stond erg gespannen, ze deden pijn en het was allesbehalve comfortabel. We besloten dan om maar niet al te veel rond te crossen en namen een dagticket voor de hop-on/hop-off bus voor een ritje door Sydney en Bondi Beach. Het was heerlijk weer vandaag en vanboven op de bus in het zonnetje (jaja, dubbeldekker met open roof!) was het heerlijk. Mama begon echter steeds meer last te krijgen en in Bondi zijn we uitgestapt om eerst en vooral langs de apotheek te gaan. Na een korte uitleg bleek het idd van de lange vlucht te zijn en ze moest stante pede van die steunkousen aandoen (ook prachtig om te zien, zeker als je een fleurig rokje aanhebt). Ons mama kei-ambetant natuurlijk, het loopt daar vol adembenemende surfdudes en zij voelde zich een echte oude vrouw... Maar allez, het bleek toch te helpen. We zijn dan gezellig gaan lunchen met zicht op het prachtige Bondi-beach en zijn dan (uiteraard) om het leed te verzachten wat gaan shoppen! Mama wou absoluut een nieuw badpak aanschaffen en er zijn in Bondi heel wat leuke shops om dat te doen... En ik zou mezelf niet zijn als ik voor mezelf ook geen nieuwe Seafolly-bikini had gekocht ;o) Wat moet een mens nog meer hebben? Zon, strand, een nieuwe bikini... Life can be pretty sometimes;o) De apotheek had ook gezegd dat mama best wat zou rusten met haar benen naar omhoog... Dus besloten we om Bondi te verlaten en terug te keren naar Sydney. Daar vervolgden we onze tour met de hop-on/hop-off bus tot aan het Opera House. Daar zijn we uitgestapt om een kijkje te gaan nemen en gezellig langs de overvolle terrasjes te wandelen. We hebben er gezellig gegeten (scones en potato wedges with sour cream and sweet chilli) en kwamen met de taxi terug (al is dat perfect te doen al wandelend, maar voor mama was dit geen optie). Mama ligt momenteel met haar pootjes naar omhoog en ik maak van deze tijd gebruik om jullie even op de hoogte te brengen. Naargelang de toestand van mama haar benen morgen zullen we ons programma aanpassen. Ondanks de kleine ongemakjes genieten we er beiden met volle teugen van! Vandaag was het zo'n 27 gr, zonnig en een licht briesje! nice! Hopelijk kunnen we morgen met de boot een tochtje door de haven maken en Manly Beach bezoeken... Zoveel te doen en te zien in Sydney, 2 dagen is echt te kort! Ik kijk al uit naar jullie massale mailtjes die mij ongetwijfeld zullen entertainen! Ik hou jullie zeker verder op de hoogte van onze avonturen!
