Sydney calling! Hoe gaat het daar? Ik ben aan het strugglen met het keyboard: het is qwerty en ik ben azerty gewoon, dus neem me niet kwalijk voor eventuele typfouten... Onze heenvluchten verliepen zonder al te veel problemen. In Londen hadden we wat vertraging waardoor we ons in Hong Kong wel heel erg moesten haasten, maar zelfs onze bagage was meegereisd ;o) In Sydney hebben we dan weer heel lang op de bagage moeten wachten, maar kom als echte wereldreiziger ;o) weet ik intussen al dat reizen vooral wachten is! Uiteraard had ik weer het vermoeden dat ik bij de "quarantine" weer alles zou moeten uitpakken, maar neen, deze keer mocht ik zonder boe of bah doorlopen! Er zijn dus wel degelijk voordelen aan met je moeder reizen! Ik vertel er dan wel niet bij dat ik in Zaventem weer uitgekozen werd voor een leuke 'wrijf maar eens overal-sessie' en mama niet natuurlijk... In Londen moest iedereen z'n schoenen uittrekken (zeer aangenaam) enfin! Het is het allemaal waard wanneer je dan eindelijk op Australische bodem staat. Ik zei nog bij het verlaten van het vliegtuig "en mama, voel je het al? De Australische grond!?" En nog voor ze kon antwoorden lag ze languit in de slurf die ons van het vliegtuig naar de aankomsthal moest brengen... Een embarrassing moment! Ze viel letterlijk Australia binnen! Blijkbaar was haar voet in slaapgevallen en bracht dat even wat problemen mee ;o) Ze zal haar blijde intrede niet snel vergeten! Rond 23h15 waren we dan gisteren eindelijk in ons hotel en ik ken het al een beetje want het is de derde keer dat ik er verblijf... Pure nostalgie dus, ik werd er spontaan vrolijk van ;o) Mama daarentegen had nog steeds last van haar voeten en benen die inderdaad wel heel lelijk gezwollen en pijnlijk waren. Omdat we zolang hadden stilgezeten besloten we nog een wandelingetje naar Darling Harbour te maken (in de hoop dat dat de bloedcirculatie weer wat op gang zou brengen). Door al dat slapen op de vluchten waren we geen van beiden moe dus, stappen maar... In Liverpoolstreet kwamen we heel wat zatte Ieren tegen die nog volop St Patrick's Day aan het vieren waren... Maar in Darling Harbour was er op een maandagavond rond 00h30 niet veel meer te beleven... Vannacht hebben we zalig geslapen! Als je al even geen bed meer hebt gezien, doet het echt deugd om je neer te vleien en door te slapen. Vanmorgen was het probleem met mama haar beentjes nog steeds niet opgelost! Het leken wel olifantenpoten (heb foto's genomen om dit te bewijzen en voeg ze toe in bijlage) en erger nog het vel stond erg gespannen, ze deden pijn en het was allesbehalve comfortabel. We besloten dan om maar niet al te veel rond te crossen en namen een dagticket voor de hop-on/hop-off bus voor een ritje door Sydney en Bondi Beach. Het was heerlijk weer vandaag en vanboven op de bus in het zonnetje (jaja, dubbeldekker met open roof!) was het heerlijk. Mama begon echter steeds meer last te krijgen en in Bondi zijn we uitgestapt om eerst en vooral langs de apotheek te gaan. Na een korte uitleg bleek het idd van de lange vlucht te zijn en ze moest stante pede van die steunkousen aandoen (ook prachtig om te zien, zeker als je een fleurig rokje aanhebt). Ons mama kei-ambetant natuurlijk, het loopt daar vol adembenemende surfdudes en zij voelde zich een echte oude vrouw... Maar allez, het bleek toch te helpen. We zijn dan gezellig gaan lunchen met zicht op het prachtige Bondi-beach en zijn dan (uiteraard) om het leed te verzachten wat gaan shoppen! Mama wou absoluut een nieuw badpak aanschaffen en er zijn in Bondi heel wat leuke shops om dat te doen... En ik zou mezelf niet zijn als ik voor mezelf ook geen nieuwe Seafolly-bikini had gekocht ;o) Wat moet een mens nog meer hebben? Zon, strand, een nieuwe bikini... Life can be pretty sometimes;o) De apotheek had ook gezegd dat mama best wat zou rusten met haar benen naar omhoog... Dus besloten we om Bondi te verlaten en terug te keren naar Sydney. Daar vervolgden we onze tour met de hop-on/hop-off bus tot aan het Opera House. Daar zijn we uitgestapt om een kijkje te gaan nemen en gezellig langs de overvolle terrasjes te wandelen. We hebben er gezellig gegeten (scones en potato wedges with sour cream and sweet chilli) en kwamen met de taxi terug (al is dat perfect te doen al wandelend, maar voor mama was dit geen optie). Mama ligt momenteel met haar pootjes naar omhoog en ik maak van deze tijd gebruik om jullie even op de hoogte te brengen. Naargelang de toestand van mama haar benen morgen zullen we ons programma aanpassen. Ondanks de kleine ongemakjes genieten we er beiden met volle teugen van! Vandaag was het zo'n 27 gr, zonnig en een licht briesje! nice! Hopelijk kunnen we morgen met de boot een tochtje door de haven maken en Manly Beach bezoeken... Zoveel te doen en te zien in Sydney, 2 dagen is echt te kort! Ik kijk al uit naar jullie massale mailtjes die mij ongetwijfeld zullen entertainen! Ik hou jullie zeker verder op de hoogte van onze avonturen!
Greetz from Down Under!
Charlotte
PS: Het is hier nu 21h37... Slaapwel
18-03-2008 om 00:00
geschreven door Charlotte
15-03-2008
Back in time...
Lieve bloggers,
ik neem jullie eerst even mee terug in de tijd... Stel je voor: van je 19 tot je 30 ben je samen met een man waarvan je denkt dat het 'de man van je leven' is... Dit pakt echter héél anders uit en achteraf (we zijn nu zo'n 3 jaar verder) misschien maar goed ook...
In elk geval had ik toen met mijn ex nog een waanzinnige reis Down Under gepland die ik uiteraard niet meer met hem heb gedaan! In plaats daarvan ging ik met mijn mama! Small change of plans... Nu moet je weten dat ik héél goed overeenkom met mijn mama en dat we samen heel wat aflachen! Ik lijk ook fysiek op haar en heb zeker een deel van mijn humor en karakter aan haar te danken... Maar toch! 3 weken non-stop samen aan de andere kant van de wereld?!
Dat schept zowiezo een UNIEKE band en zorgt voor hilarische verhalen! We gaan dus even terug naar 18 maart 2008 en je leest een mail met reisverslag van mij naar het thuisfront. Feel free to comment! Enjoy reading about my special trip met m'n mams door Australië!
