De teksten op dit blog zijn geschreven door Bert en meestal nagezien en gekeurd door Mieke. Mieke is hélaas niet meer. Vroeger veel reisverslagen, nu foto's uit mijn omgeving. Tof dat u even langskomt! Kijk maar even rusti
In tegenstelling tot het weer in België zijn wij hier toch de winnaars van het grote lot. Het is opnieuw zonnig en warm. Deze voormiddag de fiets op naar Capbreton-plage. Mooie dijk met vele terrasjes. Voor de fietsers zijn er hier grote fietspaden aangelegd. Op het einde van de dijk zijn er een twintigtal viskraampjes. En verderop is er de jachthaven met de vele aangemeerde bootjes. Bij het terugkeren krijg ik het helemaal koud. Na het eten een uurtje op bed gelegen. Daarna met de fiets naar Hossegor. Dit is een leuk kuststadje hier wat verderop. Na een terrasje rijden we terug huiswaarts of liever camperwaarts. Ik voel mij echt niet goed. En na het avondeten meet ik meer dan 38° koorts. Dan maar in bed gekropen. Rond middernacht voel ik mij al een stuk beter. Hopelijk heb ik een goeie nachtrust.
Vandaag trekken we verder. Of beter, we rijden richting Noorden. We denken te overnachten in Biarritz. Daar aangekomen hebben we alle vier geen fijn gevoel. We besluiten deze camperplaats te verlaten en rijden richting Capbreton. De camperplaats is bijna vol. Toch vinden we beiden een plekje. Wij staan naast een koppel Belgen uit Bredene bij Oostende. Overigens een heel sympathiek koppel. Na ons te hebben geïnstalleerd gaan we naar het strand. Zeer winderig maar de zon is van de partij. Veel jongelui die op een surfplank de grote golven proberen te bedwingen. Na het avondeten nog een ferme wandeling gedaan. Daarna moe maar voldaan onder de lakens.
De dag kondigt zich aan met een blauwe hemel. De bergtoppen zitten al in de zon. Maar bij ons is het wachten tot halftien voorbij. Daarna voelt me de warmte. Wij nemen de fiets en rijden naar beneden tot in Gavarnie op zoek naar een bakker. Een gezellig dorpje. Een vijftigtal paarden en ezels staan te wachten om de toeristen naar de cirque de Gavernie te brengen. Dit kost wel 25 per persoon. En zodoende ziet men nog heel veel mensen de tocht te voet aanvangen. Wij met onze fiets rijden nog een tweetal km verder tot waar de weg niet meer bereidbaar is. Hier hebben we ook al een zeer goede indruk van het vele moois dat deze cirque te bieden heeft! Na de middag rijden Eric en Imelda met de camper de berg op. Ze wandelen verder in de bergen tot aan de Spaanse grens. Daar wij niet zo een paar geoefende wandelaars zijn besluiten wij om van hieruit de bergen in te trekken. Indien we zouden merken dat het niet gaat kunnen wij dan vlug terug naar de camper. Maar zonder dat wij er erg in hebben klimmen wij hoger en hoger. Onderweg kruisen we kudden schapen en koeien. Op dertig meters van ons zit er een koppeltje marmotten te stoeien. Om de paar minuten veranderd het uitzicht. Tot onze verwondering is het bijna 5uur. Dus hoogtijd om de terugweg aan te vatten. Als wij bij onze thuiskomst naar boven kijken verschieten we van onszelf. Indien men ons had gevraagd zo hoog te klouteren hadden we het pertinent geweigerd. Na het avondeten besluiten we om met Eric en Imelda nog een glaasje te gaan drinken in het dorp. Wij zakken met de fiets en Eric en Imelda gaan te voet. In het pikke donker zijn we dan teruggekeerd. En het dient gezegd, zulke mooie sterrenhemels zijn er bij ons niet te bewonderen.
En, met een stralende zon op weg naar Gavarnie. Onderweg nog even gestopt in een dorpje om in een plaatselijke boulangerie een broodje te kopen. Dan maar weer verder. We laten ons leiden door onze GPS. Op een bepaald moment passeren we een stadje genaamd Lourdes. Gezien de nogal christelijke achtergrond van Marijke thuis besluiten we toch even halt te houden en een vluchtig bezoekje te brengen bij de grot. Het ganse commerciële gedoe rond het heiligdom is zelfs afstotend. Op het binnenplein rond de basiliek en de grot is het druk. De rolstoelen en rolkarren zijn volgens mij allen bezet. Hier ziet men toch nog veel miserie. Anderzijds zijn de vele begeleiders te bewonderen. Terug naar onze kamper en verder rijden naar Gavarnie. Onder een stralende blauwe hemel komen wij aan. De bergen rond om ons zijn een ware streling voor het oog. Achter onze camperplaats staan er veel koeien met de bel om de hals. We vrezen al voor de nacht die moet komen. Maar het wordt snel heel duidelijk. De boeren zijn begonnen het vee naar beneden te drijven om ze daarna in het dal op stal te zetten gedurende volgende winter. Er komt een vrachtwagen aangereden die het verzamelde vee deze avond nog zal wegbrengen. Het is een hele klus om de dieren op te laden. En dan vertrekt de vrachtwagen. Maar een van zijn pneumatische veren is er van onderuit gesprongen. Eerst vrezen ze dat de koeien terug uitgeladen moeten worden. Ze proberen toch de herstelling ter plaatse uit te voeren. En het lukt!!! Rond de klok van 10 vertrekken ze met de dieren voor een tocht van meer dan 90km.
Gans de voorbije nacht geregend. Wij trekken verder richting Gavernie. We besluiten dit te doen in twee etappes. Maar in de loop van de dag krijgen we bericht van Eric en Imelda dat gezien het minder goede weer zij de rit naar Gavernie in één dag willen doen. We stellen dan ook maar onze GPS in en rijden verder. Het regent niet meer en de wegen zijn terug droog. Aangezien wij later vertrokken zijn en deze middag ons dutje nogal wat uitgelopen is, zal het voor ons een hele opgave worden. We besluiten wijselijk om toch niet door te rijden. We stoppen in Saint-Laurent-De-Neste. We staan hier op een pleintje in het gezelschap van een twaalftal platanen. Links van ons is de bibliotheek en de cinema. Rechts een grasplein en verderop een rusthuis. Het is hier de kalmte zelve. In het dorpje is er alles om ons te bevoorraden. We bestellen een verse pizza voor ons avondeten. Nog een wandeling door het dorp en dan maar verder werken aan ons blog. Het is ondertussen nacht geworden. Buiten rook ik nog vlug een sigaretje. In de nacht weergalmen tussen de bergen de geluiden van huilende(?) dieren en het geroep van wilde vogels. Toch een aparte ervaring.
De voorbije nacht reden er tot 2uur tientallen vrachtwagens naar boven. Het circus van de Vuelta is aangekomen. Enkele van die vrachtwagens zetten de claxon op volle vermogen als ze bij ons voorbijrijden. In de voormiddag zijn we met de fiets naar boven gereden om eens het circus van dichtbij mee te maken. Een paar honderd mensen zijn hier aan de slag. De ene al met meer dan de andere. ATV of Andorra televisie stopt en interviewt ons. En de wielerfanaten rijden de col naar boven en vinden van zichzelf dat ze kampioenen zijn. Er proberen zich een paar wagens tussen de campers te wringen. Het is kort na de middag en de spanning is voelbaar. Toch moeten we tot rond de klok van zes wachten om de renners te zien zwoegen in de finale. De publiciteitscaravan komt voorbij. Die is verwaarloosbaar vergeleken met de tour de France. En wie stopt er? De wagen van Lotto met aan het stuur Jo Planckaert. Hij vervoert een aantal VIPs . Bij ons op de staplaats zijn er nog een paar Belgen ons komen vervoegen. Het is hier een leuke bedoening. En eindelijk zijn de renners daar! Na de aankomst rijden de eerste renners reeds naar beneden terwijl het grote pak nog moet aankomen. Toch een gevaarlijke bedoening. Wijzelf maken ons ook uit de voeten en rijden naar beneden vóór de grote sloef er aankomt. We willen graag morgen de start meemaken in Andorra La Vella. Maar dit is een grote misrekening. Na een paar keer in de stad te hebben rondgedraaid keren we uiteindelijk terug en overnachten in La Massana. s Avonds zien we, in het sportverslag van één, ons mooi in beeld verschijnen. Terloops: het is vandaag de verjaardag van onze zoon Tim.
Zoals voorspeld door de weermannen is het deze nacht beginnen regenen. Voor het eerst moeten we onze verwarming aanleggen sedert ons vertrek. In de voormiddag houdt het op met regenen maar het blijft bewolkt en dreigend weer. Na de middag zijn er hier en daar nog een paar wolken en af en toe nog een paar druppels. Op de berg komen er meer en meer kampers naar boven die een plaatje zoeken. Maar helaas voor hen rijden de meesten terug naar lager gelegen delen. Ook veel wielertoeristen proberen de berg te bedwingen. De ene al beter dan de andere. Hier en daar ook een wandelaar met een fiets aan de hand. Ons plekje raakt vol. We staan nu met zes. Eric is met de fiets een deel van het parcours gaan verkennen. Marijke en Imelda besluiten thuis te blijven en een wandeling te maken. Ik neem de fiets en rij de col Port de Cabùs op. Deze stijgt tot een hoogte van 2302 m. Dus over een lengte van 9,5km moet ik een hoogte verschil van meer dan 500m overwinnen. Er zitten een paar stukken in van 9%. Boven is het winderig een koud. Onderweg geen enkel huis, alleen maar koeien en paarden.
Deze morgen rond acht uur op weg naar Andorra. Onderweg toch nog even halt houden op de Pas de la casa. Op een hoogte van 2804m genieten van de bergen rondom ons en van de haarspeldbochten die we zojuist achterons gelaten hebben. Onderaan ontdekken we een camper die zich door de bochten naar boven wringt. Hoe meer hij nadert hoe zeker we er van zijn dat het Eric en Imelda zijn. Inderdaad, boven op de col houden ze ook halt. Daarna de weg voortzetten naar Andorra La Vella. Bij aan komst zie je her en der toeristen met zakken vol sullen? Velen komen hier om sigaretten, drank en elektronisch spul te kopen. Ook dan maar een paar inkopen doen en na het middagmaal de weg voortzetten naar de top van de Coll la Botella op 2069m hoogte. Hier is woensdag de aankomst van de elfde rit van de Vuelta. We willen zo hoog mogelijk staan op de berg om het spannendste deel van de finale te kunnen meemaken. Op 3km van de top vinden we een plaats. Van hieruit nemen we de fiets en rijden naar de aankomst. Hier staan al een tiental kampers. Er is nog plaats en wij halen ook onze kamper. Na hier een half uurtje te hebben gestaan komt iemand ons vertellen dat we hier weg moeten want deze plek is voorbehouden voor de wagens van de Vuelta. Wij dan terug naar beneden. Wat verderop rijdt Eric een stukje braakliggende grond op maar dit is zo slecht te bereiken en hij sleept met zijn achterste tegen het asfalt. Wij dan maar verder naar beneden en nemen terug onze eerste plaats in. Er zijn hier nu kampers. Maar rond acht uur zijn we al met vier. De avond valt en we genieten van een heldere donkere maar prachtige sterrenhemel.
In jaren niet zo rustig geslapen als hier. Het is hier ook een van de meest mooie kamperplaatsen die we al meegemaakt hebben. De staplaatsen zijn meer dan ruim. We beschikken over 16A stroom. Water ter beschikking. Toilet en vuil water kan men hier kwijt. We staan op 20m van een bergriviertje. Op 50m is er een supermarkt. Op 80m is er op het rugbyveld een landingsplaats voor parachutisten (parasailing). Ze landen hier bij bosjes. Er wordt op 4 Verschillende bergen gesprongen en allen vliegen naar deze landingsplaats. In de voormiddag hebben we een paar kilometers gefietst om te ontdekken of wij ook in de Pyreneeën kunnen fietsen. En tot onze grote vreugde stellen we vast dat dit zeer doenbaar is. Dan maar vlug onze batterijen op peil brengen, want deze middag gaan we een col oprijden: Port de Lers. De top van deze berg ligt op 1516m. We moeten dus een hoogteverschil van 801m overwinnen en dit over een afstand van 11,50km. Dit is een gemiddeld stijgingspercentage van 7,00% met tweemaal een knik van 9.50%. Op minder dan 2km van de top is de batterij van Imeldas fiets volledig plat. Ik ben bij haar gebleven maar Marijke is verder gereden tot op de top! Dit is een grote proficiat waard!!! Daarna de afdaling aangevat. Het is een enorme afstand in het dalen. We krijgen de indruk dat de afdaling langer is dan de stijging. De snelheid is dan ook groter. Mijn topsnelheid is 57,2km/u. Deze tocht is een fijne ervaring. Na het avondeten hebben we nog een wandeling gemaakt van een 5tal km: naar Auzat heen en terug. Morgen rijden we verder richting Andorra.
Na het ontbijt vertrekken we richting Foix. Volgens onze GPS moeten we dit ritje afhandelen in anderhalf uurtje.En hier begint ons avontuur. Na een uurtje rijden krijg ik een klop van de hamer en moet ik stoppen om een kwartiertje te slapen. Dan verder gereden naar Foix. Om de parking van de kamperplaats te vinden zijn we minstens 5 keer verkeerd gereden. Bij de aankomst op de parking waren Eric en Imelda al aan het aperitieven. Maar deze plaats gaf mij geen goed gevoel om hier te overnachten. Dan maar , na de middag, doorgereden naar Serres sur Arget. Bij de koffie onder de luifel komen we overeen om toch nog maar wat verder te rijden naar Vicdessos. Op de parking staat er één Fransman (en zijn partner). We installeren ons en wat blijkt? Onze schotel kan geen satelliet detecteren. We zitten namelijk omsloten door de bergen. Het is onwaarschijnlijk, maar we besluiten wat verderop in de bergen te rijden. Dus wij richting Sentenac. Op een plaatselijke parking of eerder een stuk verhard weideland kunnen we inderdaad satelliet ontvangst krijgen. We vernemen dat Di Rupo zijn ontslag als préformateur heeft ingediend. Daarna maken we nog een plaatselijke wandeling in het dorpje. Volgens ons is dit hier het einde van de wereld. Na onze wandeling is het ondertusssen na 22:00 u en we besluiten toch maar terug te keren naar beneden in Vicdessos. Vandaag hebben we dus op ZES kamperplaatsen gestaan. Wie doet beter?
De dag is rustig begonnen. Dit is wel nodig want vorige nacht was het alles behalve rustig. Gisteravond kwamen er tussen 11 en 12 uur een tiental wagens met jongeren aan in de bar juist naast de parking. Iedereen installeerde zich buiten op het terras en de techno muziek of wat ervoor doorgaat begon te spelen. Dat techno gedoe heeft tot 05:20uur in de morgen geduurd. Ben vandaag mijn beklag gaan doen in het office du tourisme en op het gemeentehuis. Men heeft naar mij geluisterd maar ook niet meer! Dan toch maar na het eten een ferme middagdut gedaan. En klaar om nog een ritje met de fiets te maken. Eric en Imelda verkozen om een wandeling te maken en wij reden naar een geitenboerderij gelegen in de heuvels tussen La Falga en St Julia de Gras Capou. Hier worden de geiten enkel gekweekt voor de melk. Sommige dieren hebben uiers die hen beletten nog normaal te stappen. We zijn teruggekeerd met een paar geitenkaasjes op zak. Op de marktplaats van St Felix Lauragais deden we een terrasje. We waren nog maar pas gezeten of daar kwamen Eric en Imelda aangefietst. Op het pleintje was men alles in gereedheid aan het brengen om een paella- avond te organiseren met aangepaste flamingo live muziek. We hebben ter plaatse ook gereserveerd. Tevens hebben we besloten om ons te parkeren op de parking van de plaatselijke sportvelden en schooltje. Zo vermijden we nog een eventuele technonacht. De paella-avond was een leuke avond. Rond middernacht was het nog boven de 20°C.
In vergelijking met het weerbericht van in België mogen wij onze rit starten onder een zonnige blauwe hemel. Dit maal rijden we naar St Felix Lauragais. We zijn hier op een parking op een 100m van een meertje nl.Le Lac de Lenclas. Dit is op 3 à 4 km van St. Felix. Naast de parking is er een bar-restaurant. Verder is het hier zeer rustig. Na de middag , met de fiets, naar de Lac de St-Ferréol gefietst. We hebben de ganse afstand gefietst op een speciaal aangelegd fietspad naast een riviertje met de naam Rigole du canal de midi. Op 2km van het meer, in Revel, moet men dit fietspad verlaten. En dan moet men een klim van 10% en eentje van 18% maken om het meer te bereiken. Daarna is het de hoogste tijd om even te verpozen bij een fris glaasje op een terrasje. Bij de aankomst aan onze camper zijn we een poosje zoet om HET PAK STOF van onze fietsen te verwijderen. De afstand van ons ritje bedroeg 34km. Daar wij hier in het hol van plutto staan dacht ik van geen internet te kunnen kapteren. Maar wat blijkt, bij onze eerste poging zijn wij on-line!!!
Na een flink ontbijt en het ledigen van het afvalwater nog wat vers water bijgetankt. En nu verder richting zuiden. Ons doel is te rijden tot juist voorbij Montauban namelijk Pech Boyer.. We komen aan op een Camping rural. Het enige fijne aan deze camping is de prijs nl. 5. Of toch, we hebben een ruime plaats en er is veel schaduw. Het sanitair is bijna onbruikbaar maar dit zal ons worst wezen want wij hebben alles bij de hand. Er zijn hier in het totaal 15 plaatsen. De eigenaar is , naar hijzelf beweerd, een echte camperaar. We stellen ons hierbij toch wel een paar vragen want zijn camper staat onder een dikke laag stof en zijn achterbanden staan plat. Maar niet getreurd, we nemen de fiets en we doen een tochtje langs de bedding van de tarn. We komen langs de dorpjes Parages,Bio, Corbarien, Reyniés, Moulis, Orgeuil en Villebrumier. Op een terrasje kunnen wij meegenieten van de rugbywedstrijd Toulouse Carcassonne. We vatten we de terugweg aan en zijn na 30km terug bij onze boer. Deze komt ontvangen en biedt zijn eigen gekweekte melons aan. Een bries steekt de kop op en wij duiken onder de lakens want morgen rijden wij weer een honderdtal km verder.
Terug een stralend blauwe hemel bij het ontwaken. Het is nu een kwestie van langzaam op dreef komen. In de voormiddag staat er een kleine wandeling op het menu. Aan het dorpskerkje aangekomen is de deur op slot. Plots komen er twee dames aangereden. Het blijken mensen te zijn van monumentenzorg. En na een vijftal minuten had er eentje de sleutel van de kerk in de hand. En wij weer blij. In de namiddag opnieuw met de fiets op stap. We rijden door het wonderbare natuurlandschap en genieten. Onderweg, bij het nemen van een kiekje van de Limoussin-koeien, ben ik met mijn elleboog in contact gekomen met de ruwe Franse asfalt van de D170. Toch een pijnlijke ervaring! Aangekomen in Donzenac is het terrasjestijd. Daar een praatje slaan met een alleenreizende oudere dame uit Mol. Daarna toch nog even door dit middeleeuws dorpje met zijn smalle steegjes fietsen. Mooi dorpje! We rijden terug maar dan via Allassac. Onderweg is het gewoon genieten van het hellend landschap. Bij aankomst staat er weer 29 km op onze teller.
Rond kwart na acht hebben we Méry-sur-cher verlaten. We rijden richting zuidwaarts en komen tien na elf aan in Sadroc. Sadroc is een gemeente in het Franse departement Corrèze (regio Limousin) en telt 737 inwoners (2005). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Brive-la-Gaillarde. De oppervlakte van Sadroc bedraagt 19,2 km², de bevolkingsdichtheid is 38,4 inwoners per km². De dorpskerk bevindt zich op een heuvel. De preekstoel en de communiebank dateren, zoals de kerk, uit de zestiende eeuw. Er is hier een camperplaats voor slechts zes voertuigen maar alles is gratis ook de 16 ampère elektrische stroom die hier beschikbaar is. Deze namiddag zijn we gaan fietsen in deze zeer mooie heuvelachtige streek. We hebben de gorges de la Vézère gedaan. Het parcours is redelijk zwaar. Er zijn hellingen van meer dan 11% die moeten overwonnen worden. De rit ging over Saint-Bonnet-lenfantier, Estivaux en Combron. Ons ritje was meer dan 30km lang.
Deze morgen zijn we rond acht uur vertrokken richting Méry-ser-cher.Gezien het vroege uur op zondag morgen zijn we rond Parijs gereden en kregen de indruk dat het in Gent drukker is op zondagmorgen. De laatste 50km zijn we door een water- en bosrijke omgeving gereden. Dus onze snelheid een beetje aanpassen om te genieten van de mooie natuur. Na de koffie hebben we een wandeling gemaakt hier in het dorp. Behalvegenieten van de zon is er hier niets te beleven.Het nieuws over de formatie van onze regering levert een extra uur Terzake op. En ik kan het niet laten om te kijken. Morgen rijden we verder naar SADROC en hopen daar een paar dagen te blijven en te fietsen.
Eventjes tussendoor de tijd nemen voor he schrijven van dit stukje. Het is bijna middag en we maken ons klaar om in de vooravond te vertrekken. Na het vele en harde zwoegen aan de verbouwingen van het huis van onze zoon zijn we toe aan vakantie. We gaan samen met Eric en Imelda richting Andorra waar we hopen de aankomst van de elfde rit van de ronde van Spanje te kunnen meemaken. De Vuelta komt op 8 september aan in Andorra. Dus we hebben een tiental dagen om ter plaatse te zijn. Onderweg willen we nog wat genieten van La belle France. Waar en wanneer we ergens zijn zullen we dag na dag uitstippelen. Als we onderweg over internet beschikken zullen we onze ervaringen op ons blog plaatsen. Dus, blijf ons volgen!
Rond kwart voor zeven zijn we deze avond vertrokken. Er is geen druk verkeer en na een paar uur rijden hopen we te stoppen op een 100km voor Parijs. Eric en Imelda waren reeds een uurtje vroeger vertrokken. Onderweg een telefoontje van Eric die ons meldt dat de camperplaats volzet is maar hij heeft op het einde van de officiële camperplaats op een terrein toch nog een plaats gevonden. Rond kwart voor tien zijn wij ter plaatse. We willen toch het dorpje CONTY verkennen en maken dus nog een late avondwandeling. Uiteindelijk waren wij tevreden van weg van de officiele camperplaats te staan want vooraan was de jeugd om middernacht nog altijd luidruchtig aan de gang. Wijzelf hebben een fijne nachtrust gehad.
Gewoonlijk pikken we jaarlijks een of ander groot vuurwerk mee. Maar dit jaar is het ons nog niet gelukt. Het is alsof de weergoden er zich mee bemoeien. Vorige week hadden we ons voorgenomen om, samen met Eric en Imelda, met de fiets naar het vuurwerk aan de Gentse watersporbaan te gaan kijken. Alles verliep goed tot op het moment dat we de eerste tien meter gefietst hadden. En toen, een hevige plensbui. Vlug de deur terug opengemaakt en schuilen. De plensbui ging over in een gewone bui. Het regende meer dan een uur. Weg vuurwerk aan de watersportbaan. En gisteren was er vuurwerk in Deinze. We vertrokken rond acht uur. De rit verliep goed. Bij aankomst in Deinze hebben we een terrasje opgezocht op de grote markt. En wat geschiede? Na een kwartiertje op het terras doorgebracht begon het te .....regenen. Dan maar binnenvluchten in het café. Rond kwart voor elf stopt het met regenen. Wij dan maar richting vuurwerk. Maar we stuitten op een tegenstroom van mensen. Er was juist afgekondigd dat het vuurwerk niet doorging. De enige oplossing die er overbleef was dan maar terug naar huis te fietsen. Dus de hierbij geplaatste foto is maar een ilusie.
