De teksten op dit blog zijn geschreven door Bert en meestal nagezien en gekeurd door Mieke. Mieke is hélaas niet meer. Vroeger veel reisverslagen, nu foto's uit mijn omgeving. Tof dat u even langskomt! Kijk maar even rusti
Wat
vliegt de tijd. Morgen is het weeral 1 mei. En echte lente hebben we
hier nog niet gehad. Maar de planten en bomen doen hun best om hun
opgelopen achterstand in te halen. Zo te zien ligt onze tuin er een
beetje verwaarloosd bij. Dus werk aan de winkel. Maar voor mij is het
nog niet warm genoeg om mij ten volle te smijten. Ben dan maar
begonnen met de TV aan te zetten en naar de ceremonie van de kroning
in Nederland te kijken. Bij dit alles zit ik toch een beetje met
gemengde gevoelens te kijken. Die oranje gekte is voor mij
onbegrijpelijk. In Alfaz waren bijna alle Nederlanders het er over
eens dat de politiek te veel aan het bezuinigen was en dat er te veel
moest ingeleverd worden. Maar er zijn geen kritieken te horen dat dit
hele gedoe van vandaag meer dan 500.000.000 kost. Denk maar eens
wat men met zo een som geld kan doen voor de gewone man in de straat!
En dit alles om iemand te kronen die enkel als verdienste heeft dat
hij in een welbepaalde familie geboren is. En dit feit is nog niet
eens zijn eigen verdienste. En dus kijk ik niet verder en begin toch
maar een beetje in de hof te werken nl. onkruid wieden.
Tijdens
ons verblijf in LAlfaz del Pi heb ik tijdens mijn vele
klappenanskes het er een paar keer over gehad. Het filmpje op youtube
met de dronken Russische man die een blaastest moet doen. Vandaag ben
ik opnieuw gaan zoeken. Zoekopdracht vervuld. Dan maar het filmke op
mijn blog plaatsen zeker. Luister vooral ook naar die aanstekelijke
lach van die politie. Niet alleen die flik was kapot van 't lachen.
Ik ook.
Deze namiddag hebben we een klein rondje in De Pinte gedaan. Het was vooral een beetje kijken wat we een paar weken gemist (??) hebben. Het lentezonnetje was van de partij maar de temperatuur was een tiental graden lager dan deze die we de laatste weken gewoon waren. Toch is het steeds verwonderd kijken naar de prachtige oude bomen met hun grillige vormen in het domein Scheldevelde. En dit is slechts op een paar honderd meters van ons huis. En op het einde van het domein komt men in het open veld met zijn prachtig aangelegde wandel- en fietspaden. Zo te zien heeft de lente eindelijk zijn intrede gedaan. De bomen staan in volle bloei. Tijdens onze afwezigheid is men ook begonnen met de grote infrastructuur werken voor de aanleg van nieuwe sportterreinen aan Moerkensheide. Verderop, in het park Viteux, kan men de houtsculpturen zien. Deze zijn gemaakt nadat enkele oude bomen afgestorven waren door de renovatiewerken aan het kasteel Viteux. En de uil, hij keek er naar en vond het goed.
We kunnen er niet meer omheen. Overal heeft men het over de kroning van Willem Alexander. Onze noorderburen zijn wederom halfgek aan het worden. Er is van alles te doen. En dan is er ook het veel besproken Koningslied. Veel kritiek over dit lied. Het werd afgevoerd. Daarna gooide men het terug op de planken. Maar wat denkt de toekomstige vorst er nu zelf van? Bekijk de onderstaande video!
En zo zie je maar! Ik denk dat deze video verwijderd is omdat hij te veel bekeken werd. Ik zou bijna durven denken dat de Nederlanders een bepaalde druk uitoefen op personen als er satire gemaakt word over hun koningshuis. In een land waar men de mond vol heeft over vrije meningsuiting komt zoiets bij mij over als pure censuur.
Het
is weeral een tijdje geleden dat we nog eens een mop geplaatst
hebben. Wat vindt u van de volgende?
Een
jonge kerel stapt de apotheek binnen om condooms te kopen. De
apotheker zegt dat er verschillende verpakkingen bestaan en vraagt de
jongeman of hij er 3, 6 of 12 wilt.
"Wel," zegt de
kerel, "ik ken dit meisje nu al een tijdje en vanavond dineren
we samen met haar ouders en daarna gaan we uit. En vanavond gaat het
gebeuren, daarom dat ik condooms wil, het is echt een lekker ding, en
ik ben zeker dat ze er geen genoeg zal van krijgen dus geef me maar
een grote verpakking van 12 condooms.
Later op de avond, zit
hij samen aan tafel met zijn vriendinnetje en haar ouders.
Er
wordt hem gevraagd of hij de zegen wil geven over de maaltijd. Hij
slaat de handen in elkaar en begint te bidden, te bidden, te bidden.
Er komt bijna geen eind aan.
Als hij dan toch eindelijk is
uitgeraasd zegt zijn vriendinnetje zacht: "Je hebt me nooit
verteld dat je zo gelovig bent?"
Hij fluistert terug:
"Jij hebt me nooit verteld dat je vader apotheker is!"
Bij
het wakker worden hebben we ons toch de vraag gesteld waarom we in
ons bed lagen en niet in onze motorhome. Maar ja, aan alle mooie
liedjes komt er een eind. Dan maar weer de gewone dagelijkse dingen
oppakken zeker. Terwijl Marijke de camper leegmaakt ben ik in de tuin
begonnen. Het afgereden gras geeft onmiddellijk een ander uitzicht
aan de hof. Ook moet mijn PC in orde gebracht worden want hij heeft
tijdens de reis een paar steken laten vallen. Daarna in de vooravond
op bezoek bij onze zoon. Benieuwd hoe ons kleinkind veranderd is
tijdens onze afwezigheid. Het was een zeer leuk weerzien en de moemoe
was in de wolken met de kleine Lorin.
Opgestaan
onder een grijze hemel met het besef dat we vandaag aan onze laatste
rit beginnen, komen we langzaam op dreef. De temperatuur alsook de
zon zijn ons niet gunstig gezind. Maar we laten ons kopje niet
hangen. Tijdens het rijden genieten we met volle teugen van het
uitgestrekte en glooiende landschap Van vóór Aras tot aan Lille. En
dan rijden we de grens over. Het is alsof we over een biljart rijden
in vergelijking met de wegen in Noord Frankrijk. En raar maar waar,
alles komt ons zo vertrouwd over. Het is alsof we geen 86 dagen weg
geweest zijn.
Met
een beetje spijt in ons hart moeten we terug een stukje verder
trekken richting Noorden. En hoe verder we trekken hoe grijzer en
kouder het wordt. Toch proberen wij niet neerslachtig te worden, wel
integendeel. We genieten nog na van onze vakantie. Na een
driehonderdtal km besluiten we te stoppen in Conty. De camperplaats
ligt in de buurt van het Parc équestre (ruiterpark). Dit is
een zeer groot ingericht park waar er aan paardensport gedaan word.
Er staan hier meer dan 90 paarden op stal. De meeste zijn raspaarden.
Er zijn springpaarden, dressuurpaarden, attelagepaarden, ponnys ..
en ook een paar ezels. Zowel Franse- als wereldkampioenschappen
worden hier geörganiseerd.
Geloof
het of niet, deze morgen waren we om zes uur uit de veren. De
camperplaats diende vrij te zijn om 07.00u voor een of andere
sportmanifestatie. Een tiental km verder, op een rustig plaatsje,
hebben we onze verse croissants verorberd. Daarna op een zondag
morgen verder trekken met bijna geen verkeer op de weg geeft een
zalig gevoel. Het rijden ging zo vlotjes zodat wij op het middaguur
reeds op onze nieuwe bestemming waren: Lamotte-Beuvron. Dit dorp is
bekend door de de Tarte
Tatin. Ditis
een "Appeltaart
op z'n kop"
en heeft een laagje van gekaramelliseerde suiker. De taart werd in
1989 per ongeluk gecreërd door twee zusters, Stéphanie en Caroline
Tatin, die het Hotel Tatin uitbaatten in het dorpje. Eerst vonden we
de camperplaats niet maar na een beetje zoek en speurwerk gevonden.
Gans achterin de jaarlijkse rommelmarkt. De camperplaats was gesloten
tot 23.00u. Maar na een beetje gediscusieer ging het hekken open en
we mochten door. Ook een belevenis om op de eerste rij te staan
tijdens het marktgebeuren. Rond 20.00u was alles opgekuist en we
stonden toen met 15 medecamperaars. Deze twee voorvalletjes kunnen
vervelend zijn maar wij denken dat dit ook behoort tot het leven van
de camperaars.
Opgestaan
met meer zon dan gisteren. Toch is het opnieuw koud. We verlaten onze
wijnboer rond 09.45u. Met een volle tank vertrekken we over het
centraal massief. Onderweg in de omgeving van Montauban hebben we
inkopen gedaan zodanig dat we de week-end door kunnen komen zonder te
verhongeren. Een snelle hap bereidt men in de microgolfoven. Maar
hiervoor heb je stroom nodig. En dan vinden wij het fijn dat we
slechts op een knopje moeten duwen om de ingebouwde generator zijn
werk te laten doen. We zijn verder gereden tot in Uzerche. Wij staan
hier bij het oude station. Een gratis camperplaats op 300 meter van
het centrum. Alles is hier aanwezig. De gratis elektrische
aansluiting is 10Amp. Sterk. We brengen een bezoekje aan het oude
stadsgedeelte. We hebben de keuze om tussen erg stijgende straten of
langs de trappen naar boven te gaan. Wij kiezen voor de trappen en
dalen nadien langs de steegjes naar beneden. Door het stadje stroomt
de rivier Vézère. In de achtiende eeuwse kloosterkerk St Pierre
staat een zeer mooi dubbelzijdig altaar.
Een
zeer rustige start genomen deze morgen. De lucht is bewolkt en het is
eerder koud. We zijn waarschijnlijk te verwend geweest de laatste
dagen. Stilaan naderen we de Franse grens en de eerste regendruppels
vallen. Aan de grens in Le Perthus loopt er veel volk die nog de
laatste Spaanse voorraad indoen. Er waait hier een stevige wind die
ons terug doet denken aan de winderige dagen van Februari in Alfaz
del Pi. We moeten wachten tot in de omgeving van Carcasonne om de
regen en wind achter ons te laten. Uiteindelijk stoppen we bij een
wijnboer in Alzonne. In de vooravond laat hij ons proeven van de
streekproducten en ook van zijn wijn. Hier kan je dus niet vertrekken
zonder een paar producten te kopen.
Vandaag
veel later dan gewoonlijk uit bed. De vermoedelijke oorzaak is de
vermoeiende dag van gisteren. Dus moet vandaag alles op een langzaam
tempo verlopen. Buiten voelt het ook een paar graden frisser aan dan
gisteren. De zon laat ons zeker niet in de steek. Dus zetels buiten
en genieten. Na de middag hebben we de shuttle genomen en Mataró
bezocht. Dit is een klein stadje met veel pleintjes. In de stad staan
er heel veel bomen die voor de nodige schaduwplekken zorgen. Er zijn
ook een paar opmerkelijke gevels. In de ingang van het gemeentehuis
staan de reuzen en de reuzenkoppen opgesteld voor een of ander feest
van volgende zondag. De vele winkels zijn momenteel gesloten wegens
de siesta. Het centrale park is groot en prachtig aangelegd. Na onze
terugkomst, nog een wandelingetje gemaakt tot aan zee. Morgen vroeg
rijden we verder. Naar waar? We zien wel waar we uitkomen. In ieder
geval richting Noorden.
Tot
nu toe was het vandaag de meest zonnige en warmste dag van onze
wintervakantie. Dus zijn we Barcelona gaan bezoeken. Dit is op één
na de grootste stad van Spanje. Barcelona telt 1.600.000 inwoners en
met de voorsteden is dit 4.850.000. In het verkeer is het meest
opvallende de geel zwarte Taxi's. Met duizenden krioelen ze als
mieren door het stadsverkeer. Ook opmerkelijk is dat de voornaamste
hoofdwegen beschikken over aparte fietsstroken. Op tientallen
plaatsen staan er rode stadsfietsen die veelvuldig gebruikt worden.
De toeristiche dubbeldekbussen worden veelal bestuurd door
vrouwen,die dat trouwens prima doen. En met zo een bus zijn we dan
Barcelona gaan verkennen. Deze bussen rijden in drie lussen door de
stad. Ze komen langs de voornaamste bezienswaardigheden. Aan iedere
halte stapt men zo dikwijls men dat wenst, uit of in de bus. Men kan
ook regelmatig van lus veranderen. Men krijgt dus de gelegenheid om
de vele bijzondere gebouwen te bewonderen. Een groot aantal gebouwen
zijn opgetrokken in de stijl van het Catalaans modernisme (een
variant van Art Nouveau). De bekenste architect is Antoni Gaudi. Deze
kunststroming wordt
gekenmerkt door het gebruik van gebogen (in plaats van rechte)
lijnen, asymmetrie en veelvuldig gebruik van organische elementen
ontleend aan de natuur, gecombineerd met rijke decoratie en
detaillering. Een heel bijzonder gebouw is de basiliek Sagrada
Familia waarvan de eerste steen in 1820 is gelegd. De voorlopige
opleveringsdatum is 2026. Er is nog een niet gebouwde toren van 170m
op te trekken. Park
Güellis
een stadspark
in Barcelona.
Het is gelegen, op een helling, in het stadsdeel Gràcia
in
het noordoosten met een oppervlakte van 15 ha met dichte pijnbossen,
lanen met palmen en een door bomen omzoomd plein. Op verschillende
plaatsen in het park staan verscheidene gebouwen, allen bekleed met
mozaiken, die het geheel sprookjesachtig maken. We kwamen ook
voorbij het stadion van Barça. Een gigantische voetbaltempel waar
100.000 man (of vrouw) in kan. De haven is gekenmerkt als zijnde de
grootste cruisehaven van Europa. Toen de bus van de camping ons kwam
oppikken, om 19:00u, in het centrum aan het Hard Rock Café op de
Plaça de Catalunya waren we moe, tevreden en voldaan.
Deze
morgen was het dan zover. We hebben tot weerzien gezegd aan de
camping La Volta. Eerst nog even langs de Mercadona om wat voorraad
op te slaan. Het was reeds halfelf toen wij effectief de reis
aanvatten. Onze GPS stond ingesteld op camping Barcelona in Mataró.
Dit is de eerst camping voorbij Barcelona. Rond half drie zijn we
hier onder een stralende zon aangekomen. De bezetting is heel groot.
Niet te verwonderen want het is hier ook een top-camping. Er is hier
een shuttle die gans de dag gratis vervoer regelt naar Mataró. Ook
een luxe car brengt ons eveneens gratis naar het centrum van
Barcelona. De supermarkt op de camping is open. Ook het restaurant
draait reeds op volle toeren. Zij bereiden eveneens meeneem
maaltijden aan democratische prijzen. Ieder perceel heeft zijn eigen
waterkraan en ook zijn eigen vuilwater afvoerpunt. Allé alles er op
en eraan. Wij staan op 50 meter van de zee. Alleen de spoorweg en de
straat scheidt ons van de rotsachtige kust. We voorzien hier toch een
paar dagen te blijven.
Tot
vervelens toe, voor de mensen thuis, moet ik opnieuw melden dat de
weergoden ons vandaag weer bijzonder gunstig gezind waren . Maandag
is het markt in Peniscola. Op zich stelt die markt niet zoveel voor.
Maar toch voor de sfeer.... Ondertussen ook een beetje genoten van de
riviertjes, die vanuit het in het achterland gelegen rietveld, door
het stadje stromen. In die riviertjes zitten honderden vissen van 20
tot 40cm groot.
Na de markt zijn we samen met Ria en Frank in HOGAR
DEL JUBILADO gezellig
gaan eten. We vinden het fijn dat we dit sympathieke koppel beter
hebben leren kennen. We
hebben ons ook nog bevoorraad met een Spaanse volle gasfles want....
Vermits in België de lente voor de deur staat zullen we stilaan
richting huiswaarts rijden. Morgen gaan we dus hier de camping
verlaten. We trekken langzaam naar het Noorden. Of er de volgende
dagen iets op onze blog zal verschijnen is afhankelijk van de WiFi
mogelijkheden die we op onze volgende stopplaatsen zullen hebben.
Deze
morgen waren alle ingrediënten voor mooi weer aanwezig. Behalve de
grote bewolking. De parking was hier als het ware aan het leeglopen.
Sedert lang hebben wij hier niet meer zoveel vrije plaatsen gezien.
Alle vertrekkers dachten waarschijnlijk dat het op zondag rustig
rijden zou zijn. Na 10.00u was de bewoking opgetrokken en de zon was
terug. De ligzetels kwamen opnieuw te voorschijn. In de namiddag zijn
we dan nog een ritje gaan doen, via een binnenweg, naar Peniscola
samen met Frank en Ria. Plots kroop er een slangetje van een 80cm
lang over de weg. Frank vertelde dat hij gisteren ook een had gezien
van anderhalve meter lang. Een terrasje behoort ook tot de
geplogenheden van onze uitstapjes. Deze avond was de camperplaats opnieuw boemvol.
Vandaag
was het weer van datte. Geen wolk, blauwe hemel en opnieuw een
stralende zon. Wat moet ne mens nog meer hebben om zijn dag te
beginnen. Deze morgen zijn Johan en Rita na een verblijf van 5 dagen
vertrokken. Zij stonden in maart ook in Alfaz. Ge weet wel, die met
hun klein hondje met voornaam Jack en achternaam Russell. Het
prachtige weer nodigde ons uit een ritje langs de kust te maken. Het
is ook week-end, dus veel volk op de promenade. Het is uitkijken
geblazen want anders zouden er een paar bij zijn wiens pensioen
volgende keer niet meer moet uitbetaald worden. Het jeu de boulen
heeft ook zijn intrede gedaan bij de Spanjaarden. Op het strand is
zojuist de vuilopraper voorbijgekomen waardoor het meeste vuil is
verwijderd. De Spanjaarden laten overal hun afval slingeren, zelfs op
tafel. Vandaag was er ook een zwarte markt aan de kust. Spijtig voor
de marktkramers maar er kwam bij hen niet veel volk langs.
Zoals
voorspeld een dag vol zon en met temperaturen van boven de 25°C. Dus
hebben we besloten om een dag te fietsen langs de kust. We rijden
richting Benicarlo. Een regelmatige stop langs de kust om naar de
schepen in de verte te turen. Aan de haven aangekomen rijden we het
havengebied binnen. De vissersvrouwen zijn naarstig de enorme netten
aan het herstellen. We ontdekken hier vrij veel cafés, bars en
restaurants. En tot onze verwondering is er eentje met bijzonder veel
volk aan de tafels. Bij nader toezien blijkt dat er hier dagelijks
twee verschillende schotels worden aangeboden voor 2,50. Vandaag
was dit ribbetjes met frietjes of spaghetti met zeevruchten. We zijn
hier bijgeschoven en onze eindafrekening, drank meegerekend, was
6,70. Hoe kunnen die mensen hier nog winst maken? Daarna zijn we
verder gereden richting Vinaroz. De blauwe nuances van het zeewater
zijn oogverblindend. Halverwege ziet men hoe de zee zijn werk heeft
gedaan. Over een 500meters is de straat verdwenen in de zee. Vinaroz
is een gezellige winkelstad. De vele pleinen zijn er mooi ingericht.
Ook de kerk van Onze Lieve Vrouw Onbevlekte Ontvangenis, daterend van
het einde van de 16° eeuw, is binnenin bijna volledig gerestaureerd.
Bij onze terugkeer thuis nog even van de ondergaande zon genoten.
oals
voorspeld is deze morgen de bewolking overheersend. Maar de
temperatuur laat het zeker niet afweten. We fietsen naar Peniscola.
Op de promenades is het wel opletten. De gepensioneerden lopen af en
toe , onoplettend over de fietsstroken. Regelmatig kom je hier wel
een of ander bloemperkje tegen die aantoont dat de lente hier toch
een heel stuk verder staat dan thuis. Kort na de middag komen Jacques
en Christine ons zeggen dat ze nu gaan vertrekken. Er is nog steeds
bewolking, vandaar. Ze denken vandaag nog tot voorbij de Spaanse
grens te komen. En zo kunnen ze volgende dagen kortere ritten
inplannen. Kort na hun vertrek steekt er een windje op. En ook de zon
komt te voorschijn. We rijden nogmaals naar Peniscola want we moeten
nog een paar kleine cadeautjes meenemen. We hebben al meerdere' keren
de lof gezwaaid over de fantastische brede fietspaden. En zo zijn de
Spanjaarden. Ze moeten een glascontainer kwijt. En waar is er plaats
zat? Natuurlijk op het fietspad. Op de terugweg nog een terrasje
meegepikt alvorens de avond in te gaan.
Opnieuw
een prachtige dag om klaar wakker te worden. Na het verorberen van
onze croissants hebben we ons klaargemaakt om een bezoekje te brengen
aan de markt van Benicarlo. Door het prachtige weer zijn er veel
mensen op de been. Tussendoor toch een terrasje. Op een of ander
pleintje is er een kunstschilder aan het werk. In de namiddag hebben
we nog een paar boodschappen gedaan. Hier op de camping toch een paar
mensen die een duik nemen in het zwembad. Ook danslessen worden er
gegeven aan het zwembad. Dus de vakantiesfeer zit er volledig in. Op
het eind van de namiddag hebben we samen met Christine en Jacques
genoten van een paar glaasjes bubbels. En waarschijnlijk blijven ze
nog even in Peniscola hangen.
Na
een rustige en lange nachtrust zijn we wakker geworden met zon. Maar
rond 10.00u kwam er hier een wolk boven ons hangen. Overal rondom ons
was de lucht blauw behalve hier. Als het ware zaten we onder een
enorm regenscherm. Het was windstil. Dus dit fenomeen is blijven
duren tot na het middaguur met het gevolg dat de temperatuur niet
naar omhoog ging. Maar in de namiddag is de zon toch doorgebroken.
Daar we deze voormiddag nog een fietstocht gedaan hebben langs de
kust, besluiten we eens lekker van de zon te genieten hier naast de
camper. Rond vijf uur zijn Jacques en Christine hier aangekomen. Zij
hebben het laatste plaatsje ingenomen dat wij voor hen gereserveerd
hadden. De camperplaats stond reeds vol om 14.00u. De meesten hier
zijn op terugreis. Maar ze blijven allemaal enkele dagen hangen. Het
is hier niet meer Stop and go maar het wordt meer en meer Stop
and stay.
Deze
morgen, na het ontbijt, de camper klaargemaakt om te vertrekken.
Eerst even dag zeggen aan de medecamperaars met wie we hier samen een
tijdje hebben doorgebracht. In het bijzonder afscheid genomen van
Marleen, Benny, Anja en Peter met wie we toch veel samen opgetrokken
hebben. Met hen hebben we ook veel afgelachen! Op onze volgende
stopplaats zal het allicht een beetje rustiger zijn. Het is kwart na
tien als we onze motor aanzetten. De TomTom staat ingesteld op
Peniscola, camping La Volta. Volgens de GPS hebben we een rit van
291km voor de boeg. Een relatief korte rit en dus we doen het
ontspannen en rustig aan. Halverwege nemen we een rustpauze en eten
een broodje. Iets na 15.00u rijden we door de poorten van La Volta.
Gelukkig hadden we gereserveerd want het staat hier opnieuw
hartstikke vol. Wetende dat er morgen nog een Belg van bij Luc en
Sonja (J. van L.) vertrekt en hier langs komt hebben we meteen een
plaats voor hem gereserveerd. Wat hier nieuw is en misschien wel
afgekeken van de Camperpark Costa Blanca is de jeu de boulles
plaats. Het zijn vooral Fransen die hier spelen. Er staan hier
relatief veel Fransen. Die zijn makkekijk te herkennen aan de pakken
Marokaanse tapijten achterop hun camper. Verder hebben we nog wat
genoten van de zon, in de ligzetels . Morgen gaan onze fietsen terug
van de camper.
Onze
dag verliep vandaag vrij rustig. Na een verblijf van 54 dagen op het
camperpark Costa Blanca hebben we tussen de patatten en de koers onze
camper rijklaar gemaakt. Morgen voormiddag verlaten wij hier ons
plekje en nemen we afscheid van verschillende mede camperaars. We
zullen ons begeven richting Peniscola. Hoe onze reis verder zal
verlopen? Blijf ons volgen via ons blog.
Heldere
blauwe hemel. Temperatuur van ongeveer 8°C. Zo was het deze morgen
om 08.00u. Een lekkere warme tas koffie bij het ontbijt was dus een
welgekomen opwarmer. Na de dagelijkse karweitjes (WC, vuil water, )
de fietsen klaargezet en daarna naar Albir. Hier wat verder, aan de
spoorweg, lopen er twee herders en een hond een gemengde kudde
schapen en geiten te hoeden. Een van de geitenbokken heeft in een
eerdere slag zijn linker hoorn afgebroken. Verder op het strand is de
bezetting van de ligzetels ondermaats. Prachtig weer maar toch een
koude noorderwind zal hier wel de boosdoener zijn. Op het terras van
Café Café, uit de wind en in de zon is het toch zalig zitten. In de
loop van de namiddag loopt de temperatuur toch nog op tot een 23°C.
En dan rond vijf uur, donkere wolken links. Daarna rechts. Nu in het
midden. Terug links. En uiteindelijk vallen er druppels maar de zon
blijft pogingen wagen om door dit wolkendek te breken. En dan ziet
men een prachtige regenboog aan de hemel verschijnen.
Een weinig kouder dan gisteren ochtend, en enkele niet veel goeds voorspellende wolken. Dit was het weerbeeld deze morgen. Langzaam komt de zon op geregelde tijdstippen te voorschijn. Maar dit zal niet voldoende zijn om de temperatuur van de voorbije dagen te evenaren. In l'Alfaz del Pi is het de vrijdag marktdag. Dus met een warme jas de fiets op en (allen) daarheen. Het zal waarschijnlijk ons laatste bezoek zijn aan de markt hier. We plannen namelijk voor volgende week ons een beetje meer noordwaarts te verplaatsen. Na de gebruikelijke koffie op het einde van de markt rijden we verder naar Hogar del Pensionista (huis der gepensioneerden) waar we voor de prijs van 7 een voorgerecht, hoofdgerecht, dessert, koffie en wijn gegeten hebben. Na vijf uur zagen we overal dreigende donkere wolken hangen. De eerste regen viel rond zes uur. Het is nu na tien. Het is gestopt met regenen. De lucht is bijna volledig open. We wachten morgen terug op een zonnige dag.
De
bedoeling was om het vandaag een beetje rustig te houden. De dag
begon iets frisser dan gisteren. In de voormiddag naar Altea
gefietst. Gewoon om een waske te doen. Terwijl de was in de machine
zit, rustig een koffietje geconsumeerd. Bij het terug rijden een paar
dreigende donkere wolken gezien. Maar alles bleef gelukkig droog.
Onderweg toch nog genoten van een lekkere tappas. Na onze middagdut
zijn we nog even afgezakt naar Albir. En toen, toen reden we opnieuw
lek. Met een reparatie-setje en met veel stres zijn we toch thuis
geraakt. En de band diende hersteld te worden. Maar geen nood. Door
het toedoen van Peter en Benny en de commentaren van de echtgenotes
op de achtergrond werd het nog een zeer leuke bedoening. Je zou voor
minder lek rijden! Tijdens het schrijven van dit stukje heeft De
Pinte de weekfinale van de slimste gemeente van Vlaanderen
gewonnen. Van harte proficiat!!! We kijken uit naar de finaleweek in mei.
Zoveel
zon en zoveel blauwe lucht hebben we hier om 08:00u nog niet
meegemaakt. En het was ook windstil. Dus iedereen was goed gehumeurd
om de dag te beginnen. Wij ( Marijke, Anja, Peter, Marleen, Benny, en
ikzelf) vertrekken met de fiets naar Benidorm. Woensdag is het daar
immers marktdag. Maar neen, we rijden niet naar de gewone markt maar
naar de markt bij het station. Veel minder toeristen maar toch veel
volk. Het is nog vakantie in Spanje. Na ons tweede terrasje begaven
we ons naar de fietsen. Maar van vertrekken was er geen sprake.
Toeval of niet, Benny en ikzelf hadden beiden een platte band.
Gelukkig hadden we alles bij om dit heuvel te verhelpen. Een weinig
later reden we via de kust van Benidorm terug richting Albir.
Thuisgekomen lekker geluierd in het zonnetje. We hebben opnieuw een
fijne dag beleefd.
Deze
morgen zijn een aantal bekenden de parking afgereden. Ze trekken
meestal huiswaarts en hopen dat het weer in het noorden spoedig beter
zal worden. Wij hebben vandaag terug kunnen genieten van een
prachtige dag. Dinsdag marktdag in Altea. Wij, samen met Marleen,
Benny, Anja en Peter zijn deze keer naar de markt in La Cala de
Finestrat gefietst. Alle markten zijn gelijkaardig maar het is eens
een andere omgeving. Na de markt en een bakje koffie vergezeld van
veel lol, zijn we nog naar Benidorm geweest om nog een beetje meer te
ouwehoeren. O ja, in La Cala de Finestrat zijn we Sergio Quisquater
tegen het lijf gelopen. In feite toch een zeer innemend persoon.
De
regenvlagen van de voorbije nacht zijn over. De lucht is bewolkt. Er
staat een matige wind. Dit is de situatie om 08:00u. Langzaam trekt
de hemel open maar er steekt een felle westenwind op. De temperatuur
loopt op tot 25°C. Op de camperplaats is het redelijk kalm. Er
worden voorbereidingen gemaakt want meerdere mensen vertrekken
richting huiswaarts. Toch nog even naar Albir geweest voor een
terrasje in de zon. Bij mijn terugkeer krijg ik meer en meer last
van een verkoudheid. Terwijl er buiten nog een laatste keer voor
vertrek een spelletje jeu de boulles gespeeld wordt, verkies ik
binnen te blijven en op de zetel te liggen. Vrouwtje lief geniet
buiten in de ligzetel van het zonnetje. Gelukkig is er de wind die
voor wat afkoeling zorgt. Rond 20.00u is de wind gaan liggen. Tijd om
de satelietschotels uit te richten en te kijken naar onze favoriete
TV programma's.