Dag 97... Noosa â Montville â GlassHouse Mountains
Vandaag konden we eindelijk vertrekken
uit Noosa. Niet dat het daar niet gezellig was, maar we hadden het
toch een beetje gehad met jeugdherbergen. Met 16 op één kamer, het
blijft toch een beetje teveel van het goede. Neen, vanaf nu zouden we
onze tent niet meer bedriegen.
Ook gingen we vandaag terug iets meer
het binnenland in, wat weg van de over toeristische oostkust hier, in
de hoop dat het binnenland toch wat charmants te bieden heeft. Dat
leek al gauw zo te zijn, dat charmante. Onderweg naar Montville,
passeerden we een paar gezellige koffiehuisjes. En met een niet zo
fantastische nacht achter de rug te hebben, smaakte de koffie toch
hoor. Ook spraken we daar een Belg, die al meer dan 40 jaar in
Australië woont. Hij maakte ons ook warm over Montville, het zou er
heel gezellig zijn. Al gauw reden we door, en werden we daar
aangenaam verrast. Montville is echt een prachtig dorp, met heel
leuke winkeltjes, en een prachtig uitzicht over de vallei. Daar werd
het dan eindelijk tijd om wat souveniers te kopen, al vond ik er
voorlopig enkel voor mezelf ;-). Het dorp was echt een verrassing,
waardoor we er wat langer bleven dan eerst gedacht. In Brisbane
zouden we vandaag niet meer geraken, dat was zeker. Toch zetten we
onze koers verder, richting de GlassHouse Mountains, wat niet meer zo
ver was van Montville. Daar vroegen we wat info, waarbij ze ons
aanraden twee uitkijkpunten te doen. Het eerste was de mooiste, dat
was een uitkijkpunt dat de brandweer gebruikte om bosbranden te
dedecteren. Daar had je een mooi totaalbeeld over de verschillende
vreemde bergen, die de GlassHouse Mountains zijn. Het tweede
uitkijkpunt was zeker ook mooi, maar lag iets meer in het gebergte,
waardoor je zo geen mooi overzicht had. Ook daar kon je een kleine
wandeling doen door het 'regenwoud', al moeten we eerlijk zijn dat
het regenwoud hier nu echt wel niet meer voorkomt. Na de bergen, was het tijd voor de zoo.
Australia Zoo ligt hier echt vlak bij, dat moesten we toch gezien
hebben. Om er een dagje rond te lopen, betaal je wel 60 dollar per
persoon, toch wat langs de dure kant. Zo trokken we enkel een foto
van de ingang, en waren we er toch eens geweest ;-). Zo werd het al snel vijf uur, en wordt
het hier toch terug goed donker. De tent zetten we op, op een camping
van een boerderij hier. Na het gevloek, over de harde grond, was het
dan tijd om wat te kaarten. Morgen rijden we dan door naar Brisbane,
waar we gratis kunnen logeren...
Het was al onze laatste dag Fraser, wat
gaat de tijd weer snel. Goed, er stond weer van alles op het
programma, dus we waren er terug vroeg bij. Zo reden we direct al
naar..., een ander meer hier op het eiland. Dit was niet zo
gemakkelijk bereikbaar, als Lake Mckenzie. De auto moest je parkeren
op het strand, en dan moest je nog een drie kwartier wandelen, niet
zo gemakkelijk in het zand. Best vermoeid kwamen we aan, aan het
meer. Maar de wandeling was zeker meer dan de moeite waard. Het meer
was ook prachtig, en lag helemaal tussen enorme zandduinen. Daar kon
je ook van de duinen glijden, recht het water in.
Ook bezochten we nog Eli Creek. Een soort
rivier, waar je u door de stroming kan laten meedrijven, op het
einde kom je dan terug aan de zee. Ook het water daar, is er
uitzonderlijk mooi en zuiver. Na al dit mooi, werd het tijd om terug
te rijden naar de ferry, waarbij de mannen toch uit hun pijp moesten
komen. De gids had zich vastgereden, zo werd het tijd om allemaal
goed te duwen. Fraser zat erop, en persoonlijk was dit
m'n favoriet, hier aan de oostkust. Het is er een echte 'mancave',
met 4WD en bier. Moest ik hier wonen, vond je me hier regelmatig ;-).
Onze tweede dag Fraser Island, die goed
volgeboekt zat. Vandaag was het Pasen, dus wou onze gids wat vroeger
opstaan. Er zijn hier nu heel veel toeristen, en die moesten we toch
wat voor zijn. We zouden namelijk naar het bekendste meer hier gaan,
Lake McKenzie. Op weg naar daar, was het toch soms spannend, met het
diepe zand. Af en toe moesten we heel traag rijden, maar niemand is
echt vastgeraakt.
Lake McKenzie, was echt een paradijs.
Het is een prachtig meer, met mooi wit zand. Ook het water is er zo
zuiver, dat je wel overal de bodem kan zien. Daar bleven we even, tot
de grote massa toeristen kwamen. Het was tijd om verder te gaan,
waarna we naar een regenwoud gingen, hier op het zandeiland. Een
regenwoud, op een zandbodem, is iets heel uniek. En dit was ook echt
de moeite om eens te zien. Na de lunch reden we dan naar het
scheepswrak, dat hier al een paar tientallen jaren geleden is
aangestrand. Ook dit vond ik persoonlijk de moeite om te zien, en
gelukkig stonden er daar niet teveel toeristen. Zo kwam onze tweede dag aan z'n einde,
qua bezichtigen toch. Erna was het terug tijd voor drankspelletjes,
iets waar Aussies toch wel wat gek van zijn. Goed een Belg moet je
daarin niet teveel uitdagen natuurlijk . Ook gingen we nog eens uit in de avond.
Toch een hele belevenis, met een paar zatte Aussies.
Vandaag was het terug vroeg opstaan, om
zes uur ging de wekker al. We moesten er vroeg bij zijn, om naar
Fraser Island te vertrekken. Nadat iedereen was uitgechekt, was het
tijd om op de bus te stappen richting Rainbow Beach, waar we de ferry
zouden nemen naar Fraser. Op de bus werd het al duidelijk dat we bij
veel andere jonge mensen zaten, wat toch positief is, en wat ons ook
jong houdt ;-). Wanneer we in Rainbow Beach waren,
maakte we kennis met onze gids, en onze auto's. De eerste auto werd
bestuurd door onze gids, de andere drie door onszelf. Iedereen die
wou rijden, moest zich opgeven, iets wat Shanna en ik zeker deden. Zo
kwam ik in een auto terecht, met vijf vrouwen. Daarna kregen we een
korte uitleg, over hou de 4WD in elkaar zat, en was het tijd om te
vertrekken naar de ferry. Dat was een rit die Shanna voor haar
rekening wou nemen, waarbij het laatste stuk ook over het strand was,
best even wennen die eerste meters.
Op de ferry moesten we maar tien
minuutjes zitten, waarna we aankwamen op Fraser. Fraser Island, is het
grootste zandeiland ter wereld, waar er geen enkele baan is. Daar
rijd je enkel over het zand, iets wat we na de ferry ook
onmiddellijk moesten doen. Zo reden we meer dan 50 kilometer over het
strand, aan een snelheid van ongeveer 100 km/u. Dit gaf echt een leuk
gevoel, en was echt een hele ervaring. Na deze rit kwamen we dan aan
aan de 'champagne pool', waar we de tijd kregen om te zwemmen. Daar
zwem je tussen rotsen, waarbij er af en toe water inkomt door de hoge
golven. Zo ontstaan er bubbels in het water, vandaar de naam. Daar
ook vlak bij lag Idian Head, een hoge rots in de zee. Daar had je een
mooi uitzicht over de lange stranden, vol 4WD's en de zee natuurlijk.
Ook gaf deze plaats toch een vies gevoel, aangezien er daar vroeger
een heel aboriginal dorp is uitgemoord, door iedereen van die rots in
zee te gooien. Aangezien dat het hier ook vroeg donker
wordt, werd het al tijd om terug te keren naar de resort, terug via
het lange strand, een tocht die ik dan voor de rekening nam. In die
resort kregen we dan allemaal een kamer, per vier. Zo zat ik met drie
vrouwen op de kamer, tof ;-). Gelukkig hielden de dames het rustig,
na de drankspelletjes, en moet ik eerlijk toegeven, dat slapen echt
geen probleem was .
Wakker worden, op een gratis camping,
het is toch iets speciaal. Nog voor zes uur, stond de politie aan
onze tent. De gratis camping, waarover we gelezen hadden, was meer
illegaal dan gratis. We kregen tien minuten om onze tent af te
breken, of we kregen een boete van meer dan 200 dollar. Natuurlijk
waren we direct wakker, en de tent werd nog nooit zo snel afgebroken. Goed gezind waren we niet echt, en we
besloten onszelf wat te gaan oppeppen in de McDonald's, waar de
koffie toch best smaakte. Het voordeel wat we ook hadden, is dat we
nu meer aan onze dag hadden. Daar besloten we ook van te profiteren,
en we trokken naar het strand van Bundaberg. Die staat namelijk
bekend, omdat er daar veel schildpadden aan land komen, om hun eitjes
te leggen. Eens die zijn uit gebroed, gaan de pasgeboren schildpadden
van daar dan natuurlijk ook in zee. Jammer genoeg was het seizoen net
voorbij, waardoor we geen enkele kunnen spotten hebben. Gelukkig was
het strand wel heel mooi, en we besloten er toch wat van te
profiteren. We genoten daar van de ochtendzon, en het was ook de
perfecte plaats, waar onze tent eindelijk eens kon opdrogen. Al een heel stuk meer opgeladen, waren
we dan klaar om te vertrekken naar Noosa, waar onze driedaagse trip
zou beginnen naar Fraser Island. Het was niet zo ver, een goede 200
kilometer. Wat daarbij wel leuk was, is dat je onder de baan kan
genieten van gratis koffie. Een leuk initiatief hier in Queensland,
om de lange afstanden wat te verlichten bij de bestuurder en
passagiers. Eens we in Noosa waren, moesten we ons
direct aanmelden in de plaatselijke jeugdherberg. Daar kregen we al
een briefing, aangezien we zelfs zouden rijden met een 4WD op Fraser
Island. Ook zouden we veel op het strand rijden, en daar moet je toch
voor bepaalde zaken wat opletten. Na al dat, was het toch tijd om te
slapen, en dat was even verschieten. We lagen namelijk met 16 op één
kamer, toch wat teveel van het goede. Goed, over klagen mochten we
zeker niet doen, want al gauw vielen we in slaap.
Terug een 'rijdag' vandaag, aangezien
we toch wat tijd hadden verloren in Townsville. Ook is er tussen
Airlie Beach en Bundaberg niet zo veel te zien. Je hebt wel
Rockhampton, maar dat is een stad zoals Townsville, en zo hebben we
er hier al een paar gezien natuurlijk. Neen, plaatsen die wat minder
interessant zijn, gaan we nu overslaan, zo kom je aan een rit van
ongeveer 800 kilometer, wat hier toch relatief normaal is in
Australië. Gelukkig was het weer niet zo super,
wat de 'rijdag' toch wat lichter maakte. Zo kwamen we zonder
problemen, nog voor zes uur s'avonds aan in Bundaberg. Daar was het
toch even verschieten, wanneer het al bijna donker was om zes uur
s'avonds. In het tropische noorden is dit normaal, daar is het steeds
maar 12 uur klaar. Maar hier, al een pak meer naar het zuiden, wordt
het toch ook vroeg donker. De logica op dat gebied, is echt ver te
zoeken, dus besloten we maar ons hoofd er niet al te veel over te
breken . Nadat de tent opgezet werd, trokken we
nog even het stad in. Daar was het zeker mooi, maar pasen kwam eraan,
en dat is hier toch een heel belangrijke feestdag, hier in Australië.
Zo waren veel winkels dicht, en liep er niet zoveel volk op straat.
Gelukkig was er een shoppingscenter, dat wel open is. Daar konden we
ons belkrediet eindelijk eens opladen, van ons Australisch nummer.
Wat hadden wij daar een vreemde situatie voor. We gaven onze
gsm-nummer aan de vrouw van de winkel, ze hebben dat hier nodig voor
te herladen. Blijkbaar was dit de verkeerde nummer, het viel al ons
op dat niemand ons terug belde, wanneer we hem of haar ons nummer gaven
. Na het shoppingscenter, ging het Shanna
niet zo goed af. Ze kreeg steeds meer en meer last van haar
blaasontsteking, waar ze nu toch al een paar dagen mee rondloopt.
Aangezien hier alle dokters al stoppen met werken om vijf uur,
besloten we er mee naar het ziekenhuis te gaan. Daar kreeg Shanna de
goede medicatie, wat toch nodig was met onze drie dagen Fraser Island
in het verschiet. Hopelijk geneest ze spoedig genoeg!
Om half tien, werden we verwacht aan de receptie, daar zou de bus ons komen halen voor de WhitSunday's. Een beetje te veel op tijd stond die daar al. Onze organisatie in de morgen, was niet optimaal, dus waren we een beetje langs de late kant aan de receptie. Goed, hier in Australië leeft men nogal 'op het gemak', dus dat was zeker geen probleem . Na de briefing, was het eindelijk tijd om te vertrekken met de boot. Daar kregen we al een goed beeld van de eilanden, wanneer we erdoor vaarden. De omgeving is echt uniek, je hebt de tientallen eilanden, de azuur blauwe zee, en het Great Barrier Reef, en dit allemaal op één plaats. Ook is dit allemaal natuurpark, en Unesco werelderfgoed. Onze eerste stop, was aan Whitheaven Beach. Wanneer je een postkaart koopt van de WhitSunday's, zal er bijna altijd een foto opstaan van dit strand. Wat was dit er prachtig, echt een stuk paradijs, hier op aarde. Daar aten we ook de lunch, en ik kan me eerlijk gezegd geen mooiere plaats inbeelden waar ik al ooit gegeten heb. Ook de lunch was heel lekker, dus onze dag kon zeker niet meer stuk. Nadat ik het strand wat had afgewandeld, trok ik het regenwoud in waar er een mooie look-out was over het strand. Dit was een wandeling van een kwartier ongeveer, waarbij je wel moest opletten van de spinnen. Die hingen daar overal, en waren echt best groot! Ook die look-out kon me zeker bekoren, buiten het zicht op het strand, kreeg je nog een mooi zicht over de verschillende eilanden ook. Zo werd het tijd om te vertrekken, en vaarden we langs Hill Inlet, een stuk van Whitheaven Beach, waar we jammer genoeg niet op mochten. Onze maatschappij mocht dat namelijk niet, en dit vond ik persoonlijk heel jammer. Het was er namelijk nog mooier, dan het strand waar wij geweest waren, en een nog bekendere foto van op de postkaarten. Ook gingen we nog gaan snorkelen, een eilandje dat nog een beetje verder lag dan Whitheaven Beach. Daar hadden we dan ook eindelijk een goede zichtbaarheid. Buiten mooie koralen, zagen we ook een zee schildpad, wat toch altijd een beetje speciaal is natuurlijk. Zo zat onze uitstap erop, en we hadden toch het gevoel dat we alles gezien hadden op één dag, iets wat ons zeker een goed gevoel gaf. Onze tijd hier zit er nu op, morgen hebben we een rijdag waarbij we naar een ander deel van de oostkust gaan, de Golden Coast.
Het was maar morgen, dat we onze trip naar de WhitSunday's gepland hadden. Vandaag zouden we dan gewoon de omgeving verkennen. In de morgen trokken we naar de haven, vanwaar alle grote boten vertrokken naar de WhitSunday's. Daar kreeg je ook een beter beeld van de eilanden in de verte. Zeker ook wanneer je de heuvels inrijdt, al vallen daar alle sjieke villa's en de enorme rijkdom daar ook best op. Het werd dan al gauw middag, waar we toch eens het strand wouden bekijken. Dit was er zeker, zelfs met een afgebakende zone waar je veilig kan zwemmen. Wat ons wel opvalt, hier aan de oostkust, is dat de stranden er niet zo aantrekkelijk bij liggen. Ze nodigen ook niet echt uit tot zwemmen, en dat is de reden waarom je er ook geen mensen ziet. Gelukkig was er ook een shoppingscenter, wat we dan ook een uurtje konden bezoeken, al was dit wel een idee van Shanna natuurlijk ;-). In de namiddag trokken we naar de haven, waar het dan ook nog eens duidelijk werd welke rijkdom hier aanwezig was. Buiten de prachtige villa's, lagen er hier ook prachtige boten. De ideale plaats om even weg te dromen, moest je geld hebben. De onaantrekkelijke kust, wordt net zoals in Cairns, vervangen door een lagoon hier. Een zwembad, vlak aan het strand, waar dan iedereen kan in zwemmen, en dat ook doet. Dat deden we ook, tot 18u, want dan wordt het hier natuurlijk al donker. Een tweede bbq op rij, dat is hier perfect aanvaardbaar. Het is hier het land van de bbq, en dat hielden we dan s'avonds ook in ere. Ook kropen we wat vroeger in bed, morgen hadden we onze trip naar de WhitSunday's, toch één van de bekendste dingen hier aan de oostkust.
Ik weet het, ik heb een dag over geslaan. Een zeldzame fout, we zijn namelijk van Cairns eerst een dagje naar Mission Beach gegaan, en daar overnacht. Mission Beach, is een stadje aan de kust, met meer dan 15 kilometer strand. Het jammere daar is echter, dat je nergens kan zwemmen. De stranden zijn daar wel mooi, en exotisch, maar je kan er dus niet zwemmen omdat er teveel kwallen en krokodillen zitten. Ook wandelen werd wat moeilijk, aangezien er daar honderden muggen zaten wachten op ons bloed. Daar hebben we wel geslapen, op een zeer gezellige camping, en vandaar dan doorgereden naar Townsville. Maar goed, vandaag stond er een andere rit op de planning, eindelijk konden we Townsville verlaten, en konden we verder naar Airlie Beach. Heel gelukkig waren we daarmee, en wat het nog leuker maakte was dat we dit samen deden met een Nederlands koppel. Zo konden we met twee auto's samen rijden. Dit gaf ook een veiliger gevoel, aangezien we nog niet goed wisten hoe de banen er zouden bij liggen na de cycloon. De rit was ongeveer 300 kilometer, en die is toch goed verlopen hoor. Er waren maar twee delen van de autostrade die overstroomd waren, gelukkig niet te erg en ook niet zo uitzonderlijk in Australië, en we konden er aan een lage snelheid gewoon doorrijden. Een tweede voordeel aan het samen reizen, was dat we korting kregen op de camping. We stonden namelijk samen op één site met onze tent, wat toch een korting opleverde, wat zeker de Nederlanders kon bekoren ;-). De eerste indruk die we erna kregen van Airlie Beach was dan ook heel positief. Het stadje was zeker niet zo groot, maar best wel gezellig. Ook is Airlie Beach de toegang tot de WhitSunday's, een groep van 94 eilandjes, wat ook veel jeugd aantrekt. Dat maakt van Airlie Beach ook een bruisende stad, met heel wat cafétjes. Er waren natuurlijk ook veel plaatsen waar je trips kon boeken, niet enkel naar de WhitSunday's (die we al geboekt hadden), maar ook naar Fraser Island, wat we daar ook deden. Erna trokken we dan maar terug naar onze gezelligere camping, en konden we eindelijk nog eens bbq'en, wat toch smaakte na de paar dagen slecht weer. Ook droogde onze tent eindelijk op, perfect voor een goede nacht...
Wat een hels lawaai, s'morgens vanaf zes uur. De cycloon was nu in Townsville, en het geluid van de wind was verschrikkelijk. Ook was het al uren hard aan het regenen, en we wisten direct dat dit problemen zou opleveren. De cycloon zelf duurde ongeveer twee uur, waarna het plots windstil werd. Ook de regen minderde erna, eindelijk was ze voorbij Ita! Buiten was er toch heel wat schade. Nu niet direct aan huizen ofzo, maar heel wat bomen lagen omver. Gelukkig was Ita ook afgezwakt, van een categorie vier naar één. Maar toch had ik zo een wind nog nooit meegemaakt, en is het onmogelijk je voor te stellen wat een categorie vier dan wel is, en veroorzaakt. Al snel werd het duidelijk, dat we vandaag niet konden doorrijden naar Airlie Beach. We kregen namelijk het bericht, dat de autobaan was overstroomd, en dat de politie je terug stuurt. Zo zat er niets anders op, dan nog een dag te blijven, best tegen onze zin. Zo erg zelfs, dat we toch op zoek gingen naar een andere hostel. We liepen ze allemaal af, maar kregen ook overal het zelfde nieuws, ze waren namelijk allemaal volzet. Zo gingen we maar terug naar onze 'gezellige' hostel, en vlogen dan maar allemaal in de wijn. Ita heeft best wat roet in het eten met onze planning, maar morgen zouden we sowieso naar Airlie Beach gaan! Eigenlijk werd het dan best wel een gezellige avond. We aten allemaal samen, Belgen, Duitsers, Nederlanders, Australiërs en nog een Argentijn. Erna speelden we dan nog een paar spelletjes met de kaarten. Zo maakten we er allemaal nog het beste van!
Vandaag wouden we er een dag van maken in de stad. Townsville is best een grote stad, en we hadden ook wel wat dingen gepland. Zo kwamen we eerst aan in het stadsmuseum, een museum van een beetje van alles. Je had er namelijk een tentoonstelling over mode, niet direct iets voor mij. Ook over een schip dat daar lang geleden gezonken is, wat ik al wat interessanter vond. Ook had je een tentoonstelling over cyclonen, en dat vond ik toch het interessants in deze tijden . Goed, het was er wel plezant, al hadden we nu zeker geen 'waauw' gevoel. Toeristische boekjes, hier in Australië proberen toch de bezienswaardigheden wat te verbloemen, wat natuurlijk hun volste recht is. Ook kan je hier terecht in een museum over het koraalrif hier, maar dat vond ik best wel duur. Dit deden we dan maar niet, al leek het zeker de moeite, in de boekjes dan ;-). In de middag gingen we wat shoppen. De shopping straat was zeker gezellig, met heel wat leuke winkeltjes, maar je bent er wel snel door. Ook kan je naar het Strand, wat we deden in de namiddag. Het Strand, is een park aan de kust, met verschillende zwemmogelijkheden, en speeltuinen voor de kinderen. Terug een vervanging van een echt strand, het blijft hier namelijk nog steeds gevaarlijk om in zee te gaan. Die was zeker de moeite, maar ook een beetje hetzelfde als de Esplanade in Cairns. De regen gooide wel wat roet in het eten, en we besloten toch maar terug te gaan naar onze 'gezellige' hostel. Daar waren er gelukkig terug een heleboel toffe mensen, en we besloten dan maar allemaal het beste van te maken. De regen werd ook steeds harder, de cycloon kwam ook steeds dichter. Het wordt sowieso een spannende nacht...
Eindelijk konden we vandaag terug verder op 'roadtrip'. We zaten al een twee tal weken stil, dus dat gaf ons wel zin om er terug in te vliegen. Townsville stond op het programma, een stad aan de oostkust, goed voor een rit van 400 kilometer. Daar is er ook een grote universiteit, iets dat Shanna zeker wou bezoeken. Voor we vertrokken, moesten we toch nog iets regelen in Cairns, namelijk onze dagtocht naar de WhitSunday's Islands. Aangezien die altijd heel populair is, is het toch aangeraden het op voorhand te boeken. Dit deden we ook, en zo konden we verder naar het zuiden. Ook een veiliger gebied, met die Cycloon, Ita is haar naam . Die cycloon zal van noord naar zuid gaan, met windsnelheden van bijna 300 kilometer per uur. Dat zijn natuurlijk veronderstellingen, maar we moeten er natuurlijk wel rekening mee houden. De tocht verliep ook heel goed, ook hadden we een gezellige stop voor een heerlijke koffie. Wanneer we in Townsville aankwamen, gingen we direct naar de universiteit. Die was een dorp op zichzelf, al waren ze daar wel behulpzaam. Zo konden we direct naar het goede gebouw, en kon Shanna de info vragen die ze nodig had. Ondertussen zocht ik wat hostels op, aangezien we niet in een tent wouden slapen, met die cycloon op komst. Zo vond ik er een paar, maar daar hebben we toch een beetje pech mee gehad. De eerste twee die we bezochten lieten we onterecht links liggen, en zo kwamen we bij nummer drie. Een heel vuile, en ongezellige hostel. Ook was er geen wifi, dus moesten we onze twee stormdagen wat anders gaan vullen. Gelukkig zaten er wel een heleboel gezellige mensen, en Hollanders. Ideaal voor wat verhalen uit te wisselen, en zo de komende twee regen- en stormdagen door te brengen. Gelukkig konden we ook wat lachen wanneer we op onze kamer waren, we voelden ons namelijk net in een gevangenis daar. Gelukkig kon dat de slaap niet bederven...
Onze laatste dag, op ons eiland. Ook
hier trokken we de bergschoenen aan, voor een korte wandeling. 'Magic
Gardens', stond op het programma. Een wandeling door het regenwoud,
waarvan we er natuurlijk al veel gezien hebben. Maar zo hadden we
elke wandeling gedaan op het eiland.
Erna wouden we toch nog eens proberen
met onze snorkel en bril. Maar terug geen succes, met die slechte
zichtbaarheid. Er was wel een soort trampoline in zee, wat toch een
andere leuke bezigheid was in zee. Niet dat je daar heel goed kan op
springen, maar het is er wel leuk om wat in de zon te liggen. Tot er
plots iemand kwam om ze aan land te komen trekken. Er is namelijk een
sycloon op komst, iets waar we toch wat rekening mee gaan moeten
houden. Natuurlijk hielp ik die dame, met haar trampoline op het land
te trekken, iets wat ons een rum-cola opleverde ;-). Zo werd het tijd om afscheid te nemen
van het eiland, en terug de boot te nemen naar het voor ons bekende
Cairns.
Daar sliepen we terug in onze gezellige
hostel, en werd het dan eindelijk tijd om verder te gaan met onze
'roadtrip'. Morgen gaan we richting Mission Beach, terug naar het
zuiden. Ook verder weg van de sycloon, dat wordt nog leuk...
Eindelijk konden de bergschoenen nog
eens aangetrokken worden. We hadden vandaag een wandeling gepland,
direct de grootste die er was op ons eilandje. Niet dat ze zo lang
was, maar ze had wel een pittige beklimming voor ons in petto, op de
hoogste berg van het eiland.
Met veel goede moed, in het mooie weer,
vertrokken we voor een wandeling van ongeveer vier uur. Daar werden
we direct geconfronteerd met de steile beklimming, waar we het toch
wat lastig hadden. In het midden kwamen we een vuurtoren tegen,
waaraan we een mooi zicht hadden op de zee, met het bijhorend rif. Dat
zicht hadden we ook op de top, waar we toch heel wat moeite voor
moesten doen. Ook hadden we een totaal beeld van het eiland daar,
iets wat de beklimming zeker de moeite waard maakte. Gelukkig was de
afdaling niet zo zwaar, en konden we vrij snel lunchen. In de middag trokken we naar Nudy
Beach, een ander strand waar het mooier zou zijn om te snorkelen.
Laat je niet misleiden door de naam, het is hier in Queensland ten
strengste verboden, om naakt te zonnen ;-). Daar doken we direct het
water in, maar werd het al ons direct duidelijk, dat ook hier de
zichtbaarheid heel mager was. Ook hier kwamen we snel de zee uit, om
dan toch terug een dutje te doen op het strand. Onze avond vulden we met een cinema,
van het resort. Daar zaten we natuurlijk helemaal alleen, toch best
vreemd, de hele zaal voor jou alleen. Ook in het resort, loopt er
echt bijna geen volk, al is het geen seizoen natuurlijk. Gelukkig
waren er wel al een paar buren bij, aan onze tent. Ideaal voor een
praatje, net voor het slapen gaan.
Om negen uur hadden we vanuit Cairns de
ferry naar Fitzroy Island. Niet zo vroeg, maar toch hadden we nog wat
voorbereidingswerk vooraf. We moesten namelijk alle noodzakelijke
dingen mee hebben, zonder auto. Best wat organiseren in de rugzak, was
de boodschap. Goed geladen stapten we dan ook naar de haven, klaar
voor een drietal rustigere dagen.
De ferry stond al op een drie kwartier
aan het eiland, best een korte vaart. Zeker wanneer er dan ook nog
een passagier bij je zit met een gans eerlijk, nog niet veel een
gans gezien als huisdier , gaat de tijd best snel vooruit. Toen we
aanmeerder, was het ons ook al direct duidelijk, dat Fitzroy Island
best paradijselijk is. Ook het mooie resort, maakte van het eiland
echt een perfecte vakantieplaats. Het resort was natuurlijk niet voor
ons besteed, maar de camping mocht er ook zijn, en die was dan nog
helemaal voor ons alleen. Buiten een goana en een reuze spin, was er
helemaal niemand. Ook lagen we een paar meter van de zee, waar er een
prachtig buihorend strand lag, dat natuurlijk snel moest verkend
worden. Het strand werd al snel goed gekeurd,
dus tijd voor de zee. Aangezien Fitzroy in het Great Barrier Reef
ligt, waren de verwachtingen ook heel hoog toen we onze snorkel en
bril aantrokken. Die verwachtingen werden niet helemaal ingelost.
Niet dat het daar niet mooi was, want je zag verschillende koralen op
de bodem. Neen, de zichtbaarheid speelde ons terug parte, die was
niet veel meer dan een meter. Ook beterde ze niet, naargelang we
verder zwommen. Zo besloten we maar uit het water te komen, en nog
een dutje te doen op het strand. In de avond verkenden we een beetje de
resort, waarvan we alle faciliteiten mochten gebruiken, behalve het
zwembad. Zo konden we onze avond vullen met wat
gezelschapsspelletjes, en er waren ook een heleboel boeken voor
Shanna. Erna werd het dan tijd voor onze tent, best even wennen na
een paar dagen in het appartement en de hostel.
De wekker ging vanmorgen terug vroeg
af. Kwart voor 5, waarin we direct in de realiteit werden gesmeten.
Het is vandaag, dat Stefanie en Brecht vertrekken, iets waar we nooit
naar uitkeken natuurlijk. Wanneer je maanden met elkaar gereisd hebt,
is het toch best moeilijk om afscheid te nemen.s
Na het afscheid, wat toch wat moeilijk was, was het ook tijd voor
ons appartement te verlaten. En zonder concrete plannen vertrokken we
dan ook naar de toeristische dienst. We liepen wat voor op schema, en
wouden toch eens kijken of we nog iets konden doen in het Great
Barrier Reef. Zo werden we aangenaam verrast, en kwamen we op het
idee naar Fitzroy Island te gaan. Een eiland in het Great Barrier Reef, met een goedkope camping. Ook de overzet was niet zo duur, dus dat werd echt een leuke optie om nog eens goedkoop naar het rif te gaan. Natuurlijk moesten we dan nog wel een nacht in Cairns blijven, waardoor we in een hostel terecht kwamen. Heel gezellige hostel, met wifi! In de avond, deden we nog een kleine wandeling, waarna het duidelijk werd dat Cairns best ook gezellig is s'avonds. Na de wandeling waren we dan ook echt moe, het was best een lange dag. Met hoge verwachtingen voor morgen, kropen we ook in bed...
Natuurlijk sliepen we wat langer, dan normaal. Maar toch stonden we nog op een ordentelijk uur op, voor de laatste dag met ons vier. Stefanie en Brecht zaten al lang in het zwembad, maar dat was niet erg. Wij hadden andere plannen, we wouden namelijk een 'hapjes bbq' organiseren voor hen, kwestie van de reis op een gezellige manier af te sluiten. Geen 'hapjes bbq', zonder winkelen natuurlijk, zo trokken we samen naar de Coles. Gelukkig waren we redelijk in form, dus werd het shoppen niet te lang getrokken. Toen we terug kwamen, hadden Stefanie en Brecht ook al hun bagage gemaakt. Tijd voor aperitief dus, een goede start voor de bbq. En na een kaartspel, tijd voor de bbq, waar we ruimschoots de tijd voor namen. Die tijd, gebruikten we om wat na te praten over de reis, waar we dan maar al te goed beseften, dat dit één groot avontuur was. Er was ook nog dessert, en nog wat wijn. Zo werd de reis met ons vier, heel gezellig afgesloten. Morgen wordt dit best een krop in de keel, wanneer we s'morgens vroeg gaan moeten afscheid nemen...
Na de mooie lagoon te hebben gezien, was het toch een must om er een in te gaan zwemmen. Dat stond op het plan vandaag! Het was er zeker leuk, en heel aangenaam. Ook het zonnen kon ons bekoren, lekker op het gemak. In de middag kuierden we nog wat rond in de stad, zonder al te veel energie te verbranden. Vanavond zouden we eens uitgaan, iets wat we hier toch nog eens wouden meemaken. Na het avondeten, was het dan eindelijk tijd voor een nachtje uit. Shanna en ik, trokken door de regen naar het centrum. Een goede tip, die ik kan geven aan mensen die hier eens willen uitgaan: breng steeds je pas mee. Ze zijn hier heel streng, en laten je zeker niet overal binnen zonder je pas. Gelukkig konden we in onze eerste bar binnen. Daar was er een dj aan het draaien, die toch wat blijven hangen was in de tijd. Na een half uurtje was het dan de tijd voor een bandje, wat hier wel de gewoonte is in de cafétjes hier. Die band bracht zeker leuke liedjes, maar zo vals al een kat. We konden het toch wat moeilijk aanhoren, dus vertrokken we maar. Na een paar cafétjes te proberen (Shanna had haar pas vergeten), geraakte we toch ergens binnen. Daar was er heel goede muziek, en cocktails! Natuurlijk worden we hier wat sneller beschonken dan in België, en licht aangeschoten deden we nog een laatste bar, waar we dan wat aan de praat geraakten met de lokale bevolking. Om 4 uur werd het toch tijd om naar huis te gaan, kwestie dat we nog iets waard waren op de laatste dag van Brecht en Stefanie...
De derde dag Cairns, wat zeker een mooie dag moest worden. Al stond de wekker vroeg, de gedachte dat we eindelijk terug konden gaan duiken, maakte veel goed. Om acht uur werden we verwacht aan de boot, die dan een uur en een half moest varen naar onze eerste duikplaats. Die boot, was best mooi, met heel wat luxe. Zo kregen we direct al een ontbijt, met zelfs koffie. Het werd al gauw tijd, voor wat info over de duik. Zeker voor Shanna, Brecht en ik, aangezien wij de enigste waren die zonder gids zouden duiken. Zonder al te veel zenuwen, sprongen we gauw het water in, waar we niet snel genoeg naar beneden konden. De eerste duik was zeker de moeite, al was er wel een klein probleem. Mijn fles was al na een klein half uur op, waardoor ik zeker tien minuten aan de fles van Shanna heb gehangen. Ook Brecht ging tot de limiet, zo kwamen we met 20 en twee maal 40 bar terug boven. Iets wat ze op de boot, maar matig konden appreciëren. Minstens met 50 bar bovenkomen was onze missie voor de volgende duik, anders mochten we niet aan de derde duik deelnemen. Met die gedachte sprongen we dan maar terug in het water. Deze keer met een grotere fles voor Brecht en mij. Zo konden we alle drie een 40 minuten duiken. De duik was zeker terug de moeite, en het is me een hele ervaring eindelijk het Great Barrier Reef te kunnen zien. Ook kwamen we allemaal met meer dan 50 bar boven, zodat we zonder problemen aan onze derde duik konden beginnen. Die derde duik, was op een andere locatie. Maar eerst was er lunch, inbegrepen op de boot. Ook die duik was prachtig, en ook gelukkig lang genoeg. Het duiken zat er op, waarna we best vermoeid terug naar Cairns vaarden. Daar had m'n zus gelukkig gekookt, iets wat ik toch kon appreciëren. Na het eten was ik ook niet veel waard, iets waar ik toch meer last van heb na het duiken.
Eindelijk geraakten we uit ons appartement. De nachtrust - in een bed -, samen met een avondje televisie, heeft ons helemaal opgeladen. Zo trokken we via de Esplanade, de stad in. Onze eerste indrukken waren heel positief. De esplanade, is een heel gezellige weg, langs de kust. Wanneer je dan in het centrum komt, passeer je de Esplanade Lagoon, een prachtig zwembad. Dit is hier wel een must, aangezien je hier niet echt een mooi strand hebt, en het toch gevaarlijk blijft om in zee te zwemmen, met die krokodillen hier. Goed, het mooie zwembad moesten we toch even laten links liggen, we moeten namelijk op zoek naar een goede deal, voor een duik op het Great Barrier Reef. Hier heb je keuze genoeg daarvoor, meer dan in Port Douglas. Zo vonden we toch een goede deal, voor 230 dollar konden we mee op een bood, voor drie duiken. Zeker niet goedkoop, maar het Great Barrier Reef laten links liggen, was zeker geen optie. In de middag was het dan tijd voor de dames, tijd om te shoppen dus. Goed, de mannen hadden hun zin, dus wie zijn wij om de dames hun zin niet te geven ;-). Om te shoppen, ben je hier aan het goede adres. Het is hier een bruisende stad, met vele leuke winkeltjes. Zo kwam er aan het shoppen ook moeilijk een eind, met nog een avond markt. Doodmoe stapten we dan terug naar het appartement, waar we niet te lang meer konden opblijven. Morgen was het tijd voor Great Barrier Reef, iets waar ik persoonlijk toch al een tijdje naar uitkeek!!
.
