Mmmm, kleine kater vandaag, nadat de dag maar begon tegen een uur of 11. Met kleine ogen en hoofdpijn trokken we dan de stad in. We trokken naar South Marked, een bekende markt waar dagelijks een hele boel volk naar toe trekt. Die markt was nu niet echt speciaal vond ik persoonlijk, al was het wel heel groot. Zo kwamen we via het park, maar terug naar de jeugdherberg. Waar we op z'n zondags maar aan de bbq voor de avond begonnen. Het weer was wel terug in orde, dus stilletjes aan werd onze energie opgeladen. Zo werd het snel avond, een korte dag, maar morgen zijn we er terug door!!

23-02-2014 om 22:55 geschreven door Bjorn  

23-02-2014 om 13:28 geschreven door Bjorn  

23-02-2014 om 12:47 geschreven door Bjorn  

Duimen, we moeten daar niet meer aan meedoen!! Wat een nacht, waarvan de storm nog niet gaan liggen is. De tent viel al bij al nog mee, juist wat piketten inkloppen. Maar onze nachtrust was toch niet alles, met al die wind. We hadden in de morgen ook het gevoel dat de wind eindelijk toch wat ging gaan liggen, dus besloten we ook te blijven.
De wandelschoenen werden al snel aangetrokken, en we waren klaar om Mount Bishop te beklimmen. Daar verwachtten we ook een mooi uitzicht op de verschillende eilanden voor de kust. Een uur en een half, schreven ze voor om de top te halen. Na 50 minuten stonden we er al, we worden steeds beter en beter!! Daar boven hadden we inderdaad een mooi uitzicht, maar er viel ons direct iets anders op. Wind, wind en nog een wind, zoveel hadden we toch nog niet veel gehad. Het werd echt moeilijk je daar recht te houden, zonnige groeten uit Australië ;-). Let op, qua ervaring kon dit zeker tellen, maar we hadden het ons toch net iets anders voorgesteld. Zo werden we toch al een beetje ongerust over onze tent. Dus gingen we al vrij snel terug naar beneden, om toch eens langs de tent te kunnen passeren.
Daar werden we onaangenaam verrast, onze tent hing nog vast met één touw. Een touw waar Brecht gelukkig nog een steen had opgelegd, anders was de tent weg. Het zag er echt niet goed uit, dus besloten we onmiddellijk de tent af te breken, en ergens in een motel ofzo te gaan slapen. In de gietende regen werd alles afgebroken, alles ingeladen en weg waren we, zonder te weten naar waar toe. Zo belandden we in Wonthaggi, een gehucht met een park, waar je in een soort barak kon slapen. Niet slecht hoor, goedkoop, en vooral droog. Om alles wat beter te kunnen verwerken, belandden we in de McDonald's. Dat smaakte natuurlijk, en we vlogen dan maar terug in de wijn!

21-02-2014 om 05:26 geschreven door Bjorn  

Het was onze eerste dag, waar we veel in de auto moesten zitten. Zo hebben we er wel een paar, aangezien hier alles zo uitgestrekt is natuurlijk. Wanneer we in Wilson Promotory N.P zijn, zijn we ook bijna in Melbourne. Wilson Promontory is dan ook een gekend park voor de mensen van Melbourne, een schiereiland met mooie kusten en ook nog wat bergen.
De rit verliep eigenlijk ook heel vlot, zonder enig probleem. Wat me wel opviel was, dat gedurende de rit de temperatuur goed omhoog ging. Tegen dat we aan de lunch waren, hadden we toch al een goed 33 graden.
Maar hoe dichter we bij onze bestemming kwamen, gebeurde het omgekeerde. Van 33 graden, terug naar 18. Ik wil zeker niet teveel klagen van het weer deze week, maar ik vond het toch een vreemd tafereel, de wisselvalligheid hier in Australië. Tegen we aankwamen in Wilson Promontory N.P was niet alleen helemaal afgekoeld, de wind was ook serieus komen opzetten. Toch werd de tent opgezet, zonder ze weg waaide. Veel konden we niet meer doen in de avond. Dus vlogen we terug in de wijn, deze keer in de tent. Wat ons wel opviel, is dat iedereen begon weg te gaan, niet wetende waarom. Hopelijk gaat het niet harder waaien, terug duimen!!

21-02-2014 om 05:25 geschreven door Bjorn  

Onze tweede dag in Bournda N.P, met weergoden die terug goed gezind waren. Misschien zaag ik wel een beetje over de weergoden. Maar wat we al geleerd hebben is, dat het weer hier verschrikkelijk wisselvallig kan zijn. Van een gittegolf, naar een regendag, alles kan hier!!
Vandaag was het een wandel dag, met een hele tocht voor de boeg.
Eerst trokken we naar een lagoon, die maximum honderd meter van de zee lag. Een uniek zicht, zoet en zout water, zo dicht bij elkaar. Aangezien er we wat vroeg waren (wat worden we ervaren wandelaars!!), besloten we nog eens rond de lagoon te wandelen, voordat we erin zwommen. Die wandeling werd al wat zwaarder, dus hadden de bergschoenen eindelijk nut . Net voor het einde van de wandeling kwamen we aan de zee, aan een schiereiland. Prachtig was het daar!!
Zo konden we eindelijk de lagoon in, heerlijk warm water!! Toen we terug helemaal droog waren, konden we dan de wandeling voortzetten, en via het enorme grote strand terug richting camping stappen. Daar werden we verrast door een enorme tegenwind, wat de wandeling toch wat vermoeilijkte. Toch gingen Shanna en ik nog verder met een andere wandeling, Brecht en m'n zus bleven dan op het strand.
Na nog geen halve kilometer, werden we verrast door een prachtige baai, wat ik niet snel zal vergeten. Natuurlijk moesten Brecht en m'n zus dat ook zien, dus ging ik ze halen aan het strand. Ook zij werden verliefd, en bleven daar dan voor wat rust. Shanna en ik gingen nog een zeven kilometer door langs de ruige kust, wat mooie zichten opleverden.
Zo konden we met een heel positief gevoel Bournda N.P afsluiten. Kort gezegd, het was er genieten, van de mooie kust en het mooie weer. Morgen trekken we Wilson Promontory N.P, goed voor een rit van meer dan 500 kilometer.

21-02-2014 om 05:24 geschreven door Bjorn  

Wat kregen we een aangename verrassing in de morgen, de zon was terug!! Zo besloten we om Mimosa Rocks N.P te 'skippen', dan konden we twee dagen in Bournda N.P blijven. Zo hadden we minder 'verhuiswerk', en konden we meer genieten van het goede weer. Snel braken we alles af, hopend dat we voor de ranger konden vertrekken, dan hoefden we niet te betalen voor de overnachting. Vijf minuten voor we vertrokken, kwam de ranger!! Best even vloeken, en geen gratis nacht. Het humeur leed er zeker niet onder, dankzij de zon natuurlijk.
Na een tocht van ongeveer 200km kwamen we dan ook aan in Bournda N.P, een park aan zee, met een ruwe kustlijn, en mooie stranden. Al gauw werd de tent opgezet, zodat ze wat kon drogen. De dames maakten de binnenkant ook terug wat proper, en we waren klaar voor het strand.
Natuurlijk kropen de laatste dagen ons wat in de kleren, en besloten we het wat rustiger aan te doen in de middag. We trokken naar het strand, een gigantisch strand, waar we helemaal alleen op lagen. Het rusten stak Brecht en mij natuurlijk snel tegen, en we trokken samen met Shanna de zee in. Die was ongezien ruw, met golven van wel vijf meter hoog. Wat was dat een uitdaging om daar in te zwemmen, heel lastig, wel heel leuk. Na een uur ben je wel kapot, en kan je wel genieten van wat rust op het strand. Al blijft het water zeker twee uur uit je neus lopen ;-).
In de avond genoten we van de kip aan het spit, die we in de middag gekocht hadden, en kregen we terug gezelschap van kangeroes, waar we al goed aan gewend waren. Het goede weer deed ons duidelijk goed, en we maakten s'avonds nog een kampvuur. Een scoutgevoel, wel gezellig, zo mochten er nog veel dagen komen!!

21-02-2014 om 05:22 geschreven door Bjorn  

Vandaag verlieten we Royal Beach, na een hele nacht de vingers gekruisd te houden, hopend op terug mooi weer. Laat me dan direct met de deur in huis vallen, het gekruis heeft niets geholpen, aangezien de ochtend terug goed bewolkt was. Toch doen we alles om positief te blijven, en verlieten Royal N.P in goede hoop op beter weer, toch ook met een dubbel gevoel. Door het slechte weer van de voorbije twee dagen hebben we toch niet optimaal kunnen genieten van het park, al hebben we wel gezien wat we moesten zien.
Zo trokken we naar Pebbly Beach, met de gedachte niet te stoppen in Jervis Bay en Hyams Beach, door het slechte weer. Onderweg stopten we dan in een toeristische dienst, die dame van daar haalde ons toch over om te stoppen in Jervis Bay en Hyams Beach. 'Als je er passeert, moet je er stoppen' vertelde ze ons, en wie zijn wij om er aan te twijfelen. Dus trokken we er naar toe, ideaal voor de lunch. De regen stopte ook wat, dus kwamen we er in de middag toe. Het was er wel gezellig, ook wat toeristisch met een paar cafétjes enzo. Het strand was er ook wel mooi, al hadden we zeker al even mooie stranden gezien. Erna maakte we een kleine omweg voor Hyams Beach. Waarom een omweg voor een strand? Wel, het is officieel het witste strand ter wereld, dat moesten we toch eens gezien hebben, vond ik. Het was een heel mooi strand, heel wit ook. Al gooiden de donkere wolken wat roet in het eten. We hadden het toch gezien.
Erna trokken we naar Pebbly Beach, een afgelegen strand waar we dan zouden slapen. Het staat bekend voor de tamme kangeroes, die er gewoon uit je hand komen eten. Best even vloeken toen we er eindelijk toekwamen, wanneer de weergoden weer eens kwaad waren. Een helse bui wachte ons op aan de camping, zodat we alles uit de kast moesten halen om de tent vanbinnen droog te houden. Eens dat gelukt was, maakte het strand veel goed. Helemaal in regenkledij werden we allemaal aangenaam verrast door de schoonheid daar. Hemels strand, met gras en zand, bergen op de achtergrond, en een blauwe zee. Het liep er dan nog eens vol met kangeroes, die dan ook uit de hand kwamen eten. Moest het daar mooi weer geweest zijn, bleven we zeker een dag langer. Toch maakten we het er het beste van, en vlogen we s'avonds in de wijn. Het werd al gauw donker, en lichtjes aangeschoten doken we in zee, voor een nachtduik. Zo werd een dag vol slecht weer, heel gezellig!!

21-02-2014 om 05:21 geschreven door Bjorn  

Ik denk dat ik tegen een uur of vier wakker werd in de tent, van de regen. Natuurlijk bleven we positief, het was immers één van de eerste regen in Australië. Het kon maar een bui zijn, maar toen we opstonden tegen zeven uur was het nog altijd aan het regenen. Het zag er ook overal bewolkt en donker uit, dus dat beloofde niet veel goeds.
Natuurlijk laten wij ons als Belg niet afschrikken door wat regen, en de geplande wandeling ging gewoon door. We zouden een stuk van de 'Coast Walk' doen, die is in totaal 26 kilometer. Natuurlijk is dat wat veel voor één dag, dus deden we er ongeveer een vijfde van.
De wandeling begon heel mooi, maar ook wat frustrerend. Een paar keer belandden we letterlijk op het verkeerde pad. Ok, de Overland Track was heel goed aangeduid met bordjes, en misschien waren we wat te verwend op dat gebied, maar deze wandeling bleef in het begin toch schandalig slecht op die manier. Toch slaagden we erin steeds het pad te volgen, en verder op de wandeling kwamen er ook steeds meer bordjes. Zo kwamen we langs verschillende baaikes, waar we steeds de hoge kliffen konden aanschouwen, best mooi! Ook kwamen we een waterval tegen, die in de zee monde. Vreemd genoeg kwam er niet veel water naar beneden, ook al regende het al een hele dag.
Op het einde kwamen we dan aan een strand, dat tussen de kliffen lag. Het was een serieuze afdaling, maar de moeite om het te doen. Zo kwamen we op de ideale 'lunchplek'. Ook op het strand lag een surfschool, dus verschillende mensen waren er aan het surfen. Maar eerlijk, de golven waren een mager beestje ;-).
Zo werd het gauw tijd om terug te keren, langs hetzelfde pad, wat we niet echt zagen zitten, maar er was geen andere mogelijkheid. De moed zakte ons een beetje in de schoenen, ook omdat we moesten beginnen met een zware beklimming. Het werd dus tijd dat de dames eens uit hun pijp kwamen, en de vrouwelijke charmes in de strijd gooiden. Na vijf minuten op de parking rond te lopen, versierden ze een lift, naar de parking waar de auto stond. Er was geen plaats voor ons allemaal, dus gingen de dames om de auto, en kwamen ze ons halen.
Natuurlijk waren we wat vroeger terug op de camping, ideaal voor nog eens te gaan zwemmen in de regen, iets wat ik al een tijdje wou doen. Het water in de zee was deze keer ideaal qua temperatuur, zodat we er een hele tijd konden inblijven. Erna was het tijd om wat sociaal te doen, aangezien wat dronken meisjes ons aanspraken. Ze verbleven ook op de camping, dus konden we wat verhalen uitwisselen. De avond kwam er snel, en het bleef regenen. Hopend op een droge dag morgen, aangezien we dan het witste strand te wereld passeren, duimen!!

21-02-2014 om 05:19 geschreven door Bjorn  

Steeds gaat het vlotter en vlotter, de bagage maken, het allemaal in de auto droppen. Vandaag vertrekken we naar Royal N.P., een park net voorbij Sydney aan de zee. Het staat vooral bekend om z'n beboste hoge kliffen aan de kust, goed voor een rit van ongeveer drie uur rijden.
De rit verliep eigenlijk heel vlot, feit is dat we het links rijden al goed gewoon worden. En zo kwamen we mooi op tijd toe aan het park. Daar informeerden we naar een camping, en verschoten we toch even toen we hoorden dat er maar één plaats meer vrij was, en ook wel een beetje van de prijs. We namen het risico naar een andere camping te rijden, buiten het park. We moesten juist informeren bij een toeristische dienst, voor het adres van die camping. Maar die toeristische dienst hebben we nooit gevonden, best frustrerend dan. Dus reden we terug naar het park zelf, en hadden we toch nog plek op de camping.
De camping viel eerlijk gezegd wat tegen, alles was aanwezig, dat zeker. Maar het zicht beviel me niet echt. We stonden vlak aan de zee, maar met zicht op de rijke buitenbuurt van Sydney. Prachtige huizen, maar ik had gewoon wat meer natuur verwacht. Van de beboste kliffen was hier niet veel sprake.
Na het shoppen, de tent opzetten, en het eten hadden we nog tijd voor een kleine wandeling op het strand. Het zicht bleef me storen, maar het was goed voor de spijsvertering dan.
Zo kropen we snel in bed, morgen maken we een grote wandeling, met hopelijk wel die mooie kliffen...

21-02-2014 om 05:17 geschreven door Bjorn