Richard Nixon is de enige president in de Amerikaanse geschiedenis geweest die heeft moeten aftreden. Het Watergate-schandaal, begin jaren zeventig van de vorige eeuw, dwong hem tot aftreden na een lang en uitputtend gevecht met de Senaat, de publieke opinie en de rechterlijke macht. Na zijn aftreden hield Nixon drie jaar lang zijn lippen stijf op elkaar. Maar toen de Engelse journalist David Frost hem verzocht om een interview voor de televisiecamera´s, zag Nixon een gelegenheid om zijn besmeurde imago op te poetsen, en ging hij akkoord. In Frost/Nixon herschept regisseur Ron Howard niet alleen dat beroemde interview, maar ook de onderhandelingen tussen het Nixon-kamp en het Frost-kamp, de deal die uiteindelijk gesloten werd en de geheimen die erin verborgen waren.
Frost/Nixon is een ijzersterke film, met goede dialogen en puike acteerprestaties. Het enige storende element vond ik persoonlijk het camerawerk. Sommige delen van de film staat de cameraman zo te bibberen dat je bijna schrik hebt dat de acteurs van het beeld donderen. Jammer,want voor de rest is dit een sterk staaltje cinema. Wat het verhaal betreft. Ik heb er weer een beetje moeite mee. De film begint met nieuwsoverzichten die een schets maken van het tijdperk. Meteen doet dit me aan de start van Citizen Kane denken en word ik al een beetje vervelend. In de loop van de film worden er ook telkens mensen zogenaamd geïnterviewd zodat het lijkt dat zij het verhaal vertellen. Tja ik weet het niet, ik blijf het moeilijk hebben met dit soort verhalen. Net als de film goed op dreef is en je helemaal mee bent, wordt het verhaal onderbroken door zo'n stom interview waar ik de meerwaarde niet echt van snap. Desalniettemin een goede film die niet gaat vervelen.
