Ik ben Bert Seynaeve
Ik ben een man en woon in Kapucijnenlaan 75, 8870 Izegem (België) en mijn beroep is Opvoeder.
Ik ben geboren op 31/03/1974 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triatlon, muziek, sport, film (andere film).
Vorige zaterdag stond ik voor de laatste keer dit seizoen aan de start van een triatlon wedstrijd. 4 km zwemmen in het meer van Gerardmer van 16,5°, 3 rondjes van 40 km fietsen met per ronde 3 beklimmingen (Côte du Poli, Col de Feignes en Col de Grosse Pierre) en afsluitend 4 rondjes van 7,5 km lopen rond het meer met 2 beklimmingen per ronde. Stevige koek dus. En zo voelde het ook aan. Naar mijn mening is deze wedstrijd even lastig als een wedstrijd over de volledige afstand. De wedstrijd was het Frans kampioenschap lange afstand. Zo gingen om 8u30 de profs van start, 10 minuten later was het de beurt aan de age groupers die zich wilden kwalificeren voor de Wildflower Triathlon 2008. Om 8u50 was het onze beurt in de "open" klasse. Alles samen ruim 700 atleten het koude sop in. Ikzelf was goed vertrokken en had geen last van andere atleten. Na 200m nestelde ik me in iemands voeten. Hij/zij zwom een tempo die ik gemakkelijk kon volgen. Bijgevolg zwom ik zeer comfortabel mijn 4 km. Het verwonderde me hoe snel het zwemmen voorbij was. Zonder problemen kwam ik na 1u07min52sec als 144ste uit het water. Het zonnetje was reeds van de partij, maar de vorige dagen waren koud en nat. Tevens moest er geklommen worden naar 960m. Dus trok ik voor het fietsen een extra truitje aan. Iets wat bijna elke atleet deed en zeker geen overbodige luxe was. De eerste fietsronde had ik constant een hoge (lees: te hoge) hartslag. Mijn hart moest pompen om mijn lichaam op te warmen. Vanaf de tweede ronde was ik terug opgewarmd en zakte mijn hartslag naar een aanvaardbaar ritme. Tijdens de laatste fietsronde kreeg ik alweer last van de onderrug. Weliswaar in mindere mate dan in Nice. Na 4u08min kon ik mijn fiets afgeven en de loopschoenen aantrekken. Ronde 1 was een regelrechte ramp: hevige pijn in de linkerkuit en de onderrug. Aangenaam is dit niet en veel zin om verder te zetten had ik niet. Maar ik panikeerde niet en hoopte dat net zoals in Nice de pijn in de onderrug zou verdwijnen na enkele loopkilometers. En uit ervaring weet ik ook dan na ongeveer driekwartier lopen de kuitpijn verdwijnt. Dus... even volhouden en ... Inderdaad op het einde van de eerste ronde verdwenen de pijnen. Gevolg: ronde 2 en 3 liep ik voortreffelijk. Eten en drinken had ik meer dan voldoende gedaan en geen pijn. Ik had een zalig gevoel en kon ook een behoorlijk tempo vasthouden (13 à 13,5 km/u). De talloze atleten die me in de eerste ronde voorbijliepen, raapte ik één voor één terug op. Henk en Rudi vergezelden me elke ronde voor enkele honderden meters (bedankt alvast voor het gezelschap dit weekend, de vele aanmoedigingen en voor het aangeven van de nodige drank en koolhydraten). Maar .... mooie liedjes duren niet lang, haha!!!! Op het einde van de 3de ronde voelde ik de tank leeglopen. Pijn in de linkerkuit (nu eerder net boven de achillespees) stak de kop op. Maar vooral de maaglast baarde me zorgen. Braakneigingen bij de vleet. Hopelijk hou ik het vol. Nog 7,5 km voor de boeg. Eten zag ik niet meer zitten, ook al begon ik wat leegte te voelen in mijn hoofd (niet dat mijn hoofd anders zo vol is hoor, haha). Verstand op 0 (niet zo moeilijk voor mij). Nog tweemaal omhoog lopen en dan de laatste 4 km zijn vlak of bergaf... en hopen dat ik het volhoud. Dit is me uiteindelijk gelukt, ook al ging het behoorlijk traag de laatste ronde. Ik verloor nog enkele plaatsen. Maar de finish halen was mijn enige betrachting. Bij het ingaan van de laatste ronde zat ik nog goed op schema om binnen de 8u te finishen, maar daar hield ik geen rekening meer mee. Finishen was het enige wat telde. Uiteindelijk liep (beter: strompelde) ik na 8u01min59sec over de finish. Net op tijd, 1 minuut later lagen het laatste wat nog in mijn maag zat, eruit. Gelukkig maar, want ik voelde me onmiddellijk terug beter. Aangezien ons hotelletje vlak aan het fietsenpark was, zat ik 20 minuten later reeds in mijn heerlijk, warme badje. Zalig!!!!
Stephan Bringer won de wedstrijd in 6u16min. Ikzelf eindigde als 150ste op 650 aangekomen deelnemers. Prachtige wedstrijd. Volgend jaar ben ik zeker terug van de partij.
Na 2 intensieve trainingsweken is het tijd om te taperen zodat we volgende zaterdag fris en opgeladen aan de start staan in Gerardmer. Ik mag zeker niet klagen. Het trainingsdipje van eind juli is reeds lang verleden tijd. Tijdens de 70.3 in Antwerpen kreeg ik er opnieuw zin in. 't Is te zeggen: de prachtige organisatie, de hoge tamperatuur en het talrijke publiek bezorgden me een enorme wedstrijd kick. Nu wist ik terug waarvoor ik het doe. Het grote contrast tussen het afzien tijdens de wedstrijd en het supergevoel van de finish te overschrijden. Dit enorme contrast heeft me toch een enorme kick, mogelijks zorgt deze kick voor de verslaving.... 'k weet het niet, soit, ik moet het ook niet weten. In elk geval de motivatie was er terug om te trainen. Vooral de langere duurtrainingen die de laatste weken op het programma stonden, begon ik met een grote gretigheid. Wanneer de trainingszin groot is, zit tevens het kopke goed en dan lukken de trainingen ook. Zo kan ik je vandaag vertellen dat ik klaar ben voor volgende zaterdag. Deze week wordt niet meer getraind, op wat loslopen, -fietsen en -zwemmen na. Nog drie dagen werken, valies pakken en donderdagmorgenvroeg zijn we ervandoor.
Tatyana Lebedeva wereldkampioene verspringen in Osaka
Deze namiddag werd de finale verspringen voor vrouwen gehouden in Osaka. Het podium kleurde volledig Russisch. Met een sprong van 7m02 mocht Tatyana Lebedeva het hoogste schavotje betreden. Tijdens onze trainingsstage op Lanzarote van 18 maart tem 31 maart van dit jaar, leerden we Tatyana kennen. Ze was er op trainingsstage met haar manager en haar Russische collega Olessya Zyrina (400 meter loopster). Congratulations to Tatyana!!!
Deze morgen liep ik nog een laatste duurloop van 25 km, op hetzelfde parkoer van vorige week. Het verschil met vorige week: vandaag liep ik iets intensiever tussen kilometer 5 en 10. Vorige week liep ik in een tijd van 2u1min18sec, vandaag deed ik dit in 1u55min55sec. met een heel goed gevoel. Intensiteit: 70%, tussen kilometer 5 en 10 aan 75 à 80%. Het lopen zit dus goed voor volgende week zaterdag.
Gerardmer: donderdag 6 tem zondag 9 september 2007
Op donderdag 6 september vertrek ik met buddy's Rudi Vansevenant en Henk Vandermeersch naar Gerardmer (Vogezen). Henk en Rudi maken er een trainings vierdaagse van, terwijl ik er op zaterdag 8 september deelneem aan de Ironman triathlon XL Gerardmer, een wedstrijd waar gestart wordt met 4 kilometer zwemmenin het meer van Gerardmer, vervolgens 3 rondjes van 40 kilometer fietsen (met 3 beklimmingen per ronde) en afsluitend 4 rondjes lopen van 7,5 km rond het meer. Overnachten doen we in Hotel De La Paix aan de boorden van het meer in Gerardmer, nabij de start- en finishzone. Hopelijk is de nazomer dan reeds ingezet, want het huidige weer ben ik al zo beu als koude pap. Geef me nog maar eens de zomerse temperaturen zoals in Nice van juni laatstleden (zie foto). Sun in the eyes!!!! Zaaaaaaaalig!!!!
Ploegmaat en buddy Bart Colpaert, Colpie voor de vrienden, schafte zich enkele weken terug een Garmin 305 aan. Wim DeDoncker heeft reeds ervaring met dit machientje en liet zich op zijn site lovend uit. Maandag laatstleden kon ik voor mijn lange duurloop ook eens kennis maken met de vernuft. In het gure herfstweer liep ik 25,1 km in 2u01min met een gemiddelde hartslag van 155 (voor mij een kleine 70%), dit aan een gemiddelde van 4min49sec per kilometer. Naast deze basisgegevens registreert de Garmin 305 nog tal van bijkomstige zaken, ontzettend interessant om mee te trainen. Wat de Garmin niet registreerde, was mijn gevoel. En deze was... super!!! Ik liep met het gevoel te kunnen blijven lopen. Good vibes!!!! It really feels fine. Enkel nog wat zonneënergie zou me nog een extra boost kunnen geven. Ja, ik blijf geloven in een mooie nazomer.
33 jaar na het overlijden van Nick Drake verschijnt "Family tree" met 28 liedjes uit Drake's begin periode (lees: voor het verschijnen van zijn debuut lp "Five leaves left". Voor een recentie verwijs ik graag naar de Humo van 31 juli 2007. Voor een luisterbeurt heet ik jullie vanharte welkom bij mij thuis.
Naar jaarlijkse traditie zakt triatlon minnend België op 15 augustus af naar Izegem voor de kwarttriatlon. Verscheidene zaken zorgen ervoor dat deze triatlon net iets anders is dan de andere. Ik wil geen afbreuk doen aan andere organisaties, maar laat me even chauvinistische zijn ... Een triatlon in eigen stad en georganiseerd door eigen club... Izegem is een volksstad, bij festiviteiten troept men massaal samen in ons fijne centrum. En dit is op 15 augustus niet anders. Twee zaken vallen onmiddellijk op: meer (veel meer) volk dan op andere triatlons en ook enthousiaster volk. Zij maken de sfeer. Zij vormen de mensenhaag op de brug waartussen de 260 atleten met kippenvel richting fietsenpark lopen wanneer ze het vaartsopje verlaten na 1500m zwemmen. Voor ons (lees: 50 atleten van de Izegemse triatlon die een heuse thuiswedstrijd spelen) gaat het net iets makkelijker dan op andere wedstrijden. De talloze vrienden, familie en kennissen roepen je vooruit. Dit is puur genieten!!! Hiervoor wil ik iedereen bedanken. Dit doet enorm deugd, ook al laat ik dit tijdens de wedstrijd, vanwege de inspanning en concentratie, niet altijd blijken. Een pluim op de hoed van het bestuur van ITC als organisatoren die terug instonden voor een kwalitatieve organisatie met professionele uitstraling. Dit kon ikzelf ervaren en dit kreeg ik tevens te horen van mensen die voor het eerst op een triatlonevenement aanwezig waren en versteld stonden van de professionele aanpak. Een even grote pluim voor de vele vrijwilligers en medewerkers. Zij zorgen voor de kwaliteit van de wedstrijd. Ondanks het feit dat ikzelf een voorkeur geef aan niet-stayer wedstrijden over langere afstand, zou ik deze wedstrijd voor geen geld van de wereld willen missen.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier een blogje postte. A lot of things happened, maar ik vond tot op heden nog niet de tijd om dit hie neer te pennen.
Op 15 augustus stond was er de jaarlijkse triatlon hoogdag in Izegem, waar ik jullie nog graag iets over blog in de komende dagen. Momenteel zit ik nog met 2 zware trainingsweken ter voorbereiding van de driekwart Ironman Gerardmer op zaterdag 8 september.
Beloofd... morgen of overmorgen wordt hier terug geblogd.
Ciao.
Gisteren nam ik voor de eerste keer deel aan de Ironman 70.3 (1900)90)21) in Antwerpen. De motivatie om deel te nemen lag niet erg hoog, de laatste 2 weken heb ik last van een trainingsdipje. Gelukkig waren we met enkele atleten van de club en zag ik het op die manier toch weer zitten. Van het ogenblik dat ik mijn fiets in de wisselzone plaatste zat mijn "moral" terug ok: brandende zon (zo heb ik het graag), 900 atleten, prachtige organisatie, Ironman-sfeer, alles erop en eraan.... Triatlon is THE BEST!!!! Bij de inschrijving kreeg ik te horen dat ik bij de PRO atleten was ingeschreven, maar dit kon ik nog rechtzetten zodat ik uiteindelijk toch voor mijn plaats kon strijden in mijn Age group. Pro-atleten hadden het voordeel te mogen inzwemmen en 25 meter voor de anderen te mogen starten. Vooral bij de start is dit een stuk comfortabeler. Ik legde me op de eerste rij bij de age groupers en geraakte vlot weg, 'k heb deze keer niet in de klappen gedeeld. Zoals gebruikelijk kwam ik als een diesel op gang (= na ong. 1000m slaat de turbo aan). Het zwemmen ging goed en na 30'25 kwam ik als 98ste aan wal. De fiets op en wegwezen met de wind in de zeilen. Het fietsen gaat me momenteel niet zo goed als enkele weken terug. Heel wat atleten stoven me dan ook voorbij. Pas wanneer we tegenwind moesten rijden, had ik een beter gevoel (tov de andere atleten). Na 2u30 en een 124ste fietstijd (niet goed voor mijn doen) mocht ik de loopschoenen aanbinden om in de verzengende hitte 21 km af te malen. De eerste ronde was op karakter. Ontzettende pijn aan mijn linker kuit, alweer..... Maar vanaf de 2de ronde werd de pijn dragelijker en kon ik het tempo iets opvoeren. Dit keer heb ik ook goed kunnen blijven eten en drinken, dat gaf me een beter gevoel dan in Nice. Uiteindelijk heb ik als 97ste de eindstreep overschreden en .... met een goed gevoel. Ik heb me goed geamuseerd tijdens de wedstrijd (= vooral goed gevoel tijdens het lopen... ook al maakten de weersomstandigheden loodzwaar). Er waren op deze wedstrijd ook een aantal slots te winnen voor het WK halve triatlon in Florida in november dit jaar. Omdat in mijn leeftijdscategorie een aantal mensen pasten voor dit slot, kwam ik in aanmerking. Ik ben echter niet naar de uitreikingsceremonie geweest, 'k was niet op de hoogte dat ik erbij was. Maar bon, 'k veronderstel toch niet dat ik zou gegaan zijn.... Alhoewel.... haha, 't moet toch wel een leuke ervaring zijn. Maar bon, dit jaar dan toch maar niet, ik had dit zelfs totaal niet meegerekend. We zien wel de komende jaren.....
Vorig jaar in mij ging ik met een groep vrienden een weekje trainen in La Bresse in de Vogezen. Ondanks het slechte weer toen, heb ik me er ontzettend geamuseerd en was ik volledig verkocht van de omgeving daar en de toch wel lastige parkoer om te fietsen. Begin september vindt er steeds een 3/4 triatlon (4 km zwemmen, 120 km fietsen en 30 km lopen) plaats in Garardmer. Zwemmen in het prachtige meer van Gerardmer, fietsen is een zwaar parkoer van 30 km waarin zich twee cols bevinden. Het lopen is rond het meer, prachtig decors. Vorig jaar stonden clubgenoten Franky Verfaillie en Philip Vanwijnsberghe daar aan de start en waren onder de indruk van de wedstrijd. Phil staat reeds enkele weken op de deelnemerslijst van de editie 2007 en ik had beloofd om mee te gaan. Wat de inschrijvingen betreft is het zo dat je tot 31 juli 2007, 170 euros moet betalen om aan dit evenement deel te nemen. Omdat ik de laatste 2 weken erg moe ben en weinig zin heb om te trainen (futloos) stelde ik het alsmaar uit om in te schrijven. Probleem is dat vanaf 1 augustus je een stuk meer moet betalen (30 euro extra geloof ik). Dus deze week stond ik voor een dilemma. Inschrijven, tegen mijn wil en zin of de wedstrijd toch niet meedoen. Gisterenavond heb ik me dan uiteindelijk toch nog ingeschreven en weten we terug waarvoor getraind. Ik had aan trainer Dirk ook al enkele maanden terug verteld dat Gerardmer op mijn programma zou staan. Intussen had Dirk al een schema opgesteld ifv Gerardmer, waardoor de druk om in te schrijven nog een stuk verhoogde. Aanstaande zondag in Antwerpen verwacht ik niet zoveel van de wedstrijd, maar we zien wel. Eerst wil ik wat uitgerust zijn en daar moeten de 2 verlof weken die ik nu heb voor zorgen. Dan kan ik terug uitkijken naar het laatste doel van dit jaar.
De planning voor volgend jaar krijgt reeds ruwe vormen. Op 6 juli sta ik aan de start van de ironman van Frankfurt, maar voor de rest hou ik het nog wat voor mezelf. Ik laat jullie op tijd en stond wel wat weten. Info over de wedstrijd van Gerardmer vindt je op www.triathlondegerardmer.com
