Ik ben Bernd Van Besauw
Ik ben een man en woon in Sint-Niklaas (Vlaanderen) en mijn beroep is Leraar.
Ik ben geboren op 04/02/1971 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: duidelijk na het volgen van deze blog.
Kandidaat 15 op de N-VA lijst Sint-Niklaas
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Kleine draden die het verhaal bijeen houden.
06-09-2018
Schilderen met vrienden?
V-dag -39
Weinig nieuws onder de zon. Vlamingen zijn sterk in twee zaken: dubieuze leiders nalopen en de kleine garnalen doen boeten.
Laat er geen twijfel over bestaan, de ranzigheid van hele plejade aan memes, het seksisme, de verafgoding van het eigen getrainde lichaam,... het is me allemaal vreemd. Mijn Vlaanderen is kleurrijker dan de monotoon, uitgekraamd door de ene narcistische leider en gerepeteerd door zijn hersendode volgelingen. Hoe je sociale strijd en fierheid kan koppelen aan dit geraaskal is een na decennia nog steeds onbeantwoorde vraag. Toch valt er quasi elke generatie een deel van de Vlaamse jeugd voor de holle belofte te strijden voor een Vlaanderen dat eigenlijk nooit bestaan heeft.
Een afdoend antwoord op de oorzakelijke vraag zal heel veel nuances bevatten en bovendien individueler en diverser zijn dan het dystopisch wangedrocht dat dit clubje voorstaat. Terwijl de nymfomane leider angstig wegkruipt achter een 'schild' van waan en eigenwaan, blijven de 'vrienden' achter. De leider heeft een naam die uitgespuwd wordt en tegelijkertijd ook een gezicht waardoor de menselijkheid blijft. Ten lange leste rest een tocht door een politieke woestijn met de zekerheid ergens wel opgevist te worden. Het gezicht blijft immers.
De vrienden worden ook uitgespuwd. De ranzigheid van de randdebiel als pars pro toto voor elkeen die ook maar even gelinkt kan worden aan dit groepje malloten. Van de rijp voor de psychiatrie zijnde querulant over de leeghoofdige volger tot de en passant student. Allemaal van hetzelfde laken een pak. Geen 50 tinten grijs, allemaal zwart geschilderd, een ironie die velen ontgaat. Jan Modaal overgelaten aan zichzelf, uitgespuwd zonder hulplijn. Ook daar is Vlaanderen groot in. Ook daar worden fouten herhaald.
Gooi toch die tweede kans voor de onzichtbaren niet weg. Dat zou pas de bevestiging van hun waanidee zijn...een leven lang.
Het is verre van een opgewekte materie wat Dee Brown de lezer voorschotelt in dit boek. Het is het verhaal van het doordringen van de Westerse kolonisten in de traditionele leefgebieden van Amerika's oorspronkelijke bewoners, de Indianen. Het is een hartverscheurende neerslag van bedrog, bruut geweld en onnoemelijke wreedheden. Het is een mantra van steeds weer geschonden verdragen, ontrouw, terreur en moord. Het verhaalt de doelbewuste exterminatie van een jagers- en nomadencultuur.
Vandaag de dag zou de betere pers spreken van een genocide of schendingen van de menselijkheid. Of toch wanneer dit zich zou afspelen in een politiek strategisch belangrijk gebied. Darfour? Jemen? Palestina? Iemand?
Toen ik als tiener het boek las, was het niet anders. Ook dan moordde en onderdrukte de legale macht in Noord-Ierland, Chili, Palestina (toen reeds),...Tegenover de staat stond de moed der wanhoop - met al haar uitwasemingen en even groot leed. Maar een staat die moedwillig tweederangsburgers creëert? Die willens nillens mensen reduceert tot obstakels, dat kon en kan er bij mij niet in.
De geschiedenis van de tweede helft van de negentiende eeuw van Noord-Amerika greep bij het lezen naar de keel. Spijtig genoeg herhaalt die zich elke dag nog opnieuw en opnieuw en opnieuw... Bij elk nieuw bericht uit Turks Koerdistan, Jemen, Bougainville, Azawad stel ik mij de vraag hoeveel lijken er nog begraven moeten worden bij de bocht van een rivier.
Ik ben leraar geworden door foute voorbeelden. Wetend wat ik nu weet, moeten zij van wie ik nog steeds denk dat ze de beste waren die ik ooit gehad heb, ongeveer alles verkeerd hebben gedaan. Ze zullen steevast niet in orde geweest zijn met het behalen van alle eindtermen en het "leerlingvolgsysteem" zat in hun hoofd, niet in één of andere quasi onvindbare digitale map. Ze doceerden, vertelden en konden begeesteren zonder hoekenwerk of galgje. Remediëring bestond er in ons zelf te laten inzien dat kennis verwerven een mens vollediger maakt, sterker maakt.
Maar wat konden ze vertellen en boeien.
Straks vertrek ik naar mijn school en hoop ik toch weer een beetje op hen te lijken. Een jong leven eeuwig beroeren. Een mooier iets bestaat er niet - ook tracht men het elk jaar dieper te begraven onder een administratieve wurging.
Een beetje meer CTRL ALT DEL in de bureaucratie, het leven, het politieke maatpak. Een beetje meer leraar, een beetje minder leerkracht. Dat laatste lijkt te veel op een radertje dat de papiermolen dient recht te houden. Leerlingen, jongeren verdienen beter. Ze verdienen uitdagingen, na te jagen dromen, geloof in eigen mogelijkheden, een stem en een (ietwat) ouder luisterend hoor,..., al dan niet met baard.
1 september - het begin van het schooljaar valt dit jaar op een zaterdag. De grote vakantie rekt zich lui een paar dagen langer. In de ietwat verwilderde tuin passeren de herinneringen aan de voorbije maanden vlot. Vele, mooie. Vele mooie.
Ook het geluk gehad in het zog van een kameraad-kenner Vilnius te mogen verkennen. Een prachtige stad, eerder een immens uitgestrekt dorp. Een beeld dat bij blijft is het interieur van de duizenden albast-witte beelden in de Kerk van Sint Peter en Paul met als persoonlijk hoogtepunt de Magere Hein. Aan de voeten van de Heer des Doods een tiarra, een kardinaalsmuts, een kroon, een staf. De hoogste gezaghebbers buigen allen uiteindelijk nederig het hoofd voor het onvermijdelijke.
Nederigheid, mag het terug een plaats krijgen in het politiek hedonisme van vandaag?
Laten we het kort houden. Een echte politieke leider staat niet boven, maar tussen en zelfs onder het volk. Hoeveel 'verkozenen des volks' dit hier in Vlaanderen nog tot hun credo maken, mag iedereen voor zichzelf uitmaken. Het weekend staat voor de deur, in Sint-Niklaas met de traditionele vredesfeesten, dus de sfeer bederven is het laatste wat ik middels dit medium zal doen.
Voor Subcommandante Marcos van het EZLN in Chiappas, Mexico is het echter duidelijk. Het volk leidt, is de commandante, hij is slechts de subcommandante. Dat jij al decennia strijdt tegen onrecht en zijn politieke inspiratie en vorming eerder uit romans en wereldliteratuur heeft gehaald dan uit de massamedia, is ook voor deze bibliofiel dan ook nog eens aardig mee genomen. Maar dat is weer een ander verhaal.
Liederen. Ze bestaan om gezongen te worden, om te genieten, om elkaar te vinden rond een kampvuur met een glas Oude Geuze - al mag dat laatste ook wel donkere trappist zijn of een met turf doordrongen Whisky. Dat is nu eenmaal het voordeel van een metafoor, je kan er de eigen fantasie, de eigen verlangens in terugvinden. Wanneer je dat eenmaal beet hebt, is het niet zo moeilijk om het kampvuur door een oude platenspeler te vervangen en een met honing gezoete kop warme melk als drank van dienst de nemen.
Halverwege de jaren '80 van de vorige eeuw met dit toch een tafereel geweest zijn in meerdere huiskamers. Na het nieuws van kwart voor acht en het onder de aandacht brengen van disproportioneel fruit door de heer Pien, gaat de TV uit en wordt een lp opgelegd. Zo is 'in 't midden van 't gewoel' van Jef Elbers een grijsgedraaid stuk vinyl met een reeks klassiekers waar mijn vader steevast de volledige A-kant door heel de huiskamer liet galmen. 'In 't midden van 't gewoel', 'Eer Vlaanderen', 'De dag dat de oorlog is gedaan', 'De filé',..., en 'Solidariteit'.
In één lied de Vlaamse en volkse historische strijd, de mondiale ongelijkheid, de wapenwedloop, de uitwasemingen van het kapitalisme en communisme bezingen en aanklagen. Wie in een kleine drie minuten wil horen, waarom ik aan politiek doe, moet dit lied eens beluisteren. Er zit een goed metrum in en het rijmt, wat het aangenamer maakt dan gelijk welke brochure of kandidaten-dag.
Werk eens een tekstje uit. Stel jezelf eens voor. Het is voor de digitale pagina van de lokale afdeling. Die zelf-bewieroking is me vreemd. Wat dien je jezelf aan te prijzen? Je bent nu eenmaal wie je bent en je naasten kennen je. Blijkbaar dien je 'de burger' dat ook te laten weten. Bij deze:
'Het is voor iedereen een voorrecht om jongeren naar hun toekomst te mogen begeleiden. Als vader van twee tieners - Rinske en Jitse - maar ook als leraar heb ik dat voorrecht zelfs dubbel! Als leraar ben ik dan ook de tekstschrijver op het lied dan in elk kind te horen is. En die melodie is steeds een ode aan eenvoud, schoonheid, eigenheid,...
Opdat hun toekomst en de onze blijf gloren is dat schone, authentieke en eenvoudige leven gebaat bij de herwaardering van gewone en het nabije. Dat zijn onze naasten, onze buurt, onze dorpen en onze steden,...maar ook onze taal- en cultuurgemeenschap. Een vanzelfsprekend flamingantisme is me dan ook niet vreemd. Ik droom van een vrijer Vlaanderen: vrij van de overbodige Belgische constructie, maar evengoed vrij van de Vlaamse staatsdwang, bemoeizucht, bureaucratie, centralisme en grootheidswaanzin.
Dagelijks verleg ik zo een steentje in de drukke maatschappelijke stroom. Als vader, als leraar, maar vanuit mijn sociale gedrevenheid ook als syndicaal afgevaardigde op school en als OCMW-fractieleider voor N-VA Sint-Niklaas opdat iedereen deze droom zou mogen beleven.
Laat ons dus samen werk maken van een stad waar jong en oud zich veilig en thuis voelen, waar duurzaamheid centraal staat, waar armoede en eenzaamheid worden terug gedrongen, waar individuele vrijheid hand in hand gaat met respect voor cultuur, erfgoed en traditie, waar nieuwkomers deel worden van de samenleving, waar iedereen betrokken wordt bij het beleid en met elkaar.
Onderwijl is er tijd om te genieten van wat aangenaam is. Voor mij betekent dat een goed boek, een streekgerecht, een glas Geuze, de natuur,...
...of spring op zondag tussen twee en zes uur eens binnen in De Doolen in Doel. Ik ben er voor of achter de toog van het Goede Leven terug te vinden. Een toog van menselijkheid, een toog die om verhalen vraagt. Weest welkom!'
Toen ik het ooit bij de vraag of ik nog een goed boek kende
bij een eenvoudig, doch volmondig ja hield, beende de vraagsteller ettelijke
tellen later met draaiende oogbollen weg richting de eerste de beste kroeg.
Weer iemand gelukkig gemaakt, dacht ik zo. Dat was zonder de waard gerekend
(figuurlijk, niet de eigenaar van de afspanning waar het heerschap met
nystagmus was heen getrokken), die dacht me haarfijn te moeten uitleggen dat er
wel een ietwat meer uitleg gegeven diende te worden. Heel verwarrend allemaal.
De man in kwestie had toch gevraagd of ik nog een goed boek kende, terwijl ik
hem nog niet eens een eerste titel had aangeraden.
Bon, een goed boek dus. Wat mij betreft is dat proza al dan
niet opgesmukt met prachtige tekeningen die bij blijft, wat dan weer heel
subjectief is. Gelukkig biedt dit forum plaats om telkenmale nog een goed
boek onder de ogen te brengen.
De oudste blijvende indruk is echter geen dikke streep
literatuur en al evenmin een dunne. Het is een getekende plaat uit Flaters,
floppen en flouzen, een stripalbum in de reeks Guust. De held zonder werk
heeft zich in het archief terug getrokken met benodigdheden die het werk wat
lichter moeten maken. De plaat straalt gewoon rust en een mild anarchisme uit. Net
als de rest van de reeks is het een ode aan nutteloosheid, onbekwaamheid en onhandigheid
die een gouden hart omgeven.
Dit album, deze plaat zijn zowat het begin van een nog
steeds durende liefde voor het medium strip. Het is ondertussen een lange trip
geworden langsheen het epos Buddy Longway, het dromerige Jonathan , het
ecologische Ragebol, het onvolprezen Thorgal, het magistrale Korrigans,
het zacht deinende Magasin Général en vele tientallen andere parels van de
negende kunst.
Maar het begon dus bij een held zonder werk. Misschien
ligt daar de persoonlijke aversie voor de opgedrongen maatschappelijke jachtigheid
wel gebonden.
De opzet was duidelijk, de schets was reeds gemaakt en het stramien was uitgewerkt. Na één dag echter kan heel het zorgvuldig opgebouwd lijstje de prullenmand in.
Lijstjes, en meer bepaald muzieklijstjes. Het brengt me naadloos bij Wout. Een goede collega uit de duizend die veel te vroeg is heen gegaan, een sympathieke jongeman en vader. Vrienden, familie, collega's...ze gaan je allemaal missen. Je beroerde velen, dat bleek afgelopen week, dat bleek deze zondag. Je was zacht in een harde realiteit. De woorden en zinnen die we te weinig deelden, blijven ook nu weer steken.
Resten de herinneringen, de muziek, de foto's. Vaarwel, jij zachte rebel. Je gekend te hebben was fijn.
Nog 50 dagen te gaan en de inwoners van Sint-Niklaas kunnen net als overal hier ten lande hun politieke voorkeur op gemeentelijk vlak kenbaar maken. Spannend. Ook voor mij. Zes jaar geleden kreeg ik van de N-VA het vertrouwen om in de OCMW-raad te zetelen. In de uitgebreide ploeg van burgemeester Lieven Dehandschutter, kon ik zo als fractieleider mee mijn stempel drukken op het beleid en heel wat nieuwe initiatieven realiseren. Het werk is evenwel nog lang niet af.
Met de steun van de inwoners van Sint-Niklaas, wil ik dan ook verder werken aan een duurzame stad waar armoede en eenzaamheid worden teruggedrongen, waar solidariteit geen ijdel woord is, waar het verenigingsleven bloeit, waar jong en oud zich thuis voelen,...
Wat N-VA de komende periode wil realiseren, kan u hier lezen. Het is een programma dat in het verlengde ligt van de vorige - gehouden - beloftes en realisaties. Ik vraag hiervoor massale steun. Maar wie ben ik?
Meer dan in een korte folder, maar minder dan aan de toog van een bruine kroeg, kan deze blog daar de komende 49 dagen een antwoord op geven. 49 dagen, dat is zeven maal zeven. Zeven thema's die achtergrond (kunnen) verschaffen. Waarom het niet eens hebben over:
Zeven boeken
Zeven liederen
Zeven mensen
Zeven momenten in de tijd
Zeven politieke ideeën
Zeven kleine geneugten
Zeven plaatsen
Het geeft de mogelijkheid om te grasduinen doorheen ruimte en tijd, dromen en werkelijkheid.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar https://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar https://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op https://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
V-dag -46
V-dag -50 : laten we eens aftellen.
