Ook het geluk gehad in het zog van een kameraad-kenner Vilnius te mogen verkennen. Een prachtige stad, eerder een immens uitgestrekt dorp. Een beeld dat bij blijft is het interieur van de duizenden albast-witte beelden in de Kerk van Sint Peter en Paul met als persoonlijk hoogtepunt de Magere Hein. Aan de voeten van de Heer des Doods een tiarra, een kardinaalsmuts, een kroon, een staf. De hoogste gezaghebbers buigen allen uiteindelijk nederig het hoofd voor het onvermijdelijke. 

Nederigheid, mag het terug een plaats krijgen in het politiek hedonisme van vandaag?

Bernd