Ik ben leraar geworden door foute voorbeelden. Wetend wat ik nu weet, moeten zij van wie ik nog steeds denk dat ze de beste waren die ik ooit gehad heb, ongeveer alles verkeerd hebben gedaan. Ze zullen steevast niet in orde geweest zijn met het behalen van alle eindtermen en het "leerlingvolgsysteem" zat in hun hoofd, niet in één of andere quasi onvindbare digitale map. Ze doceerden, vertelden en konden begeesteren zonder hoekenwerk of galgje. Remediëring bestond er in ons zelf te laten inzien dat kennis verwerven een mens vollediger maakt, sterker maakt.

Maar wat konden ze vertellen en boeien. 

Straks vertrek ik naar mijn school en hoop ik toch weer een beetje op hen te lijken. Een jong leven eeuwig beroeren. Een mooier iets bestaat er niet - ook tracht men het elk jaar dieper te begraven onder een administratieve wurging. 

Een beetje meer CTRL ALT DEL in de bureaucratie, het leven, het politieke maatpak. Een beetje meer leraar, een beetje minder leerkracht. Dat laatste lijkt te veel op een radertje dat de papiermolen dient recht te houden. Leerlingen, jongeren verdienen beter. Ze verdienen uitdagingen, na te jagen dromen, geloof in eigen mogelijkheden, een stem en een (ietwat) ouder luisterend hoor,..., al dan niet met baard.

Bernd