Ja hoor, ook vandaag is het hier weer superdruk… NOT! 2 feestdag achter mekaar en dan komt het weekend eraan. Wat weet ik het toch goed te timen om nu hier te zijn! Andere dagen staan ze voortdurend voor je deur om koorts te meten, suiker te prikken en bloeddruk te meten. Maar op een feestdag moet dat toch niet! Ik erger me hier natuurlijk weer mateloos aan. Ik ben echt niet dol op ziekenhuizen, maar ja, wie wel hé.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Na lang zagen en klagen over de pijn in mijn sonde, komen ze deze verzorgen. Zoals altijd trekken ze dan een stuk draine naar buiten en knippen ze een stuk af. Maar vandaag valt er niets meer te knippen, de draine is er nu helemaal uit! Zalig. Het gat in mijn buik moet wel nog openblijven en dat ziet er echt niet fraai uit.

Stijn komt aan en heeft Gerben bij. Zalig om meteen mijn 2 mannen bij me te hebben. Stijn is dan ook een echte lieverd, na de operatie kwam hij aan met een doosje, er zat een Pandora geboorte bedel in. Hij koos de geboortesteen van de maand april, hij geeft deze omdat ik met de operatie de geboorte van een nieuw en ander leven tegemoet ga. Wat is hij toch een lieverd!! Gerben begint zich, ondanks het speelgoed dat we van thuis mee hebben, natuurlijk al snel te vervelen. We gaan met hem naar de kinderafdeling, daar is een toffe speelzaal. Hij is er door het dolle heen! Hij geniet werkelijk om daar eens flink te ravotten. We krijgen hem dan ook maar met moeite terug mee.

Deze ochtend probeerde ik een boterham met zachte smeerkaas te eten. 27000 keer knabbelen voordat ik inslikte. Het laatste wat we willen is filevorming van voedsel in mijn splinternieuwe maag! Het bammetje gaat goed binnen, maar ik besef dat buikje er niet blij mee is. Er komt stevig protest in de vorm van pijn en een algemeen mottig gevoel. Vers brood is duidelijk niet welkom in mijn buik. Tja, langzaam aan verwerkt mijn maag de boterham. Ik heb al een paar dagen zin in cola light. Zin om eens een goede slok te drinken. Ik weet dat ze het afraden, maar wie niet waagt… Ik pak het blik en drink 3 slokken. Ik voel de drank naar beneden glijden en 2 seconden later, blub, daar is ie weer, en dan nog wel in schuimende vorm! Ok, bruisende dranken worden ook niet geapprecieerd daar beneden. In de namiddag heb ik terug erge pijn aan de sonde en de regio eromheen. Na een poosje vraag ik dan toch om een spuit tegen de pijn. Vermoedelijk heb ik me te erg geforceerd door met Gerben te spelen, te vaak bukken en hier en daar iets optillen. Rond 14u komen mijn ouders Gerben ophalen. Eigenlijk maar goed ook, ik moet echt terug rusten. Tegen de avond aan voel ik me weer beter. Ik heb ondertussen nog wat rode vlekken bij gekregen op mijn rug en benen. De jeuk betert ook absoluut niet en de vlekken zijn opgezwollen en gloeien. Er is duidelijk een ontsteking aan de gang. Ik ben het ondertussen moe dat ze hier niets aan doen en vraag om een dermatoloog. Dit zien ze duidelijk niet zitten! Jammer dan, morgen wil ik hier een dermatoloog of ik ga heel onaardig worden. Ik zit hier nu mee sinds maandag en ondertussen is het vrijdag! Hoog tijd lijkt me om er iets aan te doen. Ik laat de vlekken zien aan enkele mensen die op bezoek komen, ze reageren allemaal geschokt. Het ziet er blijkbaar echt niet goed uit, maar ik zie het zelf niet, ik voel het wel. Stijn haalt een spiegel en nu zie ik hoe erg het werkelijk is. Nu mogen ze er zeker van zijn dat er morgen een dermatoloog zal komen, punt aan de lijn!

Bij het avondeten zit een potje gele pudding! Whoehoe, lekker! Vol zin begin ik eraan, en wat proeft mijn mond, onder de pudding zit rijst! Rijstepap dus?! Meteen moet ik het uitspuwen en het potje laten staan. Mijn maag en ik zijn ondertussen vrienden aan het worden en ik weet dat dit niet goed ontvangen gaat worden. De rijst gaat samenkoeken en voor problemen zorgen. Zijn het hier nu kiekes in de keuken of kiekes van verpleegsters?

Ondertussen heb ik beslist dat het wel tijd begint te worden dat ik naar huis ga, maar op de één of andere manier hebben ze daar nog geen oren naar. Morgen komt de dokter en dan zal ik eens flink onderhandelen of ik morgenavond in mijn eigen overheerlijk zacht waterbed lig te slapen of niet. Duimen maar zou ik dus zeggen! J