Wolkjes! Als kind lag ik dikwijls in het gras, naar de wolken te kijken . Was dat daar geen konijn? Nu veranderde het in een heks... in een man met een bolhoed.

Laatst, toen ik terugreed van een bezoekje aan mijn zus, viel me de prachtige blauwe lucht op: blauw met witte wolkjes! Heerlijk! Eventjes toch weer van genieten. Ik keek dromerig naar de wolken. Plots besefte ik dat ik op het derde baanvak reed. Gelukkig was de autostrade bijna leeg. Even bijsturen dus en laat het een les zijn, dacht ik. Wolkjes moeten in het gras bestudeerd worden.

Thuis vertelde ik dit aan mijn kinderen. Geen nood, dacht ik, ze zijn volwassen en maken geregeld zelf van die volwassen fouten. Mijn zoon reageerde fel: "Maar mama, dat is heel onverantwoord! Weet je hoe ongerust wij de volgende keer zullen zijn?!"  Ja, ok, ik ben niet van plan dit te herhalen, hoor! Maar over die ongerustheid: dit komt van de zoon die een "challenge" heeft meegedaan (een soort hindernissenparcours voor volwassenen, waarbij elk jaar tientallen gewonden vallen), aan bergbeklimmen doet, en zich dit jaar inschreef voor een week "risicosporten" uit te proberen: benji-jump, para-diving, wildwaterkanoën, en zo nog het een en ander. En die mama moet zich daar niet ongerust over maken!

Schapenwolkse groetjes

Anna