Heb jij dat al eens meegemaakt: je gaat voorbij een winkel en ziet daar schoenen staan, waarvan je denkt: Wow, dit zijn echt mooie, ja mijn smaak ten top! Ik heb dit natuurlijk niet écht nodig, dus nee, ik ga dit niet kopen. Je vindt dat je een uitstekend besluit hebt genomen: je doet heel verantwoord, denkt aan het milieu, aan je portemonnee: wat een  sterke persoonlijkheid ben je toch!  Dan keer je om, want, tja, kijken kost niets! Oooo, zo mooi. Nee, weet je wat: als die er morgen nog staan, wil dat zeggen dat ze echt voor jou bestemd zijn en ... De volgende dag ga je er weer voorbij, je kijkt en... de teleurstelling is heel groot: ze zijn weg. Je voelt je toch wat bedrogen: hier zit je dan met je sterke persoonlijkheid: dat duveltje op je schouder zit je keihard uit te lachen!

Wel, zo ging het deze keer niet. Ik zag schoenen staan, in feite zijn het geen schoenen, maar "pumps". Hielen, enfin: stiletto's van 11 cm hoogte, vooraan punten om iemand mee dood te steken, glitterdingen aan alle kanten... Kortom: deze moest ik gewoon hebben. Schoenen waar je geen uithoudingsvermogen lopen voor nodig hebt (heb ik toch al niet: zie cvs), wel een goed evenwicht op je tenen voor nodig hebt (heb lang geturnd), ook voldoende "compeed" in je handtas (blaren krijg je er zowiezo van) en die je zoooo elegant maken! En ja dus, ik bezweek meteen voor de verleiding: ik heb ze nu in mijn bezit. ik kijk ernaar en denk: wanneer ga ik die verdorie dragen? Op het doopfeestje van Katrien? Ik zie het al voor me: loop naar het wiegje en duikel erin omdat mijn evenwicht toch niet zo goed is dan ik dacht. Of op de bijeenkomst in het rusthuis van mijn bomma? Ik, die met de koffie rondga en meer koffie gaat morsen dan dat er in de kopjes van de bomma's en bompa's terecht komt. Nee, dat kan natuurlijk niet: ik moet naar het bal van de koning gaan of zo. Alleen: hoe kan ik daarop uitgenodigd worden, enig idee?

Ondertussen geniet ik van het uitzicht aan mijn voeten.... zo mooi!

Zonnige groetjes

Anna