Wow zeg. Giel den avond gewerkt. Flink he. En morgen moet ik blokken voor het examen van het Rode Kruis. Spannend!
27-11-2007 om 23:14
geschreven door Leen
26-11-2007
Klein snoodhoofd.
Ons kleintje, dat is een listig kleintje. Lief, maar listig. Als je haar overdag vraagt of ze misschien een ander pampertje nodig heeft, zegt ze langs haar neus weg "neuh". Onterecht meestal, zo blijkt.
Als je haar dezelfde vraag 's nachts stelt daarentegen zet ze haar Bambi-blik op en zegt ze liefjes "ja, pampe". Waarop het ding nog kurkdroog blijkt te zijn. Zo heeft ze toch een aantal minuutjes gewonnen dat ze uit bed mag.
26-11-2007 om 21:58
geschreven door Leen
25-11-2007
Heidi.
Over Tirolermutsen gesproken... Al heel lang lijd ik onder een absurde angst voor alle Tirolerkledij. Nou, wie niet, denk je misschien, maar bij mij gaat het iets verder dan dat. Het begon allemaal toen ik, naar ik schat, een jaar of zeven was. Om één of andere duistere reden was ik in het bezit van een klein pöpchen (een meisje) met Tirolerkledij aan.
Op een keer deed mijn papa opeens heel gemeen tegen mij. Daar was ik helemaal ondersteboven van, want mijn papa was nòòit gemeen, tegen niemand en dus zeker niet tegen mij. Opeens lachte hij demonisch, zijn schaduw tekende zich dreigend af op onze keukenkaskes en hij zei: "Maar Leen toch, heb je het nog niet gesnapt? Ik ben je papa helemaal niet! Ik heb je papa veranderd in dàt daar!". En hij wees naar het schaapachtig lachende Tirolerpopje. Waarop ik wakker schoot. Het popje heb ik nooit nog een blik waardig gegund. Geen enkele pop trouwens denk ik.
25-11-2007 om 10:38
geschreven door Leen
23-11-2007
Dino.
Deze week was ook voor ons spookje een lastige week, doordat wij door onze bazen onverbiddelijk verplicht worden zo hard te werken (dat komt omdat wij heel erg uitblinken in wat we doen, ja). Ze was dan ook zeer blij toen ik deze middag plotsklaps de crèche binnenstapte. Ze roept dan enthousiast "mamaaaaaaaaaa" en loopt zo snel ze kan (denk: spurtende schildpad, want zo snel ze kan is bijlange niet zo snel als ze wil kunnen) naar me toe.
Kortom, ze straalt van vreugde en dat vind ik bijzonder leuk. Maar. Er is altijd die ene halve seconde waarin de emoties nog niet helemaal doordringen. Even staart ze je dan aan alsof je ET met een Tirolermuts op en tapdansschoenen aan bent. Omgekeerd geldt het ook: ze moet altijd eventjes nadenken hoe dat weer moest, huilen of een pruillip opzetten. En ja, dat vinden wij geweldig om te zien, natuurlijk.
23-11-2007 om 20:15
geschreven door Leen
Uit de oude doos.
Dit fotootje is al ongeveer een jaar oud, maar 't blijft een topper, niet?
23-11-2007 om 19:39
geschreven door Leen
22-11-2007
Dutske.
Dan wil ik eens rustig op mijn blog schrijven, word ik voortdurend gestoord door mijn huisgenoot van het andere geslacht die per se zijn oneindige liefde met mij wil delen. U begrijpt, Nicci French-gewijs heeft mijn echtgenoot het laatste stuk van de vorige zin geschreven. Want eigenlijk heeft hij gewoon nood aan aandacht, dewelke hij uiteraard ook verdient. Mijn hardwerkende, liefhebbende, lekkere brok van een echtgenoot. 'k Zal dat dan maar geven zeker, aan dat dutske?
Ik ben niet verantwoordelijk voor de delen die ik hier zelf niet geschreven heb. Dutske met weinig kleren en toch een mutske.
22-11-2007 om 23:19
geschreven door Leen
De Lijst
9. arglistig
22-11-2007 om 23:05
geschreven door Leen
21-11-2007
De Derde Dag.
De voorbije weken waren er klassenraden én oudercontact en traditioneel brengt dat een karrenvracht werk met zich mee. Immers: plots worden ouders brutaal wakker geschud door de lamentabele resultaten van dochter- of zoonlief. Oplossing? Aha. De Leerlingenbegeleiding brengt ongetwijfeld mijn kind met de 37 tekorten snel even op het rechte pad. Fijn en zo, dat vertrouwen. Maar ondanks frappante gelijkenissen ben ik Supergirl niet.
In elk geval, zo kwam het dat collega L. en ik met een minimum aan voorbereiding vandaag op de Mega-EHBO-cursus onze les moesten geven. En 't is nog gelukt ook. Move over, supergirl!
21-11-2007 om 23:12
geschreven door Leen
19-11-2007
Wieniewegis...
Het nieuwste lievelingstijdverdrijf van Ayame is een klassieker in spelletjesland: verstoppertje. In elke kamer heeft ze een vast plaatsje waar ze zich verschanst. Met blinkende oogjes gluurt ze dan naar ons, terwijl we druk in de weer zijn met uitzoeken Waar Ayame Toch Zou Kunnen Zijn.
"Is Ayame misschien in de keuken?" Stilte. Kleine glimlach. "Is Ayame onder de tafel?" Stilte. Glimlach. "Zit Ayame misschien in mijn broekzak?" Stilte. Brede glimlach. "Is Ayame soms al in haar bedje?" "Ja!" Steeds luider klinkt het gegniffel, tot ze triomfantelijk tevoorschijn komt.
Om prompt opnieuw naar de schuilplaats te rennen.
19-11-2007 om 00:00
geschreven door Leen
17-11-2007
Den draad - deel twee.
Vanmiddag waren wij met een aantal scouts- en andere vrienden uitgenodigd bij vriendin R. voor een taartpartijtje. Leuk! Aantal volwassenen: 10. Aantal kinderen: 7. Aantal huisdieren: door mij ongekend, maar toch zeker 5?
U begrijpt: Ayame was behoorlijk onder de indruk. Ze was net wakker toen we binnenkwamen (we waren eigenlijk al een uur eerder ter plaatse, maar ons liefhoofdje was natuurlijk net dàn in slaap gevallen, waardoor we nog een uur hebben rondgereden met mevrouwtje).
Grappig hoe je je eigen kind als de standaard beschouwt. We hebben echter gemerkt dat Ayame op het vlak "braaf bij papa en mama blijven" vol-le-dig atypisch te noemen is. Ayame probeert geen DVD's te molesteren, probeert niet met haar vingers in een stopcontact te poken, probeert niet achter den bureau te sluipen en probeert niet op een barkruk te klauteren tegen alle zwaartekrachtwetten in. Ayame heeft wél na één nanoseconde in de gaten dat mama een ander kindje op schoot heeft en probeert vervolgens dat kindje subtiel weg te werken.
Wreed wijs natuurlijk, al dat leven in de brouwerij, maar sommige van die boefjes mag je écht geen twee minuten uit het oog verliezen. En ik ben ervan overtuigd dat het slechts een kwestie van tijd is voordat Ayame haar actieveld voor deugnieterijen van thuis naar de rest van de wereld uitbreidt. U weze gewaarschuwd.
17-11-2007 om 23:06
geschreven door Leen
16-11-2007
Den draad.
Ayame en ik, soms gaan we eens zomaar op stap samen. Zo ook vanmiddag, toen we bij vriendin De Chocoladekoningin onverwachts op visite gingen. Aanvankelijk zette Ayame haar beruchte Donkere Blik op. Dankzij koekjes en fruitsap wist De Chocoladekoninging dan toch snel ons klein spookje voor zich te winnen, en ook de zachte poezen wisten haar wel te intrigeren (tenminste: tot die vileine beesten haar koekje probeerden te stelen). Ze waagde zich zelfs aan gekke dansjes, kriebelpartijtjes en andere showstelerij. Maar: verder dan één meter week ze niet van mijn zijde. Tja, den draad eh.
16-11-2007 om 21:45
geschreven door Leen
Met dank aan m'n andere broertje en zijn alter ego.
8. Isidoor: de struise Isidoor de Struise: tautologie De struise Isidoor: pleonasme
Don't ask.
.
16-11-2007 om 20:28
geschreven door Leen
15-11-2007
Gekraakt.
Tot voor kort waren de naaste buren van Ayame's mini-crèche krakers. Als dàt niet de coolste crèche van Giel Gent was! Nu, na vele protesten van de onthaalmoeder (die het niet zag zitten dat een torenhoog flatgebouw alle zon uit haar tuintje zou wegnemen), zijn de afbraakwerken begonnen en start binnenkort dan toch de bouw van een niet al te hoog Luxe Appartementsgebouw, met zeer hoge saaiheidsfactor. Tja, zal men gedacht hebben, er zijn toch écht te weinig karakterloze flatgebouwen in dit land. Vroeger daarentegen was het grote raam van het kraakpand een lust voor het oog, met alle gekke oude popjes, grappige LP-hoezen, mooie oude reclames en andere ongelooflijk nutteloze rariteiten die men maar had kunnen vinden erin uitgestald. Dus: moto's, vogels, poezen, bussen, kindjes, fietsers: aan jullie nu om de straat een boeiende plek te houden voor onze kleine meid!
15-11-2007 om 22:20
geschreven door Leen
14-11-2007
Uit de biecht geklapt.
Wij hebben zeer veel appels dit jaar. Dat komt door de twee kleine maar dappere appelboompjes die onzen hof rijk is (ja, allicht, 't zullen perenbomen zijn hoor ik de grapjesmakers onder u al sarcastisch zeggen). Alle appels die nog niet half opgegeten zijn door bolo's hebben we nu verzameld en ik ga die subiet eens tot moes koken zie. Ik hoop dat het lukt, want (en nu komt het ): ik heb nog noooit zelf appelmoes gemaakt. Hoewel wij al jaren bijna dagelijks flink zelf ons potje koken, hebben wij onze appelmoes al altijd uit bokallekes gehaald, of van moemoe, of één keer van mijn papa (ik verschoot mij een bult dat mijn papa dat kon, al wil ik hier zijn keukenprinses-gehalte niet in twijfel trekken). Het einde van een tijdperk dus. Misschien zal ons madammeke nu wél appelmoes lusten, wie weet.
14-11-2007 om 23:02
geschreven door Leen
13-11-2007
Met dank aan m'n broer.
Nog een wijs woordje:
7. Vormheer (priester die de plechtige communies begeleidt).
13-11-2007 om 20:38
geschreven door Leen
Vrees niet, Leen is hier!
Reanimeren, omzwachtelen, Rautek, stabiele zijlig, drukverbanden leggen, een hoofd stabiliseren: ik kan het allemaal! En er komt nog veel meer, want ik ben een Mega EHBO Cursus aan 't volgen. Allez, Mega, dat wil zeggen: hij duurt toch vier dagen. Leek de eerste dag door het trage tempo soms nog een activiteit voor hersendode goudvissen, vandaag (tweede dag) ging het lekker vooruit. Volgende week moet ik daar een les geven samen met collega Zij die Coördineert (of ook wel Babbelt als Beroep). Want ja hoor, ik mag dan daarna lesgeven en getuigschriftjes uitdelen en al. te verkrijgen tegen zacht prijsje
13-11-2007 om 20:36
geschreven door Leen
12-11-2007
Schone taal.
Groot was mijn verbazing vrijdagavond toen ik ontdekte dat vriend Hij die Vaart mij nog als een authentieke Dolle Mina beschouwt. Plots kwamen allerlei verdrongen herinneringen uit mijn scoutsverleden boven, die handelen over het feit dat sommige jongens aldaar mij het prototype van een feministische vrouw schenen te vinden. Hier en daar dierf zo'n stoere kerel in een emotionele bui wel eens toegeven dat hij schrik had van mij omwille van mijn vrijgevochten en onafhankelijke natuur. Stel u voor. Van de weeromstuit bestempelde ik deze autominnende en on-strijklustige ventjes als machotypkes, dit alles in een beste verstandhouding natuurlijk.
Anyhow. In werkelijkheid ben ik een uiterst romantische, gevoelige en fijnbesnaarde ziel. Zo kan de meest melige TV-film me in een mum van tijd de tranen in de ogen doen krijgen, tot groot jolijt van mijn echtgenoot (al gaat die zelf niet helemaal vrijuit, ik denk nu aan The sound of music). Ook de Nederlandse taal, in al zijn facetten, kan me enorm bekoren. En al is het niet helemaal origineel, graag maak ik een lijst van mooie en stoere woorden en zegswijzen. Voel u gerust vrij om zaken toe te voegen. Ook dialect is toegestaan, ja zelfs zelfuitgevonden woorden. Het is een work-in-progress, in willekeurige volgorde. 1. laveren (over vogels dan) 2. kornuit 3. Trekt eu percienne op = zet eens een vrolijker gezicht op 4. loopvogel 5. onbestorven weduwe 6. Hij/zij heeft peper in zijn/haar gat = die persoon is hevig
Wordt vervolgd!
12-11-2007 om 00:00
geschreven door Leen
11-11-2007
Kabouter.
Ik vertelde gisteren al dat Ayame aanhankelijk is, als een klein aapje dat zich vastklampt aan de rug van z'n mama. Zeker als ze ziek is. Na vannacht met moemoe te hebben gefeest van 0 u. tot 3 u., bleek vanmiddag dat ze koorts had. Een gemeen virus heeft zich in dat kleine weerloze lijfje genesteld. Thuis aangekomen na een wandeling was haar lichaampje nog in een diepe slaap, maar haar stembandjes bleken alweer wakker: "boute" prevelde ze, geheel terecht gezien er verscheidene kabouters in onze gang staan. In haar bedje klonk het dan weer om de vijf minuutjes zachtjes "mama?". Lief hoor.
11-11-2007 om 21:38
geschreven door Leen
Saturday night fever.
Zoals je al weet, zijn wij ervan overtuigd dat wij samenleven met het liefste minimensje ter wereld. Omwille van ontzettend veel redenen. Als ze wil rechtstaan, steekt ze eerst parmantig haar poep in de lucht. Ze bijt soms heel zachtjes in je neus. Als ze 's nachts droef is en je haar na een knuffel terug in haar bedje probeert te leggen, kruipt ze met haar lijfje helemaal tegen je aan en haar armpjes omhelzen je nòg steviger. Ze heeft enkele haartjes tussen haar wenkbrauwtjes (ja hoor, een echte monobrow!). Ze sluipt onder de tafel met me om zich te verstoppen en zegt overtuigend ssssst!, maar vanaf dat haar papa de deur dan opendoet, brult ze enthousiast "allooo!". Om maar enkele van die redenen te noemen.
Maar op zaterdagavond is het party time voor moedre en vadre. Met een gerust hart kunnen we Ayame bij moemoe brengen, want ze steekt haar armpjes uit naar haar geliefde grootmoeder vanaf het moment dat ze binnenkomt. Vandaag vond ze het zelfs helemaal niet nodig om te zwaaien als ik wegging, ze riep enkel prompt "da-ag mama!". Niet verwonderlijk dus dat ik door vriendinnen wel eens onthaald word op jaloerse blikken.
11-11-2007 om 00:49
geschreven door Leen
10-11-2007
Mysterie ontsluierd.
Bolo, zo ontdekte ik vandaag tijdens de wandeling, betekent vogel.
Beastiegirl
