Jaja, de Goedheilig Man maakte vandaag tijd om de mini-crèche van Ayame met een bezoekje te vereren. Zoals we al verwacht hadden, sloeg Ayame de drukte gade vanop de veilige arm van papa of mama. Enthousiast bevestigde ze dat K(l)aasje haar vriend is. Maar toen het moment eindelijk daar was dat ze bij haar vriend mocht gaan, probeerde ze haar cadeautje mee te grabbelen terwijl zich zo snel mogelijk uit de voeten probeerde te maken. Incasseren en wegwezen. Een poging om haar op de schoot van de Sint te laten plaatsnemen werd niet op prijs gesteld door ons hevig met de beentjes wriemelende spookje. Ze gunde de arme Sint zelfs geen blik meer waardig. Gelukkig was er nog Arne die wat troost kon bieden. En suikerbrood.
02-12-2007 om 00:00
geschreven door Leen
01-12-2007
De jeugd van tegenwoordig.
Eén van de dingen die ik doe tijdens de werkuren is gesprekken voeren met leerlingen die het om de één of andere reden laten afweten op school. Ze werken niet, zijn vaak niet in orde, ze komen te laat, spijbelen enzovoort.
Sommige van die leerlingen zijn schoolmoe, anderen doorstaan een knoert van een puberteit, nog anderen zijn gewoon lui of tegendraads. Maar wat ik eventjes wou zeggen: je zou ervan versteld staan hoeveel van die leerlingen eraan twijfelen of ze wel graag gezien worden door hun ouders. Of preciezer: ze weten ergens wel dat hun ouders van hen houden, maar ze voelen het niet meer zo aan. De discussies zijn zo negatief, de relaties zo verzuurd dat ze denken dat hun ouders er enkel op uit zijn hun gelijk te halen en hun kroost het leven moeilijk te maken. Of nog erger: ze denken dat het hun ouders allemaal niet zoveel kan schelen.
En ja, sommige van die jongeren doén ook heel moeilijk en ik kan mij voorstellen dat dat de ouders soms tot wanhoop drijft. Je kan maar moeilijk zeggen "oh, wat fijn dat je de tafel niet wil afruimen, je huiswerk niet gemaakt hebt en je weer schreeuwt tegen me wat een conservatief rotmens ik ben". Maar toch: heel vaak hebben jongeren nood aan meer aandacht en meer positieve interesse in wat ze wél goed doen. Het is natuurlijk lang niet zo eenvoudig als ik het hier nu neerschrijf. Een keer zeggen "Ik ben trots op je", een knuffel geven of zelfs maar zeggen "wat een mooie broek heb je gekocht" is geen wondermiddel, dat weet deze dromer ook wel. Maar 't is wel al een stap in de goede richting.
Ik vraag me dan altijd af hoe het op een tijdspanne van 10 à 15 jaar soms zo verkeerd is kunnen lopen. De overgrote meerderheid van de mensen is dolgelukkig met een positieve zwangerschapstest, toch? En bijna iedereen probeert zo goed mogelijk te zorgen voor die kleine hummeltjes. De puberteit is niet altijd gemakkelijk, voor pubers noch voor ouders. Kinderen rebelleren tegen je en snakken toch (heimelijk) nog naar je goedkeuring. Maar sommige ouders haken te snel af, vrees ik.
Ik hoop alleen maar dat Ayame nooit het gevoel heeft dat ze niet graag gezien wordt. Ik zou er kapot van zijn.
01-12-2007 om 11:23
geschreven door Leen
30-11-2007
Sterke troetelbeer.
Vanavond nog naar de dokter geweest omdat Ayame al enkele dagen kampt met een hoest. Niets ernstigs, zo dachten wij, want onze sterk beertje gedroeg zich niet ziek. Blijkt dat ze toch al serieus ontstoken luchtwegen heeft. En zo komt het dat ons kleintje voor de eerste keer aan de antibiotica moet.
Slecht nieuws dus voor Arne. Wie is Arne? Aha. Arne is Ayame's prins op het witte hobbelpaard. Liefdesinitialen AA dus, net als hun lievelingsdrank. Al de hele week bericht men ons dat deze twee tortelduifjes voortdurend kussen. In de zetel. Als ze elkaar tegenkomen in de speelhoek. En vast nog op geheime plaatsen ook. Maar nu zit het er dus dik in dat hij al een besmetting heeft opgelopen door haar. Liefde kan zeer doen.
30-11-2007 om 00:00
geschreven door Leen
29-11-2007
Joepie de poepie.
Laat de champagne maar knallen en de slachtoffers maar vallen (niet natuurlijk): ik ben Gebrevetteerd Eerstehulpverlener én Gebrevetteerd Eerstehulpverlener-Instructeur!
29-11-2007 om 00:00
geschreven door Leen
28-11-2007
Oeps.
Deze post draag ik graag op aan het dutske van de week, namelijk vriendin L. Zij is er namelijk in geslaagd een vliegtuig te missen. En dat vliegtuig, dat vloog dan nog naar een vakantiebestemming. Intriest, niet? 'k Zie ze daar al staan, met al hun valiezen, vol proper onderbroekskes en tandenborstels. Oei bolleke, we zijn precies wat te laat. Ook wel een hele prestatie vind ik. Zelfs ik ben daar nog nooit in geslaagd ('t heeft wel een keer niet veel gescheeld, ik herinner mij een sprint van ongeveer 1 kilometer lang door de gangen van London Heathrow, we waren toen net op tijd...).
Klein intermezzo: Ayame liet van zich horen. Ze zat als een droef boeddhaatje op haar bedje en zei halfslapend "tuutje". Nu ze dit kostbare kleinood terug in haar bezit heeft, kan ze vredig verder slapen.
Maar dus. Vliegtuig gemist. Straf he.
Ja, 't was eens nipt bij mij. En ja, wij zaten eens in La Roche in Waals Brabant terwijl we eigenlijk naar La Roche-en-Ardenne wilden (we voelden al nattigheid toen het daar verdacht vlak was, maar we overtuigden elkaar dat we op een plateau zaten). Op basis van deze wapenfeiten kon je, als het dan per se moest, mij nog zien als de ongekroonde koningin van de abuisiteiten. Maar nu zie ik mij genoodzaakt mijn troon af te staan. Koningin L., ik kniel nederig voor zoveel abuisiviteit.
28-11-2007 om 23:08
geschreven door Leen
27-11-2007
Examenstress.
Wow zeg. Giel den avond gewerkt. Flink he. En morgen moet ik blokken voor het examen van het Rode Kruis. Spannend!
27-11-2007 om 23:14
geschreven door Leen
26-11-2007
Klein snoodhoofd.
Ons kleintje, dat is een listig kleintje. Lief, maar listig. Als je haar overdag vraagt of ze misschien een ander pampertje nodig heeft, zegt ze langs haar neus weg "neuh". Onterecht meestal, zo blijkt.
Als je haar dezelfde vraag 's nachts stelt daarentegen zet ze haar Bambi-blik op en zegt ze liefjes "ja, pampe". Waarop het ding nog kurkdroog blijkt te zijn. Zo heeft ze toch een aantal minuutjes gewonnen dat ze uit bed mag.
Beastiegirl
