Lief he! Jammer dat ze na maximum 5 minuten alle rekkertjes uit heur haren prutst en op de grond pleurt.
09-11-2007 om 16:50
geschreven door Leen
Zoals het klokje thuis tikt...
Deze week was een drukke week. Op werkvlak dan. Het leuke was dat ik veel dingen heb gedaan die ik anders nooit doe. Ik heb gereanimeerd (op een pop ja, maar die heb ik dan toch maar mooi gered), een politieverhoor bijgewoond, bonnekes aangenomen (mijn persoonlijk hoogtepunt deze week, ik heb daar een onvermoed talent ontdekt) en nog veel meer. Werken in het onderwijs ongeveer zo spannend als het lezen van een telefoonboek? Niet bij ons.
Het minder leuke was dat ik ons liefhoofdje niet veel gezien heb. Deze morgen was ze erg verdrietig dat we haar naar de nochtans zeer lieve onthaalmoeder brachten. Maar vanmiddag... zijn we eindelijk lekker thuis. En ik weet het, het klinkt melig, maar dat is de fijnste plek die er is.
Maar vergis je niet. Achter dit onschuldige snoetje gaat een kleine dictator schuil. Al van in de wieg commandeerde ze ons door met haar vingertje de plaats aan te wijzen waar ze naartoe wilde gedragen worden. En nu... Volgen De Mondelinge Bevelen.
Als ik iets zing, begint Ayame ofwel luid te lachen (ook al is het helemaal niet grappig bedoeld), ofwel zegt ze met uitgestreken gezicht: nee. Of als we iets verleggen, doen, maken, zeggen of smurfen en dat druist in tegen de wensen van Hare Majesteit: nee. Of als we de woorden slapen, moe of bedje ook maar durven uitspreken: nee.
En nu begint ze in zinnetjes te spreken. Bewakers van de democratie: beware!
07-11-2007 om 00:00
geschreven door Leen
06-11-2007
Ayame groet 's morgens de dingen.
Zoals jullie in vorige posts al konden lezen, staat Ayame's mondje niet vaak stil (òf ze eet, òf ze babbelt. Of allebei.) Zelfs als ze net uit bed komt, als papa en/of mama nog als mummies op slaappillen in huis rondstrompelen, neemt ze subito presto haar functie als wandelend woordenboekje op zich.
De route van aan het bedje tot beneden gaat ongeveer zo: "Alo! Mama. Papa. Moemoe. Kitty (staat op haar pyjama). Ove (= Grover, hangt op haar kamer). Mama. Papa. Jasj (ze krijgt de kapstok in de gaten). Emmo (Elmo, die uit haar hokje mag, wat Ayame doorgaans in een lachstuip doet schieten). Waf." Op straat gaat het dan weer meer zo: "Moto. Een kindje. Eja (Ella van de crèche). Ietsj (fiets). Auto. Bolo." Misschien vraagt u zich af: wat is een bolo? Wel, nu heb ik daar niet meteen een uitleg voor, maar als u het zou horen, zou u direct weten: inderdaad. Dat woord ontbreekt in onze anders nochtans schone taal. Het wordt dan ook met zoveel overtuiging uitgesproken, ze legt zo overtuigend haar ziel in dat woordje, dat je geld en goed zou geven om de betekenis van deze vier letters te mogen kennen.
En bolo staat niet alleen. Soms zijn er hele zinnen, ganse gesprekken in die wonderlijke Ayame-taal. C'est magnifique.
06-11-2007 om 00:00
geschreven door Leen
Spreekwoorden en zegswijzen.
Vandaag heb ik m'n kleine meisje veel moeten missen. Klassenraden gehad en al, ik was pas om halfnegen thuis en dan lag ze al te dromen. Snif. Een oude scoutscollega tegengekomen ook vandaag, tijdens het uitvoeren van m'n job dan nog wel. Hieronder vind je een citaat, dat ik bij deze graag uitroep tot uitspraak van de week. Wie aan de hand van deze quote weet wie ik tegengekomen ben, krijgt ne warme choco van mij!
"Driemaal is scheepsrecht. En ik ben de kapitein van dat schip. Maar je moet wel opletten met wie je in zee gaat, want anders zou je wel eens uit de boot kunnen vallen als je uitvaart."
Voor de duidelijkheid: persoon in kwestie zei dit in alle ernst. Daar zouden ze in Alles kan beter een vette kluif aan gehad hebben, niet?
06-11-2007 om 00:00
geschreven door Leen
04-11-2007
Grmbl.
Diegenen onder jullie die mij een beetje kennen, weten dat ik niet meteen een handige Harriëtte ben. Waar ik dan wél weer erg goed in ben, is het straal negeren van die kleine gebreken van mezelf.
Zo kwam het dat ik enkele weken geleden op het lumineuze idee kwam om zelf mijn platte fietsband te maken. Vroeger vulden die gaatjes zich altijd vanzelf (waarvoor dank, papa), dus eigenlijk wist ik niet heel erg goed waar ik aan begon. Onder het motto "wat je zelf doet, doe je beter en ook wel goedkoper" ging ik verwoed aan de slag met fietspomp, emmer water en herstelkit. En ja hoor, anderhalf uur en veel binnensmonds gevloek later was het zover: het pomp-moment. Maar je raadde het al: luttele minuten daarna bleek de band alweer plat.
Manlief besloot de volgende dag dan maar de boel achter mijn gat te redden. Diagnose? Niet één gat te vinden. Ook geen twee of drie, maar wel vier. Vier! In een volgend leven kom ik terug als perforator. Tot zover mijn dappere poging om een vrouw te zijn die het best wel zelf kan fiksen. Tot zover ook mijn plannen om BH's te verbranden.
En wat bleek vandaag: weer platte band. Grmbl. Morgen maar eens naar de fietsenmaker, denk ik.
04-11-2007 om 21:21
geschreven door Leen
03-11-2007
Over appels en bomen.
Zaterdagavond, wild uitgaan en feesten! Tot plotsklaps, om 21 u., de vermoeidheid toeslaat. Het ouderschap eist zijn tol. Dat spookje van ons (waarvan ik binnenkort een fotootje plaats!) heeft de hele middag geweigerd om te slapen. Ze ligt dan in haar bedje om verlossing te roepen. Als mama en papa niet ter hulp komen, zoekt ze haar heil elders. Iémand moet haar toch uit dat rotbed kunnen halen? Moemoe komt haar vast wel halen. Of vriendinnetje Ella ("Eja") van de crèche misschien? Maar die zijn veel te ver weg... Elmo dan maar? Nobele huisvriend met de kromme pootjes? Tja, ze weet natuurlijk niet dat ik Elmo op snode wijze uitgeschakeld heb door haar buiten te steken.
Maar ze geeft niet af, die kleine meid. Mijn moederhart breekt, Ayame zegeviert en mag uit bed.
Ze kan me al net zo makkelijk vermurwen als haar vader dat kan. De appel valt niet ver van de boom hier. Maar morgen meer daarover!
03-11-2007 om 00:00
geschreven door Leen
02-11-2007
Akketuut.
Deze blog heeft ook wel een beetje als doel om jullie te laten meegenieten van de avonturen van Ayame, een klein zwartharig meisje dat bij ons woont en dat wij toevallig ook het liefste kindje van de wereld en ver daarbuiten vinden. Met al onze bezigheden (slapen en eten en zo) komt het er namelijk niet altijd van om vlug even naar pakweg Hertsberge, Oordegem, Drongen of Berlijn te rijden.
Dus. Ayame. Ze babbelt. Veel. Ze zegt al tientallen woordjes, het lijkt wel of ze alles nazegt. Ze benoemt zowat alles en iedereen die ze in het vizier krijgt, met een voorkeur voor familieleden, dieren en gekke voorwerpen ("pu" is een paraplu bijvoorbeeld). Een andere favoriet is "poesj nee", wat betekent dat er géén poes op de muur van het terras zit. De plaat durft wel al eens blijven hangen: onvermoeibaar verkondigt ze dan de afwezigheid van de poes.
Verder blijkt Ayame een experte in efficiënt taalgebruik. Zo is het complexe lied "in een klein stationnetje" in haar no nonsense-taaltje gereduceerd tot "akketuut". Hiermee bedoelt ze eigenlijk "Ik vind dat een leuk liedje, zing dat eens want ik heb zin om te dansen, maar niet om zelf te zingen, althans niet dat volledige liedje, alleen maar op het einde da-ag". 33 woorden. 8 letters. Faut le faire.
02-11-2007 om 15:39
geschreven door Leen
Wauw! Geweldig!
Ja beste lezer, nù ziet dit blad er nog wit uit, maar daar komt gauw verandering in. Eindelijk, eindelijk heb ik een manier gevonden om mijn literair talent te delen met de wereld. Ik kruip in uw scherm en tover op uw gezicht verwondering, vreugde,verlichting, verbazing en God weet wat nog allemaal. Dit enkel en alleen door op een toetsenbord te tokkelen, Leen? Ja, dit enkel en alleen door de juiste toetsen in de juiste volgorde te raken. Gestuurd door kleine en grote gebeurtenissen in het leven. Mijn leven meer bepaald, en dat van m'n anderhalf jaar oude dochter, naar wie deze blog genoemd is. En geholpen door het feit dat ik uit een schrijversfamilie stam.
Geweldig. Ayame zou zeggen "wauw". Of ja. Ik doe gewoon m'n best en hoop dat jullie mijn schrijfseltjes leuk vinden om te lezen. En ik hoop zeker dat jullie af en toe reageren.
02-11-2007 om 12:29
geschreven door Leen
27-09-2005
Als een goede huisvader.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
27-09-2005 om 16:32
geschreven door Leen
Juust eur pa.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Beastiegirl
