De voorbije weken waren er klassenraden én oudercontact en traditioneel brengt dat een karrenvracht werk met zich mee. Immers: plots worden ouders brutaal wakker geschud door de lamentabele resultaten van dochter- of zoonlief. Oplossing? Aha. De Leerlingenbegeleiding brengt ongetwijfeld mijn kind met de 37 tekorten snel even op het rechte pad. Fijn en zo, dat vertrouwen. Maar ondanks frappante gelijkenissen ben ik Supergirl niet.
In elk geval, zo kwam het dat collega L. en ik met een minimum aan voorbereiding vandaag op de Mega-EHBO-cursus onze les moesten geven. En 't is nog gelukt ook. Move over, supergirl!
21-11-2007 om 23:12
geschreven door Leen
19-11-2007
Wieniewegis...
Het nieuwste lievelingstijdverdrijf van Ayame is een klassieker in spelletjesland: verstoppertje. In elke kamer heeft ze een vast plaatsje waar ze zich verschanst. Met blinkende oogjes gluurt ze dan naar ons, terwijl we druk in de weer zijn met uitzoeken Waar Ayame Toch Zou Kunnen Zijn.
"Is Ayame misschien in de keuken?" Stilte. Kleine glimlach. "Is Ayame onder de tafel?" Stilte. Glimlach. "Zit Ayame misschien in mijn broekzak?" Stilte. Brede glimlach. "Is Ayame soms al in haar bedje?" "Ja!" Steeds luider klinkt het gegniffel, tot ze triomfantelijk tevoorschijn komt.
Om prompt opnieuw naar de schuilplaats te rennen.
19-11-2007 om 00:00
geschreven door Leen
17-11-2007
Den draad - deel twee.
Vanmiddag waren wij met een aantal scouts- en andere vrienden uitgenodigd bij vriendin R. voor een taartpartijtje. Leuk! Aantal volwassenen: 10. Aantal kinderen: 7. Aantal huisdieren: door mij ongekend, maar toch zeker 5?
U begrijpt: Ayame was behoorlijk onder de indruk. Ze was net wakker toen we binnenkwamen (we waren eigenlijk al een uur eerder ter plaatse, maar ons liefhoofdje was natuurlijk net dàn in slaap gevallen, waardoor we nog een uur hebben rondgereden met mevrouwtje).
Grappig hoe je je eigen kind als de standaard beschouwt. We hebben echter gemerkt dat Ayame op het vlak "braaf bij papa en mama blijven" vol-le-dig atypisch te noemen is. Ayame probeert geen DVD's te molesteren, probeert niet met haar vingers in een stopcontact te poken, probeert niet achter den bureau te sluipen en probeert niet op een barkruk te klauteren tegen alle zwaartekrachtwetten in. Ayame heeft wél na één nanoseconde in de gaten dat mama een ander kindje op schoot heeft en probeert vervolgens dat kindje subtiel weg te werken.
Wreed wijs natuurlijk, al dat leven in de brouwerij, maar sommige van die boefjes mag je écht geen twee minuten uit het oog verliezen. En ik ben ervan overtuigd dat het slechts een kwestie van tijd is voordat Ayame haar actieveld voor deugnieterijen van thuis naar de rest van de wereld uitbreidt. U weze gewaarschuwd.
17-11-2007 om 23:06
geschreven door Leen
16-11-2007
Den draad.
Ayame en ik, soms gaan we eens zomaar op stap samen. Zo ook vanmiddag, toen we bij vriendin De Chocoladekoningin onverwachts op visite gingen. Aanvankelijk zette Ayame haar beruchte Donkere Blik op. Dankzij koekjes en fruitsap wist De Chocoladekoninging dan toch snel ons klein spookje voor zich te winnen, en ook de zachte poezen wisten haar wel te intrigeren (tenminste: tot die vileine beesten haar koekje probeerden te stelen). Ze waagde zich zelfs aan gekke dansjes, kriebelpartijtjes en andere showstelerij. Maar: verder dan één meter week ze niet van mijn zijde. Tja, den draad eh.
16-11-2007 om 21:45
geschreven door Leen
Met dank aan m'n andere broertje en zijn alter ego.
8. Isidoor: de struise Isidoor de Struise: tautologie De struise Isidoor: pleonasme
Don't ask.
.
16-11-2007 om 20:28
geschreven door Leen
15-11-2007
Gekraakt.
Tot voor kort waren de naaste buren van Ayame's mini-crèche krakers. Als dàt niet de coolste crèche van Giel Gent was! Nu, na vele protesten van de onthaalmoeder (die het niet zag zitten dat een torenhoog flatgebouw alle zon uit haar tuintje zou wegnemen), zijn de afbraakwerken begonnen en start binnenkort dan toch de bouw van een niet al te hoog Luxe Appartementsgebouw, met zeer hoge saaiheidsfactor. Tja, zal men gedacht hebben, er zijn toch écht te weinig karakterloze flatgebouwen in dit land. Vroeger daarentegen was het grote raam van het kraakpand een lust voor het oog, met alle gekke oude popjes, grappige LP-hoezen, mooie oude reclames en andere ongelooflijk nutteloze rariteiten die men maar had kunnen vinden erin uitgestald. Dus: moto's, vogels, poezen, bussen, kindjes, fietsers: aan jullie nu om de straat een boeiende plek te houden voor onze kleine meid!
15-11-2007 om 22:20
geschreven door Leen
14-11-2007
Uit de biecht geklapt.
Wij hebben zeer veel appels dit jaar. Dat komt door de twee kleine maar dappere appelboompjes die onzen hof rijk is (ja, allicht, 't zullen perenbomen zijn hoor ik de grapjesmakers onder u al sarcastisch zeggen). Alle appels die nog niet half opgegeten zijn door bolo's hebben we nu verzameld en ik ga die subiet eens tot moes koken zie. Ik hoop dat het lukt, want (en nu komt het ): ik heb nog noooit zelf appelmoes gemaakt. Hoewel wij al jaren bijna dagelijks flink zelf ons potje koken, hebben wij onze appelmoes al altijd uit bokallekes gehaald, of van moemoe, of één keer van mijn papa (ik verschoot mij een bult dat mijn papa dat kon, al wil ik hier zijn keukenprinses-gehalte niet in twijfel trekken). Het einde van een tijdperk dus. Misschien zal ons madammeke nu wél appelmoes lusten, wie weet.
14-11-2007 om 23:02
geschreven door Leen
13-11-2007
Met dank aan m'n broer.
Nog een wijs woordje:
7. Vormheer (priester die de plechtige communies begeleidt).
13-11-2007 om 20:38
geschreven door Leen
Vrees niet, Leen is hier!
Reanimeren, omzwachtelen, Rautek, stabiele zijlig, drukverbanden leggen, een hoofd stabiliseren: ik kan het allemaal! En er komt nog veel meer, want ik ben een Mega EHBO Cursus aan 't volgen. Allez, Mega, dat wil zeggen: hij duurt toch vier dagen. Leek de eerste dag door het trage tempo soms nog een activiteit voor hersendode goudvissen, vandaag (tweede dag) ging het lekker vooruit. Volgende week moet ik daar een les geven samen met collega Zij die Coördineert (of ook wel Babbelt als Beroep). Want ja hoor, ik mag dan daarna lesgeven en getuigschriftjes uitdelen en al. te verkrijgen tegen zacht prijsje
13-11-2007 om 20:36
geschreven door Leen
12-11-2007
Schone taal.
Groot was mijn verbazing vrijdagavond toen ik ontdekte dat vriend Hij die Vaart mij nog als een authentieke Dolle Mina beschouwt. Plots kwamen allerlei verdrongen herinneringen uit mijn scoutsverleden boven, die handelen over het feit dat sommige jongens aldaar mij het prototype van een feministische vrouw schenen te vinden. Hier en daar dierf zo'n stoere kerel in een emotionele bui wel eens toegeven dat hij schrik had van mij omwille van mijn vrijgevochten en onafhankelijke natuur. Stel u voor. Van de weeromstuit bestempelde ik deze autominnende en on-strijklustige ventjes als machotypkes, dit alles in een beste verstandhouding natuurlijk.
Anyhow. In werkelijkheid ben ik een uiterst romantische, gevoelige en fijnbesnaarde ziel. Zo kan de meest melige TV-film me in een mum van tijd de tranen in de ogen doen krijgen, tot groot jolijt van mijn echtgenoot (al gaat die zelf niet helemaal vrijuit, ik denk nu aan The sound of music). Ook de Nederlandse taal, in al zijn facetten, kan me enorm bekoren. En al is het niet helemaal origineel, graag maak ik een lijst van mooie en stoere woorden en zegswijzen. Voel u gerust vrij om zaken toe te voegen. Ook dialect is toegestaan, ja zelfs zelfuitgevonden woorden. Het is een work-in-progress, in willekeurige volgorde. 1. laveren (over vogels dan) 2. kornuit 3. Trekt eu percienne op = zet eens een vrolijker gezicht op 4. loopvogel 5. onbestorven weduwe 6. Hij/zij heeft peper in zijn/haar gat = die persoon is hevig
Wordt vervolgd!
12-11-2007 om 00:00
geschreven door Leen
11-11-2007
Kabouter.
Ik vertelde gisteren al dat Ayame aanhankelijk is, als een klein aapje dat zich vastklampt aan de rug van z'n mama. Zeker als ze ziek is. Na vannacht met moemoe te hebben gefeest van 0 u. tot 3 u., bleek vanmiddag dat ze koorts had. Een gemeen virus heeft zich in dat kleine weerloze lijfje genesteld. Thuis aangekomen na een wandeling was haar lichaampje nog in een diepe slaap, maar haar stembandjes bleken alweer wakker: "boute" prevelde ze, geheel terecht gezien er verscheidene kabouters in onze gang staan. In haar bedje klonk het dan weer om de vijf minuutjes zachtjes "mama?". Lief hoor.
11-11-2007 om 21:38
geschreven door Leen
Saturday night fever.
Zoals je al weet, zijn wij ervan overtuigd dat wij samenleven met het liefste minimensje ter wereld. Omwille van ontzettend veel redenen. Als ze wil rechtstaan, steekt ze eerst parmantig haar poep in de lucht. Ze bijt soms heel zachtjes in je neus. Als ze 's nachts droef is en je haar na een knuffel terug in haar bedje probeert te leggen, kruipt ze met haar lijfje helemaal tegen je aan en haar armpjes omhelzen je nòg steviger. Ze heeft enkele haartjes tussen haar wenkbrauwtjes (ja hoor, een echte monobrow!). Ze sluipt onder de tafel met me om zich te verstoppen en zegt overtuigend ssssst!, maar vanaf dat haar papa de deur dan opendoet, brult ze enthousiast "allooo!". Om maar enkele van die redenen te noemen.
Maar op zaterdagavond is het party time voor moedre en vadre. Met een gerust hart kunnen we Ayame bij moemoe brengen, want ze steekt haar armpjes uit naar haar geliefde grootmoeder vanaf het moment dat ze binnenkomt. Vandaag vond ze het zelfs helemaal niet nodig om te zwaaien als ik wegging, ze riep enkel prompt "da-ag mama!". Niet verwonderlijk dus dat ik door vriendinnen wel eens onthaald word op jaloerse blikken.
11-11-2007 om 00:49
geschreven door Leen
10-11-2007
Mysterie ontsluierd.
Bolo, zo ontdekte ik vandaag tijdens de wandeling, betekent vogel.
10-11-2007 om 17:28
geschreven door Leen
09-11-2007
Pippi.
Lief he! Jammer dat ze na maximum 5 minuten alle rekkertjes uit heur haren prutst en op de grond pleurt.
09-11-2007 om 16:50
geschreven door Leen
Zoals het klokje thuis tikt...
Deze week was een drukke week. Op werkvlak dan. Het leuke was dat ik veel dingen heb gedaan die ik anders nooit doe. Ik heb gereanimeerd (op een pop ja, maar die heb ik dan toch maar mooi gered), een politieverhoor bijgewoond, bonnekes aangenomen (mijn persoonlijk hoogtepunt deze week, ik heb daar een onvermoed talent ontdekt) en nog veel meer. Werken in het onderwijs ongeveer zo spannend als het lezen van een telefoonboek? Niet bij ons.
Het minder leuke was dat ik ons liefhoofdje niet veel gezien heb. Deze morgen was ze erg verdrietig dat we haar naar de nochtans zeer lieve onthaalmoeder brachten. Maar vanmiddag... zijn we eindelijk lekker thuis. En ik weet het, het klinkt melig, maar dat is de fijnste plek die er is.
Maar vergis je niet. Achter dit onschuldige snoetje gaat een kleine dictator schuil. Al van in de wieg commandeerde ze ons door met haar vingertje de plaats aan te wijzen waar ze naartoe wilde gedragen worden. En nu... Volgen De Mondelinge Bevelen.
Als ik iets zing, begint Ayame ofwel luid te lachen (ook al is het helemaal niet grappig bedoeld), ofwel zegt ze met uitgestreken gezicht: nee. Of als we iets verleggen, doen, maken, zeggen of smurfen en dat druist in tegen de wensen van Hare Majesteit: nee. Of als we de woorden slapen, moe of bedje ook maar durven uitspreken: nee.
En nu begint ze in zinnetjes te spreken. Bewakers van de democratie: beware!
07-11-2007 om 00:00
geschreven door Leen
06-11-2007
Ayame groet 's morgens de dingen.
Zoals jullie in vorige posts al konden lezen, staat Ayame's mondje niet vaak stil (òf ze eet, òf ze babbelt. Of allebei.) Zelfs als ze net uit bed komt, als papa en/of mama nog als mummies op slaappillen in huis rondstrompelen, neemt ze subito presto haar functie als wandelend woordenboekje op zich.
De route van aan het bedje tot beneden gaat ongeveer zo: "Alo! Mama. Papa. Moemoe. Kitty (staat op haar pyjama). Ove (= Grover, hangt op haar kamer). Mama. Papa. Jasj (ze krijgt de kapstok in de gaten). Emmo (Elmo, die uit haar hokje mag, wat Ayame doorgaans in een lachstuip doet schieten). Waf." Op straat gaat het dan weer meer zo: "Moto. Een kindje. Eja (Ella van de crèche). Ietsj (fiets). Auto. Bolo." Misschien vraagt u zich af: wat is een bolo? Wel, nu heb ik daar niet meteen een uitleg voor, maar als u het zou horen, zou u direct weten: inderdaad. Dat woord ontbreekt in onze anders nochtans schone taal. Het wordt dan ook met zoveel overtuiging uitgesproken, ze legt zo overtuigend haar ziel in dat woordje, dat je geld en goed zou geven om de betekenis van deze vier letters te mogen kennen.
En bolo staat niet alleen. Soms zijn er hele zinnen, ganse gesprekken in die wonderlijke Ayame-taal. C'est magnifique.
06-11-2007 om 00:00
geschreven door Leen
Spreekwoorden en zegswijzen.
Vandaag heb ik m'n kleine meisje veel moeten missen. Klassenraden gehad en al, ik was pas om halfnegen thuis en dan lag ze al te dromen. Snif. Een oude scoutscollega tegengekomen ook vandaag, tijdens het uitvoeren van m'n job dan nog wel. Hieronder vind je een citaat, dat ik bij deze graag uitroep tot uitspraak van de week. Wie aan de hand van deze quote weet wie ik tegengekomen ben, krijgt ne warme choco van mij!
"Driemaal is scheepsrecht. En ik ben de kapitein van dat schip. Maar je moet wel opletten met wie je in zee gaat, want anders zou je wel eens uit de boot kunnen vallen als je uitvaart."
Voor de duidelijkheid: persoon in kwestie zei dit in alle ernst. Daar zouden ze in Alles kan beter een vette kluif aan gehad hebben, niet?
06-11-2007 om 00:00
geschreven door Leen
04-11-2007
Grmbl.
Diegenen onder jullie die mij een beetje kennen, weten dat ik niet meteen een handige Harriëtte ben. Waar ik dan wél weer erg goed in ben, is het straal negeren van die kleine gebreken van mezelf.
Zo kwam het dat ik enkele weken geleden op het lumineuze idee kwam om zelf mijn platte fietsband te maken. Vroeger vulden die gaatjes zich altijd vanzelf (waarvoor dank, papa), dus eigenlijk wist ik niet heel erg goed waar ik aan begon. Onder het motto "wat je zelf doet, doe je beter en ook wel goedkoper" ging ik verwoed aan de slag met fietspomp, emmer water en herstelkit. En ja hoor, anderhalf uur en veel binnensmonds gevloek later was het zover: het pomp-moment. Maar je raadde het al: luttele minuten daarna bleek de band alweer plat.
Manlief besloot de volgende dag dan maar de boel achter mijn gat te redden. Diagnose? Niet één gat te vinden. Ook geen twee of drie, maar wel vier. Vier! In een volgend leven kom ik terug als perforator. Tot zover mijn dappere poging om een vrouw te zijn die het best wel zelf kan fiksen. Tot zover ook mijn plannen om BH's te verbranden.
En wat bleek vandaag: weer platte band. Grmbl. Morgen maar eens naar de fietsenmaker, denk ik.
04-11-2007 om 21:21
geschreven door Leen
03-11-2007
Over appels en bomen.
Zaterdagavond, wild uitgaan en feesten! Tot plotsklaps, om 21 u., de vermoeidheid toeslaat. Het ouderschap eist zijn tol. Dat spookje van ons (waarvan ik binnenkort een fotootje plaats!) heeft de hele middag geweigerd om te slapen. Ze ligt dan in haar bedje om verlossing te roepen. Als mama en papa niet ter hulp komen, zoekt ze haar heil elders. Iémand moet haar toch uit dat rotbed kunnen halen? Moemoe komt haar vast wel halen. Of vriendinnetje Ella ("Eja") van de crèche misschien? Maar die zijn veel te ver weg... Elmo dan maar? Nobele huisvriend met de kromme pootjes? Tja, ze weet natuurlijk niet dat ik Elmo op snode wijze uitgeschakeld heb door haar buiten te steken.
Maar ze geeft niet af, die kleine meid. Mijn moederhart breekt, Ayame zegeviert en mag uit bed.
Ze kan me al net zo makkelijk vermurwen als haar vader dat kan. De appel valt niet ver van de boom hier. Maar morgen meer daarover!
Beastiegirl
