Aangezien het al weer even geleden is dat ik hier nog een berichtje gepost heb, zat ik na te denken over welke onderwerpen ik hier nog een paar regeltjes kan neerpennen. 

En zo kwam ik bij het begin: mijn sprookjesboeken, daar is ‘de drang naar verhalen’ voor het eerst gestild...

Het begon allemaal met een blauw sprookjesboek, met een kaft rond het verhaal van de wilde zwanen, een kerstcadeautje van mammie (mijn oma). Helaas herinner ik me de periode dat er voorgelezen werd uit dit blauwe boek niet meer... Later kreeg mijn zussen, broer en ik andere boeken; de ‘dunne’ korte verhaaltjes die snel-snel konden voorgelezen worden maar ook de dikke verzamelwerken van Grimm en Hans Christian Andersen. En allerlei andere boeken die nu ergens in een doos in de kelder liggen...

‘s Avonds kropen we dan (met beurtrol!) op het bed van een van de kinderen en dan werd er voorgelezen... Mijn papa - niet de gewoonlijke voorlezer van dienst - maakte er een gewoonte van om ‘verkeerd’ voor te lezen. Zo werd de vader van Hans en Grietje geen houthakker, maar een rijke baron of koning en wij maakten er een sport van om hem te verbeteren (waarin vooral ik naar verluid een enorm bedreven was) Dan kreeg je taferelen als “Papa, dat is fout! Dat was een houthakker!” en werd er nog maar eens bewezen dat we deze boekjes uit ons hoofd kenden. Waarop papa dan antwoordde: “O, ja, dat heb ik verkeerd gelezen...”

Wanneer mama ons voorlas dan werd er vooraan in het boek begonnen en gewoon steeds verder gelezen, met een kaartje werd dan aangegeven waar we de vorige dag gebleven waren. Gaandeweg passeerden we dan “Ricket met de kuif”, “Vrouw Holle”, ”Roodkapje”, “Sneeuwwitje” en alle anderen.

Maar er is een verhaaltje dat me altijd zal bijblijven... “De Baron van Munchausen”

Zelfs de avond voor dit verhaaltje moest voorgelezen worden, zorgde dit al voor een hoop gegiechel. Mama hield immers helemaal niet van dit verhaal en wij dus (o, foei!) des te meer!

Wanneer ik het haar nu ga vragen, waarom ze dat verhaal eigenlijk zo vreselijk vond, dan antwoordt ze dat het gewoon absurd is.... Dat is helemaal geen verhaal en het kan allemaal niet!

Voor de liefhebbers, zal ik het verhaal even kort vertellen (want ik ben het bewuste boek nu toch gaan zoeken):

Baron von Munchausen leefde in de 18e eeuw, hij had jarenlang in het leger gevochten, maar nu had hij zich teruggetrokken op zijn landgoed en overal waar hij kwam vertelde hij zijn fantastische belevenissen en gierden de mensen het uit. Overal waar hij was geweest, was er wel iets gebeurd...
Zo had hij gevochten tegen de Turken en had een list bedacht om de stad te ontruimen. Helaas hadden de inwoners hun poort netjes achter zich dicht getrokken en daarbij het paard van de Baron in twee gedeeld... Daardoor had het dier nu een onlesbare dorst. Maar de veearts naaide het dier weer aan elkaar.
Maar de avonturen bleven volgen, tijdens de vossenjacht zag de baron een prachtig dier maar vlak nadat hij het gevild had, kwam er een leeuw uit het struikgewas, de baron wilde schieten.... Maar miste. Toen hij wilde vluchten, stootte hij op een krokodil in een rivier. Toen het dier hem wilde binnenslokken, bukte de baron zich. Net op dat moment sprong de leeuw, recht in de bek van de krokodil. En met één schot doodde hij de twee dieren.
Zelfs in de poolstreken was de baron geweest, daar werd hij aangevallen door een ijsbeer, maar zijn geweer lag niet binnen handbereik... Met een klein handigheidje, overmeesterde hij de beer, schoot hem neer en wekte daarbij alle ijsberen op het ijs... Snel kroop hij in de pels van de vers geschoten ijsbeer en de beren lieten hem met rust. Daarop doodde de baron de andere dieren en keerde terug naar zijn schip.
Tijdens de jacht had hij jammer genoeg wat minder succes en net wanneer hij zijn laatste kogel verschoten heeft, ziet hij een prachtig hert. Maar... de baron heeft een prachtig plan! Naast hem stond een kersenboom, hij at de vruchtjes op en schoot de overgebleven pitten naar het hert. De baron trof hem in het midden van het hoofd, maar het dier haalde het en sprong weg. De baron moest zich gewonnen geven. Enkele jaren later keerde hij teug en zag datzelfde hert opnieuw, maar dit keerde groeide er een kersenboom op zijn voorhoofd... De baron beëindigde hun ontmoeting met een welgemikt schot.
Tijdens een frisse duik in het zeewater werd de baron opgeslokt door een vis, hij liep geen schrammetje op! De baron ontdekte dat de vis doodziek werd van al dat bewegen in zijn maag en dus besloot hij om wat lichaamsbeweging te nemen. De vis rolde en rolde en kwam zelfs aan het wateroppervlak, een vissersboot hees het dier aan boord en tijdens het villen van de vis, verscheen daar plots baron von Munchausen. 
In zijn vrije tijd bracht de baron heel wat tijd door bij zijn bijen, maar toen hij merkte dat er honing gestolen werd, trok hij de wacht op... De beer kwam en de baron gooide zijn zilveren bijltje, maar hij gooide het zo hoog dat het op de maan belandde! De baron was diepbedroefd, hij wilde zijn bijltje terug en toen bedacht hij een plan: hij kweekte snelgroeibonen, die reikten tot aan de maan en hij ging zijn bijltje halen. Op de maan is alles van zilver en dus werd het een groot zoekwerk, tot hij op een bussel stro zijn bijltje terugvond. Toen hij weer naar beneden wilde, was de stengel van de bonen al helemaal verdord, dus vlocht hij een touw van het stro en gleed er mee naar beneden. Telkens wanneer het touw eindigde, hakte hij een stukje weg met zijn bijl en zo stond hij weer veilig en wel op de aarde.
Ook Rusland had geen geheimen! Hij reed er tijdens de koude wintermaanden met een slee door de bossen toen plots een wolf verscheen. Het dier stortte zich op het achterste deel van het paard van de baron en vrat het op. De wolf schrokte en positioneerde zich volledig in het paard, de baron sloeg en sloeg met zijn zweep en zo bereikte hij toch nog zijn eindbestemming. 
Op een zekere dag bezocht de baron een eiland met een vulkaan en werd hij opgepikt door een adelaar die hem over de oceaan rondvloog... De baron kroop op zijn rug en hing daar gedurende drie dagen... Toen zette de vogel hem weer neer, het enige wat de baron te pakken kreeg, was een veer... En die hield hij nu bij zich als aandenken aan dit vreemde avontuur!

Bibliotheekboeken na halve eeuw terugbezorgd
De bibliotheek van een high school in het Amerikaanse Phoenix heeft twee boeken teruggekregen die 51 jaar geleden waren uitgeleend en nooit terug ontvangen. De boeken werden teruggestuurd door een ex-leerling die anoniem wilde blijven.
In een begeleidende brief legt hij uit dat de boeken bij vergissing bij een verhuizing waren ingepakt.

Met de boeken stuurde de ex-leerling ook een bedrag van duizend dollar mee, als boete voor de te laat teruggebrachte boeken. Camelback High School laat weten dat van het geld meer boeken zullen gekocht worden en dat de oude boeken terug in de uitleen gaan.   

Uit: Het Nieuwsblad, 18 november 2009