Het plan is om in de tweede week van deze vakantie (het deel dat morgen begint) mijn recensie-brief te schrijven. Ik denk nu al dat ik die brief niet zal opsturen, ik denk niet dat Arnon Grunberg hem zou appreciëren... Alhoewel... Misschien moet ik het daarom net wél doen. We zullen wel zien...
Gisterenavond - na het Kerstfeest bij oma - zat ik me dus nog steeds af te vragen wat hij kan bedoeld hebben met zijn verhaal, en eerlijk gezegd, ik weet het nog steeds niet... Het enige wat bij me op kwam was deze ietwat absurde parallel: (Het kostte me wat research, maar wat achtergrond informatie kan nooit kwaad)
Arnon (Yasha Yves) Grunberg is een Nederlands auteur die momenteel leeft en werkt in New York. Hij werd geboren in een Joods gezin in Amsterdam in 1971. Op z'n 17e werd hij van school gegooid en de jongeman startte zijn eigen uitgeverij 'Kasimir' en bleef schrijven; van toneel tot poëzie.
Enkele jaren later werd hij 'ontdekt' en kwam zijn schrijverscarrière pas echt van de grond.
Vandaag houdt hij zich bezig met het schrijven van romans en columns - op zijn Apple computer - , maakt hij mapjes met voorbereidingen voor elke roman die hij schrijft en reist hij de wereld rond. Naast reizen, schrijven en op restaurant gaan, houdt hij ook van lezen, naar mensen kijken (liefst wanneer ze aan het koken zijn maar niet in zijn keuken), kranten, de geur van die kranten, ...
Tussendoor houdt hij er ook van om A.F.Th. van der Heijden (waar overigens prachtige YouTube filmpjes over te vinden zijn) een beetje te pesten, voor de geïnteresseerden, ik raad de filmpjes van de AKO literatuurprijs aan, als kers op de taart, is er ook nog de aanwezigheid van Dimitri Verhulst.
Wel Tirza zei mij evenveel als het bovenstaande; een hoop details, maar Grunberg slaagt er niet in een boodschap in het boek te stoppen, of dit nu zijn bedoeling was, weet ik nog niet. Het is al ver gekomen als ik onze "literatuurgod" Herman Brusselmans gelijk moet geven, want ook hier is een fantastisch YouTube filmpje van... Ik denk dat ik vandaag nog maar wat ga filosoferen over Tirza en wat nu net Grunbergs doel is...
Tot de volgende!
- Astrid
Bronnen: http://www.arnongrunberg.com/ http://www.youtube.com/watch?v=9-Rsp5DKMbg (Voor de liefhebbers van A.F.Th. van der Heijden...) http://www.youtube.com/watch?v=djRoSrk51Fk (Voor zij die eens willen horen dat zelfs Herman Brusselmans gelijk kan hebben...)
In deze kerstvakantie vol sneeuw, heeft een mens een zee van tijd om boeken te lezen. Dat is dus ook wat ik de afgelopen dagen gedaan heb, maar ik heb Catch 22 toch maar aan de kant geschoven voor een verhaal om een beetje vooruitgang te boeken in mijn taken, want ik heb het plan opgevat om deze vakantie een eerste deel van mijn leesportfolio af te werken.
Tijd voor Tirza dus... Maar echt bekoren doet het me niet, helaas... Niet dat het niet vlot leest, want ik ben ondertussen al bijna aan het eind, maar het mist nog net dat beetje glazuur... Dat extraatje dat van een degelijk verhaal ook een goed boek maakt, waardoor je een figurant in het verhaal wordt. Want wanneer ik een film van het verhaal kan vormen in mijn hoofd, dan heb ik een goed boek gelezen. En dat mist Tirza voor mij...
" 'Ik zal de open haard aanmaken,' zegt Hofmeester. 'Ik had eigenlijk gehoopt dat we in de tuin konden dineren vanavond. Het wordt weer wintereten.'
Met enige moeite krijgt hij de haard aan. Het bukken doet hem pijn in de rug. Pijn is waarschijnlijk overdreven, hij is zich bewust van zijn rug. Een bewustzijn dat hij niet eerder kende.
Als het vuur eindelijk brandt, heeft hij behoorlijk moeten blazen en poken, hij blijft enkele minuten met de pook in zijn hand staan kijken. Het is mooi. Hij vergeet zijn omgeving. Hij is een man die, terwijl hij bezig is het te begeven, naar vuur kijkt en dat vuur roept herinneringen bij hem op, vage en onsentimentele herinneringen aan zijn ouders, zijn jeugd, zijn studietijd. "
(A. GRUNBERG, Tirza, p. 287-288)
Pas op dit moment word ik heel even, heel even maar, opgeslokt door het verhaal. Want op het moment dat ik deze regels lees, brandt ook bij ons de open haard. Jammer, want het verhaal zou zo herkenbaar kunnen zijn, Tirza is namelijk even oud als ik en staat slechts enkele maanden verder in haar leven, het is juni en ze heeft net haar middelbare school afgemaakt en staat voor een lange vakantie. Het enige verschilpunt is dat ze niet zal gaan studeren vlak na die vakantie, maar dat ze eerst een reis door Afrika gaat maken. So far, so good, denk je dan? Het loopt mis wanneer Tirza's moeder opduikt en de vreemde relatie tussen de ouders en moeder en dochter beschreven wordt. Hoofdstuk 1 is nog afgewerkt... Oeps? Maar in deze kersttijd zijn we vergevingsgezind en gunnen we de auteur nog een pagina, hoofdstuk, ... Zeker omdat het verhaal nog goed te volgen valt. (In tegenstelling tot Catch 22, dat ik toch zal uitlezen uit pure koppigheid...)
Ondertussen steekt mijn bladwijzer tussen bladzijde 410 en 411 en gun ik mr. Grunberg nog 20 pagina's om het goed te maken. We zullen zien.
