Vraag me niet waarom, wanneer of hoe ik erop kwam om hier over te reflecteren. Het kwam 's avonds in mij op als ik in bed kroop. Het is grof om te stellen dat we onze vriendengroep kunnen indelen in 'categorieën'. Eigenlijk meer in een soort hiërarchie zoals kennis tot uitermate beste vriendin/vriend. Niemand kan mij hierin tegen spreken, het is een gewoonte. Hoe komt het nu dat wij ons zo goed voelen bij een persoon, terwijl we bij een ander iemand liefst zo snel mogelijk zouden willen weg rennen. Iedereen is uniek en heeft zijn eigen karakter. Zo zijn er ook wel uitspraken die men geeft als verklaring voor liefde: "tegenpolen trekken elkaar aan." Liefde is zoveel meer dan dat!
Vriendschap is eigenlijk geven en nemen. Deze balans moet zo goed mogelijk in evenwicht zijn, wil men slagen in het totstandhouden van de vriendschappelijke band. Ook ik heb ondervonden dat dit moeilijk is, het kost enige moeite. Zo maak je in je hoofd ook op of deze persoon het al dan niet waard is om ervoor te vechten. Sommigen geloven dat wanneer je iemand ontmoet, en dit meteen klikt, je naar elkaar toegroeit en elkaar graag gaat zien. Het mooie aan vriendschap vind ik dat wanneer we onze problemen kunnen vertellen, hierover raad krijgen, advies maar ook kritiek, je daarna gegroeit bent door wat die ene persoon je verteld te doen, of net niet te doen. Soms is het moeilijk om je eigen principes dan even aan de kant te zetten en je in te leven in de andere, die je nog niet bezat. Dit vind ik erg belangrijk binnen een relatie met vrienden. Jezelf kunnen zijn, maar ook jezelf eens kunnen wegcijferen voor de ander.
Ik kan me heel hard druk maken in gesprekken met vrienden en vriendinnen. Ik trek het me aan wat sommigen moeten doorstaan. Toch is het beter van een zekere afstand te behouden, een luisterend oor te zijn. Maar weten dat wanneer je kritiek/raad geeft, je je eigen principes nooit kan overdragen naar de andere. Ieder heeft zijn eigen denkwijze en het kan zijn dat sommige mensen hierin overeenkomsten ondervinden. (vb. 'ik vind niet dat 14 jarigen korte rokjes mogen dragen') Maar je kan ze nooit opdringen aan een ander. Je kan enkel je mening delen en hopen dat de ander er iets mee is.
Ik ben Anne
Ik ben een vrouw en woon in (België) en mijn beroep is Studente Orthopedagogie.
Ik ben geboren op 14/04/1988 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek (gitaar), fotografie en literatuur.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
