We begonnen de les met een 'blackbox'-activiteit. We stelden 40 vragen op die elks een nummer kregen. Deze konden de klasgenoten trekken uit een zakje en zo mochten ze dan de bijhorende vraag beantwoorden. Deze vragen waren heel uiteenlopend... Vb 'Wie van de klas zou je je kinderen later toevertrouwen?', 'Wie is jouw idool?', 'Hoe ziet jouw ideale job eruit?', 'Waarom heb je deze richting gekozen?';...

Onze tweede opdracht was om een stambeeld te vormen met 2 personen. De rest van de klas ging buiten staan en 1 per 1 mochten ze binnen komen. Degene die binnenkwam mocht het stambeeld naar keuze veranderen... Om daarna dan 1 van de 2 te vervangen. Zo ging het door en er ontstonden erg leuke stambeelden! De ene al wat origineler dan de andere.

Onze laatste opdracht was een soort 'freeze'. We vormden een kring en 3 vrijwilligers kregen een situatie (dader-slachtoffer-politieagent). Ze dienden dus te improviseren. Als begeleiders konden wij eender wanneer 'stop' roepen en iemand aanduiden die iemands plaats moest vervangen. Zo ontstonden er écht leuke scènes.

De activiteiten hebben zeker mijn verwachtingen ingelost. Het vragenspel ging vlot, sommige vragen werden al wat sneller beantwoord dan de volgende en bij sommige vragen bleven we even napraten. Er werd opin gegaan en ook anderen konden hun mening kwijt.
Het standbeeld-spel werd niet echt begrepen. Het was eerder een voorgaand iets op het improviseren. Wat ik daar duidelijk in merkte was dat niemand er echt problemen rond maakte dat ze werden aangeraakt door mensen die ze net 2 weken kenden. Ik dacht dat dit bij sommigen wel op te merken zou zijn, maar het liep bijzonder vlot. Wilt dit nu zeggen dat ieders referentiekader op elkaar is afgestemd? Dat denk ik nog niet. Na 2 weken ken je elkaar nog niet en ben je elkaar ook nog niet gewend. Zeker niet als het gaat om je persoonlijke ruimte, je territorium. Ik maakte er vb geen probleem van dat Anne-Laure op mij kwam zitten toen we modellen moesten spelen. Niemand zou zo impulsief gereageerd hebben en ik zou het ook van niemand anders dan van haar hebben kunnen 'accepteren' dat zij dit deed. Wij kennen elkaar uiteindelijk ook net deze 3 weken en het klikt al bijzonder goed.
Het meest geslaagde vond ik het vragenspel. We deden dit op de binnenplaats, ook al was het frisjes, we genoten er wel van. Pauline had koekjes meegebracht om de gezelligheid wat meer op te krikken. Ik had uren kunnen doorgaan met aan mensen vragen te stellen...

Ik kan dit ervaren verbinden met elks referentiekader. Met de vragen en het stambeeldspel wilden we hen al voorbereiden om het improvisatiespel. Wie mag er binnen je persoonlijke ruimte komen? Wie niet? Wie reageert hierop? Wie laat dit gebeuren? Het was al snel duidelijk dat niemand van de groep echt liet merken dat het hen stoorde of dat het hen irriteerde. Werd dit verdoezeld? Onze klasgroep staat vrij open voor het ontvangen van nieuwe contacten. Er is niet echt iemand die een nieuw sociaal contact zou afblokken,... We willen elkaar best allemaal leren kennen.

Ik heb ervaren dat ik de klasgroep echt beter wil leren kennen en onze activiteiten zijn daar misschien al een mooie starter voor geweest.