Om kwart voor acht sta ik op, nog een beetje moe na een nachtje vol kou. Voor het eerst hier in Afrika heb ik met twee lakens geslapen. Ik had precies toch een klein zonneslagje na gisteren. Ik voel me echter weer helemaal in orde en de temperatuur duldt geen enkel laken meer. We krijgen roerei en toast als ontbijt. Daarna gaan Sanne, Lynn, Joyce en ik met Christian mee naar de kerk. We zijn benieuwd naar hoe de mis hier zal verlopen. Christian heeft voor de gelegenheid een traditioneel gewaad aan. We hebben die gewaden al meer gezien, maar nu Christian het aan heeft, ziet het er wel grappig uit. Normaal draagt hij een short en T-shirt zoals wij, maar nu is hij getooid in wel vijf meter stof.

Omdat de kerk gerenoveerd wordt, staan alle banken buiten op de binnenkoer. We zetten ons op een bank onder een grote boom en wachten tot de mis begint. Plots komt er van de andere kant van het plein een rij mensen aan. Ze hebben grote gewaden aan en een hoedje op met een flosj. Ze lijken erg op de Amerikaanse afstuderende studenten. Maar ze zingen en worden voorafgegaan door een man in een paars gewaad die wierook verspreid. Achter het koor (de zingende gewaden) komen twee priesters geschuifeld. De hele rij begeeft zich naar het altaar en het koor zingt daar nog een lied. Dan begint de priester in het Ewe aan de mis. Wij staan recht wanneer Christian rechtstaat, slaan een kruisteken als Christian een kruisteken slaat en gaan zitten wanneer Christian dat doet. Anderhalf uur lang zitten we ons af te vragen waarover de priester het heeft. Zo nu en dan zingt het koor een lied. Geen gospel zoals we ergens wel verwacht hadden, maar gewone kerkliederen zoals bij ons. Na een tijdje komt de priester heel het plein rond en zegent ons met gewijd water. Het zou iets voor Tom geweest zijn, denk ik bij mezelf. Nu ja, het was in ieder geval verfrissend. Daarna moeten we allemaal naar voren om een bijdrage te doen voor de opbouw van de kerk. Dit zou nog twee keer gebeuren, maar Christian gaat zelf maar twee keer. Wij ook dus. Tijdens het halen van de hosties (die ze hier niet in de handen geven, maar rechtstreeks in je mond steken) en de collecte zijn de liederen opzwepender en hier en daar beginnen enkele vrouwen te dansen. Dat wilden we zien :)

Na bijna twee uur en een half zitten en wakker blijven is de mis gedaan. We gaan nog eventjes binnen in de lege kerk kijken en keren dan van een kale reis terug. We zijn blij dat we het gedaan hebben, maar ook blij dat het gedaan is. We hadden meer sfeer verwacht.

Terug in de compound eten we spaghetti. Na het eten vertrekken de dames en Wim naar Torkor om met het bootje te gaan varen. Sanne en ik blijven thuis. Na het gesprek over de katvis die in het Voltameer zwemt, hebben we geen zin meer om te gaan zwemmen. De katvis kan namelijk twee meter lang worden en heeft in onder andere Congo al kinderen doen ‘verdwijnen’. Toen ik aan Jasper (die ons het bestaan van de katvis liet weten) vroeg of de katvis gevaarlijk was, zei hij ‘hij eet best wel grote dingen’. Ik zei toen nog voor de grap ‘zoals een been of zo?’. Zijn antwoord was een droge ‘bijvoorbeeld ja’. Je snapt, mijn zin om te zwemmen is weg :)

Ik leg me een uurtje op bed. Sanne doet hetzelfde. Daarna is het tijd voor schoolwerk en de blog. Als de dames en Wim terug zijn, staat het eten al op tafel. We krijgen zalige rode rijst met tomatensaus. Na het eten gaan de dames iets drinken met de Belgische jongens. Ik ben moe en leg me op m’n bed. Ik kijk nog een aflevering van House en ga slapen om half 10. Als ik iedereen tegen twaalven hoor thuis komen, ben ik blij dat ik al wat heb kunnen slapen. Morgen begint onze laatste stageweek.

23-03-2011 om 17:43 geschreven door Annelies  

Vandaag stond de wekker nog eens om half acht. Sanne, Joyce, Elke, Lynn en ik ontbijten samen. Wim en Isabelle blijven in bed liggen. Na het eten vertrekken we naar de trotro-stand. Daar komen we samen met Jasper, Brecht en Ang, de Belgische jongens die in KpanTech logeren. Met z’n achten nemen we de trotro naar Ho. Daar aangekomen gaan we meteen naar het Bob Coffee Hotel. We betalen om te zwemmen en bestellen onze lunch. Dan linea recta het zwembad in. Het is enorm warm vandaag en ik kan gewoon niet in de zon liggen bakken. Helaas was de schaduw niet echt ruim aanwezig. Gevolg: Annelies is een kreeft momenteel. Maar toch veel fun gehad in het zwembad! We hebben mensentorensHgg gemaakt en foto’s onder water gemaakt met de camera van Brecht. Dan nog lekker gegeten en gedronken en onze dag was al geslaagd. Maar nog niet ten einde. Van het hotel gaan we naar het internetcafé. Als we daar net een half uurtje zitten, barst er buiten een onweer los. Skype lijdt eronder, maar gelukkig blijft alles werken. Als de elektriciteit even uitvalt, ben ik extra bij dat ik m’n eigen laptop bij heb. Na twee uur op internet nemen Lynn, Elke en ik afscheid van het snelle internet. De volgende keer zal het terug Belgisch internet zijn, want we komen niet meer terug naar Ho. Jawel, onze eerste ‘laatste keer in Ghana’ is een feit. Vanaf nu zal het snel gaan.

We nemen een trotro terug naar Kpando en trekken zotte foto’s in het busje. Je moet iets doen op anderhalf uur hobbelen hé. In het busje begin ik voor het eerst in twee maanden echt kou te voelen. Mijn verbrande gezicht en armen zullen daar ook wel iets mee te maken hebben. Aangekomen in de compound eten we. Gekookte yam. Ik vind het niet lekker en eet droog brood. No special dish today. Na het eten is het al half negen en ik kruip, moe van een fijne dag, m’n bedje in.

23-03-2011 om 17:39 geschreven door Annelies  

Vandaag konden we nog eens uitslapen. Isabelle en Joyce hebben pannenkoeken gebakken voor ontbijt. Na het ontbijt vertrekken Joyce en ik met de trotro naar Ho. We gaan er een dagje shoppen van maken! Na een anderhalf uur hobbelen, komen we helemaal bezweet aan in Ho. Tijd om een cafeetje te zoeken! Een lekker frisse Alvaro later zijn we er klaar voor. We doen alle mogelijke winkeltjes en kraampjes die we zien. We kopen allebei een handtas en gaan weer verder. Daarna koopt Joyce nog een T-shirt. Ik zie nog een mooie cocktailjurk. Iets later koop ik nog hoge hakken. Mijn outfit voor het galabal van De Flamingo’s is al verzekerd! Rond half drie beginnen onze magen te knorren. We vinden een plaats om te eten en bestellen frietjes met kip en groentjes. Lekker! Na een hele leuke dag vol shoppen en zweten, zoeken we onze weg terug naar de trotro-stand. We krijgen echter een beter idee als we de MetroMass-bussen zien. Dat zijn grote oranje reisbussen die op vaste tijdstippen tussen bepaalde stations rijden. We betalen één euro en stappen op de bus naar Kpando. We zijn twee uur onderweg, langer dan met de trotro dus maar het is goedkoper én comfortabeler.

Als we terug in de compound komen, staat het eten al bijna klaar. Eerst de kleedjes nog showen. Daarna eten de dames en Wim soep. Ik krijg rijst met worstjes. Na het eten schrijf ik nog wat voor de blog. Daarna vertrekken de meesten op café. Ik kruip in bed met een filmpje.

19-03-2011 om 17:01 geschreven door Annelies  

Vandaag niet zo veel gedaan. Naar het internet geweest, maar helaas is dat niet echt uitgedraaid tot een productief uitstapje. Na een half uurtje geef ik het op. Echt jammer. Op de weg terug passeer ik het postkantoor. Een briefje van bompa! In de compound lees ik de brief en, omdat ik toch bezig ben, lees ik verder in mijn boek. Na een tijdje ben ik het lezen een beetje beu. Ik neem m’n laptop erbij en kijk een filmpje in de ligstoel, beentjes in de zon. Beetje relaxen J

Rond een uur of vier ga ik naar de markt. Daar kom ik Joyce en Lynn tegen. Ik kom als geroepen. Ze hadden dringend iemand nodig om hen in te tomen. Lynn heeft een parel-fetisj ontwikkeld en Joyce kan niet van de schoenen en stofjes afblijven. Ik koop een souvenirtje voor Tom en een ijsje. Dan terug naar de compound en eten; curryspaghetti met tomatensaus. Na het eten wisselen we nog foto’s uit en schrijf ik voor de blog.

Na nog wat spelletjes gespeeld te hebben, kruip ik in bed. Morgen nog eens uitslapen.

19-03-2011 om 17:00 geschreven door Annelies  

Woensdag vandaag en dus de wekker weer om tien voor zeven. Samen ontbijten en de fiets op. Vandaag is opa jarig, dus toch eerst eventjes een smsje naar België sturen. Als we op school aankomen, komen de kleuters ons al tegemoet gelopen. Ja, we zijn populair hier! De lessen gaan goed. Ik schilder onder andere wc-rolletjes met de kleuters en de juffen nemen spontaan ook een rolletje en beginnen te schilderen. Grappig om te zien hoe enthousiast de juffen hier soms zijn, heel anders dan in Agbenoxoe, onze vorige stageschool.

Om twaalf uur fietsen we terug naar huis. Daar krijgen we terug yam-frietjes en worstjes. Ik vind dat absoluut niet erg. Na het eten zetten Elke, Lynn en ik ons aan het uitschrijven van observaties in de stageschool. Ook gesprekken met de leerkrachten moeten uitgetypt worden. Dan nog reflecteren en de lessen voor de volgende dag voorbereiden. De elektriciteit valt nog eventjes uit, maar niet lang genoeg om ons een reden te geven om buiten te gaan luieren J De laptop-batterijen geven ons een reden om nog voor school te werken. Ach ja, het moet gebeuren.

In de namiddag lees is nog wat. Rond vijf uur worden de tafels en stoelen buiten gezet. Isabelle en Joyce hebben heel de namiddag gekookt en we gaan met z’n allen eten. Écht met z’n allen deze keer. Zelfs de pingpongtafel krijgt een tafelkleed, anders kunnen we niet allemaal zitten. We krijgen een soort zalig lookbrood als voorgerechtje en als hoofdgerecht hebben ze zelf lasagne gemaakt. Iedereen smult ervan. Wim en Atiso schrapen de pot zelfs gewoon met hun handen uit!

Na het eten vertrekken de meesten naar het café om naar het voetbal te gaan kijken. Ik heb geen zin en blijf thuis, een filmpje kijken. Om tien uur doe ik het licht uit.

19-03-2011 om 16:59 geschreven door Annelies  

Vandaag stond de wekker nog eens om tien voor zeven. Omkleden, ontbijten, pillen pakken en de fiets op. Aangekomen op school merk ik dat ik mijn voorbereiding niet bij heb. Mijn cursusblok heb ik bij, maar het blad moet er zijn uitgewaaid. Ik ben naar de compound, maar het blad is spoorloos. Improviseren dus! Het wordt echter een goeie lesdag. In de box van de vorige Belgen in Aziavi vind ik Magnetico-blokken en plasticine. Ik verdeel mijn klas en introduceer hoekenwerk. De kleuters spelen bijna een uur zelfstandig met de blokken en plasticine. Na een tijdje komen ze me allemaal armbanden en ringen van plasticine brengen. Nog even later hebben bijna alle kleuters met hun plasticine een gsm gemaakt. Allemaal bellen ze naar juf ‘Anolise’ (Annelies is te moeilijk om uit te spreken). Als educatief spel neem ik de opblaasballen van ING uit mijn motorische box. We blazen ze op en laten de kleuters experimenteren op de speelplaats. Het wordt een half uur waarin de kleuters zich supergoed amuseren, betrokken bezig zijn en waarin de oranje ballen rond onze oren vliegen. Daarna komen de leerkrachten ons vragen of we tegen hen willen voetballen. De kleuters supporteren voor ons en jawel, de blanken winnen met 2-1. Dank u nonkel Werner en An voor de ballen!

We fietsen terug naar de compound en zien dat Baruso de pingpongtafel aan het versieren is met verf. Ook schrijft hij zijn naam erop. Dat willen we ook. Onze namen komen ook op de pingpongtafel. ’s Middags eten we currypasta met tomatensaus. De elektriciteit is uitgevallen en met de laatste batterij maak ik mijn voorbereidingen voor morgen. Morgen niet vergeten mee te nemen!

In de namiddag ga ik met Joyce naar de markt. Ik haal nog twee bussen appelsap en koop een hele hoop ritsen voor mama. Nog een ijsje op de terugweg en we wandelen terug naar de compound. Daar neem ik mijn achtste boek vast; de eerste van de Milleniumtrilogie. Als ik aan het lezen, steekt er plots een enorme wind op. We krijgen zand tussen onze tanden, handen, voeten, haren en alle andere lichaamsdelen. De bomen buigen bijna volledig door onze de wind. Er is nog steeds geen elektriciteit dus we moeten wel buiten blijven als we nog een laatste beetje licht willen. Rita brengt een plateau kleine pizzaatjes naar buiten en die smikkelen we op terwijl het onweer echt losbarst. Joyce vlucht de douche in.

Ik voel me erg moe en ga op bed liggen met de laptop. Als de batterij het begeeft, ga ik slapen. Heel vroeg, maar zonder licht binnen en buiten kan je nu eenmaal niet veel doen. Lezen is niet echt een optie en je ziet niet eens tegen wie je praat.

19-03-2011 om 16:59 geschreven door Annelies  

Vandaag was het terug werken geblazen. Om tien voor zeven opstaan, omkleden, ontbijten en pillen pakken. Vanaf vandaag begin ik les te geven met de boxen van mijn eindwerk. Die moeten dus in de school geraken. Kudzo brengt ons. Geen fiets vandaag dus. Als we aankomen en de leerkrachten de boxen zien, zijn ze meteen heel dankbaar. Ze wisten reeds dat ik ze ging meebrengen, maar toch krijg ik veel lof van de leerkrachten en de directrice. Deze laatste zal voor me bidden, zegt ze. De lessen gaan goed vandaag. Ik leer de kinderen over de driehoek, de cirkel en het vierkant. Ook de kleuren en een memory-spel met Engelse woorden komen aan bod. Als educatief spel proberen we Pim en Pimpel. Niet gemakkelijk, maar met veel geduld hebben de kleuters het na een tijdje toch beet. Om twaalf uur staat Kudzo ons op te wachten. Ook Wim zit in de auto. Onderweg terug naar de compound komen we Sanne tegen. Isabelle en Joyce waren al om elf uur thuis, hun school staakt nog. We eten groentesalade. Ik krijg rode rijst J

Na het eten werk ik voor school. Stagebundel, paper over diversiteit in Ghana, portfolio, eindwerk en taken voor Extra Muros, het moet allemaal gebeuren. Om drie uur neem ik even pauze en ga ik buiten in de ligstoel liggen. Laptop op de schoot en filmpje zien. Elke, Sanne en Lynn kijken naar Dumbo, ik naar Being John Malcovich. Als de film gedaan is, is het al bijna tijd om te eten. We babbelen nog wat en krijgen dan worstjes en yam-frietjes. Lekker.

Na het eten gaan we buiten onder de hut zitten. Isabelle en Wim gaan iets drinken, terwijl wij pingpongen, babbelen en naar Kabouter Wesley kijken. Om tien uur kruipen we in bed.

De foto die vandaag bij de blog staat is er eentje die ik op de markt genomen heb. Het zijn allemaal kleine visjes.

19-03-2011 om 16:59 geschreven door Annelies  

Zondag en toch een wekker om tien voor acht. Ja, internet … je moet er wat voor over hebben in Ghana. We ontbijten en als we klaar zijn, staan de Belgische jongens hier al. Ze brengen de houten materialen die ze gemaakt hebben voor Isabelle en Joyce; vormen en een breuken-taart. Na een kleine babbel vertrekken Jasper, Ang, Brecht en ik naar de trotro-stand. We stappen in en vertrekken bijna meteen. Met z’n vijftienen in een busje hobbelen we anderhalf uur lang richting Ho. Daar stappen we naar het internetcafé. Na twee maanden heb ik vandaag mama en papa nog eens kunnen zien! Lang leve een webcam! Ik heb mijn eigen laptop meegenomen en dat loont. Deze keer niet moeten verwisselen van computer en geen last van technische moeilijkheden. Zalig! Twee uur mailen, bloggen, skypen en internetten later stappen we van de koele airco terug in de schroeiende hitte. We nemen een taxi naar het Bob Coffee Hotel (vroeger: Freedom Hotel). Daar komen we aan rond half twee en we hebben grote honger. We betalen om te zwemmen en bestellen ons eten. Als we aan het buitenzwembad komen, is mijn zin om te zwemmen al wat getemperd. Nog nooit zoveel volk gezien hier. Het hele zwembad zit vol en alle stoelen en ligstoelen zijn ook bezet. Echt jammer. Gelukkig gaan er twee Deense meisjes weg na een half uurtje en kan ik me op een ligstoel ploffen. Terwijl we wachten op het eten zwemmen we en maken we kennen met een Deens, een Amerikaans en een Hollands meisje. Om half vier krijgen we onze lunch. Ondertussen zijn we zo hongerig dat we erop vliegen als uitgehongerde kinderen. Ik bestelde gegrilde kip met (echte!) frietjes. Na het eten duiken we nog een keer in het zwembad, laten ons opdrogen in de zon en kleden ons terug aan. Terug op naar de trotro-stand. Terwijl we in de trotro zitten te wachten op een volle lading kopen we door het raampje een ijsje en wat waterzakjes. Rond kwart na vijf vertrekt te trotro en om twintig voor zeven zijn we in Kpando. Ik neem afscheid van de jongens en wandel terug naar de compound. Daar staat de rijst te wachten. Als je om half vier hebt geluncht, hoef je echter geen avondeten meer. Ik moe van de lange, warme rit en kruip met een boek in bed. Even later val ik in slaap.

De foto bij de blog is er eentje van de kleine Ellis die eens wou testen of ze ook met Elkes zonnebril zou staan. Ik vind van wel!

19-03-2011 om 16:58 geschreven door Annelies