Zelfs zonder de Ganesh festiviteiten overtreffen de belletjes vanuit een tempel de eerste riksja claxons. Haastig stop ik de laatste restjes in mn rugzak. De vriendelijke meneer met witte baard en tulband achter de balie van het hotel, is vervangen door een kort geknipte, geblokte man, met strenge blik. Maar ik heb al betaald meneer, eergisteren. Na enkele discussies en sympathieke woorden van de vier bagagedragers mag ik gaan. Victoria Station! Nog nooit zo veel volk bijeen gezien. Hoe kan ik hier in hemelsnaam het juiste perron vinden, alles staat in Hindi. Twee politiemannen liggen uitgestrekt op plastieken stoeltjes. Ik haal mijn ticket uit en waag het er op. Na enig gesprek onderling wijzen ze me een kant uit. Toch nog even checken. Indiërs, zeer behulpzaam, maar ze stellen je liever tevreden dan de waarheid te zeggen. Perron 14, sleepers, coach 9, seat 43.
Je zit in de verkeerde klasse! Ik kijk mn ticket na, neen, dat is het. Honderden donkere blikken op mij gericht. Ik voel me wat onwennig, als enige vreemde op de trein. Mn overbuur, die enig Engels beheerst, stelt me gerust. Ik kan de trein verkennen. Mijn eerste vriend is een oude grijsaard, met lange witte baard, fel oranje kleed, fel oranje tulband en een vette dikke rode streep als derde oog. Ik mag zijn zitplaats innemen. Aan de deur van de trein, die open blijft. Een jeugddroom die vervuld wordt. Ik mag door de treindeur hangen, die open staat ,terwijl de trein rijdt, met zon zicht. Mn eerste blik valt op een koppel aapjes, die rustig door het tropische groen dwarrelen. Een kolonie nijlpaarden? Dat moet de eerste keer zijn dat ik nijlpaarden in volle natuur zie, dus ik heb er geen zekerheid over. Waarover wel?
Mag ik iedereen bedanken voor zijn steun! Hopelijk kan ik er iets moois mee doen. Het Benefietoptreden vorige vrijdag was schitterend, dank aan `The Cave` en al dezen die aanwezig waren...
Steun via posters en postkaartjes wordt nog ongeveer een maand verder gezet. Bestellen kan nog via martin.vansteenkiste@yahoo.com
'Welkom to Mumbai! Mijn bagage verdwijnt in een bouwvallig mini coopertje waarvan de eigenaar hardhandig wordt wakker geschopt. Na een enthousiast verhaal in een taal waarvan ik vermoed dat het Hindi is, wordt ik hartelijk ontvangen in Benzy palace. Sorry Madm, no room available. I gave your room away, after 00 o clock no check-in time. Check-in time is from 12 till 00. But, no problem, I ll give you a room, take a seat. Ik neem plaats in een stoffige coach, waarna de hotelmanager het licht dooft en hetzelfde doet. Mijn roepie valt. Mijnheer verwacht dat ik 10uur zal wachten in zijn mottige zetel tot er eventueel de volgende nacht een kamer beschikbaar is?
De taxichauffeur stond daar nog. Onder het luifel schuilend voor een zwoele regenbui. Diep gapend, met handen in broekzakken. Na enkele gebaren had hij begrepen dat ik een bed zocht, die ik dezelfde nacht nog kon beslapen. Kumaria Presidency. Een paar Bollywoodacts wiegen me in een diepe slaap.
Ik ben Iris De Roo, 25 jaar, regentes biologie, aardrijkskunde en n.c. zedenleer.
Op 15 september 2008 vertrek ik voor een zestal maanden naar India, meer bepaald naar het Anantapur district, in de deelstaat Andra Pradesh.
Anantapur is, na Rajasthan, het droogste gebied van India. De mensen zijn er hoofdzakelijk boeren. Het werkloosheidscijfer is erhoog en de inkomens zijn er laag, met als gevolg dat de migratie naar de stadagglomeraties stijgt.
Na enkele reizen door Zuid-Amerika en Oceanië, voelde ik de behoefte mijn reizen te combineren met vrijwillige ontwikkelingshulp. Via de NGO SEDS hoop ik er als leerkracht, een bijdrage te kunnen leveren aan de coördinatie van het onderwijssysteem én les te geven aan de leerlingen op de campus van Mekalapalli. SEDS werkt hoofdzakelijk met buitenlandse vrijwilligers; en dit op zowat alle domeinen; dus ook op het domein van onderwijs en educatie in het algemeen.
28 jaar geleden realiseerden Manil Jayasena en Rajen Joshua de NGO SEDS. SEDS staat voor Social Education and Development Society. De eerste programmas focusten zich hoofdzakelijk op herbebossing en waterscheiding management. Na enkele jaren hadden de inwoners meer voedselzekerheid, divers voedsel en beschikten ze over voldoende grondwater. In de 2de fase is daar gezondheid en educatie bij gekomen.
Kwaliteitsonderwijs is in India een privilege voor de rijke stadsmensen. In de landbouwgebieden waar bijvoorbeeld SEDS actief is, is de kwaliteit van het onderwijs zeer laag, en de keuze van onderwijs is zeer beperkt. Englisch Medium Schools zijn er enkel in de stadgedeelten en zijn niet voor iedereen toegankelijk. SEDS herkende deze kloof en richtte er op de SEDS campus in Mekalapalli, een English Medium School op.
De bedoeling van deze blog is dat iedereen wie dat wenst mijn reis en ervaringen kan volgen. Binnen de beperkte internetmogelijkheden op de campus en het centrum, zal ik proberen mijn lezers zoveel mogelijk op de hoogte te houden!
Wie zin heeft dit project te steunen, kan dat via het aanschaffen van de poster ALL WALL South India (www.allwall.be)
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
