Ik heb heel wat meegemaakt in de laatste dagen! Veel fantastische, maar ook minder leuke avonturen. Laat me het zo goed mogelijk vertellen.

De dag na de laatste (en eerste) keer dat ik op mijn blog schreef. Vertrok ik samen met Duitser Felix en Zwitserse Isabelle naar Puno. Daarvoor namen we eerst het vliegtuig naar Arequipa (zodat we daar al wat aan de hoogte konden wennen). Het vliegtuig was van Peruvian Airlines en kleiner dan wat we gewoon zijn, wat de stabiliteit van zo’n vliegtuig niet ten  goede komt! Zijn buitenkant  was duidelijk al talloze keren hersteld van metaalmoeheid en er waren geen reddingsvesten. In geval van een noodlanding op zee hoefde je alleen even het kussen van je zetel losmaken en als vlot gebruiken…

Ondanks alles overleefden we deze vliegreis goed en wel en kwamen we aan in de zeer kleine luchthaven van Arequipa. Carlos, de AFS vrijwilliger van middelbare leeftijd die met ons meereisde toonde ons het hostel. Hij leidde ons daarna naar een restaurant, gaf ons geld en zei in het Spaans: Ik kom jullie morgen rond 12u halen. We zijn dan maar met ons drieën de stad gaan verkennen. Arequipa is een mooie, koloniale stad.

Toen Carlos ons de volgende dag kwam halen leidde hij ons naar een busterminal (groter dan het vliegveld). Hij gaf ons ook typisch Peruaans te eten : exact hetzelfde dat we al 2 keer bij de chinees hadden gekregen. Terwijl we wachtten op de bus weerklonk chiquitita (van ABBA) in panfluitversie en moest ik aan mijn vader denken. We namen de bus en hadden de eersteklas luxe zetels. Dat voelde wat ongemakkelijk, want de 2^de klasse was volgestouwd met reumatische oude dametjes. En dat voor een busrit van 6 uur. 6 uren steppe en woestijn…

Uiteindelijk kwamen we aan in Puno en ik was bijzonder opgewonden. Ik zou eridelijk mijn gastgezin en project leren kennen! Niets was echter minder waar. ‘You have to go to Juli next week, a 100km farther !’ zei de AFS-verantwoordelijke ter plaatse. Voorlopig werd ik dan maar in een ‘Welcome family’ gestoken. Deze welcome family, waar ik nu dus verblijf, is bijzonder vriendelijk en behulpzaam, maar ook bijzonder rijk. Ze bezitten een toeristenbureau met eigen boten, reisbussen,…

Hun huis is vier verdiepingen, drie badkamers en er werken drie dienstmeiden: één om te kuisen, één om te koken en één om op het kleinste kind te letten. Het gezin bestaat uit een vader: Edgar, een moeder en drie zoons: Gabriele, Raphael en Marcelo. De kleinste, Raphaël, is erg schattig en lacht veel.

De dag na aankomst werd ik ziek. Overgeven, overgeven en nog eens overgeven. Uiteindelijk kwam de dokter, die niet scheen te weten wat ik had. Naar de kliniek dan maar, voor onderzoek. Veel kliniek was het trouwens niet, er waren maar twee bedden. Enkele uren en alle mogelijke staaltjes later bleek dat ik een maaginfectie had. Ik kreeg antibiotica en mocht vertrekken. Juiste op het moment dat Felix de Duitser mij kwam vergezellen. Hij had het zelfde, omdat we hetzelfde gegeten hadden. (Hoe zou het met Isabelle zijn???) De dag erna voelde ik me beter maar was er een ander gat in mijn lichaam dat alles wilde lossen… Op het einde van de dag volgde echter een aangename verassing, Edgar, mijn welcome family-vader vroeg mij: ‘you want to go visit the islands?’ Ik kreeg zowaar gratis een 2daagse excursie op het titicameer aangeboden. Natuurlijk ging ik er op in!

De volgende dag werd ik naar de haven gebracht en joinde ik een groepje toeristen. Toffe mensen, btw. We bezochten Taquile island (jammer genoeg niet Tequila island), een eiland met een prachtige cultuur en wonderbaarlijke uitzichten. Daarna gingen we met de boot naar een ander eiland waar we gingen overnachten. Een prachtig eiland, zeer primitief, geen auto’s, geen wegen, enkele zonne-energie. We sliepen bij indianen gezinnen. Dat was een prachtige en unieke ervaring. Onze mama’s wachtten ons op aan de haven en leidden ons naar ons huis. Ze kookten voor ons en we speelden met de kinderen. We speelden zelf een kaartspel met deze kinderen, hoewel we eerst de regels ervan niet kenden. Na het eten werden we aangekleed als echte ayamari indianen er werd er een dansfeest gehouden. In het donker keerden we daarna terug voor de nachtrust. Als we tenminste veilig langs de afgronden terug in ons huisje geraakten… De rust van het eiland verzekerde echter een zalige nachtrust. Deze ochtend wekte de mama ons met pannenkoeken en leidde ons daarna naar de haven. Deze voormiddag bezochten we uiteindelijk de ‘floathing islands’, drijvende eilanden volledig van riet gemaakt. Riet, riet , riet, overal waar je kunt kijken… Hun leven daar is simpel en gelukkig, behalve in het regenseizoen (ze kennen geen schoenen enz.), maar dreigt uit te sterven. Al de jongelingen vertrekken naar de stad…

Toen was het tijd om terug te keren. De rest van de dag ging ik mee met Edgar en twee van zijn zoons wandelen door de stad en bediscussieerden we de architectuur  van de locale kerk. De twee zoons namen me mee naar een soort playstation- en x-box-cafe waar we voor 3 sol ‘guitar Hero’ speelden. Daarna hadden we nog enkele leuke familie momenten thuis, toonde ik hen mijn filmpje over Oostduinkerke en speelden we wat op de playstation. Toen het tijd was om te gaan slapen besloot ik nog even aan mijn blog te schrijven. And the rest is history…

En ja: het water in het wc spoelt hier weg in de tegenovergestelde richting! (als het al doorspoelt tenminste)

28-08-2010 om 08:00 geschreven door Vital  

Ola,
Hier mijn eerste bericht vanuit Peru.
Ik zal maar beter beginnen bij het begin: de reis hier naartoe... Alles op het vliegtuig viel goed mee. De uitspraak 'Iberia Miseria' bleek niet echt te kloppen. We kregen wel 4 keer eten! Benji en Wouter reisden met mij mee (Zij zijn ook op uitwisseling). Bij het vertrekken zei Benji '5uur vliegen, dat zal lang worden!' (De vlucht naar Lima duurde 12u, dat had hij dus verkeerd ingeschat...) Voor de rest gebeurde op dat vliegtuig niet zo veel.

We kamen uiteindelijk aan op de luchthaven en werden op een busje gestoken richting een hostel. Daar ontmoetten we de andere AFSers. Dat zijn enkele Duitsers, enkele franstalingen, Zwitsters,...  De voordurende wisseling van taal is genoeg om zot van te worden.! Na ons bed gemaakt te hebben gingen we eten. Typisch Peruaans eten? NEEN! Chinees.
Ik weet niet waar ze dat idee gehaald hebben...

Gisteren hebben we de hele dag voorlichting gehad. Omdat we al deze informatie al eerder kregen in België was dit eerder saai.
Wouter kreeg slecht nieuws: een ex-collega van hem is overleden. Dat was een moeilijk moment. 's middags aten we spaghetti en 's avonds kip met frieten. Die kip is volgens hen echt wel typish Peruaans klaargemaakt. Na het eten bezochten we het fonteinenpark van Lima. De fonteinen show met lazers en 3D projectie was erg spectaculair. Daarna gingen we slapen. Alhoewel,slapen... Een van de locale vrijwilligers sliep in onze kamer. Je hebt snurken en je hebt snurken, maar hij klonk als een beer die geslacht werd. Keer na keer na keer!!! Het was verschrikkelijk... Gelukkig had ik oordoppen mee die de pijn toch iets konde verlichten.

Vandaag was tot nog toe ook tof. We zijn gaan Sightseeing in Lima. De kathedraal, het presidentieel paleis,enz.
Vandaag vertrekken de meeste mensen naar hun dorp of stad, wij vertrekken morgen. Gelukkig neem ik een vliegtuig, anderen moeten soms tot 18u op de bus zitten!

Vele Peruaanse groeten,
VS

21-08-2010 om 22:28 geschreven door Vital  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

18-08-2010 om 12:41 geschreven door