En zo, vrienden,
Kwam ik in Cusco terecht.
Cusco is een ongelofelijk interessante stad, zowel overdag als 's nachts, maar ook de duurste en meest toeristische van alle steden die ik tot dusver in Peru bezocht. Net als in andere steden wordt je er voordurend aangesproken. Wel opvallend zijn de  vele masseuses; die gewone- of Inka massages aanbieden.  Waarschijnlijk doelen die vooral op mensen die net terugkomen van één van de vele trektochten in de regio zoals bijvoorbeeld het ‘Inka-trail van 4 dagen’.

Dat ik toevallig ook de trektocht die ik daar gedaan heb.  Een dag na aankomst vertrok samen met 2 Indische Amerikanen,  een Schot, een Engelse en een Duitser (het klinkt al bijna weer als een slechte mop) om voor 4 dagen een historische Inka-pad te volgen. We hadden ook een gids mee, 6 dragers (die droegen elk 25 kilo) en een kok. Het pad bracht ons door dalen, over bergen (4200 meter hoog) en langs talrijke ruïnes.  We kampeerden in te kleine tenten (tot ik ontdekte meer plaats te hebben als we horizontaal lagen) door nachten met vrieskoude temperaturen (en dat met een slaapzak die onder de 8°C als ‘risico’ benoemt). Het eten was echter heerlijk, maar dat mag ook wel voor de prijs die we betaalden (ik ontdekte dat de Duitser zo’n 40 dollar minder had betaald). 

Het feit dat mijn lichaam volledig aangepast was aan de hoogte bracht mij grote voordelen. Hoewel ik (tegenover anderen) geen wandelstokken had, zelf mijn totaal onaangepaste rugzak (lees: boekentas) droeg en platte stadsschoenen droeg, was ik toch vaak de snelste van allen.  Één dag vertrokken we voor de zwaarste wandeling en was het de bedoeling om 14 uur aan te komen. Ik wou mezelf wat uittesten en stelde me als doel om 13u aan te komen. Om 11u15 kwam ik op de eindbestemming aan! De rest van de dag dan maar in mijn boek gelezen. (de laatste kwamen om 15u30). Na deze 3 dagen wandelen hadden we een camping met bar en vierden we met jongeren van allerlei andere groepen ‘de laatste avond’. We praatten met allerlei nationaliteiten en speelden een kaartspel genaamd ‘shithead’. We konden het echter niet te lang rekken, omdat we de dag erna al om 3u30 moesten opstaan. De volgende ochtend kwam een laatste trek en liepen we een berg op. Aangekomen op de zonnepoort lag het daar eindelijk, helemaal in de verte, Macchu Picchu!

De gids gaf ons een interessante rondleiding door één van de beroemdste hopen steen van de wereld! Neen, tis echt wel een aanrader, net als het Inka Trail. We aten hierna nog in de voor toeristen gebouwde, en dus dure, stad ‘aguas calientes’. Ik voerde een discussie uit naam van mijn duitse vriend, omdat e hem 10procent extra aanrekenden, en dit niet op de kaart aangeduid stond, zoals bij andere restaurants. We verloren, maar de bazin was wel even goed op haar plaats gezet. Op de trein terug naar Cusco kwam ik ook Eva tegen, een afs-vrijwilligster uit Zwitserland. Altijd aangenaam haar te zien. Ze ging over van Iquitos naar Cusco.

Dan nog enkele dagen Cusco bezocht; uitgegaan met vrienden van Californië die ik ook ontmoette op de trein en ook kerken bezochten. De kerken en kathedraal van Cusco zijn zeer intressant: ze bestaan uit een mix van de Spaanse- en Andescultuur. De Spanjaarden pasten duidelijk de symbolen aan om het begrijpbaar voor de lokale bevolking, maar deden daarbij dingen die in Europa  als ketterijen zouden worden verworpen en vervolgt door de SPAANSE inquisitie (Nobody expects the spanish inquisition!) . Zo wordt de heilige Drievuldigheid afgebeeld als drie keer dezelfde Jesus, of aten de apostelen hamster tijdens het laatste avondmaal,…

Moe van mijn vele reizen en licht in de portefeuille kocht ik mij uiteindelijk een busticket terug richting Puno. Ik kwam op het station ook nog eens mijn Duitse vriend tegen. Die ging ook richting Puno, maar had een duurder ticket voor minder goede zetels! HAHAHA (duivelse lach). Nog acht uur op de bus door de bergen en door de nacht, en ik was weer terug van mijn avonturen. Wat een geweldige plaats is de wereld toch!

23-01-2011 om 19:41 geschreven door Vital