ola, Ik ben nu aleen paar keer uitgeweest in Puno en ik dacht: 'laat ik eens een artikel schrijven over het uitgaansleven hier' Jongeren verzamel zich hier in het weekend om 8 uur in de hoofdstraat: Jr. Lima. Omdat ik onderstussen al bij verschillende gezinnen heb gezeten, ken ik ook verschillende groepjes vrienden. Ik schud dus heel wat handen als ik 's avonds door die straat loop... Begroetingen zijn het zelfde als in België: aan jongens geef je een hand, aan meisjes een kus.
Groot voordeel hier: alles is goedkoop. Voor de mensen die roken: je koopt hier al een pakje sigaretten voor 2 sol (66eurocent). Hou je die 2 sol echter in je zak, als je enige geld, en je komt vrienden tegen, dan kom je dronken thuis. Als de bar of disco niet meevalt is er trouwens wel altijd een vriends huis ter beschikking, of toch tenminste zijn dak.
Hoewel er alles is van bier naar cocktails naar sterke drank drinken alle jongeren hier Cuba Libre. Ze drinken hier zo vaak Cuba Libre dat het lijkt alsof ze op eigen houdje Cuba willen bevrijden. Geen vriend die zijn dak ter beschikking stelt heeft geen vooraad Rum en een fles Kola Real liggen. Ook in bars wordt dat in groep besteld.
Dat is nog zoiets over Puno: drinken gebeurt altijd in groep. Bier zo goed als cocktail: het is een zeer sociaal gebeuren. Zo doe je het volgens de regels, in 10 stappen: 1. je gaat in de kring zitten, of staan. 2. Je krijft de fles of kan in je handen. 3. Even later krijg je ook het glas toegestoken. 4. Je vult je glas. 5. Je hijst het glas terwijl je de fles doorgeeft. 6. Je zegt 'Salute' en drink het glas leeg. 7. Je kapt het overig schuim op de grond. 8. Je heeft het glas door. 9. Je wacht op je volgende beurt 10. Have fun!
Dit weekend was er echter ook iets heel anders aan de gang in de nachtelijke straten van Puno, of heel Peru eigenlijk. Het zijn namelijk vandaag verkiezingen. Wat wil zeggen dat de 4 daagse 'ley sec' ingeschakeld is. Deze 'droge wet' is een tijdelijke drooglegging, een 'prohibition'. Peruanen mogen niet drinken, bars mogen enkel frisdrank serveren (en zijn meestal gesloten) en winkels mogen hun alcohol niet verkopen. Dit alles heeft echter net hetzelfde effect als het had in het Amerika van de jaren '20. Mensen drinken thuis hun voorraden op en bars lijken gesloten maar zijn eigenlijk open. Zo hoorde ik van yannick bijvoorbeeld dat hij zich moest stilhouden toen de politie aan zijn disco passeerde, die zich voordeed gesloten te zijn. Wij maakten gisterenavond ook zoiets mee. We zaten in een bar die toch alcohol serveerde, aan zowel gringo's als locals. We zaten op een soort eerste verdieping een vino caliente te drinken, toen opeens iemand naar boven kwam gestormd 'hide your drinks, the police is here!' Onmiddelijk stopte heel de verdieping zijn drank weg. Achter de kaders die op de grond stonden, of gewoon zoals on tussen onze benen, met een vest erop. Niet dat de politie ons iets kon doen, wij gringo's mogen drinken, maar we wilden niet dat de baruitbaters in de problemen kwamen. Tegen het moment dat de politie boven kwam, waren alle tafels van het café leeg. Subtiel kekene we op de kaart alsof we nog moesten bestellen. Het viel natuurlijk verschikkelijk op. De groep Peruanen naast ons werd weggestuurd, na een passpoortcontrole. Wij werden met rust gelaten. Mijn Peruaanse broer was gelukkig net weg om zijn vriendinnetje te ontmoeten. Na 15 minuten ging de politie weg en vroeg de barman ons alles snel leef te drinken, want ze zouden wel een kunnen terugkeren,... Al bij al een grappige anekdote dus.
Dit was zo'n beetje het belangrijkste over het uitgaansleven, en hoewel ik mij hier goed amuseer, mis ik ook wel een beetje het uitgaansleven in België,... Maschi's, hang on, I'm coming back!
hallo iedereen, Een tijdje sinds mijn laatste bericht, ik weet het. Gelukkig zijn de lezers trouwer dan de schrijven, blijkbaar had ik al meer dan 500 bezoekjes,...
So what's up? Momenteel ben ik een appartement in het hartje van Puno. Familie nr. 4 dus! Iedereen spreekt hier engels, er is draadloos internet van 54,0 mbps, (wat zo'n 54 keer meer is dan ik ondertussen gewend ben), ik heb 2 broers warvaan 1 ook 18 en een zus van 16. Voorlopig een goede score dus.
Ik zeg familie 4, want vorig weekend verbleef ik bij familie 3, de familie van Juana. Zij leven samen met 21, waarvan zo'n 10 kinderen. Hoewel ze lid zijn van de 'rotary club' en de 'lions club' is hun huis erg rommelig en doet vuil aan. Hun douche is een zonnedouche. Dat moedig ik aan, maar het nadeel is dat dat 's ochtends niet werkt... En soms heb je wel een douche nodig als je na de disco maar 6uur sliep en gewekt wordt door een kleine pagadder.(Die dan nog een tirade afsteekt in het spaans.)
Ik moest zondagochtend na de disco vroeg opstaan, omdat er een scoutsactiviteit was. Ik wist helemaal niet wat het was. Ik hoorde dingen over archeologische plekken, glazen die muziek maakten en meditatie. Ik kon dus niet wachten om de taxi naar de scouts te nemen. Ik gaf het adres door aan de chauffeur, hij reed 100 meter en zei: hier is het, drie sol AUB. Het was inderdaad daar, Juana had dat mij beter verteld, dan had ik 3 sol uitgespaart. Daarna gingen we met de hele scouts de bus in. Ik heb trouwens twee Belgische meisjes onmoet, die hier studeren met AFS. Ik heb hen ook naar de scouts uitgenodigt, en ze kwamen ook mee op activiteit. (aantal gerekruteerde scouters: 4+ mezelf, scouts Puno is blij met mij,....
De bus reed indedaad, vol zingende scouters, naar een archeologisch plaats. Twee oeroude Incatorens op een berg (zelf te beklimmen). Daar zaten zo'n 50 new agers te mediteren, zingen, en muziek te maken met kristallen kommen die ze aansloegen en lieten trillen. Per 10 maakten ze telkens een kring, waar de scoutertjes rondzaten, aanbaden de twee bladeren in hun handen en hingen daarna de stenen toren in. Na meer dan 1,5 uur van dat was het onze beurt. Ook wij aanbaden de bladen, mediteerden en gingen naar binnen. Daar zaten Peruanen te bidden en te zingen (kleine, ronde, donkere ruimte.) De gebedsbegeleidster vroeg ons de aarde te voelen, de lucht naar binnen te zuigen, het straaltje licht te grijpen en de kracht van water te erkennen. Vreemd, maar krachtgevend en speciaal. Daarna gingen we terug naar huis, al evenveel zingend. Het werd allicht irritant! Maar toen zij 'Glore Glore Baden Powell' zongen, leerde ik hen 'Ooh lief klein konijntje' (op dezelfde tonen). De woorden verstonden ze niet, maar de gebaren gingen wel.
Deze week wel veel alleen gezeten, Adrian is in Canete, en José vertrok woensdag daarnatoe. Omdat hij echter wel zijn werk wou af hebben werkte hij laat. Heel laat... Dinsdag kroop ik om 22u in bed met een verkoudheid, maar moest om 3uur (3 UUR!!!) opstaan om de deur te gaan opendoen. Had hij zo lang gewerkt, of had hij een affaire? Ik voelde mij een huisvrouw. Dat werd woensdag en donderdag avond nog sterker,omdat ik ook zelf moest koken. Woensdag: Puree met Kip en gebakken schijfjes appel.(Puree smaakte naar niets) Donderdag: de rest van de puree (nog steeds naar niets smakend), tonijn en gebakken ajuin. + Ik maakte popcorn...
Ok, dat was zo'n beetje het belangrijkste, Ik mis jullie alemaal (bijna allemaal) Hasta Luega, Vital
