eerste mail: 25/11

Hey,
Ik ben goed aangekomen in Lima, na 5 uur bus en 1u vliegtuig, en het begon hier al meteen goed.
Ik werd verteld dat ik samenmet Qjeren (N-Zeeland) moest Puneese dans doen voor AFS. Ik dus maar samen met hem
dat dansje oefenen en die traditionele kledij in orde maken en dan op de bus. Ik dacht naar het kantoor van AFS.
De plaats waar we terechtkwamen leek echter niet echt op het AFS hoofdkwartier. Ik zag foto's van zendmasten en een groot
symbool 'San Juan TV'. Ik zef 'Qjeren, ik denk dat we in een tvstudio zijn' Nog wat oefenen en maquillage later stond ik dus
effectief Punese folklore te dansen voor de religieuse amateurzender van Lima. We hebben het ook gefilmd, dus je krijgt het nog te zien (het dansje)
 
We zitten in Lima wer in hetzelfde hostal als de vorige keer, en ik kom heel wat mensen tegen die ik al ken van in Augustus.
De sfeer zit goed, allemaal jongeren met hetzelfde lot, en grotendeels dezelfde ervaringen enz...
 
Vandaag en morgen evalueren we in Lima en vrijdagnacht gaan we met de bus naar de Jungle. (8u) (wordt in het terugkeren dus: 8u bus,1u vliegtuig, en opnieuw 5u bus)
Maud,Benjamin en Wouter komen vandaag aan, ik wacht mijn mede-vlamingen met open armen op...

Mail 2: 30/11

Hallo allemaal,
Het is bij mij nu 6u20 's ochtends. Ik ben terug in hotel Malka na net 8u op de bus. Mails van thuis lezen is een emotionele bezigheid als je vermoeid bent.
 
Ik ben echter wel terug van een heerlijke reis.
Even een antwoord op de vraag of ik het programma zag toen ik op tv kwam; neen, want het was een live uitzending. Daar was ik wel blij om, omdat ik dan wist dat ik het geen 2 keer ging moeten doen.
De volgende ochtend gingen we naar een busterminal (met de taxi). Daar kwamen nog andere AFSers toe die niet in het hostal hadden overnacht, maar rechtstreeks met de bus kwamen van hun stad. Het was leuk de andere belgen nog eens te zien. We moesten direct een andere bus op en reden richten (wat zei noemden) het bos. Het bleek echter 'Country club 'el bosque'' te zijn. Een chic vakantie park en bungalows, tuinen en zwembaden. Fun in the sun verzekerd! Er moest natuurlijk ook geevalueerd worden, maar dat was op een creatieve en leuke manier. Dezelfde avond namen we ook nog even een busje naar de supermarkt Plazavea en kochten ons een voorraad rum, bier en chips. Het bungalowterrasfeestje duurde voor sommigen onder ons tot 4u30 in de ochtend. (5 belgen en een nieuw-zeelander). Een pijnlijk opstaan verzekerd!
 
De volgende dag werd er nog wat meer geevalueerd en gechilt. Pool spelen, door de plantentuinen wandelen of gewoon nog wat slapen, er was voor elk wat liefs. 'S avonds om 22u werden we dus opnieuw opgestoken. De gordijnen waren gesloten, dus ik zag niets van het landschap rond mij. In de ochtend rond 4u was het gordijn toch wat opgeschoven en werd het klaar; ik zag dat ik en de Selva was ( lees 'selba'; de peruaanse jungle). We kwamen aan in Pichanaki en legden ons gerief in een lelijk hostal. Daarna kregen we tot de middag om de stad te verkennen. De stad zelf was een beetje saai en niet veel anders dan alle Peruaanse steden. Maar als je met vrienden bent, dan maak je dat leuk é. Na het middageten trokken we dan maar de jungle in,...

We werden in de laadbakken van 2 pick-up trucks geladen en reden de Selva in. Er volgde een uur van hevig bonken, takken ontwijken en filmen. Daarna arriveerden we in een klein dorpje. (Het zal niet meer dan een paar families geteld hebben) Het hotel was een houten toren zonder bedden. (ze hadden ons een boomhut beloofd, maar dit was ook wel tof). We aten, bezochten het dorp en keken toe hoe alle kinderen samen voetbal en volleybal speelden. 'S avonds was er een kampvuur. Wij keken en zaten rond het vuur, de dorpsbewoners zaten wat verder en keken naar ons. Vooral als we rond het kampvuur begonnen te dansen. Ook moppentappen ontbrak niet. Niet gemakkelijk, met al die verschillende talen...

 

De volgend ochtend gingen we opnieuw de pick-up truck op en werden we nog wat dieper de Selva ingevoerd. Daar begon een wandeling door het oerwoud van anderhalf uur naar de waterval (Belgen voorop natuurlijk). Het was een leuke en avontuurlijke tocht waar mijn hand gesneden werd door een plant en vallen van de afgrond een reëele kans leek te hebben. Prachtige zichten van oerwoud zo ver je kon kijken,... onvergetelijk. In de namiddag waren we terug van de wandeling (zelfde weg terug, was wel jammer), aten we en keerden we terug naar het stad.

 

Die avond zochten we naar een disco. We hadden al wat reclame gezien, maar die hadden geen adres op hun reclamekaartje gezet. We vonden die disco echter wel. Het was een middelgrote disco met bier, luide muziek en een zwembad. We keerden om onze zwembroek te gaan halen en begonnen te feesten. Fiesta verzekerd. De disco was speciaal voor ons open, want het was zondagavond. Totdiep in de nacht stonden zo'n 20 mensen op de dansvloer, maar de maakte een goede sfeer. Saskia werd die nacht 20, dus ook dat werd goed gevierd; met balonnen en verjaardagsdansen.

 

De volgende ochtend stonden we te laat op, maar dit was geen probleem. De mensen die ons naar een school moesten begeleiden waren blijkbaar ook te laat. Ikk on dus een uur en een half langer slapen en was toch nog op tijd. De anderen waren jaloers. (only in Peru hoor zoiets). We gingen dan dus naar een school en moesten blijkbaar ons land voorstellen aan 15-16 jarigen. Ons belgen was echter weer niets verteld. Gelukkig in Benjamin schoolmeester, dus die bedacht wel wat. De jongeren bleven ook vragen stellen omdat ze wisten dat ze weer les gingen krijgen als we weg waren. In de namiddag bezochten we een indianen gemeenschap. Die leven opzettelijk als indianen, want hun gemeenschap is maar een paar km van de stad. Somiggen hadden cadeautjes mee voor de kinderen, maar tegen hen zeiden ze 'ah, leg het daar maar bij de hoop'. Een beetje teleurstellend voor hen dus. We schoten ook met pijl en boos en benji bleek een echte expert te zijn.

 

'S avonds moesten we opnieuw de bus in voor 8u. De rit was heel wat minder comfortabel, ging van warm naar steeds kouder en had onvoldoende beenruimte. Ik overleefde het echter en we stapten uit nabij Hostal Malka. Hier en dan ging ik aan de computer zitten...

Een ontspannende, avontuurlijke, maar ook vermoeiende halftijdse AFS-bijeenkomst dus,...

Veel liefs,

Vital.

Dit waren dus mijn avonturen van de laatste dagen. Afs is like a box of chocolates: you never know what your going to get...

Groeten aan de wereld,

Vital S. 

Leergierige sneeuwstormvogel