Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek. Heb je een vraagje ? Mail het me rechtstreeks en ik zorg in de kortste tijd voor antwoord.
vandendriessche.guy@telenet.be
De avonturen van 'De Izegemse Snor' Dit is een 'blog' van, over en voor alle 'moustachen' in Vlaanderen, Nederland en verre omstreken.
De laatste nieuwtjes staan steeds vanboven. Voor vroegere berichten moet je terugscrollen of het archief induiken. Er is ook een zoekprogramma ter uwer beschikking.
Je kunt er mijn persoonlijke, maar ook evenementen en avonturen van andere 'snorren', al dan niet in clubverband, meebeleven en nalezen.
SNORREND !
14-08-2009
Frisse SNOR met schuim erop
Neen jongens : het gaat hier niet over bier natuurlijk maar over likkebaardendlekkerlessendkloekslikkendfrisdrinkendstemmensmerendrazend-flitsendsnelfibrerendkoelkoelkoelsissende Pepsiiiiiiiiiii met schuim !!!!
Inhuldiging Wereldplein (niet door de Izegemse Belleman , maar ) door Ludo Van Campenhout, schepen van Stadsontwikkeling, Sport en Diamant, stad Antwerpen
Er kwamen nog meer snorren toegelopen...
En dan kon het spektakel beginnen... Zie de fotoreportages op
De snor is al een tijdje terug in het straatbeeld, maar daar is niet iedereen van gecharmeerd. Zo ook niet Anneloes... http://www.bright.nl/weg-met-die-snor
Noem het een verlate reactie op het uitgemolken begrip van de metrosexueel, maar de 'man's man' lijkt wedergekeerd. Semi-stoere mannen met snorren bepalen het mode- en in toenemende mate het straatbeeld.
Voor diegene die niet vies zijn van een beetje gezichtsbeharing, is de Beardfolio van Matt Rainwaters trouwens zeker een bezoekje waard. De foto's zijn genomen tijdens het International Beard Championship in Alaska eerder dit jaar. En er zitten een aantal zeer indrukwekkende snorren tussen. http://mattrainwaters.com/beardfolio.html
Prins Filip heeft zaterdagnamiddag in Melle het rusthuis Kanunnik Triest bezocht.
Daar zijn verleden donderdag negen bewoners om het leven gekomen bij een brand.
Maar gaat prins Filip voor een nieuwe, stoere look ? Het heeft er alle schijn van. Want de (weliswaar grijze) stoppels waarmee hij gisteren in Melle verscheen, leken net iets te bedacht om er uit luiheid te zijn blijven staan. De snor-met-baard paste in elk geval uitstekend bij zijn nette pak en bij een man van zijn standing. Al maakte het hem ook wat ouder.
De woordvoerder van het Paleis had er het raden naar wat er precies aan de hand was. 'Ik heb het samen met u ook vastgesteld op de beelden. Maar dit behoort sowieso tot de privésfeer van de prins en daar geven wij geen commentaar op.'
VTM-royaltyspecialiste Kathy Pauwels stond al evenzeer te kijken. 'Wat een transformatie ! Toch schat ik dat het eerder een tijdelijke vakantielook is. De prins is voor dit bezoek uit vakantie teruggekomen. De weddenschappen kunnen nu beginnen, over hoe lang hij die baard zal laten staan.'
'Ook Laurent en de Britse prins William hebben ooit kortstondig een baardje gehad, maar ook bij hen was het geen lang leven beschoren. Vooral bij William veroorzaakte die baard eind vorig jaar veel opschudding. Ik hoop in elk geval in stilte dat Filip zijn baard laat staan, want hij oogt goed.'
Blijft er nog één mogelijkheid: dat dit Filips manier is om een lange neus te maken naar Walter Baele, die in de huid van de prins steeds meer fans wint voor zijn 'Wij van België 'op VTM.
Want met een nieuwe look voor de echte prins is Baeles Filip meteen gedateerd. Walter Baele was gisteren helaas niet bereikbaar voor commentaar.
Op zondag 9 augustus was ik, samen met nog enkele collega's van de Europese Snorrenclub Antwerpen, te gast op de kunstenmarkt in Wilrijk, op uitnodiging van Tony VanTichel, ESA-bestuurslid en zelf ook kunstschilder. Deze exibitie vond plaats op het pleintje voor de StBavokerk in de gelijknamige straat.
Een vrolijk ensemble speelde er zowel volkse liedjes als jazz-nummers en af en toe een stevige rock.
Het was een bloedhete namiddag en een verfrissing was dan ook zeer welkom.
We maakten tegelijk van de gelegenheid gebruik om eens iets verderop die fameuse gevel te gaan inspecteren, waarop nog een aloud aftakelend reclameopschrift staat van de vroegere 'MAGASINS LEONARD TIETZ ANVERS', de vooroorlogse Joodse fabrikant van strooien hoeden, die dan alleen in het Antwerpse de naam 'Tits' toegeschreven kregen maar in het ganse land en ver daarbuiten over het algemeen, naast de 'klakke' door de lagere bevolkingsklasse en bepaalde beroepen gedragen werden op zon- en feestdagen.
Jaja, dat zijn ook 'tits', maar ik heb het hier wel over de hoeden, hé !
Zie elders in dit blog op 08-07-2009...
Ook Hollywood ontsnapte niet aan de trend...
Over tot de inspectie van de toestand van de gevel...
De bedoeling is, om in samenwerking met het District en de Kunstacademie, dit gevelopschrift te restaureren en in zijn oorspronkelijke staat weer te laten schitteren. Weliswaar een mooie realisatie om dit stukje 'erfgoed' te bewaren voor de toekomst.
Dick Bruna begon zijn artistieke carrière als ontwerper van boekomslagen in zijn vaders uitgeverij, de bekende Zwarte Beertjes.
In de omslagen van de pockets van Havank, Georges Simenon, Ian Fleming of Leslie Charteris is de hand van Dick Bruna vaak onmiskenbaar. Veel van deze omslagen zijn werkelijk briljant in hun eenvoud, die ook zo kenmerkend is voor zijn kinderboeken. Wij, van de Europese Snorrenclub Antwerpen, pleiten er dan ook voor om het Dick Bruna Huis al spoedig met een nieuwe vleugel uit te breiden!
De ondertussen wereldberoemde ontwerper en tekenaar heeft sinds 27 februari 2006 zijn eigen museum. Dick Bruna's volledige oeuvre heeft nu een vaste plaats in wat men noemt het Dick Bruna Huis in Utrecht. Tamelijk uniek voor een nog levend persoon, zoals Bruna zelf droogjes opmerkte.
Nijntje is ongetwijfeld het meest bekende karakter van Dick Bruna. Haar boekjes werden in meer dan 40 talen vertaald en Nijntje staat in de top tien van de belangrijkste Nederlandse exportproducten. Vraag een buitenlander naar Nederlandse literatuur en de kans is groot dat hij óf Anne Frank, óf Nijntje, in het Engels bekend als Miffy, noemt. In de permanente tentoonstelling zijn alle kinderboekenpersonages van Dick Bruna te zien, waaronder Snuffie, Betje Big, Boris Beer en uiteraard Nijntje. Het Dick Bruna Huis is onderdeel van het Centraal Museum.
Wereldwijd is er één Utrechts kunstwerk beroemder dan de Rietveldstoel en dat is Dick Brunas Nijntje, het konijntje dat Bruna in 1955 ontwierp. Nijntje is in 50 jaar tijd uitgegroeid tot een internationale bekendheid, niet alleen als personage in kinderboeken maar ook als design icoon. Sinds 18 februari 2006 is het werk van Dick Bruna permanent te zien in het Dick Bruna huis tegenover het Centraal Museum in Utrecht .
Het pand bevat een oorspronkelijke 19e eeuwse entreehal en een originele regentenkamer en staat op de monumentenlijst. Adres : Agnietenstraat 2, Utrecht.
Het Dick Bruna huis is een initiatief van het Centraal Museum en is mogelijk gemaakt door bijdragen van onder andere de Stad Utrecht, de Provincie Utrecht, het K.F.Heinfonds en particuliere donaties.
Mannen met snorren, vrouwen in bloemetjesjurk, kinderen met een Nijntjeknuffel of mensen wier naam rijmt op Nijn, mogen het Dick Bruna Huis in Utrecht deze zomer gratis bezoeken. Het huis is onderdeel van het Centraal Museum. Nijntje Pluis staat daar komende maanden centraal.
Voor kinderen zijn er speciale activiteiten. Volwassenen kunnen op zondagmiddagen lezingen volgen in de middeleeuwse tuin van het Centraal Museum over bijvoorbeeld het illustreren van kinderboeken of over Nijntje als onderdeel van de cultuur in Japan.
In het Dick Bruna Huis is een selectie te zien uit het oeuvre van de Utrechtse kunstenaar. In de expositie zijn originele schetsen te zien, die de ontwikkeling van Nijntje door de jaren heen tonen. De Brunacollectie van het Centraal Museum bestaat uit meer dan 1200 werken.
3 t/m 9 aug Gratis voor iedereen die geboren is in het jaar van het konijn (1927, 39, 51, 63, 75, 87 en 99) Nijntje is het bekendste konijn ter wereld. Ben jij volgens de Chinese astrologie ook een konijn? Kom dan in deze week gratis naar het dick bruna huis. Op vertoon van legitimatie
10 t/m 16 aug Gratis voor mannen met een snor Dick Bruna draagt zijn snor al jaren. Benut in deze week je snor en kom daarmee gratis het Dick Bruna huis in.
(toen als Hector Ramirez ten tijde van 'Mooi en Meedogenloos')
(... en nu.)
De 51-jarige acteur Lorenzo Lamas (nu met snor) staat bekend als een vrouwenversierder (vier huwelijken en ontelbare affaires), maar werd zelf ook al bedrogen. Zes jaar geleden, toen hij nog getrouwd was met het 37-jarige Playboy-model Shauna Sand, beging zij een slippertje met Lamas' zoon A.J., die toen een knaap van amper 18 jaar was. En het bleek geen éénmalige misstap maar een heuse affaire van maanden. Voor Lorenzo een pijnlijke ervaring die nu pas uitlekte.
De Europese Snorrenclub Antwerpen steunt deze sukkel in zijn groot verdriet... Laat hem maar groeien, Lorenzo !
Onderstaand briefje ontvangen van ene Matt Phillips uit de States, die vanwege zijn snor (en/of baard) zijn job bij dit fastfoodrestaurant heeft verloren.
My name is Matt Phillips and I work for Ruby Tuesday. Recently Ruby Tuesday has implemented a policy that all employees(male and female) must be clean shaven to work there. It has always been their policy that facial hair a quarter inch in length or shorter was acceptable. The reason they gave us for the change is that they have recieved complaints at some of their newer stores that have open kitchens and also that the workplace was not the place to show individuality. As a result of the policy change, I am losing my job. I feel that my facial hair is an extention of who I am. I want to ask you to boycott Ruby Tuesday on the basis that if my facial hair is not good enough to work there, then you are not good enough to eat there. I thank you for your time and am open to suggestions on how I can further my cause.
Je kunt Matt een schouderklopje geven door hem een mailtje te sturen op guiness11111@hotmail.com. Kwestie van die jongen te steunen in zijn overtuiging dat zijn snor (en/baard) een uitdrukking is van zijn zelf-zijn en zijn trots. Hij heeft tenslotte daarvoor zijn job verloren.
Ruby Tuesday (naar de song van de Rolling Stones) heeft geen vestigingen in België maar de Casual dining-keten heeft grote plannen in het Midden-Oosten. Het Amerikaanse bedrijf wil op korte termijn 25 nieuwe zaken in het gebied. Ruby Tuesday gaat voor de plannen in het Midden-Oosten in zee met een franchisebedrijf.
De 25 nieuwe zaken moeten komen in Koeweit, Saoedi Arabië, Egypte, Libanon, Bahrein, Qatar, Oman, Jordanië en de Verenigde Arabische Emiraten. Voor de uitrol van het casual dining concept in het Midden-Oosten heeft Ruby Tuesday de National Arabic Company for Restaurant Management of Kuwait City (NAC) ingeschakeld. Lees meer op http://www.missethoreca.nl/1054982/restaurant/restaurant-nieuws/ExpansiedrangRubyTuesday.htm
BOYCOTTEN DIE ZAAK !!
Een wederwoord van Matt...
"Thank you for your strong words and conviction for my cause. I am happy to say that because of your group and a few other Beard and Mustache Clubs across the world, they have reversed their decision and are now allowing facial hair that is 1/8th inch and neatly groomed. Although this is just a drop in the bucket of what i would have like to have seen, I can say that with your support we have brought change to the way the SUITS will try to impose their rule ! I regret to inform you that as a result of my efforts i am no longer employed at Ruby Tuesday. I am however grateful that my brothers-in-arms are happy and hairy once again. I have found employment already with Dominos Pizza chain and look forward to working there with other mustache and bearded team members !" Matt Phillips
Ondertussen heeft onze vriend terug werk gevonden bij Dominos Pizza waar ze wel een snor mogen dragen !
Ik wil verdorie een snor, zei het meisje boos. IK- WIL- VERDORIE- EEN- SNOR. De man keek hoofdschuddend naar zijn rood aangelopen dochter. Die krijg je niet, jij bent een meisje,' zei hij rustig. PAAHAAP, ik WIL die snor. Meisjes krijgen geen snorren, mijn lieve dochter. En jij bent nu eenmaal een meisje,' zei haar papa nu een beetje boos. Maar papa, jij hebt mij altijd verteld dat ik een mooi meisje ben, dat ik alles kan krijgen wat ik wil. En ik wil een snor, 'zei ze vastberaden. Maar... wilde de vader beginnen. Niks te maren, zei ze met een vaste stem. Ik krijg verdorie een snor.
Later toen ze in bed lag bedacht ze dat haar vader toch wel ergens gelijk had. Ze had nog nooit een vrouw met een snor gezien. Ze wist wel dat haar mama af en toe haren uit haar wenkbrauwen liet halen, maar ze had nog nooit gezien dat iemand haar snor weg had gehaald. Waarschijnlijk kregen vrouwen geen snorren, wat vreselijk oneerlijk was, vond ze. Maar, ze was haar vaders prinsesje. Ze kreeg altijd alles. Ze zou haar snor krijgen, hoe dan ook. Prinsessen kregen altijd alles. Misschien dan wel niet van hun vader... Maar wel van hun prins. Een prins! riep ze hardop uit. Dat ze daar nog niet aan had gedacht.
De volgende ochtend zat ze samen met haar papa en mama aan het ontbijt. Je hebt nog geen snor he? glimlachte haar vader. Nee, zei het meisje nog wat slaperig. Maar, mama? Weet jij waar mijn prinsessenjurk ligt? En mijn toverstafje? En mijn glazen muiltjes? Oh, en mijn kroon? Wat een vragen op de vroege ochtend, gaapte haar moeder. Ik zal ze zo wel even voor je zoeken. Wat ben je eigenlijk van plan? Och, niet zoveel, zei het meisje terwijl ze een broodje op at. Het is zaterdag en ik heb vrij. Vandaag wil ik een prinses zijn. Met een snor, dacht het meisje, maar dat vertelde ze haar papa en mama lekker niet.
In de middag was haar moeder nog steeds niet begonnen met het zoeken naar haar prinsessendingetjes. Mopperend stond het meisje op en besloot in haar speelgoedkist te kijken. Haar moeder ruimde altijd alles weer netjes op, dus de kans was groot dat het er in lag. Alles lag er in, behalve haar kroontje. Maar dat gaf niet, vond ze. Nadat ze zich had omgetoverd tot een waar prinsesje liep ze naar beneden. Ik ga even buiten spelen hoor! riep ze richting de kamer. Langzaam sloot ze de voordeur achter zich dicht.
Ze vroeg zich af waar ze eigenlijk een prins zou kunnen vinden. Hoe zagen ze er eigenlijk uit? In gedachten verzonken liep het meisje over de stoep. - KNAL Het meisje wreef over haar hoofd. Ze was tegen iets hards aangelopen. KAN JE NIET UITKIJKEN? hoorde ze iemand schreeuwen. Geschrokken keek ze omhoog. S-S-sorry, stamelde ze. Toen herinnerde ze zich de films waar haar moeder altijd naar keek. De vrouwen in die films vonden altijd hun prins door tegen ze op te botsen. Blij keek ze de man aan. Hij had een grote melksnor, een warrig boos haar en zijn brilletje zat scheef. Hij keek niet erg blij. Goh, u bent niet zon knappe prins, zei het meisje uiteindelijk. Wat is eigenlijk uw naam?
Ik ben verdorie de melkman, riep de man, nog altijd een beetje boos. zie je dat niet aan mijn melksnor? Bent u dan geen prins? vroeg het meisje teleurgesteld. De melkman keek niet meer boos. Hij moest zelfs lachen. HA-HA, natuurlijk ben ik een prins! zei hij lachend. Maar de vrouwen zíen dat gewoon niet. Het meisje kreeg weer een beetje hoop. Ziet u, zei het meisje beleefd, ik zoek mijn prins. Mijn prins die mij een snor kan geven. De melkman keek het kleine meisje verbaasd aan. Haar blonde vlechtjes bungelden naast haar hoofdje. Ze droeg een prinsessenjurkje en aan haar voeten zaten glazen muiltjes. In haar handje hield het meisje een toverstafje beet. Maar, als jij een prinses bent, kun je dan niet toveren? vroeg de melkman. Meneer, zei het meisje een beetje ongeduldig. Ik zie er zo uit omdat ik dan mijn prins ontmoet. Denkt u dat ik een echte prinses ben ofzo? De melkman fronste zijn voorhoofd. Waarom denk je dat ik je een snor kan bezorgen, meisje? vroeg hij. Jij bent mijn prins, antwoorde het meisje. En daarmee uit. Maar... probeerde de melkman. Niets te maren, zei het meisje.Ik ben een prinses, en ik krijg altijd alles.
Toen het meisje thuis kwam keken haar ouders verbaasd naar haar gezichtje. Op haar gezichtje was een grote zwarte snor te zien. Maar wat heb je daar nu op je gezichtje ziten! riep haar moeder geschokt uit. Haal dat er eens snel af! riep haar vader boos. Ik heb een snor, zei het meisje trots. Ik ben een prinsesje, ik krijg altijd alles en ik heb een snor. Haar vader liep naar haar toe en begon aan de snor te trekken. Au, papa! Au! Je doet me zeer! riep het meisje uit. Geschrokken liet haar vader los. Maar, hoe kom je hier eigenlijk aan? vroeg haar moeder. Nou, zei het meisje. Ik kwam mijn prins tegen. Hij was wat oud en hij was niet zo knap, maar dat geeft niet. Hij had zelf een melksnor. Eerst wilde hij niet geloven dat ik een snor wilde, maar later nam hij me toch mee. We gingen naar zijn opa, die had een héle lange snor. Het meisje keek trots naar haar ouders. Toen hebben de melkman en ik gevraagd of ik een stukje mocht hebben, en dat mocht wel. Nou, toen we een stukje hadden afgeknipt pakte de melkman mijn toverstokje, zwaaide er eventjes mee, en hoppatéé! Ik had een snor! Maar... begon haar moeder. Niets te maren, zei het meisje. Ik ben een prinses, en ik krijgt altijd alles.
Prinsessen kunnen niet toveren, zei haar buurjongetje toen hij haar snor bekeek. En daarbij, jij bent geen échte prinses. Het meisje keek boos naar het jongetje. Ik ben dan wel geen prinses en ik kan dan wel niet toveren, de melkman kon dat wel, en nu heb ik een snor. Het meisje moest niezen. HATSJIE! Gezondheid, zei het jongetje. Dankjewel, zei het meisje toen ze aan haar snor kriebelde. De snor was wel erg warm en hij jeukte enorm. Wauw, zei het jongetje. Hij keek met open ogen naar het gezicht van zijn buurmeisje. Je bent rood en je hebt overal vlekken. WAT? riep het meisje uit. Toen begon ze te lachen. Oh, je maakt zeker een grapje, zei ze tegen haar buurjongetje. Je bent gewoon jaloers omdat ik een snor heb, en jij niet! Ze krabte nog een keer aan haar snor en ging toen weer naar binnen.
Dochter van mij! riep haar vader verschrikt uit. Kijk toch alsjeblieft in de spiegel! Haar vader klonk erg geschrokken, dus ze deed het maar. Ze schrok erg van wat ze zag. De snor was gegroeid en bedekte bijna haar hele gezicht. Op de plekken waar nog geen snor zat, zaten rode plekken. Er was niets meer over van haar mooie gezichtje. Je bent niet meer mijn prinsesje, zei haar vader bedroefd. Je bent een lelijk meisje geworden en je zal nooit meer krijgen wat je wilt. Oh, oh! huilde het meisje vol spijt. Alsjeblieft papa, haal mijn snor weg! Haar vader liep weg en kwam even later terug met een schaar en een vuilniszak. Kom maar hier, meisje, ik knip het wel gewoon even af. Na een halfuurtje knippen was al het haar van haar gezichtje verdwenen. Oh dankjewel! riep het meisje toen ze in de spiegel keek. Er zaten nog wel wat rode plekken, maar die trokken al aardig weg. Ze rende naar haar vader en knuffelde die dankbaar. Graag gedaan, meisje! Mijn mooie prinsesje! Nee! zei het meisje. Ik ben geen prinsesje. Ik wil niet alles hebben wat ik wil. Beloof je me dat, papa? Ja, zei haar vader blij terwijl hij de snor in de prullenbak kieperde. Het meisje heeft nooit meer gekregen wat ze wilde, en daar was ze erg gelukkig mee.
Snor van de week : Protocol-meester BZ Eddy Van Den Bussche
Snor van de week : Eddy Van Den Bussche
Gisteren, dinsdag 21 juli, keken op de Nationale Feestdag in Brussel 120.000 mensen naar het nationale defilé. Dat is een groter publiek dan er op de wei in Werchter staat en het was, de viering van 175 jaar België in 2005 buiten beschouwing gelaten, een historisch record. "De mensen blijven komen, omdat we er ieder jaar opnieuw de nodige show in steken", verklaart organisator Eddy Van Den Bussche het succes van 'zijn' defilé. "Over de ministers die steeds maar hun kinderen willen meebrengen en ambassadeurs die altijd te laat komen zullen we het hier net hebben... het gaat trouwens om de snor, nietwaar ?" Van Den Bussche (63) is de 'chef protocol' van Binnenlandse Zaken en sinds 1995 de organisator van het Te Deum, het defilé, het feest in het park en het vuurwerk op de nationale feestdag.Volgend jaar gaat hij met pensioen en moet de regering op zoek naar een nieuwe 'mister defilé'. Probleem is dat niemand staat te springen voor deze job !
Waar staat een chef-protocol en zijn medewerkers voor in ?
Organisatie van nationale feesten en plechtigheden, eer- en voorrangsbewijzen
Ere-onderscheidingen aan de leden van het Parlement en het personeel van het departement, de Raad van State, de ambtenaren van de gewestraden, de politie- en de brandweerdiensten
Vereremerking voor daden van moed en zelfopoffering
Bevlagging van de openbare gebouwen
Wat is protocol ? "Hoe spreek je de koning aan als je op audiëntie wordt gevraagd? Geef je de koningin een handkus? Niet alleen de doorsnee Belg heeft er geen flauw benul meer van, ook onze politici slaan regelmatig beschamende flaters. Premier Leterme die tijdens het Te Deum zit te blackberry'en: het was een protocollaire blunder van formaat, maar zo worden er wel meer gemaakt." Eddy Van den Bussche, chef protocol bij de federale overheidsdienst Binnenlandse Zaken, wordt dagelijks overstelpt met vragen. Of er geapplaudisseerd moet worden wanneer de Brabançonne weerklinkt? Wie je waar en hoe moet aanspreken ? Veel vragen, maar of het allemaal iets uithaalt... "De jongste tijd zie ik het wel vaker foutlopen", zegt Van den Bussche. "Steeds minder mensen kennen al die protocollaire regels. De jongste generatie ministers lijkt er niet meer van wakker te liggen. Ik zie ze dikwijls denken: klinkt het niet, dan botst het. Spijtig, want het protocol is zoiets als zuurstof: je ziet het niet, maar iedereen heeft het nodig. Geen mens die zonder kan."
Van den Bussche begon zijn carrière bij het leger, maar ruilde de loopgraven in om 's lands eer op ander terrein te redden. Het protocol dus. Zoals het een echte gentleman past, wikt en weegt hij voortdurend zijn woorden. "In feite gaat het dikwijls maar om eenvoudige, elementaire beleefdheidsregels, maar zelfs daar ontbreekt het velen aan. Om maar iets te zeggen: als je op straat wandelt in het gezelschap van een vrouw, moet je haar altijd de kant langs de huizen aanbieden. Ik ben er zeker van dat velen daar nog nooit van gehoord hebben."
Voor wie liever niet de mist ingaat, is er nu het boek van Van den Bussche, 'Het protocol in België' . Broodnodig, zo blijkt. "Zeker in een land als België", benadrukt hij. "Een foute vlaggenkeuze of een foute speech kan al genoeg zijn voor een relletje. En pas op, het protocol is er niet alleen voor die ene keer dat je in contact komt met de koning of een minister. Het protocol is overal, zo simpel is het. Het kan een echt mijnenveld zijn. Zeker als het gaat over iets gevoeligs als: wie mag er op de eerste rij staan? En wie moet achteraan aanschuiven? Daar bestaan allemaal regels voor. Een foute toepassing van die regels heeft al vaak voor heibel gezorgd. Ik herinner mij zelfs situaties waarbij het tussen politici bijna tot een handgemeen is gekomen."
"Veel mensen houden niet van het protocol, maar dat komt gewoon omdat ze er een fout beeld van hebben", zegt Van den Bussche. "Het protocol is er om de mensen te helpen, niet om het leven ingewikkeld te maken. Maar natuurlijk, ministers zijn ook maar mensen. En soms krijgen ze ook iets op hun agenda gepresenteerd dat ze liever niet doen. Al die officiële openingen bijvoorbeeld. Sommigen hebben daar een hekel aan. Dat zijn inderdaad niet altijd de meest interessante festiviteiten, maar van bepaalde functies worden nu eenmaal bepaalde dingen verwacht. Dat hoort erbij. Het zou ongepast zijn om niet te gaan."
"Weet je, het protocol gaat over details, maar wel over belangrijke details. Je ziet soms van die yuppies, piekfijn uitgedost. Maar ze dragen dan witte sokken uit de Wibra. Dat stoort me. Als je de pretentie hebt om zo goed voor de dag te komen, dan moet je ook een zekere finesse hebben. Of neem nu de burgemeester van Antwerpen, die alleen maar een T-shirt draagt. Dat is niet verboden, maar het is niet gepast als je naar de koning gaat. Naar het schijnt draagt hij maar één dag per jaar een das: als Sinterklaas toekomt. Ik kan er alleen maar het mijne van denken."
Wie denkt dat de protocollaire regels op sterven na dood zijn, heeft het mis.
Van den Bussche: "Van één ding kan je zeker zijn: er zal altijd protocol zijn. Midden jaren '30 stond koningin Astrid nog tussen het volk op de stoep voor het 21 juli-defilé. De koning stond erbij op zijn paard. Zo ver zal het wel niet meer komen, maar het protocol is te belangrijk om zomaar in de wind te slaan. Volgend jaar ga ik met pensioen. De vacature staat nog open, maar de kandidaten zijn niet zo dik gezaaid, vermoed ik. Ben ik de laatste expert? Sommigen zeggen van wel, ja. Maar het nadeel is dat ik steeds minder tolerant word voor bepaalde zaken. Niet op tijd komen bijvoorbeeld, daar kan ik me serieus aan ergeren. Ik herinner me nog de nationale feestdag, een paar jaar geleden: op een gegeven moment sloten we de toegang af. Voor iedereen, dus ook voor de autoriteiten. En dan komen er daar in de verte nog enkele ministers aangewandeld. Ik zwijg dan, maar binnenin verwens ik hen. Ze zijn goed genoeg gebrieft."
Praktische Handleiding voor Protocol in België Eddy Van den Bussche Antwoorden op de meest gestelde vragen van organisatoren, Uitgeverij UGA, Nederlands Frans, 131 bladzijden, ISBN 90-6768-617-4. Het boek is momenteel uitverkocht en enkel te vinden in de betere bibliotheek. In het najaar verschijnt een herdruk.
DEEL I: WETENSWAARDIGHEDEN OVER BELGIË Hoofdstuk 1: De Koning en de Koninklijke Familie Hoofdstuk 2: De nationale plechtigheden Hoofdstuk 3: De Belgische driekleur Hoofdstuk 4: De geschiedenis van de Belgische nationale hymne (Brabançonne) Hoofdstuk 5: De Congreskolom Hoofdstuk 6: Het graf van de Onbekende Soldaat Hoofdstuk 7: Eerbewijzen van vlaggen, emblemen en hymnen Hoofdstuk 8: Foto van de vorsten in openbare gebouwen en lokalen Hoofdstuk 9: De titel "Koninklijke" Hoofdstuk 10: De titel "Excellentie" Hoofdstuk 11: Het dragen van de sjerp door hoogwaardigheidsbekleders en mandatarissen Hoofdstuk 12: Hoffelijkheid
DEEL II: PRAKTISCHE HANDLEIDING INZAKE PROTOCOL Hoofdstuk 1: Inleiding Hoofdstuk 2: De bevlagging en de volksliederen Hoofdstuk 3: Tafelplannen Hoofdstuk 4: Briefwisseling Hoofdstuk 5: Kledij Hoofdstuk 6: Eretekens Hoofdstuk 7: Voorrangen Hoofdstuk 8: Voorlopige voorrangslijst
Een groot aantal professionele marktkramers uit een 10-tal Europese landen gaven een weekend lang rendez-vous rond de kiosk op de Antwerpse Groenplaats voor een tweede Europese voedings- en artisanale markt.
Zij presenteerden hun typische streekspecialiteiten (wijnen, kazen, salami's, olijven, zoetwaren,...), artisanaal, houtwerk, edelstenen, juwelen, porselein, ...
Ik ging alvast samen met familie en een delegatie van de Europese Snorrenclub Antwerpen een kijkje nemen : wij waren namelijk eregasten van de Antwerpse Schepen Voorhamme voor de opening van deze 'Fiesta Europa' op woensdag 22 juli.
We verzamelden rond 13.30u 'bij Gerda' aan de Eiermarkt
Een Europese markt met Internationale allure : ruim 50 professionele marktkramers uit 12 Europese landen gaven rendez-vous op de Groenplaats, een smeltkroes van talen en culturen. Het was 'the place to be'.
We ontmoetten daar ook onze beschermheer en oud-burgemeester Bob Cools en echtgenote.
Maar eerst de dorstigen lessen...Dhr Storms nodigde ons uit, in afwachting van de komst van de Schepen, eerst een pintje te drinken.
Het waren 'bijna' halve litertjes dat die bartender ons voorzette. Maar héél lekker bier ! Löwenbrau uit Munchen.
Tussendoor nog even op de foto met de charmante medewerkter van Schepen Voorhamme...
En dan konden we aan de rondgang beginnen.
Authentieke marktkramers uit alle hoeken van Europa (Italie, Duitsland, Frankrijk, Finland, Nederland, Engeland, Hongarije, Ierland, Oostenrijk, Polen, Spanje maar ook Belgie) lieten ons maar wat graag kennis maken met een brede waaier aan streekspecialiteiten.
Italiaanse salami's, Engelse fudges of een echt Fins rendiervel, voor een lekkere hap en een stevige degustatie, voor een biezonder kadoo moest je op de Groenplaats zijn.
Maar het ging niet alleen om voeding zoals steekkazen, olijven, wijnen of andere zoetigheden, maar ook om ander artisanaat zoals houtsnijwerk, porselein, edelstenen, juwelen en noem maar op.
Charcuterie en kazen uit de Ardêche... iets naar de tand van Willy die prompt met de invoerder op de foto wilde.
Ook de Bretoense koekjes vielen bij sommige in de smaak.
Schepen Voorhamme, blijkbaar van alle markten thuis en ook een 'kenner' van de Italiaanse producten en keuken, legde ons telkens uitvoerig deskundig uit wat we te zien en wat we voorgeschoteld kregen.
Aan deze Oostenrijkse specialiteitenstand kregen we zelfs een bakdemonstratie hoe men in 7 minuten 'Sweety Kaiserschmarrn mit rosinen' van Knorr klaarmaakt.
Schepen Voorhamme wees op mijn 'Kaiserliche Schürbart' en we gingen direct over tot de degustatie van dit lekker gebakje.
Ik heb dan ook meteen zo'n kant-en-klaar-zakje meegenomen om het thuis nog eens over te doen... Maar hier is het recept als je het zelf wil maken.
Laat een 30 gram rozijnen een half uur in de rum trekken .Splits de 4 eieren.Klop de eidooiers dik en schuimig met 3 eetlepels suiker,een zakje vaniilesuiker en het snufje zout. Het mengsel moet traag van de garde af lopen.Voeg hierna om en om een beetje van de 125 gram bloem en een scheutje melk toe.Klop goed door tot een glad beslag is ontstaan.Roer de rozijnen met rum erdoor heen.Sla de eiwitten stijf en spatel het schuim voorzichtig door het beslag. Verhit 1 eetlepel boter in een koekepan en voeg een kwart van het beslag toe.Bak de koek op een laag vuur tot de onderkant goudbruin is.Til de koek op,doe nog een beetje boter in de pan en bak de andere kant goudbruin.Leg de koek daarna apart en bak er nog drie met de rest van het beslag .Breek de dikke pannekoeken met een vork in onregelmatige stukken en bak die,onder voortdurend omscheppen,nog 5 min. Verdeel de kaisersmarren over 4 borden en bestrooi ze rijkelijk met poedersuiker.
Dit Oosterijks gerecht is ook lekker met jam of vers (rood) fruit. Voor de kinderen laat je de rum er natuurlijk uit.
Je waande je echt in Europa, maar dan een zonder de files, de péages, of de omleidingen en vluchtvertragingen. Tijdens onze rongang reisden we van het ene land naar het andere, in een zomerse vakantiesfeer om er tal van producten te (her-)ontdekken. En je kon overal van proeven !
Bigodes è bigodes
De aardbeien en kersen uit Hoogstraten vielen best in de smaak van Tony en Roland.
Op de Spaanse paëlla-stand was er nog niet veel bedrijvigheid... Dat zou pas later op de avond komen, denk ik.
En niet alleen deze Franse ajuin- en lookboer uit StGeorges kreeg onze aandacht...
Daar blijf je dan weer het liefst af...
Bij deze Italiaan zijn we dan toch een half uurtje blijven plakken... Hij had dan ook van alles en nog wat mee : worsten, kazen, broden, olie,... Schepen Voorhamme was meteen 'verkocht'...
Deze Duitse worstenboer had de meest uitzinnige saucisjes mee : vlees van everzwijnen en eenden daar nog aan toe, maar van bizons, ezels en kangoeroes ?
5 zulke worsten voor 10 euro is niet veel geld en ik heb er dan ook een zakje verschillende van mee naar huis. Speciaal voor de leden van de snorrenclub schonk er nog één extra bij.
Marc verkoos de Italiaanse...
Maar ook de kleinsten werden niet vergeten...
Terug aan de plaats van 'af' waren we al weer heel content met een frisse pint, want het was ondertussen heel warm aan het worden en de eerste jassen gingen uit.
Aan het eind van deze 'acte-de-présence' kreeg Schepen Voorhamme nog een mandje met streekproducten kado en werd ons door de organisatie nog een receptie aangeboden waarbij we nog eens konden genieten van tal van binnen- en buitenlandse lekkernijen.
En ditmaal geen Cava, maar een Cuvée Special Kerisac van Bretoense makelijk. In Guenrouet kunt u de Kerisac fabriek bezoeken om alles te weten te komen over de appelciderproductie.
Met dank aan Dhr Storms voor de uitnodiging en nog en dikke proficiat met deze verwezenlijking.
Het evenement werd mee ondersteunt door Stad Antwerpen, Toerisme Antwerpen, Europa Direct Antwerpen, City-Marketing, vzw Meir en vzw Groenplaats. De organisatie lag in de handen van Dhr Roeland Storms uit Wuustwezel.
Ik ben Guy Vandendriessche, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moustache.
Ik ben een man en woon in Izegem (België) en mijn beroep is Museum-medewerker.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ESA snorrenclub, belleman Stad Izegem, motorrijden,....
Andere hobby's :
www.bloggen.be/belleman
www.bloggen.be/motorrijder
www.bloggen.be/budoka
www.bloggen.be/stadsreuzen
