Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek. Heb je een vraagje ? Mail het me rechtstreeks en ik zorg in de kortste tijd voor antwoord.
vandendriessche.guy@telenet.be
De avonturen van 'De Izegemse Snor' Dit is een 'blog' van, over en voor alle 'moustachen' in Vlaanderen, Nederland en verre omstreken.
De laatste nieuwtjes staan steeds vanboven. Voor vroegere berichten moet je terugscrollen of het archief induiken. Er is ook een zoekprogramma ter uwer beschikking.
Je kunt er mijn persoonlijke, maar ook evenementen en avonturen van andere 'snorren', al dan niet in clubverband, meebeleven en nalezen.
SNORREND !
03-08-2007
'Gladde Jongens' : de kunst van het scheren...
Verleden maand is een boek uitgekomen over 'De Kunst van het Scheren', getiteld "GLADDE JONGENS".
Het is een aaibaar werkje van een 160 bladzijden dat onlangs verscheen bij uitgeverij Elmar/Van Halewyck, kost 17,50,- en is van de hand van een Belgische psychotherapeut (Leo De Brouwer) en een Nederlandse huisarts (Peter van Lierop).
Ze gaan er prat op dat ze het eerste en enige boek hebben geschreven over dit onderwerp, maar dan hebben ze hun research niet grondig gedaan want ik heb ondertussen al een ander werk teruggevonden van 11 februari 2004 geschreven onder dezelfde titel door ene Roeland Tegenbos...soit.
Dezelfde titel werd eveneens gekozen voor het boek van Peter Smolders over 'De grootste meesteroplichters en geldgoochelaars van Nederland en België'. Maar...terug naar het scheren.
Korte beschrijving :
Leo De Brouwer en Peter Van Lierop.
Gladde Jongens : De kunst van het scheren.
Elke man die het geluk heeft een gezegende leeftijd te bereiken, staat zich in zijn leven gemiddeld 2300 uren te scheren. Dat kan tellen. In een maatschappij waar alles steeds sneller moet gaan, is haastig scheren voor velen een gewoonte geworden. Maar wat blijkt? Uit onvrede met dit helse ritme grijpen steeds meer mannen terug naar het klassieke natscheren met het open mes.
Leo De Brouwer en Peter Van Lierop, fervente natscheerders à lancienne, bundelen in 'Gladde Jongens' de aloude scheerkennis van het meesterlijk goed scheren, zoals dat generaties lang van vader op zoon is doorgegeven. Stap voor stap leggen zij uit hoe het natscheren met het open mes en het krabbertje in zijn werk gaat. Voor alle mannen die de tijd willen nemen om zich goed te scheren.
Zo klonk het vele generaties lang uit de mond van de barbier. En de klant knikte tevreden van ja. Hoe zou hij ook anders kunnen. Comfortabel achterover geleund, het gezicht ingezeept met weldadig schuim, in afwachting van het koele staal dat de baard doet verdwijnen. Toevertrouwd aan de ambachtsman die vaardig het mes hanteert. Om even later glad geschoren de wereld weer tegemoet te treden, verkwikt en met een fris gevoel. Attractieve demonstratie. Deze barbier doet in deze jachtige jaren deze oude kappersstiel herleven. Waar hij ook komt, er is altijd veel belangstelling voor zijn ambachtelijke demonstratie. Is het nostalgie naar de voorbije tijd van scheerbekken, scheerdoekje en mes dat aan de baard van de klant was aangepast?
Of gewoon het verlangen om eens hartgrondig ja te kunnen zeggen op de vraag: 'Kwast goed, meneer?
Barbier Aart
Barbier Aart
Barbier Peer
Niet elke man begint de dag met het verwijderen van de baardharen, die elke nacht weer aangroeien. Toch vindt 93% van de mannelijke bevolking het belangrijk om zich s'ochtends te scheren. Sinds de ontdekking van het staal - kort nadat we rechtop gingen lopen - is de man op zoek naar een methode om zich van zijn stoppels te ontdoen zonder zich daarbij levend te villen.
Ja, je leest het goed... snorren-kampioenschappen !
Mannen (en vrouwen...hoe gek het ook mag klinken worden die niet gediscrimineerd maar je ziet er natuurlijk nooit een...) met snorren en baarden kunnen deze zodanig cultiveren zodanig dat ze in een bepaalde categorie gaan thuishoren. Hieronder de gangbare modellen die in aanmerking kunnen komen voor deelname aan (schoonheids-)wedstrijden, mits ze voldoen aan de voorwaarden eigen aan het model.
Kies zelf maar uit in welke categorie je thuishoort en misschien kun je wel mee eind augustus dit jaar naar het Wereldkampioenschap voor Snorren en Baarden in het Engelse Brighton.
Snorren
Natuurlijke snor. De snor groeit niet verder dan 1,5 cm voorbij de mondhoeken. Hulpmiddelen zijn niet toegelaten.
Engelse snor. Smalle snor. De snorharen worden van het midden zeer lang en gebogen naar buiten getrokken en de uiteinden naar boven gebogen. De snor mag niet verder dan de bovenlip zijn aangegroeid. Hulpmiddelen zijn toegelaten.
Keizerlijke snor. Volumineuze kleine snor met naar boven gekrulde punten. Begroeiing niet verder dan de mondhoeken. Hulpmiddelen zijn toegelaten.
Dali snor. Een smalle snor met lange tot zeer lange naar boven gebogen uiteinden. De snorpunten staan zeer steil naar boven gericht. Hulpmiddelen zijn toegelaten.
Hongaarse snor. Grote voluminueze naar boven gekrulde snor met begroeiing tot 1,5 cm buiten de mondhoeken Hulpmiddelen zijn niet toegelaten.
Chinese snor. Fijn naar beneden hangende snor. Begroeiing tot max. 2 cm onder de mondhoek.
Vrije stijl snor. Alle snorren die niet in de hierboven beschreven categoriën passen kunnen in deze soort ondergebracht worden.
Kin- en Bakkebaarden
Natuurlijke kinbaard. De snor moet vergroeid zijn met de afgeronde of puntige 'geite'-baard die een duidelijke vorm moet hebben. In de mondhoeken is een begroeiing met een maximale breedte van twee vingers toegestaan. Hulpmiddelen zijn niet toegelaten.
Musketier snor en baard. Een geheel van een kleine tot midelgrote snor met kort gebogen uiteinden en een kleine spitse kinbaard die duidelijk gescheiden is van de snor. Hulpmiddelen zijn toegelaten.
Keizerlijke bakkebaarden. Een snor waarvan de uitgroei op de wangen en over de slapen naar het hoofdhaar mag doorlopen. Wordt ook 'sideburns' genoemd. De kin moet volledig geschoren zijn. Hulpmiddelen zijn toegelaten.
Vrije stijl baard. Alle kin- en bakkebaarden die niet in de hierboven beschreven categoriën passen kunnen in deze soort ondergebracht worden.
Volle Baarden
Natuurlijke volle baard. Snor en baard zijn volledig natuurlijk uitgegroeid. Hulpmiddelen zijn niet toegestaan.
Garibaldi baard. Een brede en volle baard waarbij de snor volledig geïntegreerd is in de baard. De onderzijde van de baard is volledig rond afgesneden. Hulpmiddelen zijn niet toegestaan.
Verdi baard. Relatief korte baard die volledig rond afgesneden is. De snor is volledig vrij van de baard en de wangen zijn geschoren. Hulpmiddelen zijn toegelaten voor de snor, niet voor de baard.
Vrije stijl baard. Alle baarden die niet in de hierboven beschreven categoriën passen kunnen in deze soort ondergebracht worden.
Omdat ze op hun moeders willen lijken. Dat is een grap met een baard. Maar je weet nu vast het echte antwoord. Inderdaad: het hoort bij de cultuur. Daar schieten we wat mee op. De Osmaanse elite droeg snorren. Oh ja? Wie dan? De Janissaren, de soldaten van de Sultan, vormden ook de ambtenarij. En waarom droegen die snorren? Omdat ze van de Sultan geen baarden mochten dragen. ??? Janissaren waren van oorsprong christelijke slaven, en om ze te onderscheiden van 'ware' moslimmannen mochten ze geen baarden dragen. Ironisch, dat hun snorren nu een nationaal symbool geworden zijn.
Speculatie en ongegronde generalisatie, maar ik heb er weer een hypothese bij.
In Istanboel's Militair Museum speelt de Mehter, het muziekcorps en laatst overgebleven onderdeel van de Janissaren. Fantastisch uitgedost, meeslepende muziek, en de bloedstollende gedachte dat dezelfde muziek, en de kreten "Allah is groot!" en "Ten aanval!" ook klonken voor de poorten van Wenen, naast talloze slagvelden over de afgelopen 500 jaar.
In Oostende is er sinds kort een barbier die mannen scheert. Bros Barbier in de Gistelsesteenweg is uniek, want het scheren gebeurt er met klassieke open scheermessen. Bovendien wordt rekening gehouden met alle barbierstradities, want iedereen kan tijdens het bezoek ook genieten van een pintje of een abdijbiertje van het vat. ,,Het leven van een man kan hier zalig zijn'', zegt barbier Steven Vermeesch.
Bros Barbier is het broertje van heren- en dameskapsalon Carré Coiffure in de Gistelsesteenweg. Het barbiersalon is ontstaan uit een combinatie van ideeën. ,,Zo'n tien jaar geleden wilden we al een ruimte met een bar creëren om het wachten in het kapsalon aangenamer te maken. Samen met mijn interesse voor de oude traditie van het scheren, is het nu een barbiersalon met een bar geworden'', zegt Steven Vermeesch.
,,In tegenstelling tot andere barbiers in België scheer ik niet met vervangbare messen, maar met klassieke messen die telkens worden geslepen of gezet op lederen riemen. Klassieke messen zijn beter voor zware baarden, hygiënischer en gemakkelijker te steriliseren. De klant kan volgens de oude traditie ook zijn eigen open scheermes hier laten om zo telkens met zijn eigen mes geschoren te worden'', aldus Steven.
Engelse hofbarbiers
Steven Vermeesch scheert de mannen op de klassieke Engelse wijze. Daarvoor heeft hij een cursus gevolgd bij de Engelse hofbarbiers die onder andere prins Charles scheren. De barbier gebruikt ook traditionele Engelse producten.
,,We willen oude tradities nieuw leven inblazen. Scheren is iets waar elke man mee te maken heeft. Steeds meer mannen zijn ook met hun uiterlijk bezig, en zijn zich als het ware aan het emanciperen. Onze klanten genieten hier duidelijk, er zijn er zelfs die in slaap vallen in de zetel'', vertelt Steven.
,,Dat de klanten hier aan de bar een glas kunnen drinken, maakt de sfeer enkel gezelliger. Op donderdagavond is er regelmatig een happy hour tussen 20 en 21 uur, en organiseren we evenementen als een whiskyavond, een scheercursus, een strijkcursus, enzovoort. Dit laatste is alvast een goed excuus om van thuis hier te mogen vertoeven'', lacht Steven.
Vandaag was ik te gast in Antwerpen, welbepaald op het Lambermontplein, alwaar ESA-clublid Tony Van Tichel (achter zijn uren zelf ook een beetje amateur-kunstschilder) enkele van zijn werken tentoon- en tekoopstelde.
Samen met enkele collega's van de Europese Snorrenclub Antwerpen, de voorzitter 'himself' en de dames, deden we een rondwandeling op deze rotonde die volgestowd was met kunstwerken.
Ook ons maskotje 'Fred' was van de partij...
Deze Openlucht Kunstbeurs op de Antwerpse Lambermontplaats vind jaarlijks plaats de laatste zondag van mei, juni, juli, augustus en september . Lambermontmartre is een initiatief van Linda Torfs van vzw Galerie Mekanik en het District Antwerpen en bieden op deze manier een nieuwe en originele mogelijkheid om kunst te kijken, te proeven en te kiezen op en rond het bronzen standbeeld van Baron Lambermont.
Deze buurtmarkt gaat door in openlucht "à la Montmartre", op het bovenvermeld plein, gelegen tussen het nieuwe Justitiepaleis en het Museum voor Schone Kunsten op het Antwerpse Zuid.
Een streepje live-muziek zorgt voor een gezellige ambiance en voor de droge keel is er een verfrissing voorzien. En wat drinken we als rasechte Westvlaming in Antwerpen ?
Rond 1915 was het figuur van Chaplin als landloper, tramp zo bekend in Amerika, dat er overal in het land "look-alike" wedstrijden werden gehouden. Het leek wel een ziekte; vandaar de naam chaplinitis! Wie het meest op Charlie Chaplin leek in uiterlijk, kleding en bewegingen, was de winnaar. Het verhaal gaat, dat Chaplin ook een keer aan zo een wedstrijd heeft meegedaan en slechts eindigde op de derde plaats!
De afbeelding laat zien, wat de benodigdheden zijn om een "look-alike contest" te houden. Je moet natuurlijk eerst een paar filmfragmenten goed bekijken en vooral letten op zijn bewegingen. Zorgt de een voor een bolhoed, dan heeft een ander wel een te grote zwarte broek. Een complete uitrusting is dan ook voldoende. En je begrijpt: geluiden maken mag niet : Chaplin had een hekel aan geluidsfilms.
Kleding Charlie Chaplin geveild
DEVON (ANP) - Het eerste pak van Charlie Chaplin is verkocht. De komiek droeg de geleende zwarte outfit met karakteristieke bolhoed in de film Kid Auto Races at Venice uit 1914, waarin hij als zwerver debuteerde. Het pak bracht woensdag op een veiling in het Britse Plymouth 5200 euro op. De nieuwe eigenaar wil de kleding tentoonstellen in zijn antiekwinkel in Plymouth, naast een uniform van de nazi Hermann Goering.Het pak groeide uit tot het handelsmerk van Charlie Chaplin, nadat hij het had gedragen in The Tramp (1915). De opbrengst van de kleren was op 3000 euro geschat.
Hier onder zie je de snor en de wandelstok van Charlie Chaplin.
Je moet weten... begin de jaren '90 was ik nog (tamelijk) actief in de voormalige / originele Antwerpse Snorrenclub onder voorzitterschap van Willy Dupon (nu Europese Snorrenclub Antwerpen), die toen nog kastelijn was in eetkaffee 'De Snor' aan de Brouwersvliet te Antwerpen.
Nu, 15 jaar na uitgifte, ontdekte ik toevallig in mijn 'snorrenarchief' een leuk werkje terug : Zwervend door Antwerpen - De Snorrenwandeling ! Van een verjaardag gesproken !
Een Antwerps wandelboek dat leest als een spannende roman. Het werd in zeer vlotte humoristische vertelstijl geschreven door Wim Van Gelder, en man die (toen reeds) een vijftigtal werken - waaronder toneel, poëzie, romans - op zijn actief heeft staan. Enkele boeken en gedichten van hem werden zelfs in het Frans, het Portugees, het Engels en het Pools vertaald !
Ik ben dan nog een van de gelukkigen die deze boeiende stadswandeling in zijn bezit heeft, want het werd maar uitgegeven in beperkte oplage. En dan nog een gesigneerd exemplaar van de auteur zelve !
Maar het is met groot plezier dat ik het hier voor jullie kan vermelden. Ik ga het dan wel niet kopiëren (dat zou Wim onrecht aandoen...het werkje koste destijds ook 200,-oude BF), maar enkel de route vermelden die afgelegd kan worden. Later maak ik er een A-foto-reportage van.
Men kan het moeilijk een boek noemen : het is eigenlijk een uitgestippelde wandeling langs een aantal bekende en minder-bekende, romantische, poëtische en verstilde hoekjes en kantjes van Antwerpen Centrum.
De Snorrenwandeling heeft als vertrekpunt de Brouwersvliet, ter hoogte van de voormalige café 'De Snor'. Ze loopt langs enge straatjes, langs een aantal dokken, passeert langs de eigenaardige, boeiende wereld van het 'Eilandje' en geeft ons een schitterend inzicht in enkele godvergeten, maar ach zo toffe musea, al ligt de nadruk van de rondgang zeker niet bij museumbezoek. Toffe kafeetjes, de mogelijkheid om de wandeling uit te breiden met een havenbezoek, dromende terrasjes en tal van andere mogelijkheden maken van deze wandeling een boeiende uitstap, deels romantisch, deels rauw-realistisch omdat ze langs enkele grauwe buurten loopt.
Snelwandelaars zijn op een uur rond, maar dat kan niet de bedoeling zijn. Wie alles wat dieper wil ondergaan, de omgeving rustig wil bekijken vanop een terrasje of vanachter een venster van een volkskroeg, wie wil binnentreden in de geboende wereld van een vergeten museum kan er een volledige dag of zelfs meerdere dagen overdoen.
Uiteraard worden Antwerpse (en 'andere') snorren niet vergeten met hun spannende getuigenis van hun ontstaan en hun ontwikkeling als vereniging.
Het boekje werd voorgesteld op maandag 28 mei 1992 om 20.00u in herberg 'De Snor' samen met een toffe receptie aangeboden door K.W.V. (Kaapse Wijnen) en onder de muzikale tonen van volkszanger Patje Wapper.
(vergeef mij...maar ik heb nog geen foto's teruggevonden van die aangelegenheid...later misschien...)
Het wandelparcours.
De Brouwersvliet - Giststraat - Adriaan Brouwerstraat - Korte Zeevaartstraat - St Aldegondiskaai - Hanzestedenplaats - Oostendekaai - Nassaubrug over - St Laureiskaai - Nassaustraat - Amsterdamstraat - Verbindingsdak-Westkaai - Napoleonkaai - Nassaubrug over - Godefriduskaai - Van Schoonbekeplein - Oude Leeuwenrui over - Falconplein - even Schipperstraat in en terug - Falconplein - Falconrui - Stijfselrui - Nieuwe Gang - Paardenmarkt - Vekestraat in en terug -terug Paardenmarkt - Toog - Paardenmarkt - Klapdorp - Venusstraat - Blindestraat - Mutsaertstraat - Raapstraat - Stadswaag - Hoornstraat - Varkensmarkt - Klapdorp - Boterhamstraat - Falconrui over - Oude Leeuwenrui - Brouwersvliet !
Jumpin' Beans & the Moustaches / Somebody & the Somethings
Jumpin' Beans & the Moustaches / Somebody & the Somethings Outta Peanut Butter / Long Haired Genius! 7" (no label, 1999)
I got hooked on Jumpin' Beans sometime in the mid-to-late 90s, when a flood of 7"s started coming out of a label called Ball, from Gardner, Maine. First there was Jumpin' Beans & Willie, then Willie got demoted to a Moustache and that's when Jumpin' Beans & the Moustaches started making records. Ball seemed to be a label exclusively devoted to Jumpin' Beans mania and then came a John Schooley record and one by Jumpin' Beans main man, Hasil Adkins. The Jumpin' Beans sound is pretty simple: Turn up the guitar and have some guy pound on the drums. Capture it all on a 4-track with everything pegged in the red. Do some covers like Memphis, Strychnine, and Born in the USA, along with Adkins inspired originals about hamburgers, milkshakes, and peanut butter. I devoured these 7"s and still think that Jumpin' Beans is one of the '90s lost gems. So much was I into Jumpin' Beans that I sent off to England for this split 7". Turned out that there were only 100 of these made, the songs hand written on the label, in ball-point pen. I've got no idea of Somebody & the Somethings are, but they do turn in a pretty great song. - Scott S.
En dotant un robot de cet organe sensoriel remarquable, des roboticiens s'inspirent des souris, des rats et des chats
Comme les chats, les souris et les rats utilisent abondamment leurs moustaches, un organe d'une sensibilité extraordinaire. Au moindre souffle, elles s'agitent, indiquant par exemple la proximité immédiate d'un obstacle, ce qui permet à ces animaux de se mouvoir dans l'obscurité. Mais elles doivent aussi servir au sens du toucher. C'est ce qu'ont voulu vérifier des chercheurs suisses engagés dans l'original programme européen appelé "Amouse", pour Artificial Mouse, souris artificielle.
Il roule, ne voit rien mais ses moustaches sont aussi sensibles que celles d'un rat. D'ailleurs, CE SONT des moustaches de rats !
A l'Artificial Intelligence Lab, de l'université de Zurich, les chercheurs ont donc doté un robot mobile d'une belle paire de moustaches prélevées sur un rat. Chaque poil a été collé sur la surface d'un microphone à condensateur et constitue un senseur à lui tout seul. Les données sont expédiées à un banal ordinateur.
Première question : un tel capteur peut-il reconnaître une surface au toucher ? "Oui mais l'animal doit marcher", affirme Miriam Fend, l'une des chercheuses de l'équipe. La vibration du poil qui glisse sur une surface produit des signaux différents selon la rugosité de l'objet effleuré. Pour que ce sens du toucher fonctionne correctement, il faut que l'animal se déplace et prenne en compte ce mouvement. Cette analyse multisensorielle passionne les scientifique car elle est justement au cur du projet Amouse.
Le chat : "A vue de nez, ça rentre"
Deuxième question : ces moustaches peuvent-elles servir pour explorer un environnement ? Miriam Fend prend l'exemple du chat qui doit passer dans un trou : "avec ses moustaches, qui débordent largement sur les côté, il peut mesurer q'il pourra se glisser dans une ouverture".
Le problème n'est donc pas seulement d'avoir ou non des moustaches, mais aussi de les avoir au bon endroit. La jeune chercheuse a testé différentes configurations avant de lancer son robot explorer son petit monde, une arène de quelques décimètres carrés contenant trois obstacles.
Pour construire un robot sensible, collez les moustaches au bon endroit. Ici, le robot est vu de dessus. Devinez la meilleure position
Résultat : pour bien explorer un environnement, les moustaches doivent être situées latéralement et pointées vers l'avant (schéma B sur la figure). On peut remarquer que cette disposition ressemble assez aux véritables moustaches des souris et des rats, mais pas à celle des chats, qui serait plus proche du schéma F.
Instinct artificiel ?
Mais quel est le but de ce travail étrange ? Construire une souris-robot ou bien comprendre comment les rongeurs, les félins et les canidés perçoivent leur environnement ? Les deux à la fois !
Le projet Amouse, qui fait partie du programme européen IST (Information Society Technologies), réunit des roboticiens et des biologistes. Le but de l'expérience relatée ici est de comprendre l'interaction entre les informations visuelle et sensorielle.
L'idée est d'imiter les animaux, au moins dans leurs comportements les plus simples, notamment l'exploration de l'environnement. Derrière les capteurs, la cybernétique utilise les réseaux neuronaux, ce mode de programmation inspiré des systèmes nerveux animaux et capable de comportements non prévus au départ.
Depuis une décennie, cette approche modeste de l'intelligence artificielle occupe des chercheurs de plus en plus nombreux, particulièrement aux Etats-Unis et en Europe. En France, le laboratoire Animatlab poursuit le même chemin, notamment avec Psykharpax, un rat artificiel. Les Japonais, eux, s'intéressent davantage aux robots anthropoïdes. Mais les deux voies sont complémentaires et destinées à se rencontrer.
Miriam Fend, étudiante au laboratoire d'intelligence de Zurich, prépare un PhD en collant des moustaches.
Ik ben Guy Vandendriessche, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moustache.
Ik ben een man en woon in Izegem (België) en mijn beroep is Museum-medewerker.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ESA snorrenclub, belleman Stad Izegem, motorrijden,....
Andere hobby's :
www.bloggen.be/belleman
www.bloggen.be/motorrijder
www.bloggen.be/budoka
www.bloggen.be/stadsreuzen
!!!! 
