Woensdag was het alweer de zesde les van de cursus. De cursus wordt gegeven op het terrein van een manege. We zijn buiten begonnen op een mooi groot grasveld, maar vanaf 1 oktober worden de lessen binnen in de manege gegeven. Dat betekent één grote zandbak met een overheerlijke paardenlucht met hier en daar nog een stukje drol, een klein paradijs voor hondjes. Leek het volgen aan de lijn de laatste keer redelijk te gaan, nu was het één groot drama. Het vrouwtje werd er moedeloos van. Gelukkig ging "VOET" goed en "AF" ook. Maar daar moesten we het die avond dan ook mee doen. Op commando komen: "VOOR", daar had het vrouwtje alle vertrouwen in, want dat gaat in het bos over een grote afstand vrijwel altijd fantastisch. Dus toen Carolien, de instructrice vroeg; "Zullen we Arcil maar over de halve afstand laten komen in plaats van de hele?", sprak het vrouwtje vol vertrouwen; "Nee hoor, hij kan dat best, dat hebben we heel goed geoefend in het bos en in de tuin en dat gaat heel goed." Nou wordt het terrein gescheiden door netten om de verschillende groepen honden uit elkaar te houden en dat had Arcil kennelijk niet helemaal in de gaten. Want in plaats van regelrecht naar het vrouwtje te lopen, liep hij in zijn vrijheidsdrang regelrecht het net in. Gevolg: net over de grond, les ernaast verstoord. Het vrouwtje (die daar inmiddels niet meer van verblikt of verbloosd) bleef stoicijns "Arcil voor" en "kom dan" roepen. Uiteindelijk kwam hij dan toch en zei Carolien "Dat ging heel goed". Wat er heel goed ging zei ze er niet bij.
Dinsdag mocht Arcil weer een dagje uit logeren. Eigenlijk hadden de
baasjes het idee dat hij het de vorige keer niet naar zijn zin had
gehad. Toen ze er achter kwamen dat er op blaf-afstand ook een pension
(hier heet het hotel) zat, besloten ze hem daar een dag op proef naar
toe te laten gaan. Ook al omdat ze er goede berichten over hoorden. 's
Morgens om 8.15 uur heeft het vrouwtje hem weggebracht en om 16.00 uur
kon ze hem weer halen en kreeg dan gelijk een rondleiding. Toen ze er
om vier uur aankwam zag ze al op een afstandje dat Arcil het goed naar
zijn zin had. Hij was heerlijk aan het ravotten met zijn kooi-genoot
Flap. Volgens de dames van het hotel was het fantastisch gegaan. De
ruimtes waar de honden verblijven zijn behoorlijk ruim met een eigen
binnenverblijf met buitenren. En dan zijn er nog nog een flink aantal
speelweiden. Er wordt zorgvuldig gekeken welke honden met elkaar kunnen
spelen. En Arcil en Flap bleken het uitstekend met elkaar te kunnen
vinden. Ook met de verzorgsters liep het prima. Dus mag Arcil daar weer
naar toe als de baasjes naar Athene gaan. Flap zal er dan
waarschijnlijk ook weer zijn, want die zit daar 4 dagen per week in de
dagopvang.
Gisteren was het dierendag, maar het baasje had het veel te druk met de laatste lootjes van de wijnmakerij. Nu moesten de witte druiven nog geperst worden. Maar gelukkig dacht het vrouwtje er wel aan en kreeg Arcil een varkensoor. Tenminste, ze zei dat dat het was. Hij vond het maar een raar ding en ging er eerst maar eens flink mee gooien. Tot hij in de gaten kreeg dat er toch wel een lekker smaakje aanzat en is hem toen lekker in de bench in stukken gaan scheuren en toen opeten. Eigenlijk dacht hij dat er helemaal niet (echt) gewandeld ging worden, maar 's middags gingen ze toch richting Mariënwaerdt. En toen hij daar zijn grote vriend Theo zag staan met een lieve mevrouw en een hondje, werd het echt een groot feest. De hondjes moesten elkaar leren kennen want binnenkort, als de baasjes naar Athene zijn, mag Arcil daar een middag spelen en misschien wel een nachtje logeren. Nadat ze een heel stuk gelopen hadden, gingen de baasjes met z'n allen wat drinken en kregen Arcil en Tikkel een bak water, die ze samen moesten delen, maar waarvan Arcil het grootste gedeelte voor zijn rekening nam. Daarna hebben ze nog een mooi stuk teruggelopen naar de parkeerplaats, waar de mooie auto die daar stond van de baasjes van Tikkel bleek te zijn.
Gisteren eindelijk maar weer eens naar de Loonse en Drunense Duinen
geweest. Van de zomer was het er veel te druk met mensen, paarden en
fietsers. Daarom is het eigenlijk wel prettig dat het wat kouder wordt.
Gistermorgen waren we om kwart over tien in het bos en het was
inderdaad heerlijk rustig. Zo af en toe een wandelaar met of zonder
hond en ook hele stukken dat er niemand te zien was. Arcil kon zich
heerlijk uitleven, maar bleef de baasjes netjes in de gaten houden. Op
de cursus hebben ze het commando "VOOR" geleerd en om de een of andere
reden luistert Arcil daar wel naar, terwijl "HIER" volkomen in de wind
wordt geslagen. Dus is "VOOR" goed geoefend en vooral goed beloond.
Soms wordt Arcil dan ook even aangelijnd, vaak ook niet. Dat allemaal
in de hoop dat hij, in geval van noodzakelijke aanlijning, netjes
"VOOR" komt. Ergens op de route door het bos ligt een groot water.
Hoewl Arcil niet zwemt heeft dat toch een grote aantrekkingskracht. En
kennelijk was er iets dat hem nog meer aantrok, want terwijl de baasjes
aan de kant stonden te praten, hoorden ze een enorme plons en zagen ze
Arcil een aantal meters verderop in het (groene) water zeer
voorzichtig, met alleen de kop nog droog, naar de kant ploeteren.
Datgene (???) waar hij kennelijk achteraan was gegaan was "gevlogen".
Helaas, helaas had het vrouwtje het fototoestel niet snel genoeg
gereed. Daarna nog over de zandvlakte en ging er een nat, bemodderd en
zanderig hondje weer in de auto, waar gelukkig nog een handdoek lag.
Omdat de baasjes eind oktober een paar dagen weg gaan, mocht Arcil vast
gaan proef-logeren in het pension waar ze hem dan misschien ook willen
brengen. Het vrouwtje heeft hem 's morgens om half elf weggebracht en
zou hem de volgende dag om half vijf weer halen. Het was wel vreemd,
zonder hondje in huis. Ze was een beetje "onthond". Geen neusje tegen
haar hand als ze door de kamer liep, geen hondje wachtend achter de
deur, geen natte neus tegen d'r knie "kom nou spelen", geen geblaf als
er een brommer langsging of een kindje op een skelter. Niets van dat
alles. maar af en toe "wist" ze zeker dat hij rustig in zijn bench lag
te slapen. Oh nee, dat kon helemaal niet. De volgende dag stonden de
baasjes, 5 minuten te vroeg, voor de deur die precies om half vijf open
ging. Arcil was heel blij dat hij de baasjes weer zag en de baasjes dat ze Arcil weer zagen. Volgens de dame
die zich over Arcil had ontfermd, begon hij zich net pas een beetje
thuis te voelen. Het grootste deel van de tijd had hij de kat uit de
boom gekeken en zelfs de eerste dag niet gegeten. Maar de volgende dag
had hij lekker zijn bakje leeggegeten. Arcil is weer thuis en de
vloer die één dag blinkend schoon is geweest is ook weer als vanouds,
met hier en daar een afgekloven takje, hondenharen en vieze pootjes.
En voor degenen die benieuwd zijn naar de hoeveelheid wijn die de druiven hebben opgebracht:
De opbrengst van de druiven is 88 liter wijn, verdeeld over 4 personen maakt 22 liter de man.
Het baasje is de hele dag bezig geweest met druiven. Eerst plukken en
daarna van de trossen halen. Eerst deden ze dat met ėėn of ander soort
apparaat dat met de hand werd bediend. maar dat werkte geloof ik niet
zo goed en toen gingen ze de druiven er één voor één afhalen. En dat
waren een heleboel trossen. Ik mocht er niet bij zijn, want dat was
niet hygiënisch, maar ik zag mooi, door het raam in de deur, dat er
bijna een spin in verdween. Ze hebben hem er wel weer uitgevist, maar
of dat nou hygiënisch is. Ze hadden wel een hoop lol, maar volgens mij zijn ze voorlopig nog niet
klaar. Al die kratten op de foto bovenaan zitten helemaal vol en toen
ik net nog even door het raam keek hadden ze nog heel wat te doen. Ik ga nog maar even in de tuin spelen, gelukkig is het lekker weer. Het vrouwtje heeft wel met mij gespeeld, maar is nu ook gaan helpen. Ik voel me best een beetje zielig. Over 2 weken gaan ze de witte druiven plukken, maar dat zijn er gelukkig niet zoveel. Het is er toch nog van gekomen. Dit is het voorlopige eindresultaat, dat staat nu te gisten zeggen ze. Het is te hopen dat het het vat niet uitgist. Zou toch zonde van het werk zijn.
Al bijna 2 weken ben ik heel braaf in huis. Buiten niet, hoor. In de
tuin ben ik maar weer gaten gaan graven. dat had ik een tijdje niet
gedaan. maar om me nou en in huis en in de tuin netjes te gedragen, dat
gaat te ver. Trouwens, dan heeft het vrouwtje niks meer om over te
schrijven. Het is wel leuk om de baasjes te verbazen. Gisteravond ben
ik toen de baasjes gingen eten, zelfs voor het eten op tafel stond, al
netjes op mijn kussen gaan liggen. En daar nog netjes blijven liggen
ook tot ze klaar waren. Dan zitten ze maar: "Kijk nou, hij ligt al weer
heel lief op zijn kussen, dat is nu al bijna 14 dagen". Het is wel saai
om heel de dag braaf te zijn. Daarom ben ik woensdag, op de les, maar
weer eens lekker klierig geweest. Goed trekken aan de lijn of gewoon
naar rechts gaan als het vrouwtje rechtdoor wil. En springen en bijten
naar de riem, die is ook altijd leuk. Dan wordt het vrouwtje boos. Maar
ja, je wil toch niet in een keer een braaf hondje zijn. En we moeten
ook nog wat te vertellen hebben. Dit weekend komt er ook al niets van
een leuk uitje, want het baasje moet druiven plukken en er daarna nog
wat mee doen. Maar misschien ga ik binnenkort naar een dierenpension.
Het baasje moet voor zijn werk naar Athene en het
vrouwtje zou wel mee willen. Ik kan niet mee. Ze is er nog niet helemaal uit, want
ze wil eigenlijk dat ik eerst eens een dag naar zo'n pension ga. Ze
moet wel al heel gauw beslissen. Mij lijkt het best wel leuk, de hele
dag met andere hondjes spelen. En dan heb ik daarna vast wel een hoop
te vertellen.
De baasjes weten niet hoe ze het hebben. Vanaf afgelopen maandag (als
of er van zondag op maandag een knopje is omgezet) is Arcil ineens een
heel braaf hondje geworden. Of het zo blijft ???? Als het vrouwtje
zegt: "niet doen" of "nee" en dan gebeurt dat ook niet. Als dat één
keer lukte dan was dat toeval of zoiets. maar nu gaat het in praktisch
alle gevallen op. Arcil heeft (had?) de neiging overal in te bijten
(en/of het kapot te maken) of het nou handen, broeken, mouwen,
tafelkleden of wat dan ook zijn. Vooral niet te vergeten zijn eigen
kussens, sinds langere tijd ligt er geen kussen meer in zijn bench en
mand. Het kussen van de bench ligt op de grond naast de bench, bij
neigingen tot vandalisme wordt dat tijdelijk weggehaald. Nu ligt dat er
al vanaf maandag met slechts af en toe een "niet doen".
Misschien dat het binnenkort weer in de bench kan. Als de
baasjes gingen eten moest Arcil in de bench omdat hij anders
ongelooflijk aan het klieren sloeg en de baasjes nauwelijks aan eten
toekwamen. Sinds maandag gaat hij uit zichzelf braaf in zijn mand of op
een kussen liggen. Probeert het nog wel een keer, maar één keer "nee"
is genoeg. Gisteren hadden de baasjes mosselen en dat ruikt kennelijk
ook voor hondjes erg lekker, dus kwam Arcil toch maar weer even
proberen. Het vrouwtje zei: "Naar je mand!!!" En wat nog nooit eerder
vertoond was, hij ging en bleef er ook nog. Alleen
woensdagavond, tijdens de tweede les alweer, was Arcil het vervelendste
jongetje van de klas. Deze keer mocht het baasje de honneurs waarnemen
omdat het vrouwtje geblesseerd was. Het baasje werd er een beetje gek
van. Niet luisteren, geen aandacht, opspringen, bijten naar de riem en
met van alles bezig zijn behalve met wat moest. Netjes lopen aan de
lijn ging ook van geen kanten. Na de les nog even met de instructrice
gesproken. Ja, het is een enorm intelligent hondje, hij weet alles en
kan het ook. Daarnaast is hij is ook ontzettend speels en enthousiast
en behoorlijk dominant. Om te proberen hem netjes aan de lijn te leren
lopen hebben de baasjes een "halti" te leen gekregen om deze week mee
te oefenen. De andere oefeningen zijn "voet" en "voor". Bij "voet" moet
Arcil via de rechterkant van het baasje netjes links naast gaan zitten.
Dat lukt inmiddels, weliswaar zonder publiek, zeer behoorlijk. "Voor"
ging in de tuin ook goed, dus dat is gisteren tijdens de wandeling op
Mariënwaerdt over een grotere afstand geoefend en dat ging werkelijk
fantastisch. Ook hier was verder niemand, dus hoe dat gaat met andere
mensen en/of honden in de buurt???? Maar het begin is er in ieder geval.
Dat was de titel van de start van dit blog. Dat was vandaag,12
september, precies een jaar geleden. Het vrouwtje was al een paar dagen
aan het bedenken dat ze als het hondje, Arcil, kwam iets van een
dagboek bij wilde houden. Het moest niet te moeilijk zijn, want veel
meer ervaring dan een brief in Word schrijven had ze niet en bovendien
was ze als de dood dat ze "de computer van het baasje" om zeep zou
helpen. Na enig speurwerk kwam ze uit op bloggen.be, vooral omdat voor
een beginner begrijpelijk en in het Nederlands geschreven is. Het
aanmaken van het blog ging goed, maar toen begon het pas echt. Het zou
wel leuk zijn om er een paar foto's bij te zetten. Leuk voor "later".
Ook fotograferen met een digitale camera had ze nog nooit gedaan, maar
ook dat bleek heel simpel. Ja, dan komen er vanzelf dingen bij, zoals
de foto's op de pc zetten, het gewenste formaat geven enz. enz.
Langzamerhand werden het meer en meer foto's (hoe kan het anders met
zo'n fotomodel?) Met vallen en opstaan is het voor de baasjes een leuk
naslagwerk geworden en zitten ze af en toe met plezier nog eens terug
te kijken. Ja, ook het baasje, die het eerst voornamelijk als een
leuke bezigheid voor het vrouwtje zag, maar die nu iedere dag
vraagt/kijkt of er al weer wat nieuws op het blog staat. Ook lezen ze
de belevenissen van andere hondjes en hun baasjes. Regelmatig laten
Michka en Izzy een berichtje achter op het blog en heeft Arcil (met
zijn baasjes) al kennis gemaakt met enkele andere van zijn
blog-vriendjes en -vriendinnetjes. Belle, Heros en Hera heeft hij
ontmoet op de drentenwandeling in Belgie en Kyra tijdens de vakantie in
Drenthe. Ook hebben de baasjes en passant een paar woorden Vlaams geleerd, waarvan ambetant toch wel het meest gebruikte woord is.
Een paar weken geleden toen het mooi weer was en de baasjes lekker achter in de
tuin zaten was Arcil daar aan het spelen. Ze hielden hem wel in de gaten want
hij dreigde weer een gat te gaan graven, maar kennelijk was het hem
alleen maar om een takje te doen. Het was blijkbaar wel een heel leuk
takje, want hij was er mee aan het springen, gooide het in de lucht en
vloog er heel de tuin mee door. Dat vond het vrouwtje toch wel een
beetje vreemd, want een takje werd in het algemeen al vrij snel
versplinterd of achteloos achtergelaten. Dus maar eens een kijkje gaan
nemen. Dat takje had wel een hele vreemde vorm. Jasses, het leek wel
een versteende kikker. Dat vond ze maar niks en het baasje mocht het
verder bekijken. Die kwam inderdaad met een droge kikker aan en vroeg
of ze hem nog even wilde vastleggen. Helaas voor Arcil vond zijn nieuwe
speeltje daarna zijn einde in de vuilnisbak.
De dag dat we aankwamen was het goed weer. In het dorp was een of ander
evenement aan de gang met muziek die tot in de bungalow te horen was.
En het was niet bepaald de favoriete muziek van de baasjes, dus van de
rust, die ze er verwachtten, was in eerste instantie geen sprake. In de
loop van de avond ging het flink regenen en onweren. Dat was wel
indrukwekkend, zo onder de bomen en het bracht de "muziek" wat naar de
achtergrond. Dat is nog een behoorlijk deel van de nacht zo doorgegaan
en ook daar reageerde Arcil heftig op. Hij is niet bang, maar iedere
lichtflits en donder levert een heftig geblaf op. En ondertussen ging
de klok ook nog door. Dat was dus een tamelijk onrustig begin van een
"rustig" weekendje in het bos. Het huisje was ingericht in de sfeer van
de jaren 60. (De aanwezige lucht leek, op een aantal plekken in het
huisje, ook bewaard te zijn gebleven vanuit die tijd.) De woonkamer was
lekker ruim, zodat Arcil ook alle ruimte had, hoewel hij meestentijds
buiten was.
De keuken was lekker ouderwets met wel de nodige en goeie
apparatuur. Het vrouwtje vond het leuk, knus, gezellig en zou best nog
eens willen. Het baasje moest er aan wennen maar houdt het voor gezien.
De periode van het jaar was, per ongeluk, goed gekozen. Op het onweer
van de eerste avond en nacht na, was het verder redelijk goed weer. De
hei stond prachtig in bloei. Vlakbij het huisje was een gebied met een
heideveld waar honden niet los mogen. De baasjes waren zo ongeveer de
enigen die zich daar aan hielden. Daar was ook een zandverstuiving waar
loslopen gedoogd werd. Maar dat was toch niet helemaal wat ze wilden.
Dus 's middags met de auto maar eens wat verderop gaan kijken. Ze
kwamen weer in de buurt van Kootwijk (eerder dit jaar waren ze daar ook
al eens) uit. Daar zijn 2 losloopgebieden die ze toen niet gezien
hebben. Een ervan is het Caitwickerzand, dat is een gebied met
zandvlaktes met wat lage duinen, heide en bomen. Ook boomstammen en
kreupelhout, zodat er lekker geklauterd en gesnuffeld kan worden.
Langzamerhand wordt Arcil weer een beetje hond. Hij is zo moe geweest.
Dat kwam door de tuin bij het huisje dat de baasjes afgelopen weekend
hadden gehuurd en dan DIE KLOK. De tuin was voor het grootste deel ook
onderdeel van het bos en langs de grote omheinde tuin liep een stukje
verderop een pad. En in een bos lopen ook andere hondjes. Door de
omheining kon Arcil niet bij de andere hondjes komen, maar er naar
blaffen kon wel en van links naar rechts langs de omheining racen kon
ook. En als Arcil niet met de baasjes op stap was, dan deed hij dat.
Van al dat racen en blaffen word je moe en dan wil je lekker
neerploffen en je oogjes dichtdoen. Maar nu hing daar in dat huisje een
klok, tenminste de baasjes zeiden dat het een klok was.
Volgens Arcil was het de deurbel en ieder half uur deed "die
deurbel": "PING". Dan schoot hij overeind en rende huilend als een wolf
naar de deur of naar een raam waardoor je kon zien of er iemand was.
Daar stond natuurlijk niemand, maar Arcil moest dan ook nog even in de
tuin de tuinhekken en de omheining controleren en dat allemaal
hardrennend , springend, blaffend en loeiend om eventuele indringers te
betrappen en de stuipen op het lijf te jagen. En omdat die klok 24 uur
per dag ieder halfuur "PING" zei (en gelukkig niet de hele uren
volledig aftelde), had Arcil het heel druk en kwam er niets van rustig
slapen. Ook 's nachts werden vanuit de bench potentiele indringers
verjaagd. Dat kwam ook de nachtrust van de baasjes niet ten goede. Volgens de advertentie een huisje voor de liefhebber. Het vrouwtje hield er wel van. Het baasje moest wennen. Wordt vervolgd
Gisteren was het baasje weer vrij en Arcil had al in de gaten dat er wat leuks stond te gebeuren. Daardoor was hij weer zo enthousiast dat de baasjes niet op konden schieten. Hij liep ze voor de voeten en sprong naar alles in de handen. Ja, toen moest hij toch maar even in de bench, maar gelukkig waren ze toen zo klaar en gingen ze weg. Omdat het heel warm zou worden gingen ze naar Culemborg. Daar kon Arcil lekker langs de rivier de Lek lopen en rennen en het water in. Af en toe kwam er een bootje langs, dat dan door Arcil luidkeels werd tegeblaft. Arcil had ook bijna een eend te pakken. Op de terugweg dook Arcil ineens het struikgewas in en plots kwam daar een opgeschrikte eend uit opvliegen, Arcil er nog even achteraan, maar kwam onverrichterzake terug.
Zatedagmorgen waren we naar de wijngaard om naar de druiven te kijken, waar het baasje later dit jaar wijn van wil gaan maken. Zaterdagmiddag gingen de baasjes zoiets gek doen. Ze hadden allemaal takjes met hele kleine rode besjes (vlierbessen) eraan, die had het baasje 's morgens vroeg geplukt. De besjes gingen ze er allemaal afhalen, ook al om wijn van te maken. Af en toe viel er eentje op de grond, dan ging ik er heel snel op af want anders kon ik ze niet meer vinden. Zo klein waren ze. Het vrouwtje zei:"Het baasje heeft een hobby, het vrouwtje werk". Na een paar uurtjes doorwerken hadden ze dan toch een kleine 2 kilo aan besjes en dat moet dan vlierbessenwijn gaan worden.
Vandaag mocht ik weer mee naar de wijngaard. Ik wilde wel helpen, maar dat was niet nodig. Het baasje ging alleen maar kijken of alles in orde was en om bramen te plukken. Het vrouwtje ging mee omdat het mooi weer was. Die ging in een stoeltje een boek zitten lezen en ik mocht in de schaduw onder een boom liggen. Het was wel jammer dat ik aan een lange lijn moest, maar de baasjes zijn bang dat ik anders misschien per ongeluk naar de grote weg loop. Als ik een vogel achterna wil rennen of een vliegtuig. Maar ik had een lekker kluifje gekregen en van het baasje kreeg ik ook nog bramen. Die waren best wel lekker. De druiven zien er ook erg mooi uit, maar die zijn nog niet helemaal rijp. Omdat ik alles goed in de gaten had gehouden was ik een beetje moe geworden en ging ik lekker bij het baasje liggen.
Sinds dinsdag heeft Arcil een kaal plekje op zijn neus. Zou wel door iets gestoken zijn in het bos of iets dergelijks. Maar hij zat er niet aan en de plek werd wat groter. Gisteravond maar eens wat gegoogled en het zou wel eens een parasiet kunnen zijn. Ook demodex kwam in beeld, komt voor bij jonge honden. Dus vanmorgen maar weer eens naar de dierenarts (voor de 5-de keer in 6 weken). De dierenarts zei zelf niet aan demodex te denken gezien de plaats van de kale plek. Bij demodex zou dat meer rond de ogen zitten. Ze zou wat haartjes van rond het kale plekje weghalen en dat op kweek zetten om het op schimmels te testen. De uitslag daarvan kon 10 dagen duren. Arcil hield zich kranig en in overleg werd besloten gelijk maar een monster te nemen om toch op demodex te testen. Daarvoor moest (tamelijk diep) wat van de kale plek geschraapt worden. Arcil was wel heel zenuwachtig, geen wonder trouwens, maar hield zich ook hier heel goed. Toen de dokter niet snel genoeg met het (inmiddels bekende) koekje kwam, gaf hij haar maar even een herinnering door een natte neus tegen haar hand te duwen. Op die uitslag konden we wachten en het bleek inderdaad om demodex (een mijt, die jonge hondenschurft veroorzaakt) te gaan. Iedere hond heeft de deomodexmijt in zijn huidflora, maar bij honden met een verminderde weerstand kan dit tot een huidziekte leiden. Ook jonge honden die nog niet helemaal hun weerstand hebben opgebouwd kunnen dit krijgen. Dit moet worden bestreden met een pipet in de nek met een of ander spul. Dat moet over 4 weken nog een keer worden herhaald. Ook moet er 2 x daags een zalf op de kale plek gesmeerd worden. En dan maar hopen dat het op deze manier overgaat, anders maar eens kijken wat er aan de weerstand mankeert.
Na het luie dagje van gisteren moesten vandaag de benen maar weer eens
gestrekt worden. Arcil merkte al dat er wat stond te gebeuren, want de
baasjes maakten zich klaar om weg te gaan. Arcil hield zich nu maar
koest, want des te eerder gingen ze weg. Ze gaan de hele maand augustus
op maandag naar het bos, of naar ergens waar Arcil lekker los kan
rennen, omdat het baasje dan vrij heeft en het veel rustiger is dan in
het weekend. Dit keer gingen ze weer naar Giersbergen om nu eens de
juiste route te lopen. De vorige keren hebben ze per ongeluk buiten de
losloop-route voor honden gelopen. Het eerste stuk van deze route gaat
een heel eind over (een) zand (verstuiving) en is een aardige aanslag
op de kuitspieren en goed voor de conditie, want het is ook nog
enigszins heuvelig.
Niet erg, maar meer dan genoeg voor het
vrouwtje. Zoals het baasje zei: "Mooi stukje om de Franse kaas van
gisteren weg te werken", waarop het vrouwtje zei het spijtig te vinden
dat ze er niet meer van gegeten had. Daarna gaat het nog een stuk door
het bos. Bij uitspanning "De rustende jager", waar de baasjes een kopje
koffie op het terras dronken, is het keerpunt en loop je dezelfde route
terug, waardoor je weer eindigt met de zand-wandeling. Onderweg hebben
ze nog even de meegebrachte koffie, zittend op een boomstronk,
genuttigd, terwijl Arcil zich aan het amuseren was met 2 vlinderhondjes.
Omdat de baasjes gisteren een hele drukke dag hadden, hebben ze er
vandaag maar een luie dag van gemaakt. Het baasje heeft, buiten met
Arcil lopen, alleen maar achter in de tuin gezeten met een boek. Het
vrouwtje heeft nog wel wat gedaan, zoals op zolder wat achterstallige
administratie wegwerken en een paar klusjes op de naaimachine. Arcil
was het daar niet zo erg mee eens. die vond het gezelliger om met samen
met allebei de baasjes niets te doen en probeerde het vrouwtje naar
beneden te blaffen. Later toen ze beneden kwam hebben ze samen nog even
met de tennisbal gespeeld en ook met een blauwe bal. Daar had het vrouwtje heel gemeen wat druiven in verstopt. Die moesten eruit komen als Arcil met de bal ging rollen. Maar die hield gewoon de bal ondersteboven, dan vielen ze er vlugger uit. Maar ook Arcil vond het veel te warm om zich
druk te maken en ging zich op het gazon (duur woord voor een stuk gras
met onkruid en gaten) liggen vermaken met zijn eend. Normaal gesproken
rent hij daar als een gek mee rond, maar nu ging hij er op kluiven en
heeft dat zo grondig gedaan dat hij er een poot af heeft gekregen. Dat
was het einde van de eend. Hij heeft er toch bijna een jaar mee gedaan. Inmiddels
is het donker en ligt Arcil lekker in de tuin af te koelen met een
kluif en lijkt het baasje ook wat actiever te worden, want die begint
het vrouwtje te vertellen wat ze moet schrijven. Het baasje heeft
gisteren paard gereden, een buitenrit in Oisterwijk, en is daar nog vol
van. Dus om het baasje een plezier te doen zal het vrouwtje, naast de
foto's van een luie dag, ook een foto van het paard, Ducky, plaatsen.
Hallo, wat leuk dat jullie op mijn verjaardagsfeestje komen. Als verjaarscadeautje gaan we nog een keer een weekendje weg. De baasjes hebben een huisje gehuurd, in het bos, met een omheinde tuin. Maar dan moet ik nog wel hééél eventjes wachten. Dank je wel voor je bezoekje en neem hieronder een lekker stukje taart of een hamburger. Ik ga lekker verder feesten,
Helaas, helaas had het vrouwtje het fototoestel niet snel genoeg
gereed. Daarna nog over de zandvlakte en ging er een nat, bemodderd en
zanderig hondje weer in de auto, waar gelukkig nog een handdoek lag.
Misschien dat het binnenkort weer in de bench kan. Als de
baasjes gingen eten moest Arcil in de bench omdat hij anders
ongelooflijk aan het klieren sloeg en de baasjes nauwelijks aan eten
toekwamen. Sinds maandag gaat hij uit zichzelf braaf in zijn mand of op
een kussen liggen. Probeert het nog wel een keer, maar één keer "nee"
is genoeg. Gisteren hadden de baasjes mosselen en dat ruikt kennelijk
ook voor hondjes erg lekker, dus kwam Arcil toch maar weer even
proberen. Het vrouwtje zei: "Naar je mand!!!" 
En wat nog nooit eerder
vertoond was, hij ging en bleef er ook nog. 
