En dan wordt het tijd om de sportieve prestaties te vermelden van de baasjes. Dat het baasje paardrijdt is zo nu en dan al eens vermeld. Dat heeft het hij dan ook op Texel diverse keren gedaan. Omdat Marc,de paardrij-instructeur van het baasje, toevallig ook een paar dagen op Texel zou zijn hadden ze afgesproken om te kijken of ze een keer samen konden rijden en dan het liefst een strandrit. En dat lukte. En als je dan toch op het strand rijdt, dan hoort daar eigenlijk een rengalop bij. Dat had het baasje nog nooit gedaan, maar één keer moet de eerste zijn. Marc vond dat hij het best wel kon proberen. Dus zo gezegd, zo gedaan. Het was een geweldige rit geweest en de rengalop: dat was het helemaal.
  

  

En dan het vrouwtje.

 Die had gezien dat er een golfbaan was waar ze introductie-lessen gaven. Dat was iets wat ze altijd al eens wilde proberen. En omdat het lekker dichtbij was was dat een mooie gelegenheid. Na een heel verhaal (wat ze inmiddels alweer vergeten is) mochten ze eindelijk proberen het balletje weg te slaan. De instructeur had voorgedaan hoe dat moest en vol bewondering hadden ze gezien hoe het balletje zonder moeite zo'n 150 meter ver ging. En na een aantal slagen over de bal heen en in het kunstgras vloog de bal ineens toch wel met een mooi boogje een aantal meters weg. Na nog wat probeersels en instructie kreeg het vrouwtje de slag te pakken en sloeg tot haar eigen verbazing zeer regelmatig het balletje ook een kleine 150 meter weg.  Het was prachtig weer en de omgeving (in de duinen) was ook schitterend. Daar kun je je best een tijdje amuseren. Maar ja, het hondje kon niet mee, dus is het bij de introductie-les gebleven.

  

  

.

Het werd steeds iets beter weer, de wind was gaan liggen en de temperatuur begon voorzichtig wat te stijgen. Dat kwam goed uit tijdens een bezoekje aan het Maritiem en Juttersmusem in Oudeschild. Een groot deel was buiten te bekijken en kon besloten worden met een kopje koffie, buiten op het terras.

Met verbazing kijkt het baasje naar wat er allemaal aangespoeld is
en dit is nog maar een klein deel



Reddings-capsule


Aan het roer

  
 
Huisje in Oudeschild anno 1900

Langzamerhand begon het op te klaren. Het was redelijk mooi weer, dus voor het eerst met de pootjes in het water. De baasjes dan, maar net als Arcil kwamen ze niet verder dan dat. Het was ijzig koud.
Verder een beetje luieren in de tuin en een poging gedaan een zonsondergang te fotograferen vanuit het voortuintje van ons huisje .De bedoeling was om rechts in beeld de vuurtoren te vangen terwijl links de zon onderging. Maar dat bleek toch te moeilijk.

Om Arcil wat af te koelen heeft het vrouwtje een handdoek goed nat gemaakt en Arcil omgehangen. Gisteren had hij er na 5 minuten genoeg van. Vandaag loopt hij er ook op zijn gemak een beetje mee rond in huis en tuin.
Zo af en toe gaat hij ergens rustig liggen en de handdoek blijft keurig zitten.

De wadden waren op 200 meter lopen van het huisje, dus daar kwamen we nog al eens. Arcil kon daar wel loslopen bij hoog water. Bij laag water was het risico te groot dat hij de vogels/meeuwen tot Vlieland achterna zou zitten.


Schapen waren er genoeg, maar daar had Arcil geen aandacht voor, daar moet je border-collie voor zijn.

Dus: Izzy en Michka, deze is speciaal voor jullie,
met een pootje van Arcil.

Met het weer wil het nog steeds niet erg vlotten. Het is wel droog, maar koud en het stormt nog steeds behoorlijk. Zo erg zelfs dat de ronde van Texel (een race voor catamarans rond Texel) die zaterdag 19 juni zou plaatsvinden werd afgelast. Het werd te risicovol geacht voor zowel de boten als de bemanning. Gelukkig zat er ook verwarming in het huisje en daar werd dan ook regelmatig gebruik van gemaakt. Maar ook bij minder weer is er genoeg te doen. Zoals bijvoorbeeld een bezoekje aan Ecomare. Helaas mogen daar geen honden mee naar toe. Vorig jaar was het absoluut onmogelijk om Arcil alleen achter te laten in een "vreemd" huis. Nu ging dat fantastisch. Eerst hebben we dat geoefend door Arcil te vragen "op het huis te passen". Probleemloos ging hij zijn bench in, kreeg 3 "snoepjes" in en na gezegd te hebben "dag Arcil tot straks" zijn we weggegaan. Gewoon een klein ommetje gemaakt met de oren gespitst. We hebben niets gehoord en zelfs bij terugkomst ging hij pas geluid maken toen we weer binnen waren. Met een gerust hart durfden we het toen aan om zo af en toe eens zonder Arcil op stap te gaan. Dus op naar Ecomare, centrum met informatie over de Wadden, de Noordzee en de natuur op Texel.

.

Terwijl Arcil binnen onder tafel de warmte probeerde te ontlopen en het vrouwtje in de tuin aan het kijken was wat er allemaal aan het verdorren is, streek dit mooie insect neer op een achtergebleven bamboestok.
Heel voorzichtig, om letterlijk en figuurlijk geen slapende honden wakker te maken, ging ze naar binnen om het fototoestel te halen.
Ondertussen hoopte ze dat de schoonheid bleef zitten waar hij zat. En dat had hij gedaan en gaf het vrouwtje ook nog eens de gelegenheid hem van alle kanten te fotograferen.





Maar wat de naam is van dit prachtige natuurproduct:
geen idee.
Wie weet het wel?
 

Het lijkt warmer dan het is. Er stond een behoorlijke storm en de temperatuur was een graadje of 13.
 Arcil genoot en de baasjes genoten van Arcil.

Dit zijn de wadden, dat lag op ongeveer 200 meter van ons huisje. Eerst moest je met een trap omhoog over de dijk en dan zag je de wadden. Vlieland kon je daarvandaan ook zien liggen, maar dat was leuk voor de baasjes. Wat ik mooi vond waren al die vogels, die wilde ik allemaal wel achterna. De baasjes durfden me dan ook niet goed los te laten lopen, want het waaide ook heel hard en dan hoorde ik ze niet meer als ze me riepen. Maar ze hadden een lijn van wel 8 meter en daar kon ik ook mooi aan heen en weer rennen. Zeewier is ook wel grappig spul, ze zeggen dat je dat kunt eten. Ik heb het wel geprobeerd, maar ik vond het toch niet zo lekker. Schelpen waren er ook genoeg, maar ik heb alleen maar lege gezien. Ik had best wel een paar lekkere mosselen gelust.


's Middags is het baasje gaan paardrijden in de duinen. Het vrouwtje is bij mij gebleven.
Natuurlijk mag een foto van het baasje te paard niet ontbreken. Hij heeft verschillende buitenritten gemaakt waarvan de meeste op het paard op de foto, Nevada.

De baasjes waren met van alles aan het slepen, zelfs mijn bench werd uit de kamer gehaald. Ze keken ook wel erg veel naar het weerbericht. Zouden we soms met vakantie gaan??? Vast niet naar een warm land dan, aan de toch wel wat twijfelachtige gezichten te zien. De baasjes hadden het er al over dat het als het nu weer slecht weer zou zijn dat ze er nooit meer naar toe zouden gaan. Ze hadden op dezelfde bestemming al 2 keer eerder héél slecht weer gehad. De verwachting was: harde wind en temperaturen zo rond de 13, 14 graden. Nou ja, als het maar droog is, dan kunnen we lekker wandelen. Rond een uur of elf gingen we op weg en om 13.30 uur waren we in Den Helder, net te laat om de boot nog te halen. Dus moesten we wachten op de volgende die om 14.30 uur ging.

 Dat vond ik wel leuk, want in sommige andere auto's zaten ook honden en die heb ik allemaal luidkeels toegeblaft. (de baasjes vonden dat minder leuk). Zoals jullie al begrepen hebben: we gingen naar Texel. Het vrouwtje gaat proberen er een verslag in verschillende delen van te maken, zodat ze later nog eens terug kunnen kijken op deze, zeer geslaagde, vakantie.

Nadat we met de boot over waren gegaan, moesten we eerst naar De Koog om de sleutel op te halen. Dat was bij een restaurant "De Tijd". Daarvoor moesten we eerst door een hele drukke straat lopen en ik wilde al die mensen gedag zeggen, maar dat vond het baasje niet zo'n goed idee. Van de aardige mevrouw in het restaurant kreeg ik een lekker staafje en de baasjes een drankje, maar ik had het veel te druk om alles te bekijken om dat rustig op te kluiven. Later heb ik dat in het huisje nog wel gedaan, hoor. Daarna was het nog een stukje rijden, want we gingen helemaal naar het noorden van Texel, naar De Cocksdorp. De baasjes hebben alles uitgeladen en het huisje bekeken en ik de tuin.

De foto in het bericht hieronder is een paar dagen later gemaakt op het strand bij de vuurtoren.

Heel veel gezien, heel veel gedaan. Verslag en foto's volgen

Vanmorgen had het vrouwtje 2 boterhammen uit de vriezer gehaald voor het baasje om onderweg op te eten terwijl hij ergens naar toe ging.
  Toen het baasje zover was dat hij de deur uit kon zei hij: "Nu nog even een flesje water en het brood in mijn tas en dan ga ik".
 "Oeps", zei het  vrouwtje, "Vergeten het brood klaar te maken, ik doe het gelijk".
Ze loopt naar de keuken en roept: "Hoeft al niet meer, het is al op".

 Ja, de boterhammen-dief had weer toegeslagen.
De vermoedelijke, onschuldig ogende, dader bekent noch ontkent en bij gebrek aan bewijs heeft men hem moeten laten lopen.



Of de boterhammen  in bevroren of ontdooide toestand waren toen ze genuttigd werden vertelt het verhaal niet.

.

Hè, hè...even uitrusten.
 Daar wordt je best wel moe van.
 Eerst het baasje in de tuin helpen en ondertussen de kikkers van de rand van de vijver verjagen.
 

Is die hond weg?
 Kan ik nou eindelijk eens rustig op de kant gaan liggen?

Wat doet het baasje nou? Er zit toch al genoeg water in de vijver.



Oooooh, dat is mooi!!!

Knap hoor, hoe je dat gedaan hebt.

Vrouwtje, ik ga het baasje helpen. Maak jij even foto's?

Het begint net te groeien, waarom knip je dat er nou weer af?



Zo, deze hoeft het baasje niet meer op te ruimen.


 
Baasje, kan ik nog wat voor je doen?

Voor diegenen die gevolgd hebben wat er bij komt kijken voor er een fles wijn op tafel staat.
Dit is het eindresultaat van de witte wijn gemaakt van de druiven van eigen oogst.
Binnenkort volgt nog een foto van de opbrengst van de rode wijn, maar die moet deels nog gebotteld worden en beplakt met een etiket

En om net te doen of het veel meer is

Eén van de favoriete wandelingen is die bij Giersbergen, stukje bos, heel eind open zandvlakte en weer een stukje bos. Zoals in de meeste gebieden waar loslooproutes voor honden zijn uitgezet, zijn er ook paden en/of routes voor paarden en mountainbikers. Deze kruisen elkaar nog wel eens of lopen er parallel aan. Dus als je de route kent weet je waar dat het geval is en kun je maatregelen nemen door je hondje bijtijds aan te lijnen. Maar helaas lukt dat niet altijd, zoals de baasjes afgelopen vrijdag ondervonden.

Na een heerlijk rustige wandeling, waarbij Arcil en de baasjes het rijk alleen hadden (ze zijn letterlijk en figuurlijk geen hond tegengekomen) waren ze bijna op het punt waar ze Arcil wilden gaan aanlijnen. Op het moment dat ze hem wilden roepen zag hij kennelijk iets en vloog er vandoor. Toen hij toch nog redelijk snel terugkwam en het baasje op het op het punt stond de riem om te doen kwamen er wat verderop 2 paarden aan. En daar ging Arcil. Roepen hielp niet meer, het baasje had een scheidsrechtersfluit mee en gooide die ook in de strijd.
 
De dames hoog te paard begonnen, volkomen in paniek, te vloeken en te tieren. De baasjes (het baasje rijdt ook paard) begrijpen ook wel dat het uiterst vervelend is als een op dat moment niet luisterende hond rond je paard loopt te draven. Ook kwam er nog even een mountainbiker tussendoor racen. Maar gelukkig besloot Arcil dat het wel mooi was geweest en kwam keurig, volmaakt onschuldig kijkend, "voor" zitten om aangelijnd te worden. Wat een heerlijk rustige wandeling was, eindigde in rep en roer.

Na heerlijk geslapen te hebben moesten er eerst boodschappen worden gedaan. Dus de auto in en de berg af op zoek naar een supermarkt. Ellis had al uitgezocht dat, hoewel het een officiële feestdag was, een grote supermarkt in Remiremont wel open zou zijn. Het baasje zou met Arcil in de auto blijven terwijl het vrouwtje de boodschappen ging halen. Dat zijn van die supermarkten waar je uren in kunt rond dwalen. Vrijwel alles is er te koop, van kleding tot wasmachines en van kampeer-artikelen tot speelgoed voor knaagdieren. Maar goed, het vrouwtje moest etenswaren hebben en dat was er ook te kust en te keur. Na de juiste gangpaden te hebben gevonden was dat klusje snel geklaard en konden ze een paar dagen vooruit. Voor Arcil hadden ze eten genoeg van huis mee genomen, want of ze daar Farmfood verkopen, daar geloofden ze niks van.
Na in het huisje, of eigenlijk buiten, uitgebreid geluncht te hebben, werd de omgeving van het huisje middels een korte wandeling verkend. Het was inmiddels redelijk weer met af en toe een zonnetje. Later hebben we diverse wandelingen direkt vanuit het huisje gemaakt. Je kan het net zo kort, lang, moeilijk of makkelijk maken als je zelf wilt.
De volgende dag was behoorlijk druilerig. Toen het wat droger leek te worden zijn ze met de auto richting Ruaux gegaan en hebben daar een kleine 2 uur rondgelopen. Arcil kon zich op een grote weide lekker uitleven.
 
De route ging ook langs een weiland met koeien die met z'n allen in draf naar het hek kwamen rennen om te kijken wat voor vreemd klein koetje daar nou langsliep. Het vrouwtje had er een hard hoofd in of het schrikdraad deze aanstormende meute wel zou afschrikken. Het baasje vond dat ze een foto moest maken maar ze liep hard door en heeft van een veilig afstandje een foto van, de inmiddels stilstaande, koeien gemaakt. Arcil had totaal geen interesse in de koeien. Ezels daarentegen kunnen op zijn meer dan volledige belangstelling rekenen zoals op één van de andere wandelingen bleek. Hij was er niet weg te slaan, pardon te trekken.
Voor weer een andere mooie wandeling zijn ze richting Le Val d' Ajol gegaan. Daar was een wandeling uitgezet over 6 kilometer die door bos en langs weilanden ging met onderweg een prachtig uitkijkpunt over het dorp. Arcil hebben ze daar niet los durven laten vanwege het vele wild, bang als ze waren dat ze hem niet meer mee terug konden nemen. Ze hadden hem wel aan een lange lijn, die zeer regelmatig strak stond als hij weer wat opwindends geroken had. Toen er op een gegeven moment een haas zo brutaal was vlak voor hem het pad over te schieten, moest het baasje alle zeilen bijzetten om hem te houden. Tussen al het wandelen door werd er in het gezellige huisje gegeten, spelletjes gespeeld, gelezen bij de brandende houtkachel en lekker vroeg naar bed gegaan. Ook heeft Arcil nog even met Zarah, Sofie en Inno gespeeld. Hij vindt dat wel leuk, maar heeft teveel de neiging om op de honden te klimmen naar de zin van de baasjes. Arcil wist na dat wandelen en spelen al snel zijn bench te vinden en lag daar veel in. Hij had dan ook een prima plek waar vandaan hij alles in de gaten kon houden.

Onderweg langs weggetje naar Plombières

Een lekker vers broodje kon in Plombières gehaald worden. Bijna iedere dag is het baasje dat gaan doen. 10 minuten naar beneden lopen en wat langer weer omhoog terug. Arcil en het vrouwtje zijn 1 keer mee geweest en laat dat nou net de keer zijn dat het zonnetje scheen en het wat warmer was. Op het tweede fotootje van rechts ligt Arcil tijdens de klim omhoog uit te rusten precies in de schaduw van het baasje.
Voor wie zin gekregen heeft in een vakantie in een leuk, origineel huisje in een prachtige omgeving:

http://www.hondenmeenaarfrankrijk.nl/Frida/home.html