Na heerlijk geslapen te hebben moesten er eerst boodschappen worden gedaan. Dus de auto in en de berg af op zoek naar een supermarkt. Ellis had al uitgezocht dat, hoewel het een officiële feestdag was, een grote supermarkt in Remiremont wel open zou zijn. Het baasje zou met Arcil in de auto blijven terwijl het vrouwtje de boodschappen ging halen. Dat zijn van die supermarkten waar je uren in kunt rond dwalen. Vrijwel alles is er te koop, van kleding tot wasmachines en van kampeer-artikelen tot speelgoed voor knaagdieren. Maar goed, het vrouwtje moest etenswaren hebben en dat was er ook te kust en te keur. Na de juiste gangpaden te hebben gevonden was dat klusje snel geklaard en konden ze een paar dagen vooruit. Voor Arcil hadden ze eten genoeg van huis mee genomen, want of ze daar Farmfood verkopen, daar geloofden ze niks van.
Na in het huisje, of eigenlijk buiten, uitgebreid geluncht te hebben, werd de omgeving van het huisje middels een korte wandeling verkend. Het was inmiddels redelijk weer met af en toe een zonnetje. Later hebben we diverse wandelingen direkt vanuit het huisje gemaakt. Je kan het net zo kort, lang, moeilijk of makkelijk maken als je zelf wilt.
De volgende dag was behoorlijk druilerig. Toen het wat droger leek te worden zijn ze met de auto richting Ruaux gegaan en hebben daar een kleine 2 uur rondgelopen. Arcil kon zich op een grote weide lekker uitleven.
 
De route ging ook langs een weiland met koeien die met z'n allen in draf naar het hek kwamen rennen om te kijken wat voor vreemd klein koetje daar nou langsliep. Het vrouwtje had er een hard hoofd in of het schrikdraad deze aanstormende meute wel zou afschrikken. Het baasje vond dat ze een foto moest maken maar ze liep hard door en heeft van een veilig afstandje een foto van, de inmiddels stilstaande, koeien gemaakt. Arcil had totaal geen interesse in de koeien. Ezels daarentegen kunnen op zijn meer dan volledige belangstelling rekenen zoals op één van de andere wandelingen bleek. Hij was er niet weg te slaan, pardon te trekken.
Voor weer een andere mooie wandeling zijn ze richting Le Val d' Ajol gegaan. Daar was een wandeling uitgezet over 6 kilometer die door bos en langs weilanden ging met onderweg een prachtig uitkijkpunt over het dorp. Arcil hebben ze daar niet los durven laten vanwege het vele wild, bang als ze waren dat ze hem niet meer mee terug konden nemen. Ze hadden hem wel aan een lange lijn, die zeer regelmatig strak stond als hij weer wat opwindends geroken had. Toen er op een gegeven moment een haas zo brutaal was vlak voor hem het pad over te schieten, moest het baasje alle zeilen bijzetten om hem te houden. Tussen al het wandelen door werd er in het gezellige huisje gegeten, spelletjes gespeeld, gelezen bij de brandende houtkachel en lekker vroeg naar bed gegaan. Ook heeft Arcil nog even met Zarah, Sofie en Inno gespeeld. Hij vindt dat wel leuk, maar heeft teveel de neiging om op de honden te klimmen naar de zin van de baasjes. Arcil wist na dat wandelen en spelen al snel zijn bench te vinden en lag daar veel in. Hij had dan ook een prima plek waar vandaan hij alles in de gaten kon houden.

Onderweg langs weggetje naar Plombières

Een lekker vers broodje kon in Plombières gehaald worden. Bijna iedere dag is het baasje dat gaan doen. 10 minuten naar beneden lopen en wat langer weer omhoog terug. Arcil en het vrouwtje zijn 1 keer mee geweest en laat dat nou net de keer zijn dat het zonnetje scheen en het wat warmer was. Op het tweede fotootje van rechts ligt Arcil tijdens de klim omhoog uit te rusten precies in de schaduw van het baasje.
Voor wie zin gekregen heeft in een vakantie in een leuk, origineel huisje in een prachtige omgeving:

http://www.hondenmeenaarfrankrijk.nl/Frida/home.html