Het vrouwtje zou bijna vergeten te vertellen dat ze zondag ook weer
eens naar de wijngaard zijn geweest. Het baasje ging snoeien en omdat het
mooi weer was gingen het vrouwtje en Arcil mee. Met een koeltas,
stoeltjes en de lange lijn, een speeltje en een kluif voor Arcil gingen ze op pad. Arcil en het vrouwtje gingen lekker in de schaduw
zitten en het baasje aan het werk. Maar Arcil wilde best wel helpen,
dus de takken, die het baasje had gesnoeid, werden ter plekke door Arcil
wat kleiner gemaakt. Ondertussen is het vrouwtje rode bessen gaan
plukken van een stuk grond naast de wijngaard. Daar komt nooit iemand
en de bessen waren voor een deel al aan het rotten en dat vonden de
baasjes een beetje zonde. Niet dat het vrouwtje zo gek op rode bessen
is, maar het baasje kan ze wel met ander fruit samen gebruiken om wijn
te maken. Al met al een lekker dagje buitenlucht, 's morgens in het bos
en's middags in de wijngaard. En zoals altijd, na gedane arbeid.........
Gistermorgen was er al heeel vroeg leven in de brouwerij. En als dat op zaterdag of zondag is betekent dat meestal wat leuks, zoals naar het bos gaan. Daar wilen ze vroeg zijn om de grote drukte voor te zijjn en geen paarden tegen te komen. En omdat Arcil wilde laten merken dat hij het heel leuk vond om naar het bos te gaan ging hij heel enthousiast tegen de baasjes opspringen. En is hij ook lekker vaak voor hun voeten gaan lopen, zodat ze hem niet zouden vergeten. Maar toen zeiden ze dat als hij zo doorging dat ze met z'n tweeen weg zouden gaan. Toen ging hij maar hard blaffen en werd hij in de bench gezet. Maar misschien was dat maar goed, want nu waren ze gauw klaar en konden ze weg. Arcil is weer zelf in de auto gesprongen, dat kan hij nou. Hij kan er ook wel alleen uitspringen, maar dat mag dan weer niet. Dan houden ze hem bij de halsband vast of doen hem een riem om. Ze waren om kwart over 9 al in het bos en er waren al lekker veel mountain-bikers, daar kun je zo lekker achteraan racen. De baasjes vonden dat minder leuk en dan gaan ze Arcil heel hard roepen. Dan gaat hij toch maar terug. Ze zijn weer hele leuke hondjes tegen gekomen en eentje was wel heel leuk.
Die was wit met heel licht roodbruin en ze liep aan de riem bij haar vrouwtje. en Arcil vond dat ze wel heel apart rook en was niet uit de buurt te slaan. Hij bleef er maar omheen drentelen. Uiteindelijk lukte het om hem mee te krijgen. Laten ze ze nou later weer tegenkomen. Ja hoor, daar ging Arcil weer. Het bazinnetje zei, dat het hondje loops was. Arcil dacht, wat nou loops. Ze loopt wel, maar niet zo erg hard aan die riem. En hij wilde best wel even alleen zijn met dat mooie hondje. Maar hij ging toch het baasje maar achterna, want die ging hardlopen en dat hondje en haar bazinnetje gingen zitten zodat Arcil en de baasjes verder konden. Vanaf de overkant van het water zag Arcil zijn vriendinnetje weer zitten en besloot toch maar weer op het liefdespad te gaan en was in no time aan de overkant terug bij zijn vriendinnetje. Roepen hielp niet meer, dus het baasje er achteraan. Die kreeg Arcil te pakken, terwijl die druk bezig was om zijn verleidingskunsten uit te proberen. Dat leek aardig te lukken. Helaas, voor Arcil, was het toen uit met de pret. Pas toen het vriendinnetje uit zicht was mocht Arcil weer los.
Arcil zag eens pruimen liggen, O, als eieren zo groot. t Scheen dat Arcil ze wilde eten, schoon zijn vrouwtje 't hem verbood.
Hier is, dacht hij, noch het vrouwtje, noch het baasje, die het ziet. Uit een perk zo vol gelegen, mist men één, twee pruimen niet.
Arcil ging ermee aan het rennen, doch het vrouwtje zag hem wel. Het was of hij haar wilde plagen, want hij ging haar veel te snel.
Het vrouwtje ging toen maar eens kijken, onder de boom daar in dat perk. Daar lag nog een pruim te glanzen, wat is dat voor een gekkenwerk?
Tenslotte keek zij naar omhoog. pruimen zag zij aan de takken. Hoe kan het, dat zij jarenlang, door die boom, zich liet verlakken.
Het schaamrood staat het vrouwtje op de kaken.
Overvliegende vogels kregen de schuld, de buurkindertjes (ja, die gooiden per slot wel eens een bal over de haag en ooit eens een appel). Want waar konden die pruimen anders vandaan komen? Blijkt er, al de tijd dat ze er wonen (bijna 5 jaar), een pruimenboom in de tuin te staan. Die had zich niet eerder als zodanig bekend gemaakt. Het is een lelijke boom, die ieder jaar onder de luis zat. Het vrouwtje had hem het afgelopen najaar dan ook maar eens flink onder handen genomen. Het baasje heeft er ook nog een paar takken, die in de weg zaten, afgezaagd. Kortom, eigenlijk waren de baasjes hem zat. Hij staat er nog omdat ze het toen te veel werk vonden om hem er uit te halen. Uiteraard wordt dat nu in her-overweging genomen. Tsja, en de schijterij van Arcil lijkt nu veel logischer, die heeft ongetwijfeld meer dan één pruim gegeten.
Het vrouwtje sluit het mail-programma en spontaan stopt ook de
computer. Ze luistert naar de plots ingevallen stilte. Het is wel heel
erg stil ineens. Zou de stroom soms....? Een inspectie van alle
ruimtes in het huis wijst uit dat er nergens stroom is. In de meterkast
lijkt alles normaal in de ogen van het a-technische vrouwtje. Dus de
storingsdienst maar bellen. De oude telefoon op zolder maar
gebruiken, die doet het op een telefoon-aansluiting alleen en heeft er geen
elektriciteit bij nodig. Maar hoe werkte die ook alweer? Hoorn van de haak,
hoort gelijk een kiestoon, nummer intoetsen (dat wel, het was net geen
draaien meer). De storingsdienst weet te melden dat er een 10.000
volt-storing in een elektriciteits-kast was en dat het 2 a 3 uur kan
gaan duren. Dat was vervelend, want de zaterdag gekochte wasmachine kon nu elk moment geleverd gaan worden en je wil toch wel weten of
de boel werkt. Maar goed, het is niet anders. Nu moest het gesprek
beëindigd worden, Welk knopje was dat ook alweer? Oh ja, geen knopje,
gewoon de hoorn op de telefoon leggen. En nu maar wachten op stroom en
de wasmachine. Geen computer, geen radio, geen televisie, geen koffie,
geen thee, geen ketel water op het vuur, want het vrouwtje kookt
keramisch en om nou het butagas-flesje te voorschijn te halen..... Naar de WC, sh...., geen licht. Op
de bel letten hoeft ook niet, want ook die verlangt elektriciteit. Dus
dan het garagepad maar in de gaten houden vanwege de verwachte wasmachine. Met Arcil wandelen kan ook niet i.v.m....... inderdaad, de
wasmachine en rustig een boek of tijdschrift lezen met Arcil in de
buurt is onmogelijk. Ha, daar komt de wasmachine aan. Hé, er komt een
piep, er zoemt van alles en de elektrische stilte is voorbij. Net op
tijd voor de wasmachine. De storing heeft een kleine 3 kwartier
geduurd. In die 3 kwartier zijn heel wat scenario's de revue
gepasseerd en bedenkt ze hoe verwend we eigenlijk zijn. Arcil vindt het maar niks. Het lijkt op dat vorige ding, maar is toch anders. Hij bekijkt het voorlopig maar van een afstandje.
Zaterdag is het er niet meer van gekomen om naar het bos te gaan. Gisteren was de herkansing, maar op het moment dat we besloten te gaan
barstte er weer eens een enorme hoosbui los. Dus maar eens op
"buienradar" kijken. Het zag er voor de eerstkomende uren tamelijk
goed uit. Dus de spullen maar bij elkaar
gezocht en de auto in. Zelfs lokmiddeltjes hebben we niet meer nodig om
Arcil in de auto te krijgen. Onderweg zagen we de bui al hangen
(letterlijk). Maar dat zou wel weer opklaren, dachten we. Bij het bos
aangekomen zag het er alleszins redelijk uit. Toen we goed en wel op
pad waren barstte de bui los en hield niet
meer op tot we na ruim een uur weer op de parkeerplaats terug waren. ( "Buienradar" raadplegen we niet meer.) We
hadden ook de dummy (van Sonja en Kyra) meegenomen. Doordat we met de
dummy bezig waren hadden we niet meer op de ook meegenomen tennisbal gelet. Die moest
ergens een paar honderd meter achter ons liggen, we zouden op de
terugweg wel kijken of we hem nog konden vinden. Arcil was ondertussen
druk aan het apporteren van de dummy geslagen. Hij bracht hem netjes bij het baasje
en het vrouwtje zou als bewijs een foto maken. Arcil moest dus even
wachten op zijn beloning, zodat het vrouwtje de foto maken kon. Arcil
zat mooi, dummy lag netjes voor baasje op de grond en baasje hield
beloning klaar. Vrouwtje drukt op knopje en......... batterij leeg.
Jammer, volgende keer beter. Ondanks de stromende regen kwamen we nog
aardig wat mensen, met en zonder honden, tegen. Als we mensen met
honden tegenkwamen ging Arcil met de honden spelen en als we mensen
zonder honden tegenkwamen wilde Arcil met de mensen spelen, die het
niet allemaal op prijs stelden dat er een natte, modderige en
ontzettend enthousiaste hond tegen hen opsprong. Op de terugweg zie het
vrouwtje; "Hier ergens zou de tennisbal moeten liggen, ik denk niet dat
we hem nog vinden. Maar ik loop toch even een stukje terug". Met dat
vrouwtje weg zal lopen, zegt het baasje; "Kijk nou, Arcil legt hem net
op de grond". Dus die had hem weer netjes teruggevonden. Bemodderd, verregend, maar voldaan kwamen we weer bij de auto, waar een stralend zonnetje op ons wachtte.
Zou het nog een beetje droog worden vandaag? De baasjes hadden gisteren afgesproken vroeg op te staan en om 8 uur klaar te zijn om naar het bos te gaan. Hat baasje was om 7 uur al met Arcil gaan lopen en was, net als Arcil, door en door nat geregend. Het baasje bracht het vrouwtje een kopje thee op bed en zei dat het niet zulk best weer was. Misschien dat later op de dag wat droger zou zijn, dan konden ze dan nog naar het bos gaan. In plaats daarvan zijn ze maar een wasmachine gaan kopen. De oude is aan vervanging toe en dit was een mooie gelegenheid om vroeg in de winkel te zijn. Het baasje is ondertussen voor de tweede keer nat geregend en de jas van het vrouwtje bleek niet waterdicht te zijn, dus die had het koud. En dat allemaal voor 10 uur vanmorgen. Afgelopen week viel er niet veel te beleven maar Arcil heeft zichzelf uitstekend vermaakt. Het weer was toen wel goed en de tuindeur stond open. Het vrouwtje was bezig met de was en dan moet je zeer alert zijn met Arcil in de buurt en dat was ze dus niet (excuus: het was nog vroeg). Als eerste had Arcil een sok te pakken, dat had ze te laat in de gaten, dus de sok was een zeer luchtige zomersok geworden. Toch maar afgepakt, het vrouwtje was nauwelijks weer binnen of Arcil liep alweer in de tuin met een slipper. Na moeizame onderhandelingen over de losprijs werd die wel bijtijds gered. Vervolgens was een rol keukenpapier aan de beurt, na deze voor een deel te hebben kunnen veilig stellen, de rest lag versnipperd door de tuin, is het vrouwtje bekaf gaan zitten met een kopje koffie. Ook was Arcil weer eens aan het springen en gek doen en toen het vrouwtje wilde kijken waar Arcil zich zo mee amuseerde mocht ze heel even een blik werpen. Het bleek een onbeschadigde pruim te zijn. Waar die nou vandaan gekomen is??? Arcil vond het in ieder geval erg lekker, want ineens was het hap, slik, weg. Die nacht kwam er om 4 uur 's nachts een hoop kabaal en gepiep. Dus toch maar eens kijken, want pruimen???? En ja hoor, de tuindeur open en Arcil aan de schijterij. En gisteren liep hij alweer met een pruim rond in de tuin. Nu maakte het vrouwtje aanstalten om de pruim af te pakken, maar daar dacht Arcil anders over. Nu was het gelijk: slik, weg. Maar dit heeft niet tot nachtelijke escapades geleid. En waar de pruimen vandaan komen???? Pruimen gooiende buurkindjes, overvliegende vogels???????
Nee, sinaasappeltijd! Het vrouwtje was bezig in de keuken en vond dat Arcil wel erg stil was. Door het keukenraam zag ze dat hij lekker aan het heen en weer rennen was en af en toe een sprong maakte met alle poten tegelijk van de grond. Tijdens een van die sprongen zag ze iets oranjes op de grond liggen. Wat was dat voor ding? Maar eens even poolshoogte gaan nemen. Razendsnel greep Arcil het oranje ding en rende ermee weg. Het oranje ding bleek een sinaasappel te zijn die hij, uit een schaal in de keuken (stond duidelijk te laag), had gepikt. Hij wilde hem niet afgeven en ook niet voor iets anders ruilen en was iedere keer het vrouwtje te snel af. Uit arren moede heeft die het fototoestel maar gepakt om het feestje van Arcil vast te leggen.
Gisteren was het baasje vrij en zijn we naar een nieuw bos gegaan, bij
Giersbergen. Het was heerlijk weer, een behoorlijk stuk afgekoeld en
het zag er naar uit dat het ook nog wel even droog zou blijven. Als de
baasjes weggaan moet Arcil altijd in de auto worden getild. Hij gaat er
niet zelf in om welke reden dan ook. Maar waarschijnlijk nog een
overblijfsel van toen hij steeds wagenziek werd. Mijnheer laat zich er
prinsheerlijk in tillen. Het baasje lukt dat wel, maar het vrouwtje
krijgt het inmiddels niet meer voor elkaar. Voor een volgende cursus
zou dat een probleem kunnen worden, want het baasje zal niet steeds mee
kunnen. Nou hadden alle cursisten bij de diploma-uitreiking zakjes
met "verwensnacks" meegekregen en Arcil vond die zo lekker dat hij de
hand van het vrouwtje er bijna mee afhapte. Dus dacht ze: "Als ik die
nou eens achter in de auto leg, springt hij er misschien wel
achteraan". Zo gezegd, zo gedaan en voor de baasjes er erg in hadden
zat Arcil al achter in de auto. Probleem opgelost dankzij de KC de
Batouwe (zonder dat ze het zelf weten). Alle eerdere pogingen hem met
lekkere dingen in de auto te lokken waren jammerlijk mislukt. Het
beginpunt van de losloop-route voor honden is bij een gezellig
uitziende herberg. Het bleek inderdaad heerlijk wandelweer te zijn. In
het bos zijn we helemaal niemand tegengekomen. Het bos is zeker de
moeite waard om nog eens terug te komen, bovendien is het een aantal
kilometers dichterbij huis. Omdat we toch in de buurt waren gingen we
nog even naar ma- en pa-baasje. De truc met de brokjes werd nog een
keer herhaald, dit keer met het fototoestel in de aanslag voor een
filmpje.
Het vrouwtje had er een hard hoofd in, want
afgelopen woensdag, op de laatste les voor het examen, ging alles mis
wat maar mis kon gaan. Normaal gesproken gaat er nog wel eens wat goed,
maar nu leek het nergens naar. Dus donderdag en vrijdag nog maar eens
extra de examen-eisen geoefend. Maar helaas, wat vaak thuis wel goed
ging, ging nu ook niet goed. De neiging was groot de hele boel maar af
te blazen, want het vrouwtje had niet zoveel zin om voor joker te
staan. Maar "niet geschoten is altijd mis", dus toch maar de benodigde
spullen bij elkaar gezocht en met lood in de schoenen op naar het
examen BEG (Beginnende Elementaire Gehoorzaamheid). Gelukkig werden we al om 10 uur verwacht en was het nog
niet zo heel warm. Het begon met: de ZIT, AF en STA om 3 pilonnen heen,
gelijk gevolgd door: door een straatje met medecursisten (dat waren er
maar 3, dus dat was een kort straatje) lopen en degene die de boel
begeleidde een hand geven(cijfer 9*). Dat gedeelte ging wonderbaarlijk
goed. Maar toen.....toen moest Arcil komen op bevel en ja hoor,
mijnheer koos het ruime sop, maar kwam na niet al te lange tijd toch
min of meer uit eigen beweging naar het vrouwtje (6*). Er hoefden geen
derden aan te pas te komen en hij heeft ook geen andere examens
verstoord tijdens zijn vrije rondgang. Daarna kwamen "aan snuit en oren
komen"(7*), "borstelen"(8*) en "halsband af en om" (7*) aan de beurt.
"Spelen met de baas, apport" ging niet echt goed (6*). Daarna kwam
"Wacht en rustig door de deur". Buiten dat het vrouwtje het hek (deur)
voor de neus van Arcil dichtdeed, ging dat goed. Arcil bleef rustig
wachten(8*).
De oefening "in en uit de auto" is door het baasje gedaan
en wist daar ook een 8* mee in wacht te slepen. Verder werd gedurende
het hele examen gelet op "Wandelen zonder trekken" (7* !!!!), "Gedrag
hond-hond" (7.5*) en "Omgang baas-hond" (7*). Het totaal aantal behaalde punten van 80.5** viel zeker niet tegen. Oftewel viel zelfs mee. Om half 3 's middags was de diploma-uitreiking, die had een extra feestelijk tintje doordat de "KC de Batouwe" dit jaar 50 jaar bestaat. Dat werd gevierd met een stuk taart voor iedereen. Gelijk met de uitreiking van de diploma kregen de cursisten ook nog wat verwen-brokjes voor de honden mee en mochten ze nog iets uitzoeken van de tafel. (o.a. pet, paraplu). Daarna was er gelegenheid tot aanmelding voor een vervolgcursus.
*---- Het maximale aantal te behalen punten per onderdeel is 10.
**---- Totaal maximaal te behalen punten
110, minimaal benodigde punten voor diploma 65.
Een tijdje geleden hadden de baasjes het er over dat Arcil ging leren
zwemmen. Arcil had daar nog niet veel van gemerkt tot ze met vakantie
in Drenthe waren. Toen zeiden de baasjes dat ze naar een zandgat
gingen. Zand, nou dat sprak Arcil wel aan. Eerst moesten ze een eindje
rijden en toen ze ergens stopten mocht Arcil zo maar uit de auto
springen, zonder riem, en gelijk gaan rennen. Kijk, daar is nog een
hondje en die lijkt wel wat op Arcil. Daar eerst maar eens een beetje
aan snuffelen en kennismaken. Hee, dat is Kyra met vrouwtje Sonja, wat
leuk. Hoewel Arcil hem wel een beetje begint te knijpen, want dat zou
weleens kunnen betekenen dat hij moet gaan zwemmen. Hij had gehoord dat
Kyra daar heel goed in is. Maar nee, dat zou wel meevallen want hoe kun
je nou zwemmen in een zandgat. Dat wordt lekker kuilen graven met Kyra.
Sonja, het vrouwtje van Kyra, is heel aardig. Die had een heleboel
tennisballen voor Arcil meegenomen. Daar kan-ie héééél lang mee doen,
want hij is er heel zuinig op en vindt ze altijd terug. De enige ballen
die kwijt zijn geraakt, is de schuld van de baasjes. Het vrouwtje
gooide er één aan de ene kant bij de buren in de tuin. Dat was wel
flauw, want Arcil kon hem nog zien liggen. Maar ja, terugblaffen gaat
niet, merkte hij. En het baasje stuiterde er één zo hard op de stenen
dat-ie pardoes over de schutting (van 2 meter hoog) de tuin aan de
andere kant invloog. Al rennend en dollend komen ze bij een grote
waterplas. O jee, dat wordt dan toch zwemmen en ja hoor, plons, daar
gaat Kyra al. Het is wel lekker water, zo te voelen aan de pootjes. Nou
gaan ze ook al koekjes in het water gooien en roepen "Toe dan Arcil,
pak maar". Ja dààààg, gooi die koekjes maar wat dichterbij. En daar
gaat ook een tennisbal. Ach, er zijn er toch genoeg. Arcil piekert er
niet over de bal eruit te halen. hij is bereid tot een natte buik, maar
niet verder. Maar gelukkig wil Kyra het wel doen.
Aan een andere kant
van het water is een hele steile zandwand en ineens is Kyra daar
bovenop, proberen vogeltjes te vangen, Arcil wil ook wel naar boven,
maar komt toch niet verder dan halverwege. Maar dan ziet Arcil ineens
dat het baasje de sokken uitdoet en dat zijn ook leuke speeltjes.
Uiteindelijk ruilt hij ze voor een koekje, hij had er toch al genoeg
van. Ho, waar gaat het baasje nou weer heen? Het water in? Het baasje
gaat zwemmen en probeert Arcil te lokken. Zal-ie dan toch maar? Nee,
toch maar niet. Ja, ja, kom dan Arcil. Arcil, waar is het baasje? Kijk
eens Arcil, Kyra gaat wel. Hij aarzelt maar doet het toch maar niet. Helaas, missie mislukt. Dan, na nog wat ravotten, weer terug naar het
veldje waar de auto's vlakbij staan. Maar dan is Kyra ineens weg,
roepen helpt niet. De baasjes lopen terug, terwijl Sonja vast
doorloopt, want net was Kyra nog voorbij gekomen. Maar na een minuut of
wat komt Kyra uit de achterhoede tevoorschijn en had duidelijk dingen
gedaan waardoor een bad hard nodig was. Geen probleem. Opdracht: Kyra,
zwemmen! En Kyra ging en was weer schoon. (Wat een geluk dat Arcil niet
op deze tocht bij Kyra was gebleven.) Sonja had, heel leuk, koffie en
thee meegenomen met een heerlijk gebakje erbij. Terwijl de baasjes
daarvan zaten te genieten, had Kyra het heel druk met vogeltjes en
Arcil met een tennisbal. Arcil mocht ook nog even een hazendummy, die
Sonja ook nog had meegenomen, uitproberen. Dat was wel wat, dat was een
leuk speeltje, maar Sonja wilde de dummy toch wel weer heel mee terug
en ook hier hielp een koekje weer om hem terug te krijgen. Toen mocht
hij nog even met een kale dummy spelen en omdat hij daar zo leuk mee speelde mocht hij die houden van Sonja.
Sonja, bedankt voor een leuke ochtend en deze prachtige foto.
Arcil droomt: Hij woont in een hol onder de grond bij 2 reuzen. Dat
zijn Ellert en Brammert. Die zijn niet zo erg braaf, het
zijn rovers. Maar Arcil heeft er erg naar zijn zin, want dat hol ligt
midden in de heidevelden en dat is een waar hondenparadijs. Hij was
zelf begonnen met het uitgraven van het hol(toen hij een konijn achterna
wilde gaan), want dat is een van de dingen waar hij erg goed in is.
Toen Ellert en Brammert tijdens een van hun rooftochten over het hol
struikelden, en bedachten dat dat een mooie schuilplaats zou zijn,
hebben ze het met behulp van Arcil, nog verder uitgegraven en tot hun
hoofdkwartier gemaakt. Net zoals Ellert en Brammert gaat Arcil op
rooftocht uit. Alleen berooft hij geen mensen, maar gaat op jacht naar
eenden, hazen, konijnen en nog veel meer. Maar de patrijzen trekken
hem toch het meest. Op een dag kan Arcil het hol niet meer terugvinden
en slaat aan het dolen. Gelukkig vindt hij genoeg te eten en zijn er
overal van die mooie modderige poeltjes waar je lekker uit kunt
drinken. Maar het is wel een beetje eenzaam. Terwijl hij ligt te
slapen, moe van het jagen, droomt hij dat hij ineens bij baasje en
bazinnetje woont.
Het is heel klein en Arcil mag niet in de kamer komen, hij moet in het
voorste gedeelte bij de schapen en geiten slapen. Daar is ook een grote
kist. Af en toe komt er iemand poepen op die kist, een zogenaamde
poepdoos, gezellig bij de schapen en de geiten en Arcil. Sommige van
die dozen staan buiten, dat is dan voor de privacy, zeggen ze.
Hij
gaat ook naar school en naar de kerk want deze baasjes willen dat hij
zijn leven betert en afleert te graven en op strooptocht te gaan. Want
dreigen de baasjes, als je zo door gaat met je strooptochten dan eindig
je nog in het gevang. Heel af en toe mag hij met het vrouwtje mee, die
werkt als hoefsmid. Maar wat helemaal niet leuk is, is de riem die hij van deze baasjes ommoet. Hij
probeert wel weg te komen, maar kan nergens heen, zoals bij Ellert en
Brammert. Daar kon en mocht alles, als hij maar niet aan hun houten
knuppels zat.
Arcil wordt wakker: Dat was een gekke droom, maar
veel van die dingen herinnerde hij zich wel. Want ze zijn naar een
soort park geweest met allemaal kleine driehoekige huisjes waar hij ook
naar binnen mocht. De grond was daar lekker los en die heeft hij nog
wat losser gemaakt. Maar het vrouwtje als hoefsmid, dat klopt helemaal
niet. Die vindt
paarden veel te groot. Als het baasje dat nou was, die is in de
vakantie wel 5 keer wezen paardrijden. In dat park was ook een hele lieve
mevrouw, die zijn ze wel 2 keer tegengekomen en daar kreeg hij allebei
de keren lekkere snoepjes van. Een andere mevrouw, die in een winkel
zat te spinnen, kwam hem ook wat geven. Ze kwam met wat schapenwol en
vroeg of hij wilde eraan ruiken. Wat, ruiken??? Hap, slik, weg. De
mevrouw was helemaal ontdaan. "O jeetje, hij eet het op." Mmmm. denkt Arcil, "het eerste deel van de droom was een stuk leuker" en droomt lekker verder over:
Arcil, een hondje in Drenthe op jacht naar patrijzen.
Dat was wennen, schrijven op een laptop. Lang geleden heeft het
vrouwtje met een laptop gewerkt en nog maar heel kort ook. Maar het is
wel handig om een aantal dingen te helpen onthouden. Dus 16 juni, het
regende die dag (16 jaar geleden regende het ook op 16 juni), er maar
eens voor gaan zitten. De heenreis is redelijk vlot verlopen. Tegen
dat we er bijna waren gaf Arcil aan hoognodig te moeten plassen. Een
heel oude meneer zag het allemaal aan en mompelde wat toen Arcil de
auto uitkwam, hij schuifelde weg en kwam terug met een hondenkoekje.
Helaas was de meneer door ouderdom en het dialect dat hij sprak vrijwel
niet te verstaan. Het huisje was mooi, alleen een verschrikkelijke
"zware shag" lucht sloeg gelijk op de keel. Gelijk maar alle ramen en
deuren tegen elkaar open gezet. Toen we weggingen was de lucht er nog
steeds niet helemaal uit. De eerste nacht was het even wennen voor
Arcil, die om 4 uur begon te piepen. Het baasje er voor alle zekerheid
maar uit en met Arcil naar buiten. De dag daarna hadden de baasjes er
extra op gelet dat Arcil goed gepoept en geplast had wat normaal
gesproken een ongestoorde nachtrust (van de baasjes wel te verstaan) garandeert. Maar nee, om een uur of drie was het weer raak. De
kussens maar tegen de oren gedrukt en hopen dat hij er snel genoeg van
zou krijgen. Na 5 kwartier werd het weer stil en de rest van de
vakantie hebben we hem niet meer gehoord.'s Nachts tenminste, overdag
probeerde hij iedere andere hond te overblaffen en zichzelf erbij. Vanuit
het huisje konden we zo het bos inlopen. Daar was o.a. een korte
uitgestippelde route van 3 kilometer te volgen. Die kwam ook langs een
mooi groot open veld waar weer flink met de tennisbal gespeeld kon
worden. Verder hebben we nog wat andere boswandelingen gemaakt, zoals
in het bos bij Diever. Dwingeloo wilden we gaan doen, maar daar zijn we
vanwege een enorme stortbui maar weer omgedraaid.
Een hunebed hoort erbij !
Hee, zou dat soms ook nog familie zijn ?
Lekker, hoe meer bagger, hoe beter !!!!!
Wordt nog vervolgd met: Bezoek Openluchtmuseum Ellert en Brammert Zwemles van Kyra
Bijna is het zover. De baasjes zijn druk bezig met van alles in te
pakken. Voor 2 weken voer, kluiven en lekkere dingen voor Arcil.
Speeltjes en nog veel meer. Vooral de tennisbal mag niet vergeten
worden. Ook de examen-eisen gaan mee, want er moet flink geoefend
worden. Zo slecht als de les gisteren ging, is het nog niet eerder
gegaan. Volgens de trainer is Arcil "zo gek als een deur" en zwaar aan
het puberen. Arcil moest los over een afstand van 15 meter naar het
vrouwtje gaan. De richting klopte, maar dat was dan ook alles. Hij
heeft in alle vrijheid de rest van het veld verkend en is uiteindelijk
gevangen door iemand die assisteerde bij deze oefening. De
vakantie gaat naar Drenthe, naar een huisje aan de rand van een bos,
waar Arcil lekker los kan lopen. Het baasje kan er paardrijden. Komend
weekend lijkt het mooi weer te worden en anders kan het vrouwtje zich
vermaken met de sauna en zonnebank die in het huisje zitten. Ze zal het
zonder pc moeten doen, wel gaat er een oude laptop mee, als
tekstverwerker, waar de belevenissen in ieder geval vastgelegd worden
om later verslag uit te brengen. Arcil gaat zwemles krijgen en wel
van Kyra van Sonja. Dat hebben de beider baasjes zo afgesproken. Of het
gaat lukken...?? Het verslag volgt en waarschijnlijk eerder op het
blog van Kyra (zie hiernaast onder mijn favorieten).
Gisteren was de eerste echte vakantiedag van het baasje. Dat begon
veelbelovend, want we zijn weer eens naar de Loonse en Drunense Duinen
geweest. maar eerst zijn we nog even bij ma- en pa- baasje langs
gegaan. Daar was nog een ander hondje op bezoek, Patou, een Cocker
Spaniel. Ik wilde toch wel even laten zien dat ik de baas was. Nou is
dat hondje een stuk kleiner, dus ik kon er makkelijk boven op. Dat
vonden de baasjes niet zo'n goed idee en toen werd Patou in een andere
kamer gezet en had ik lekker de kamer en alle aandacht voor mij alleen .En voordat we weggingen heb ik ook nog maar even mijn
stempel op het bankstel gedrukt. In het bos waren bijna geen
andere hondjes, maar de baasjes hadden de tennisbal weer mee. Zo kon ik
toch nog lekker rennen. Alleen rende ik wel achter de bal aan, maar
liet hem dan ergens liggen omdat er weer wat te snuffelen viel. Bij het
water heb ik wel lekker gespeeld met een andere hond. Die kon heel goed
zwemmen. Maar ik ben ook weer ietsje verder het water ingegaan.
Vandaag
zou het niet zulk mooi weer worden en zijn de baasjes dingen gaan kopen
voor de vakantie (want we gaan dit weekend al weg). Voor mij hebben ze
een tuigje gekocht. Dat zou handig moeten zijn, want het kan gebruikt
worden met wandelen, in de auto en als ik aan de lijn gelegd moet
worden in de vakantie.
En omdat het inderdaad niet zulk best weer
was, zijn ze verder gegaan met dingen die nog gedaan moeten worden. Zo
moest ook de paardenbloemenwijn (zie bericht van 24-04-09, Bosje
bloemen) nog overgeheveld worden. Dat doen ze dan in de garage en dan
laten ze mij alleen in de kamer.Vroeger moest ik altijd in
de bench als ze wat langer de kamer uit waren, maar dat hoeft al een
tijdje niet meer. Meestal ga ik gewoon liggen wachten tot ze
terugkomen. Er was wat wijn over de handen van het baasje gekomen. Dat
rook zo goed dat ik het er af ben gaan likken. En dat smaakte heel erg
lekker.
Zo langzamerhand krijgen de baasjes een beetje inzicht in de maniertjes van Arcil (denken ze). Soms komt hij zoete broodjes bakken. Van de week was het vrouwtje boos op Arcil, waarom weet ze niet meer. Maar wat ze nog wel weet is dat hij boete kwam doen. Normaal gesproken komt hij niet als hij op boze toon geroepen wordt. Dit keer kwam hij wel, maar toen wist het vrouwtje zo gauw niet wat te doen, want daar had ze eigenlijk niet op gerekend. Dus zei ze maar "ZIT". En dat deed Arcil, die er vervolgens maar gelijk een "AF" aan vast plakte en naar boven keek met een blik van "is het nou weer goed?". Ja, dan kun je moeilijk nog een preek gaan afsteken.
En dan vanmiddag. De baasjes hadden hard gewerkt in de tuin en zaten welverdiend aan een drankje en een hapje. Dat hapje bestond uit een schaaltje met blokjes "Old Amsterdam", een kaas die de baasjes erg lekker vinden. De geur ervan stond Arcil kennelijk ook wel aan, want die probeerde over het baasje heen te klimmen om bij de kaas te komen. En dat mag niet en dat weet Arcil ook wel. Na een aantal keren gesommeerd te zijn er af te gaan, deed hijdat en ging zeer verongelijkt vanaf buiten naar het baasje liggen kijken, die gewoon verder ging met die overheerlijke kaas.
Ja, Belle en co, met recht "Drentenkuren". Want in ons laatste nachtje
begon het alarm om half 2 zachtjes af te gaan. Enige reden om naar
buiten te moeten kon niet aanwezig zijn. Alle voorzorgsmaatregelen
daaromtrent waren genomen. Vanuit de slaapkamer de deur open gedaan
zonder er uit te gaan en rustig gezegd dat hij stil moest zijn. De deur
op een kier gelaten, het was nog even piepen maar verder hebben we hem
niet meer gehoord. 's Morgens is het baasje nog gaan hardlopen en
zwemmen, 's middags zijn we nog voor een laatste keer de hei en het
zand opgegaan. Het was inmiddels heel erg warm, dus hebben de baasjes
hebben rustig gehouden en Arcil met de tennisbal lekker laten rennen.
Ideaal zo'n werpding, zonder al te veel moeite gooi je lekker ver weg.
Teruggekomen zijn we langzamerhand gaan inpakken. Officieel hadden we
het huisje nog tot dinsdagmorgen, maar dan werd van het baasje verwacht
alweer op het werk te zijn. Maar nu konden we op ons gemak alles
inpakken. Arcil moest buiten blijven aan de lange lijn en was het daar
hoorbaar niet mee eens. Ondertussen pakten dreigende wolken zich boven
ons samen en vielen de eerste druppels. Rond een uur of vier vertrokken
we richting huis met de verwachting dat we wel eens slecht weer konden
krijgen. Maar hoe we het gedaan hebben weten we niet maar we zijn
vrijwel droog overgekomen en dat terwijl we onderweg enorme plassen
hebben zien liggen. Tegen dat we thuis waren was de lucht weer strak
blauw. En dat was het einde van een uitstekend oefen-weekend met
prachtig weer. Mooier kun je het niet hebben.
Dag 3 begon al vroeg. Rond half 5 werden we gewekt door een, in eerste
instantie, zacht gejammer. Gejammer ging over in af en toe een blaf.
Het geluidsknopje werd steeds verder opengedraaid zodat besloten werd
toch Arcil maar even buiten te laten. Het baasje offerde zich op, trok
zijn trainingspak aan en ging met Arcil naar buiten. Die inderdaad het
nodige te doen had. Arcil weer in de bench en het baasje weer naar bed.
Na het ochtendrondje om 7 uur mocht Arcil even naar het vrouwtje in de
slaapkamer, die bij het aaien van het koppie van Arcil iets meende te
voelen wat een teek zou kunnen zijn. Die hadden ze nog niet eerder
gevoeld of gezien. Tja, dan het bed maar uit en op zoek naar de
tekentang. Arcil bleef niet stilzitten, die vond het maar niks, dat
vreemde ding boven z'n koppie. Uiteindelijk is het toch gelukt en
hadden ze een nog lekker lange dag voor de boeg. Het baasje ging die
morgen paardrijden, een buitenrit van anderhalf uur, en het vrouwtje ging lekker,
onder een strak blauwe lucht, een boek lezen. Ondertussen kwam de buurvrouw een praatje maken. Ze was
verliefd geworden op Arcil en vroeg of ze hem mocht aaien. Dat mocht en
ook Arcil vond het prima, dat is niet bij iedereen het geval. Ze
vertelde dat ze zelf over anderhalf jaar, als haar jongste kindje 2
jaar is een Heidewachtel wil. 's Middags weer lekker lang naar
zandvlakte geweest. Wandelen kun je het niet noemen, een beetje
struinen, met de tennisbal gooien en af en toe een boom opzoeken om wat
verkoeling te zoeken, want het was erg warm. Arcil vond het allemaal
prachtig, vooral het zand. Hij heeft er heel wat kuilen gegraven. Hij
had zelfs een kuil waar hij al regelrecht heenliep, even wat verder
groef en er vervolgens in neer plofte. Terwijl ze op weg waren
naar een boom had Arcil de tennisbal, die ze steeds weggooiden, niet
meegenomen. "Arcil, waar is de bal? ZOEK". Hij liep wel te zoeken, maar
vond niks. Het vrouwtje liep een kant op, waarvan ze dacht dat hij de
bal daar wel eens gelaten kon hebben en daar sprintte Arcil voorbij
(met een hele grote lamp boven z'n koppie), een heel eind verder stopt
hij, maakt een hapbeweging naar de grond en komt met bal terugrennen.
Geweldig!!! Toen we 's avonds nog eens naar de hei gingen,
hadden we de bal niet meegenomen. Dat was kennelijk niet de bedoeling
van Arcil. Die liep voor ons en keek maar om van: "gooi nou maar, dan haal
ik hem wel weer op". Toen er geen bal kwam rende hij maar weer voor ons
uit naar zijn kuil.
Arcil is de nacht prima doorgekomen. De bench stond in een hoek van de
woonkamer, grenzend aan de slaapkamer. Het was even piepen toen het
licht uitging, maar verder hebben we hem niet gehoord. Overdag was dat
wel anders. Hij moest buiten aangelijnd blijven en als het hondje
schuin aan de overkant blafte, deed Arcil pogingen om nog harder en
langer te blaffen. Wat hem dan ook steeds lukte. De meeste
wandelingen maakten we gelijk vanaf het park op het Kootwijkerzand, een
prachtig gebied met bomen, heide en zandverstuivingen.
Arcil kon zich
lekker uitleven, vooral ook omdat we een tennisbal meenamen, die we
goed ver weg konden gooien met een werpding (geen idee hoe dat heet). En als afwisseling tussendoor een hardloopwedstrijd met het baasje.
Arcil droomt:
Een hunebed hoort erbij !
En voordat we weggingen heb ik ook nog maar even mijn
stempel op het bankstel gedrukt. 
Vroeger moest ik altijd in
de bench als ze wat langer de kamer uit waren, maar dat hoeft al een
tijdje niet meer. Meestal ga ik gewoon liggen wachten tot ze
terugkomen. Er was wat wijn over de handen van het baasje gekomen. Dat
rook zo goed dat ik het er af ben gaan likken. En dat smaakte heel erg
lekker.
Arcil kon zich
lekker uitleven, vooral ook omdat we een tennisbal meenamen, die we
goed ver weg konden gooien met een werpding (geen idee hoe dat heet). En als afwisseling tussendoor een hardloopwedstrijd met het baasje.
