Gisteren was de eerste echte vakantiedag van het baasje. Dat begon
veelbelovend, want we zijn weer eens naar de Loonse en Drunense Duinen
geweest. maar eerst zijn we nog even bij ma- en pa- baasje langs
gegaan. Daar was nog een ander hondje op bezoek, Patou, een Cocker
Spaniel. Ik wilde toch wel even laten zien dat ik de baas was. Nou is
dat hondje een stuk kleiner, dus ik kon er makkelijk boven op. Dat
vonden de baasjes niet zo'n goed idee en toen werd Patou in een andere
kamer gezet en had ik lekker de kamer en alle aandacht voor mij alleen .En voordat we weggingen heb ik ook nog maar even mijn
stempel op het bankstel gedrukt. In het bos waren bijna geen
andere hondjes, maar de baasjes hadden de tennisbal weer mee. Zo kon ik
toch nog lekker rennen. Alleen rende ik wel achter de bal aan, maar
liet hem dan ergens liggen omdat er weer wat te snuffelen viel. Bij het
water heb ik wel lekker gespeeld met een andere hond. Die kon heel goed
zwemmen. Maar ik ben ook weer ietsje verder het water ingegaan.
Vandaag
zou het niet zulk mooi weer worden en zijn de baasjes dingen gaan kopen
voor de vakantie (want we gaan dit weekend al weg). Voor mij hebben ze
een tuigje gekocht. Dat zou handig moeten zijn, want het kan gebruikt
worden met wandelen, in de auto en als ik aan de lijn gelegd moet
worden in de vakantie.
En omdat het inderdaad niet zulk best weer
was, zijn ze verder gegaan met dingen die nog gedaan moeten worden. Zo
moest ook de paardenbloemenwijn (zie bericht van 24-04-09, Bosje
bloemen) nog overgeheveld worden. Dat doen ze dan in de garage en dan
laten ze mij alleen in de kamer.Vroeger moest ik altijd in
de bench als ze wat langer de kamer uit waren, maar dat hoeft al een
tijdje niet meer. Meestal ga ik gewoon liggen wachten tot ze
terugkomen. Er was wat wijn over de handen van het baasje gekomen. Dat
rook zo goed dat ik het er af ben gaan likken. En dat smaakte heel erg
lekker.
Zo langzamerhand krijgen de baasjes een beetje inzicht in de maniertjes van Arcil (denken ze). Soms komt hij zoete broodjes bakken. Van de week was het vrouwtje boos op Arcil, waarom weet ze niet meer. Maar wat ze nog wel weet is dat hij boete kwam doen. Normaal gesproken komt hij niet als hij op boze toon geroepen wordt. Dit keer kwam hij wel, maar toen wist het vrouwtje zo gauw niet wat te doen, want daar had ze eigenlijk niet op gerekend. Dus zei ze maar "ZIT". En dat deed Arcil, die er vervolgens maar gelijk een "AF" aan vast plakte en naar boven keek met een blik van "is het nou weer goed?". Ja, dan kun je moeilijk nog een preek gaan afsteken.
En dan vanmiddag. De baasjes hadden hard gewerkt in de tuin en zaten welverdiend aan een drankje en een hapje. Dat hapje bestond uit een schaaltje met blokjes "Old Amsterdam", een kaas die de baasjes erg lekker vinden. De geur ervan stond Arcil kennelijk ook wel aan, want die probeerde over het baasje heen te klimmen om bij de kaas te komen. En dat mag niet en dat weet Arcil ook wel. Na een aantal keren gesommeerd te zijn er af te gaan, deed hijdat en ging zeer verongelijkt vanaf buiten naar het baasje liggen kijken, die gewoon verder ging met die overheerlijke kaas.
Ja, Belle en co, met recht "Drentenkuren". Want in ons laatste nachtje
begon het alarm om half 2 zachtjes af te gaan. Enige reden om naar
buiten te moeten kon niet aanwezig zijn. Alle voorzorgsmaatregelen
daaromtrent waren genomen. Vanuit de slaapkamer de deur open gedaan
zonder er uit te gaan en rustig gezegd dat hij stil moest zijn. De deur
op een kier gelaten, het was nog even piepen maar verder hebben we hem
niet meer gehoord. 's Morgens is het baasje nog gaan hardlopen en
zwemmen, 's middags zijn we nog voor een laatste keer de hei en het
zand opgegaan. Het was inmiddels heel erg warm, dus hebben de baasjes
hebben rustig gehouden en Arcil met de tennisbal lekker laten rennen.
Ideaal zo'n werpding, zonder al te veel moeite gooi je lekker ver weg.
Teruggekomen zijn we langzamerhand gaan inpakken. Officieel hadden we
het huisje nog tot dinsdagmorgen, maar dan werd van het baasje verwacht
alweer op het werk te zijn. Maar nu konden we op ons gemak alles
inpakken. Arcil moest buiten blijven aan de lange lijn en was het daar
hoorbaar niet mee eens. Ondertussen pakten dreigende wolken zich boven
ons samen en vielen de eerste druppels. Rond een uur of vier vertrokken
we richting huis met de verwachting dat we wel eens slecht weer konden
krijgen. Maar hoe we het gedaan hebben weten we niet maar we zijn
vrijwel droog overgekomen en dat terwijl we onderweg enorme plassen
hebben zien liggen. Tegen dat we thuis waren was de lucht weer strak
blauw. En dat was het einde van een uitstekend oefen-weekend met
prachtig weer. Mooier kun je het niet hebben.
Dag 3 begon al vroeg. Rond half 5 werden we gewekt door een, in eerste
instantie, zacht gejammer. Gejammer ging over in af en toe een blaf.
Het geluidsknopje werd steeds verder opengedraaid zodat besloten werd
toch Arcil maar even buiten te laten. Het baasje offerde zich op, trok
zijn trainingspak aan en ging met Arcil naar buiten. Die inderdaad het
nodige te doen had. Arcil weer in de bench en het baasje weer naar bed.
Na het ochtendrondje om 7 uur mocht Arcil even naar het vrouwtje in de
slaapkamer, die bij het aaien van het koppie van Arcil iets meende te
voelen wat een teek zou kunnen zijn. Die hadden ze nog niet eerder
gevoeld of gezien. Tja, dan het bed maar uit en op zoek naar de
tekentang. Arcil bleef niet stilzitten, die vond het maar niks, dat
vreemde ding boven z'n koppie. Uiteindelijk is het toch gelukt en
hadden ze een nog lekker lange dag voor de boeg. Het baasje ging die
morgen paardrijden, een buitenrit van anderhalf uur, en het vrouwtje ging lekker,
onder een strak blauwe lucht, een boek lezen. Ondertussen kwam de buurvrouw een praatje maken. Ze was
verliefd geworden op Arcil en vroeg of ze hem mocht aaien. Dat mocht en
ook Arcil vond het prima, dat is niet bij iedereen het geval. Ze
vertelde dat ze zelf over anderhalf jaar, als haar jongste kindje 2
jaar is een Heidewachtel wil. 's Middags weer lekker lang naar
zandvlakte geweest. Wandelen kun je het niet noemen, een beetje
struinen, met de tennisbal gooien en af en toe een boom opzoeken om wat
verkoeling te zoeken, want het was erg warm. Arcil vond het allemaal
prachtig, vooral het zand. Hij heeft er heel wat kuilen gegraven. Hij
had zelfs een kuil waar hij al regelrecht heenliep, even wat verder
groef en er vervolgens in neer plofte. Terwijl ze op weg waren
naar een boom had Arcil de tennisbal, die ze steeds weggooiden, niet
meegenomen. "Arcil, waar is de bal? ZOEK". Hij liep wel te zoeken, maar
vond niks. Het vrouwtje liep een kant op, waarvan ze dacht dat hij de
bal daar wel eens gelaten kon hebben en daar sprintte Arcil voorbij
(met een hele grote lamp boven z'n koppie), een heel eind verder stopt
hij, maakt een hapbeweging naar de grond en komt met bal terugrennen.
Geweldig!!! Toen we 's avonds nog eens naar de hei gingen,
hadden we de bal niet meegenomen. Dat was kennelijk niet de bedoeling
van Arcil. Die liep voor ons en keek maar om van: "gooi nou maar, dan haal
ik hem wel weer op". Toen er geen bal kwam rende hij maar weer voor ons
uit naar zijn kuil.
Arcil is de nacht prima doorgekomen. De bench stond in een hoek van de
woonkamer, grenzend aan de slaapkamer. Het was even piepen toen het
licht uitging, maar verder hebben we hem niet gehoord. Overdag was dat
wel anders. Hij moest buiten aangelijnd blijven en als het hondje
schuin aan de overkant blafte, deed Arcil pogingen om nog harder en
langer te blaffen. Wat hem dan ook steeds lukte. De meeste
wandelingen maakten we gelijk vanaf het park op het Kootwijkerzand, een
prachtig gebied met bomen, heide en zandverstuivingen.
Arcil kon zich
lekker uitleven, vooral ook omdat we een tennisbal meenamen, die we
goed ver weg konden gooien met een werpding (geen idee hoe dat heet). En als afwisseling tussendoor een hardloopwedstrijd met het baasje.
Vrijdag, na de paardrijles van het baasje was het zover. Inpakken
geblazen en kijken wat er allemaal mee kon of niet. De bench ging plat
achter in de auto met het kussen er bovenop. En daarover het plastic
dat er aldoor ter bescherming van de bekleding ligt. Twee koelboxen gingen daar ook bij.
Een grote met wat los "onmisbaar" keukenspul, en een kleine met wat
koud spul, zoals een paar flesjes bier en frisdrank. En wat
dingen uit de koelkast die overgebleven waren en die koud moesten blijven. De dakkoffer werd gevuld met
kleding, boeken, speeltjes enz. Het viel alles mee. Voor de "echte"
vakantie zal het wat meer passen en meten worden. Dat zal voornamelijk
zitten in de kleding en handdoeken, maar we hebben er alle vertrouwen
in.
Het lijkt erop dat we aan de meeste dingen gedacht hadden. Slechts
één uiterst belangrijk ding waren we vergeten. De tube Zaanse voor het baasje. Die staat nu dan ook bovenaan het lijstje "mee te nemen"
Op het stukje grond dat achter het huisje ligt, lag het vol met dennenappels. Arcil had het er druk mee ze één voor één op te graven en vervolgens een poging doen ze op te eten. De dennenappel werd geruild voor een brokje en Arcil ging weer op zoek naar de volgende. Het gras grenzend aan de achterkant van huisje nummer 28 is nu dan ook dennenappel-vrij . 's Morgens, 's middags en 's avonds kwamen de eenden uit de vijver, die ergens midden in het park lag, even kijken of er ergens nog wat lekkers te halen viel. Het was voor de eenden maar goed dat Arcil aangelijnd moest zijn, anders waren zij lekkers voor Arcil geworden.
Het ziet er naar uit dat het mooi weer wordt met Pinksteren. Nou hadden
de baasjes het in hun bol gekregen om dan maar eens een paar dagen weg
te gaan. Dat werd zoeken op het laatste moment. Want er waren
natuurlijk wel allerlei voorwaarden. Arcil moet los kunnen lopen en het
baasje moet kunnen paardrijden en het vrouwtje.......ach, die is al
blij als ze rustig met een boek kan gaan zitten. Hoewel dat met Arcil in de
buurt nog maar de vraag is. Maar ze hebben wat gevonden. Het
baasje moest vandaag nog werken en morgen gaan ze al weg. Dat werd dus
aanpoten voor het vrouwtje vandaag en nadenken. Het is in ieder
geval vast een mooie oefening voor de vakantie over 2 weken. Want
inmiddels is er een koffer voor op het dak van de auto aangeschaft. Kan
mooi worden uitgeprobeerd wat er allemaal mee kan (of niet). Voor Arcil
wordt het de eerste keer dat z'n slaapplaats ergens anders is. Ze
hebben wat moois gevonden in een bos met een grote zandvlakte. De
buitenrit te paard is ook al geregeld en de boeken zijn ook ingeslagen. Dus Kootwijkerzand, here we come.
Om allerlei ongedierte buiten te houden hebben we vorig jaar een
prachtige plissé-hordeur laten plaatsen. Het kost een paar centen, maar dan
heb je ook wat. Makkelijk in het gebruik, simpel te schuiven, kan tegen
een stootje. We hebben er dan ook al veel plezier van gehad. Vorige
week was het op een avond nog zo warm dat de schuifpui heel de avond
open bleef, met de hor ervoor. Het vrouwtje was binnen met Arcil een
spelletje ZOEK aan het doen. Dat is meestal het laatste spelletje voor
bedtijd. Dan wordt Arcil in de wachtstand (om het zo maar even te
noemen) gezet en het vrouwtje verstopt een bal. Na het commando "ZOEK"
mag Arcil pas bewegen en de bal gaan zoeken. Dat lukt heel aardig. Veel
mogelijkheden om iets zodanig te verstoppen dat Arcil het niet kan zien
en later toch kan vinden zijn er niet, maar het gaat dan ook meer om de
pret. En het laten wachten natuurlijk. Ondertussen was het baasje de laatste spullen aan het opruimen en liep nog even met een armvol voor de gesloten hor langs. Je voelt hem al aankomen. Arcil
zag het baasje en vloog vanuit de wachtstand dwars door de hor naar
buiten. De hor, met alle toeters en bellen, lag op straat en Arcil
bibberend achter in de tuin. Het baasje stond naar de schade te kijken
en dacht eigenlijk dat er onderdelen kapot waren maar bleef, tot grote
bewondering van het vrouwtje, heel kalm. Arcil, die er niets aan kon
doen (in het donker is de opening naar de tuin een donker gat, met of
zonder hor), kwam voorzichtig achter de benen van het vrouwtje ook eens
kijken wat voor vreemds er op straat lag. Toch maar naar z'n bench
geloodst, om "hulp" te voorkomen en het baasje aan het fröbelen met de
hor. En wonder boven wonder, die kwam weer in elkaar, niets afgebroken,
geen missende onderdelen. Dus inderdaad, sterk spul.
Hier wonen pa- en ma-baasje. Van de baasjes mag ik zelf naar de deur lopen. Meestal als we naar de Loonse en Drunense Duinen zijn geweest, gaan we hier even naar toe. Dat vind ik best wel leuk want dan krijg ik altijd een cadeautje. Nu kreeg ik plastic bot, dat kan piepen. Ik hoef niet iedere keer een cadeautje hoor, ik vind het ook lekker om geknuffeld te worden door ma-baasje.
Vanmorgen waren we al heel vroeg weggegaan. We liepen om 10 over 9 al in het bos. Het was lekker rustig, maar daardoor waren er ook niet zoveel hondjes om mee te spelen. Een hond zat me de hele tijd achterna, toen heb ik maar bescherming gezocht onder een bank, waar het vrouwtje van de hond zat. En verder zaten er wel lekker veel vogeltjes en die kon ik nu helemaal alleen opjagen. Maar hoe hard ik ook rende, ik kreeg ze niet te pakken. Dit bos is heel leuk want behalve dat er heel veel bomen zijn is er ook heel veel zand en een heel groot water. Dat water trekt me wel en ook weer niet. Ik laat de baasjes iedere keer denken dat ik ga zwemmen. Tegen elkaar zeggen ze dan: "Zie je dat, hij gaat steeds een beetje verder". Maar als mijn buik nat is, dan ben ik al lekker afgekoeld en vind ik het mooi geweest.
Het spelevaren is voorbij. Het is vanaf nu serieus oefenen. Geen gelanterfant meer. Tot nu toe ging "AF" gepaard met een plof op de grond nadat de hand van het vrouwtje zo ongeveer tot op de grond was gekomen. Inmiddels is dat gevorderd tot een elegant neerzijgen en zit er al zo goed in, dat als Arcil in "ZIT" voor het vrouwtje zit, hij vanzelf al "AF" gaat als de hand van het vrouwtje naar de broekzak (voor de beloning, want zonder beloning doen we uiteraard helemaal niks) gaat. En dat is natuurlijk ook niet de bedoeling. Dus vanaf heden wordt de "STA" vanuit "ZIT" daaraan toegevoegd. Op willekeurige momenten wordt Arcil geroepen en dan wordt er weer geoefend en al naar gelang wat het vrouwtje wil, dient Arcil te gaan liggen of staan. Af en toe hoort het vrouwtje Arcil zuchten. Zou hij nou echt denken van "o jee, daar gaan we weer " ? Deze oefening wordt zowel binnen als buiten gedaan. Buiten, zelfs in de eigen tuin, is al beduidend lastiger dan binnen door de vele afleidingen dat het buitengebeuren biedt. "Hier" komen en apporteren wordt geoefend met behulp van een tennisbal. De tennisbal dient in de hand van het vrouwtje te worden afgegeven en niet willekeurig ergens "in de buurt van" te worden gedeponeerd. Dit kan worden geoefend in de tuin of zoals gisteren op het veld bij Marienwaerdt. Alleen vond Arcil het daar leuk om de bal van achteren tussen de benen door naar voren af te geven. Zou een leuke komische noot geven. Misschien kunnen we daar vanwege de moeilijksheidgraad extra punten scoren.
Kleine bijkomstigheid: Na het examen kunnen we gelijk door naar de hondenweight-watchers vanwege een overmaat aan beloningsbrokjes.
Terwijl het vrouwtje dit verhaaltje in elkaar zit te draaien, wordt er buiten luid geblaft en omdat dat aanhoudt toch maar eens even kijken. Arcil ligt kwispelend in het gras naar een hoek van de vijver te staren. Terwijl het vrouwtje alle planten onderzoekt op Arcil-schade blijft hij de hoek van de vijver in de gaten houden. En ja hoor, in de hoek van de hoek van de vijver ligt een pad ondersteboven. Arcil naar binnen gestuurd en terwijl het vrouwtje het fototoestel haalt, heeft de pad kans gezien zich om te draaien en nu maar hopen dat Arcil er niets van heeft opgelopen.
Gisteren was het alweer de 7de les van de gehoorzaamheidscursus. De baasjes hebben een briefje gekregen met de examen-eisen. Het vrouwtje zit nu al met de handen in het haar. De komende weken zal er nog harder geoefend moeten worden, willen we niet compleet voor schut staan.
Wandelen aan de lijn zonder trekken: lukt de ene keer wel, de andere niet, afhankelijk van het aantal nieuwe luchtjes in het gras.
In en uit de auto, mag niet uit de auto gesprongen worden: Arcil schiet er, het liefst, als een komeet uit.
Door een deur lopen en hond moet netjes wachten tot deur weer dicht is: Als de deur het hek is, waar tientallen andere reutjes hun blaas geleegd hebben is ook deze oefening gedoemd tot mislukken.
Borstelen: Zou heel misschien kunnen gaan lukken.
Aan snuit en oren komen: Zou ook kunnen lukken.
Voor deze oefeningen dienen minimaal 6 van de 10 punten gehaald te worden.
Dan zijn er nog de volgende oefeningen.
Spelen met de hond, de geleider moet de aandacht van de hond hebben en houden. Als voorbereiding op het apport wordt een speeltje +/_ 50 cm weggegooid. Hond pakt speeltje en biedt het in de handen van de geleider aan. (ja, ja)
Zit, af en staan: Zou kunnen lukken na nog veel oefenen.
Wandelen door een straatje van geleiders met aangelijnde honden en een handje geven aan de examinator. Hond mag niet springen of grommen: Grommen zal hij niet, maar voor de rest??
Komen op bevel: Gaat redelijk, maar door een straatje van cursisten met honden???
De baasjes zijn heel druk bezig in de tuin. Dan wil ik ook graag helpen, maar dat mag niet. Ze halen er planten uit en zetten er weer andere in. Dat er uit halen kan ik volgens mij veel beter. En trouwens vele handen (en poten) maken licht werk, zeggen ze. Maar de baasjes vinden dat ik er een rommeltje van maak. Als er dan een nieuwe plant in staat wil ik hem wel even proberen, maar dat mag ook al niet. Alle gaten, die ik zo mooi had gegraven, hebben ze ook al dichtgegooid en op sommige plekken zie ik ook al weer gras komen. Maar nu ben ik stiekem onder de haag gaan graven, maar ik geloof dat het baasje dat ook al gezien heeft. Van de winter had ik in de vijver oranje vlekken gezien, onder het ijs. Nou blijken die vlekken te kunnen bewegen en springen. Vanmiddag zei het baasje "ik zal de vissen weer eens voer geven". Gingen die vlekken toch ineens springen, ik schrok er wel een beetje van. Maar ze kregen eten en hadden, denk ik, erge honger. Want als het vrouwtje zegt "eten" ga ik ook heel hard lopen naar mijn bak. Maar die dingen kunnen niet lopen, dus springen ze maar, denk ik.
Van de week zaten de baasjes in de tuin koffie te drinken, toen er ineens vlak voor hun neus een heel mooi vogeltje ging zitten. Hij zat heel stil rond te kijken en bleef ook rustig zitten toen het vrouwtje wegliep. Heel voorzichtig kwam ze met het fototoestel naar buiten, om mij weer eens op de foto te zetten, dacht ik, dus ik ging alvast rennen om een mooi plekje te zoeken. Maar ze had het vogeltje op de tafel willen fotograferen, en dat schrok nu wel (van mij) en vloog naar de schutting. Gelukkig voor het vrouwtje bleef het daar nog wel even zitten. Maar doordat ze vlug wilde zijn is de foto niet helemaal scherp geworden. Wat voor vogeltje het was wisten ze niet. Het vrouwtje dacht een of andere vink en na wat gegoogle kwam ze erachter dat het een zebravink was. Die worden normaal gesproken kennelijk in kooitjes of volières gehouden. En om te laten zien zien hoe ik in de tuin tekeer kan gaan, heeft het vrouwtje mijn tuinrace-rondje gefilmd. Soms race ik als ik nog energie over heb, maar soms ook als ik de pest in heb omdat ik op mijn donder heb gekregen omdat ik iets deed wat niet mag. Maar dit was gewoon een rondje racen met een eend. Een plastic dit keer.
Arcil, Charlie en Rakker Drie van de vijf honden van de Beginnende Elementaire Gehoorzaamheids cursus. Er worden pogingen ondernomen om ze te leren komen, lopen zonder trekken, zitten, liggen, weer staan en wachten. Het enige dat er over het algemeen goed inzit is "ZIT". De rest lukt thuis ook wel redelijk, maar gaat moeizaam op de cursus. Arcils aandacht gaat meer uit naar de grassprietjes dan naar het vrouwtje. Dan zijn er natuurlijk ook nog heel veel andere honden die zijn belangstelling hebben. Als er een handvol belonings-brokjes voorgehouden wordt, wil het af en toe nog wel eens even lukken de aandacht te krijgen. En dan maar proberen vast te houden. En omdat beelden meer zeggen dan woorden, ter illustratie, 2 filmpjes.
Vanmorgen was nou niet bepaald de beste wandeling ooit. Het begon heel
plezierig, het zonnetje scheen weer na een vreselijk druilerige dag
gisteren. De tuin lag er heerlijk fris bij. En omdat het nog redelijk vroeg (een uur of 9) was, gingen we
op weg naar de molen. Zo vroeg zijn de fietsers, die per trein en per
auto komen, nog niet gearriveerd en hebben we de weg nog voor onszelf.
Na een half uurtje lopen keren we weer om, om dezelfde weg terug te
lopen. Opeens duikt Arcil het gras aan de zijkant in en komt eruit met
een stuk eenden-kadaver in zijn bek. Met geen mogelijkheid was het er
uit te krijgen. Dan maar proberen zo snel mogelijk naar huis te lopen
en hopen dat hij met een bak eten te verleiden is zijn prooi op te
geven. De mensen keken ons wel raar na, een bijna hardlopend vrouwtje
met een hond met iets ondefinieerbaars in zijn bek. Dat het iets van
een beest was, moet wel te zien zijn geweest, want er bungelde een poot
buitenboord. Het stuk eend verdween zo langzamerhand steeds verder naar
binnen en op een bepaald moment werd de poot gedumpt en was van de rest
niets meer te zien. Her voordeel was wel dat hij nog nooit zo netjes
aan de lijn meegelopen heeft en geen tijd had voor andere rottigheid.
Want daarna probeerde hij weer katten en vogels na te springen. Het
vrouwtje had hem intussen goed zitten en riep: ".......hond, ik zet je
op internet" toen juist een keurig nette dame op een fiets passeerde en heel
vriendelijk "goedemorgen" zei. Een beetje schaapachtig heeft het
vrouwtje een goedemorgen terug gewenst. Thuisgekomen toch maar de
dierenarts gebeld. Het was nog niet warm genoeg voor botulisme (daar
had het vrouwtje nog niet eens bij nagedacht, wel aan een of andere
ander soort vergiftiging en verstoppingen) en voor de rest zou het wel
loslopen. Wel in de gaten houden of de ontlasting gewoon doorgaat.
Vanmorgen weer vroeg opgestaan en dit keer het boekje "Wandelen met uw
hond" er weer eens bij gepakt. Bij een kopje koffie besloten we de
TomTom de weg naar Austerlitz te laten wijzen. Straatnaam was
aangegeven, maar geen (huis)nummer, dus om maar wat in te tikken een
"1" ingetikt. Hetgeen prompt de geheel verkeerde kant was, maar door de
straat verder gewoon een paar kilometer te volgen kwamen we ook simpel
waar we wilden zijn. Zonder TomTom was het ongetwijfeld uitgedraaid op
een speurtocht zonder prijs in het verschiet. Doordat we er vroeg
waren, +/- 10 uur, was er nog parkeerplek genoeg. Bij de ingang stond
een duidelijk bord met
daarop aangegeven diverse routes. We besloten
de route voor Nordic Walking te doen, die zou ongeveer 5 kwartier
duren. Het weer was een beetje aan het twijfelen, het wilde gaan
regenen of toch maar niet. Even een paar spetters, toch maar niet
doorzetten. Misschien dat het mede daardoor en het vroege uur heel erg
rustig was in het bos, dat overigens prachtig is. Ergens onderweg
kwamen we een mooi heideveld tegen met een bankje. Het baasje opperde
dat dit wel een mooi plekje was voor een Kyra-foto. Dus geprobeerd
Arcil op het bankje te lokken, maar Arcil is duidelijk geen Kyra. Een
beetje rollebollen in het heideveld lukt nog wel en dan snel afdrukken
als hij even ligt en vervolgens hopen dat het wat wordt.
(voor de echte Kyra-foto's klik hiernaast onder "mijn favorieten" op Kyra)
We
kwamen maar heel weinig andere mensen tegen. Een stuk of wat met
honden, een paar fietsers, wat hardlopers en een ouder echtpaar waarvan
mijnheer met Nordic Walking stokken aan het lopen was. Arcil was
kennelijk erg blij dat hij wat ander volk tegenkwam, dat hij eerst
tegen mevrouw opsprong en vervolgens bijna een van de stokken onder
mijnheer vandaan rende. Het vrouwtje zei nog: "Sorry, u zult het wel
niet geloven, maar hij zit op cursus", waarop mijnheer heel vriendelijk
zei: "Ach, wij hebben toch ook niet alles gelijk geleerd".
Nou zeggen de baasjes dat ze met mij van alles beleven. Dat moeten zij
nodig zeggen. Vanmiddag zei het baasje tegen het vrouwtje:" Ik ga
paardenbloemen plukken." Paardenbloemen? Ik weet dat het vrouwtje rozen
mooi vindt, dus of ze nou blij zal zijn met paardenbloemen betwijfel ik
toch wel. Een uurtje of twee later komt hij terug met een plastic zak
vol met paardenbloemen. Dus niet netjes een boeket, maar gewoon in een
zak gegooid. Gaat-ie ermee aan tafel zitten met een emmer voor hem en
gaat ze stuk voor stuk van de steeltjes en zoveel mogelijk groen
ontdoen. Of het vrouwtje hem niet even wilde helpen? Nou nee, die zat
lekker een boek te lezen. En als hij zo nodig wijn (?) van
paardenbloemen wil maken, moet hij zelf ook maar het werk doen. Maar op
een gegeven moment zag ze ook wel dat het niet opschoot en is toen toch
maar gaan helpen. Ondertussen vertelde het baasje dat het in Engeland
heel normaal is om paardenbloemen te plukken en er wijn van te maken.
Er is zelfs een traditionele dag voor het plukken, St. George's Day op
23 april.
Na een uurtje stevig doorwerken was de klus geklaard en konden de paardenbloemen ingevroren worden. Ja, gekker moet het niet worden. Volgende week gaat het baasje er kokend water over gieten en nog wat dingen toevoegen en als het goed is, is er dan ergens in augustus paardenbloemenwijn. We zullen het zien!
Vanmorgen zaten de baasjes al vroeg aan de koffie en thee, want het zou
alweer mooi weer worden. En als ze naar het bos wilden moesten ze dat
vroeg doen, want ten eerste zou het wel eens heel druk kunnen worden en
ten tweede zou er vanmiddag visite komen.
Dus werd om 9.30 de reis
aanvaard. Ze hadden geluk met een parkeerplek en om kwart over tien
waren ze al aan het wandelen. In eerste instantie leek de drukte mee te
vallen, maar zoals verwacht werd het steeds drukker. Er reden ook heel
wat fietsers rond, die een enorme aantrekkignskracht uitoefenden op
Arcil en de vele hardlopers niet te vergeten. De vorige keer dat
ze er waren, was alles nog kaal en nu was er al heel veel groen. Nog
eventjes en en dan zie je door het groen de bomen en de honden niet meer.
Zelfs
het water lijkt blauwer, maar nog steeds is Arcil niet over te halen
een verkoelende duik te nemen, hoewel het zo vroeg op de ochtend nog
fris genoeg was zonder dat.
Hey boss, I see some horses over there. I think I'm gonna chase them!
Op
de zandvlakte gingen ze even lekker uitrusten in het zonnetje en toen,
oh grote schrik, kwam er een groep te paard aan, die zo'n buitenrit aan
het maken waren, die het baasje ook wel eens maakt. Dat wilde Arcil wel
eens van dichtbij bekijken en ging er als een speer vandoor. Terugroepen lukt dan niet meer. Wat hem
uiteindelijk toch terug deed komen was het woordje "RUILEN" met een
vraagteken uitgesproken. Hij bracht dan wel niks mee om te ruilen, maar
kreeg toch maar een koekje en..... een riem.
Het vrouwtje is alsmaar bezig over mij te schrijven en mij te filmen en
te fotograferen, maar het baasje wil ook wel eens wat aandacht. Dus
heeft ze het fototoestel meegenomen naar de manege, waar het baasje
paardrijdt. Hij is daar hard aan het oefenen om in de vakantie in
Drenthe mooie buitenritten te kunnen maken. Toen ze daar aankwam ging
het baasje (haar prins op het witte paard) net voetballen, vertelde ze
later. Dat vond ze wel raar want het baasje is juist blij dat het deze
vakantie een voetballoze vakantie wordt. Om het jaar is er een WK of
een EK en altijd in de periode dat zij met vakantie gaan. Maar hij ging
toch paardrijden. Ja, hij ging wel voetballen, maar op een paard, met
een hele grote voetbal. Het is dat ze het gefilmd heeft, anders zou ik
het niet geloven. Toen het baasje klaar was ging ze nog mee naar de
stal en daar kwam ineens een varken uit de stal van Lamour (het paard waar het baasje op gereden had). Zoiets had
ik nog nooit gezien. Wel schapen, lammetjes, geiten en van de week
kleine geitjes en jonge eendjes. En een paar ganzen, we zijn vreselijk
tekeer gegaan tegen elkaar, zei het vrouwtje. Nou was dit eens wat anders of niet?
En voordat we weggingen heb ik ook nog maar even mijn
stempel op het bankstel gedrukt. 
Vroeger moest ik altijd in
de bench als ze wat langer de kamer uit waren, maar dat hoeft al een
tijdje niet meer. Meestal ga ik gewoon liggen wachten tot ze
terugkomen. Er was wat wijn over de handen van het baasje gekomen. Dat
rook zo goed dat ik het er af ben gaan likken. En dat smaakte heel erg
lekker.
Arcil kon zich
lekker uitleven, vooral ook omdat we een tennisbal meenamen, die we
goed ver weg konden gooien met een werpding (geen idee hoe dat heet). En als afwisseling tussendoor een hardloopwedstrijd met het baasje.
De frisse lente-tuin
(voor de echte Kyra-foto's klik hiernaast onder "mijn favorieten" op Kyra)
