Het vrouwtje had er een hard hoofd in, want
afgelopen woensdag, op de laatste les voor het examen, ging alles mis
wat maar mis kon gaan. Normaal gesproken gaat er nog wel eens wat goed,
maar nu leek het nergens naar. Dus donderdag en vrijdag nog maar eens
extra de examen-eisen geoefend. Maar helaas, wat vaak thuis wel goed
ging, ging nu ook niet goed. De neiging was groot de hele boel maar af
te blazen, want het vrouwtje had niet zoveel zin om voor joker te
staan. Maar "niet geschoten is altijd mis", dus toch maar de benodigde
spullen bij elkaar gezocht en met lood in de schoenen op naar het
examen BEG (Beginnende Elementaire Gehoorzaamheid). Gelukkig werden we al om 10 uur verwacht en was het nog
niet zo heel warm. Het begon met: de ZIT, AF en STA om 3 pilonnen heen,
gelijk gevolgd door: door een straatje met medecursisten (dat waren er
maar 3, dus dat was een kort straatje) lopen en degene die de boel
begeleidde een hand geven(cijfer 9*). Dat gedeelte ging wonderbaarlijk
goed. Maar toen.....toen moest Arcil komen op bevel en ja hoor,
mijnheer koos het ruime sop, maar kwam na niet al te lange tijd toch
min of meer uit eigen beweging naar het vrouwtje (6*). Er hoefden geen
derden aan te pas te komen en hij heeft ook geen andere examens
verstoord tijdens zijn vrije rondgang. Daarna kwamen "aan snuit en oren
komen"(7*), "borstelen"(8*) en "halsband af en om" (7*) aan de beurt.
"Spelen met de baas, apport" ging niet echt goed (6*). Daarna kwam
"Wacht en rustig door de deur". Buiten dat het vrouwtje het hek (deur)
voor de neus van Arcil dichtdeed, ging dat goed. Arcil bleef rustig
wachten(8*).
De oefening "in en uit de auto" is door het baasje gedaan
en wist daar ook een 8* mee in wacht te slepen. Verder werd gedurende
het hele examen gelet op "Wandelen zonder trekken" (7* !!!!), "Gedrag
hond-hond" (7.5*) en "Omgang baas-hond" (7*). Het totaal aantal behaalde punten van 80.5** viel zeker niet tegen. Oftewel viel zelfs mee. Om half 3 's middags was de diploma-uitreiking, die had een extra feestelijk tintje doordat de "KC de Batouwe" dit jaar 50 jaar bestaat. Dat werd gevierd met een stuk taart voor iedereen. Gelijk met de uitreiking van de diploma kregen de cursisten ook nog wat verwen-brokjes voor de honden mee en mochten ze nog iets uitzoeken van de tafel. (o.a. pet, paraplu). Daarna was er gelegenheid tot aanmelding voor een vervolgcursus.
*---- Het maximale aantal te behalen punten per onderdeel is 10.
**---- Totaal maximaal te behalen punten
110, minimaal benodigde punten voor diploma 65.
Een tijdje geleden hadden de baasjes het er over dat Arcil ging leren
zwemmen. Arcil had daar nog niet veel van gemerkt tot ze met vakantie
in Drenthe waren. Toen zeiden de baasjes dat ze naar een zandgat
gingen. Zand, nou dat sprak Arcil wel aan. Eerst moesten ze een eindje
rijden en toen ze ergens stopten mocht Arcil zo maar uit de auto
springen, zonder riem, en gelijk gaan rennen. Kijk, daar is nog een
hondje en die lijkt wel wat op Arcil. Daar eerst maar eens een beetje
aan snuffelen en kennismaken. Hee, dat is Kyra met vrouwtje Sonja, wat
leuk. Hoewel Arcil hem wel een beetje begint te knijpen, want dat zou
weleens kunnen betekenen dat hij moet gaan zwemmen. Hij had gehoord dat
Kyra daar heel goed in is. Maar nee, dat zou wel meevallen want hoe kun
je nou zwemmen in een zandgat. Dat wordt lekker kuilen graven met Kyra.
Sonja, het vrouwtje van Kyra, is heel aardig. Die had een heleboel
tennisballen voor Arcil meegenomen. Daar kan-ie héééél lang mee doen,
want hij is er heel zuinig op en vindt ze altijd terug. De enige ballen
die kwijt zijn geraakt, is de schuld van de baasjes. Het vrouwtje
gooide er één aan de ene kant bij de buren in de tuin. Dat was wel
flauw, want Arcil kon hem nog zien liggen. Maar ja, terugblaffen gaat
niet, merkte hij. En het baasje stuiterde er één zo hard op de stenen
dat-ie pardoes over de schutting (van 2 meter hoog) de tuin aan de
andere kant invloog. Al rennend en dollend komen ze bij een grote
waterplas. O jee, dat wordt dan toch zwemmen en ja hoor, plons, daar
gaat Kyra al. Het is wel lekker water, zo te voelen aan de pootjes. Nou
gaan ze ook al koekjes in het water gooien en roepen "Toe dan Arcil,
pak maar". Ja dààààg, gooi die koekjes maar wat dichterbij. En daar
gaat ook een tennisbal. Ach, er zijn er toch genoeg. Arcil piekert er
niet over de bal eruit te halen. hij is bereid tot een natte buik, maar
niet verder. Maar gelukkig wil Kyra het wel doen.
Aan een andere kant
van het water is een hele steile zandwand en ineens is Kyra daar
bovenop, proberen vogeltjes te vangen, Arcil wil ook wel naar boven,
maar komt toch niet verder dan halverwege. Maar dan ziet Arcil ineens
dat het baasje de sokken uitdoet en dat zijn ook leuke speeltjes.
Uiteindelijk ruilt hij ze voor een koekje, hij had er toch al genoeg
van. Ho, waar gaat het baasje nou weer heen? Het water in? Het baasje
gaat zwemmen en probeert Arcil te lokken. Zal-ie dan toch maar? Nee,
toch maar niet. Ja, ja, kom dan Arcil. Arcil, waar is het baasje? Kijk
eens Arcil, Kyra gaat wel. Hij aarzelt maar doet het toch maar niet. Helaas, missie mislukt. Dan, na nog wat ravotten, weer terug naar het
veldje waar de auto's vlakbij staan. Maar dan is Kyra ineens weg,
roepen helpt niet. De baasjes lopen terug, terwijl Sonja vast
doorloopt, want net was Kyra nog voorbij gekomen. Maar na een minuut of
wat komt Kyra uit de achterhoede tevoorschijn en had duidelijk dingen
gedaan waardoor een bad hard nodig was. Geen probleem. Opdracht: Kyra,
zwemmen! En Kyra ging en was weer schoon. (Wat een geluk dat Arcil niet
op deze tocht bij Kyra was gebleven.) Sonja had, heel leuk, koffie en
thee meegenomen met een heerlijk gebakje erbij. Terwijl de baasjes
daarvan zaten te genieten, had Kyra het heel druk met vogeltjes en
Arcil met een tennisbal. Arcil mocht ook nog even een hazendummy, die
Sonja ook nog had meegenomen, uitproberen. Dat was wel wat, dat was een
leuk speeltje, maar Sonja wilde de dummy toch wel weer heel mee terug
en ook hier hielp een koekje weer om hem terug te krijgen. Toen mocht
hij nog even met een kale dummy spelen en omdat hij daar zo leuk mee speelde mocht hij die houden van Sonja.
Sonja, bedankt voor een leuke ochtend en deze prachtige foto.
Arcil droomt: Hij woont in een hol onder de grond bij 2 reuzen. Dat
zijn Ellert en Brammert. Die zijn niet zo erg braaf, het
zijn rovers. Maar Arcil heeft er erg naar zijn zin, want dat hol ligt
midden in de heidevelden en dat is een waar hondenparadijs. Hij was
zelf begonnen met het uitgraven van het hol(toen hij een konijn achterna
wilde gaan), want dat is een van de dingen waar hij erg goed in is.
Toen Ellert en Brammert tijdens een van hun rooftochten over het hol
struikelden, en bedachten dat dat een mooie schuilplaats zou zijn,
hebben ze het met behulp van Arcil, nog verder uitgegraven en tot hun
hoofdkwartier gemaakt. Net zoals Ellert en Brammert gaat Arcil op
rooftocht uit. Alleen berooft hij geen mensen, maar gaat op jacht naar
eenden, hazen, konijnen en nog veel meer. Maar de patrijzen trekken
hem toch het meest. Op een dag kan Arcil het hol niet meer terugvinden
en slaat aan het dolen. Gelukkig vindt hij genoeg te eten en zijn er
overal van die mooie modderige poeltjes waar je lekker uit kunt
drinken. Maar het is wel een beetje eenzaam. Terwijl hij ligt te
slapen, moe van het jagen, droomt hij dat hij ineens bij baasje en
bazinnetje woont.
Het is heel klein en Arcil mag niet in de kamer komen, hij moet in het
voorste gedeelte bij de schapen en geiten slapen. Daar is ook een grote
kist. Af en toe komt er iemand poepen op die kist, een zogenaamde
poepdoos, gezellig bij de schapen en de geiten en Arcil. Sommige van
die dozen staan buiten, dat is dan voor de privacy, zeggen ze.
Hij
gaat ook naar school en naar de kerk want deze baasjes willen dat hij
zijn leven betert en afleert te graven en op strooptocht te gaan. Want
dreigen de baasjes, als je zo door gaat met je strooptochten dan eindig
je nog in het gevang. Heel af en toe mag hij met het vrouwtje mee, die
werkt als hoefsmid. Maar wat helemaal niet leuk is, is de riem die hij van deze baasjes ommoet. Hij
probeert wel weg te komen, maar kan nergens heen, zoals bij Ellert en
Brammert. Daar kon en mocht alles, als hij maar niet aan hun houten
knuppels zat.
Arcil wordt wakker: Dat was een gekke droom, maar
veel van die dingen herinnerde hij zich wel. Want ze zijn naar een
soort park geweest met allemaal kleine driehoekige huisjes waar hij ook
naar binnen mocht. De grond was daar lekker los en die heeft hij nog
wat losser gemaakt. Maar het vrouwtje als hoefsmid, dat klopt helemaal
niet. Die vindt
paarden veel te groot. Als het baasje dat nou was, die is in de
vakantie wel 5 keer wezen paardrijden. In dat park was ook een hele lieve
mevrouw, die zijn ze wel 2 keer tegengekomen en daar kreeg hij allebei
de keren lekkere snoepjes van. Een andere mevrouw, die in een winkel
zat te spinnen, kwam hem ook wat geven. Ze kwam met wat schapenwol en
vroeg of hij wilde eraan ruiken. Wat, ruiken??? Hap, slik, weg. De
mevrouw was helemaal ontdaan. "O jeetje, hij eet het op." Mmmm. denkt Arcil, "het eerste deel van de droom was een stuk leuker" en droomt lekker verder over:
Arcil, een hondje in Drenthe op jacht naar patrijzen.
Dat was wennen, schrijven op een laptop. Lang geleden heeft het
vrouwtje met een laptop gewerkt en nog maar heel kort ook. Maar het is
wel handig om een aantal dingen te helpen onthouden. Dus 16 juni, het
regende die dag (16 jaar geleden regende het ook op 16 juni), er maar
eens voor gaan zitten. De heenreis is redelijk vlot verlopen. Tegen
dat we er bijna waren gaf Arcil aan hoognodig te moeten plassen. Een
heel oude meneer zag het allemaal aan en mompelde wat toen Arcil de
auto uitkwam, hij schuifelde weg en kwam terug met een hondenkoekje.
Helaas was de meneer door ouderdom en het dialect dat hij sprak vrijwel
niet te verstaan. Het huisje was mooi, alleen een verschrikkelijke
"zware shag" lucht sloeg gelijk op de keel. Gelijk maar alle ramen en
deuren tegen elkaar open gezet. Toen we weggingen was de lucht er nog
steeds niet helemaal uit. De eerste nacht was het even wennen voor
Arcil, die om 4 uur begon te piepen. Het baasje er voor alle zekerheid
maar uit en met Arcil naar buiten. De dag daarna hadden de baasjes er
extra op gelet dat Arcil goed gepoept en geplast had wat normaal
gesproken een ongestoorde nachtrust (van de baasjes wel te verstaan) garandeert. Maar nee, om een uur of drie was het weer raak. De
kussens maar tegen de oren gedrukt en hopen dat hij er snel genoeg van
zou krijgen. Na 5 kwartier werd het weer stil en de rest van de
vakantie hebben we hem niet meer gehoord.'s Nachts tenminste, overdag
probeerde hij iedere andere hond te overblaffen en zichzelf erbij. Vanuit
het huisje konden we zo het bos inlopen. Daar was o.a. een korte
uitgestippelde route van 3 kilometer te volgen. Die kwam ook langs een
mooi groot open veld waar weer flink met de tennisbal gespeeld kon
worden. Verder hebben we nog wat andere boswandelingen gemaakt, zoals
in het bos bij Diever. Dwingeloo wilden we gaan doen, maar daar zijn we
vanwege een enorme stortbui maar weer omgedraaid.
Een hunebed hoort erbij !
Hee, zou dat soms ook nog familie zijn ?
Lekker, hoe meer bagger, hoe beter !!!!!
Wordt nog vervolgd met: Bezoek Openluchtmuseum Ellert en Brammert Zwemles van Kyra
Bijna is het zover. De baasjes zijn druk bezig met van alles in te
pakken. Voor 2 weken voer, kluiven en lekkere dingen voor Arcil.
Speeltjes en nog veel meer. Vooral de tennisbal mag niet vergeten
worden. Ook de examen-eisen gaan mee, want er moet flink geoefend
worden. Zo slecht als de les gisteren ging, is het nog niet eerder
gegaan. Volgens de trainer is Arcil "zo gek als een deur" en zwaar aan
het puberen. Arcil moest los over een afstand van 15 meter naar het
vrouwtje gaan. De richting klopte, maar dat was dan ook alles. Hij
heeft in alle vrijheid de rest van het veld verkend en is uiteindelijk
gevangen door iemand die assisteerde bij deze oefening. De
vakantie gaat naar Drenthe, naar een huisje aan de rand van een bos,
waar Arcil lekker los kan lopen. Het baasje kan er paardrijden. Komend
weekend lijkt het mooi weer te worden en anders kan het vrouwtje zich
vermaken met de sauna en zonnebank die in het huisje zitten. Ze zal het
zonder pc moeten doen, wel gaat er een oude laptop mee, als
tekstverwerker, waar de belevenissen in ieder geval vastgelegd worden
om later verslag uit te brengen. Arcil gaat zwemles krijgen en wel
van Kyra van Sonja. Dat hebben de beider baasjes zo afgesproken. Of het
gaat lukken...?? Het verslag volgt en waarschijnlijk eerder op het
blog van Kyra (zie hiernaast onder mijn favorieten).
Gisteren was de eerste echte vakantiedag van het baasje. Dat begon
veelbelovend, want we zijn weer eens naar de Loonse en Drunense Duinen
geweest. maar eerst zijn we nog even bij ma- en pa- baasje langs
gegaan. Daar was nog een ander hondje op bezoek, Patou, een Cocker
Spaniel. Ik wilde toch wel even laten zien dat ik de baas was. Nou is
dat hondje een stuk kleiner, dus ik kon er makkelijk boven op. Dat
vonden de baasjes niet zo'n goed idee en toen werd Patou in een andere
kamer gezet en had ik lekker de kamer en alle aandacht voor mij alleen .En voordat we weggingen heb ik ook nog maar even mijn
stempel op het bankstel gedrukt. In het bos waren bijna geen
andere hondjes, maar de baasjes hadden de tennisbal weer mee. Zo kon ik
toch nog lekker rennen. Alleen rende ik wel achter de bal aan, maar
liet hem dan ergens liggen omdat er weer wat te snuffelen viel. Bij het
water heb ik wel lekker gespeeld met een andere hond. Die kon heel goed
zwemmen. Maar ik ben ook weer ietsje verder het water ingegaan.
Vandaag
zou het niet zulk mooi weer worden en zijn de baasjes dingen gaan kopen
voor de vakantie (want we gaan dit weekend al weg). Voor mij hebben ze
een tuigje gekocht. Dat zou handig moeten zijn, want het kan gebruikt
worden met wandelen, in de auto en als ik aan de lijn gelegd moet
worden in de vakantie.
En omdat het inderdaad niet zulk best weer
was, zijn ze verder gegaan met dingen die nog gedaan moeten worden. Zo
moest ook de paardenbloemenwijn (zie bericht van 24-04-09, Bosje
bloemen) nog overgeheveld worden. Dat doen ze dan in de garage en dan
laten ze mij alleen in de kamer.Vroeger moest ik altijd in
de bench als ze wat langer de kamer uit waren, maar dat hoeft al een
tijdje niet meer. Meestal ga ik gewoon liggen wachten tot ze
terugkomen. Er was wat wijn over de handen van het baasje gekomen. Dat
rook zo goed dat ik het er af ben gaan likken. En dat smaakte heel erg
lekker.
Zo langzamerhand krijgen de baasjes een beetje inzicht in de maniertjes van Arcil (denken ze). Soms komt hij zoete broodjes bakken. Van de week was het vrouwtje boos op Arcil, waarom weet ze niet meer. Maar wat ze nog wel weet is dat hij boete kwam doen. Normaal gesproken komt hij niet als hij op boze toon geroepen wordt. Dit keer kwam hij wel, maar toen wist het vrouwtje zo gauw niet wat te doen, want daar had ze eigenlijk niet op gerekend. Dus zei ze maar "ZIT". En dat deed Arcil, die er vervolgens maar gelijk een "AF" aan vast plakte en naar boven keek met een blik van "is het nou weer goed?". Ja, dan kun je moeilijk nog een preek gaan afsteken.
En dan vanmiddag. De baasjes hadden hard gewerkt in de tuin en zaten welverdiend aan een drankje en een hapje. Dat hapje bestond uit een schaaltje met blokjes "Old Amsterdam", een kaas die de baasjes erg lekker vinden. De geur ervan stond Arcil kennelijk ook wel aan, want die probeerde over het baasje heen te klimmen om bij de kaas te komen. En dat mag niet en dat weet Arcil ook wel. Na een aantal keren gesommeerd te zijn er af te gaan, deed hijdat en ging zeer verongelijkt vanaf buiten naar het baasje liggen kijken, die gewoon verder ging met die overheerlijke kaas.
Ja, Belle en co, met recht "Drentenkuren". Want in ons laatste nachtje
begon het alarm om half 2 zachtjes af te gaan. Enige reden om naar
buiten te moeten kon niet aanwezig zijn. Alle voorzorgsmaatregelen
daaromtrent waren genomen. Vanuit de slaapkamer de deur open gedaan
zonder er uit te gaan en rustig gezegd dat hij stil moest zijn. De deur
op een kier gelaten, het was nog even piepen maar verder hebben we hem
niet meer gehoord. 's Morgens is het baasje nog gaan hardlopen en
zwemmen, 's middags zijn we nog voor een laatste keer de hei en het
zand opgegaan. Het was inmiddels heel erg warm, dus hebben de baasjes
hebben rustig gehouden en Arcil met de tennisbal lekker laten rennen.
Ideaal zo'n werpding, zonder al te veel moeite gooi je lekker ver weg.
Teruggekomen zijn we langzamerhand gaan inpakken. Officieel hadden we
het huisje nog tot dinsdagmorgen, maar dan werd van het baasje verwacht
alweer op het werk te zijn. Maar nu konden we op ons gemak alles
inpakken. Arcil moest buiten blijven aan de lange lijn en was het daar
hoorbaar niet mee eens. Ondertussen pakten dreigende wolken zich boven
ons samen en vielen de eerste druppels. Rond een uur of vier vertrokken
we richting huis met de verwachting dat we wel eens slecht weer konden
krijgen. Maar hoe we het gedaan hebben weten we niet maar we zijn
vrijwel droog overgekomen en dat terwijl we onderweg enorme plassen
hebben zien liggen. Tegen dat we thuis waren was de lucht weer strak
blauw. En dat was het einde van een uitstekend oefen-weekend met
prachtig weer. Mooier kun je het niet hebben.
Dag 3 begon al vroeg. Rond half 5 werden we gewekt door een, in eerste
instantie, zacht gejammer. Gejammer ging over in af en toe een blaf.
Het geluidsknopje werd steeds verder opengedraaid zodat besloten werd
toch Arcil maar even buiten te laten. Het baasje offerde zich op, trok
zijn trainingspak aan en ging met Arcil naar buiten. Die inderdaad het
nodige te doen had. Arcil weer in de bench en het baasje weer naar bed.
Na het ochtendrondje om 7 uur mocht Arcil even naar het vrouwtje in de
slaapkamer, die bij het aaien van het koppie van Arcil iets meende te
voelen wat een teek zou kunnen zijn. Die hadden ze nog niet eerder
gevoeld of gezien. Tja, dan het bed maar uit en op zoek naar de
tekentang. Arcil bleef niet stilzitten, die vond het maar niks, dat
vreemde ding boven z'n koppie. Uiteindelijk is het toch gelukt en
hadden ze een nog lekker lange dag voor de boeg. Het baasje ging die
morgen paardrijden, een buitenrit van anderhalf uur, en het vrouwtje ging lekker,
onder een strak blauwe lucht, een boek lezen. Ondertussen kwam de buurvrouw een praatje maken. Ze was
verliefd geworden op Arcil en vroeg of ze hem mocht aaien. Dat mocht en
ook Arcil vond het prima, dat is niet bij iedereen het geval. Ze
vertelde dat ze zelf over anderhalf jaar, als haar jongste kindje 2
jaar is een Heidewachtel wil. 's Middags weer lekker lang naar
zandvlakte geweest. Wandelen kun je het niet noemen, een beetje
struinen, met de tennisbal gooien en af en toe een boom opzoeken om wat
verkoeling te zoeken, want het was erg warm. Arcil vond het allemaal
prachtig, vooral het zand. Hij heeft er heel wat kuilen gegraven. Hij
had zelfs een kuil waar hij al regelrecht heenliep, even wat verder
groef en er vervolgens in neer plofte. Terwijl ze op weg waren
naar een boom had Arcil de tennisbal, die ze steeds weggooiden, niet
meegenomen. "Arcil, waar is de bal? ZOEK". Hij liep wel te zoeken, maar
vond niks. Het vrouwtje liep een kant op, waarvan ze dacht dat hij de
bal daar wel eens gelaten kon hebben en daar sprintte Arcil voorbij
(met een hele grote lamp boven z'n koppie), een heel eind verder stopt
hij, maakt een hapbeweging naar de grond en komt met bal terugrennen.
Geweldig!!! Toen we 's avonds nog eens naar de hei gingen,
hadden we de bal niet meegenomen. Dat was kennelijk niet de bedoeling
van Arcil. Die liep voor ons en keek maar om van: "gooi nou maar, dan haal
ik hem wel weer op". Toen er geen bal kwam rende hij maar weer voor ons
uit naar zijn kuil.
Arcil is de nacht prima doorgekomen. De bench stond in een hoek van de
woonkamer, grenzend aan de slaapkamer. Het was even piepen toen het
licht uitging, maar verder hebben we hem niet gehoord. Overdag was dat
wel anders. Hij moest buiten aangelijnd blijven en als het hondje
schuin aan de overkant blafte, deed Arcil pogingen om nog harder en
langer te blaffen. Wat hem dan ook steeds lukte. De meeste
wandelingen maakten we gelijk vanaf het park op het Kootwijkerzand, een
prachtig gebied met bomen, heide en zandverstuivingen.
Arcil kon zich
lekker uitleven, vooral ook omdat we een tennisbal meenamen, die we
goed ver weg konden gooien met een werpding (geen idee hoe dat heet). En als afwisseling tussendoor een hardloopwedstrijd met het baasje.
Vrijdag, na de paardrijles van het baasje was het zover. Inpakken
geblazen en kijken wat er allemaal mee kon of niet. De bench ging plat
achter in de auto met het kussen er bovenop. En daarover het plastic
dat er aldoor ter bescherming van de bekleding ligt. Twee koelboxen gingen daar ook bij.
Een grote met wat los "onmisbaar" keukenspul, en een kleine met wat
koud spul, zoals een paar flesjes bier en frisdrank. En wat
dingen uit de koelkast die overgebleven waren en die koud moesten blijven. De dakkoffer werd gevuld met
kleding, boeken, speeltjes enz. Het viel alles mee. Voor de "echte"
vakantie zal het wat meer passen en meten worden. Dat zal voornamelijk
zitten in de kleding en handdoeken, maar we hebben er alle vertrouwen
in.
Het lijkt erop dat we aan de meeste dingen gedacht hadden. Slechts
één uiterst belangrijk ding waren we vergeten. De tube Zaanse voor het baasje. Die staat nu dan ook bovenaan het lijstje "mee te nemen"
Op het stukje grond dat achter het huisje ligt, lag het vol met dennenappels. Arcil had het er druk mee ze één voor één op te graven en vervolgens een poging doen ze op te eten. De dennenappel werd geruild voor een brokje en Arcil ging weer op zoek naar de volgende. Het gras grenzend aan de achterkant van huisje nummer 28 is nu dan ook dennenappel-vrij . 's Morgens, 's middags en 's avonds kwamen de eenden uit de vijver, die ergens midden in het park lag, even kijken of er ergens nog wat lekkers te halen viel. Het was voor de eenden maar goed dat Arcil aangelijnd moest zijn, anders waren zij lekkers voor Arcil geworden.
Het ziet er naar uit dat het mooi weer wordt met Pinksteren. Nou hadden
de baasjes het in hun bol gekregen om dan maar eens een paar dagen weg
te gaan. Dat werd zoeken op het laatste moment. Want er waren
natuurlijk wel allerlei voorwaarden. Arcil moet los kunnen lopen en het
baasje moet kunnen paardrijden en het vrouwtje.......ach, die is al
blij als ze rustig met een boek kan gaan zitten. Hoewel dat met Arcil in de
buurt nog maar de vraag is. Maar ze hebben wat gevonden. Het
baasje moest vandaag nog werken en morgen gaan ze al weg. Dat werd dus
aanpoten voor het vrouwtje vandaag en nadenken. Het is in ieder
geval vast een mooie oefening voor de vakantie over 2 weken. Want
inmiddels is er een koffer voor op het dak van de auto aangeschaft. Kan
mooi worden uitgeprobeerd wat er allemaal mee kan (of niet). Voor Arcil
wordt het de eerste keer dat z'n slaapplaats ergens anders is. Ze
hebben wat moois gevonden in een bos met een grote zandvlakte. De
buitenrit te paard is ook al geregeld en de boeken zijn ook ingeslagen. Dus Kootwijkerzand, here we come.
Om allerlei ongedierte buiten te houden hebben we vorig jaar een
prachtige plissé-hordeur laten plaatsen. Het kost een paar centen, maar dan
heb je ook wat. Makkelijk in het gebruik, simpel te schuiven, kan tegen
een stootje. We hebben er dan ook al veel plezier van gehad. Vorige
week was het op een avond nog zo warm dat de schuifpui heel de avond
open bleef, met de hor ervoor. Het vrouwtje was binnen met Arcil een
spelletje ZOEK aan het doen. Dat is meestal het laatste spelletje voor
bedtijd. Dan wordt Arcil in de wachtstand (om het zo maar even te
noemen) gezet en het vrouwtje verstopt een bal. Na het commando "ZOEK"
mag Arcil pas bewegen en de bal gaan zoeken. Dat lukt heel aardig. Veel
mogelijkheden om iets zodanig te verstoppen dat Arcil het niet kan zien
en later toch kan vinden zijn er niet, maar het gaat dan ook meer om de
pret. En het laten wachten natuurlijk. Ondertussen was het baasje de laatste spullen aan het opruimen en liep nog even met een armvol voor de gesloten hor langs. Je voelt hem al aankomen. Arcil
zag het baasje en vloog vanuit de wachtstand dwars door de hor naar
buiten. De hor, met alle toeters en bellen, lag op straat en Arcil
bibberend achter in de tuin. Het baasje stond naar de schade te kijken
en dacht eigenlijk dat er onderdelen kapot waren maar bleef, tot grote
bewondering van het vrouwtje, heel kalm. Arcil, die er niets aan kon
doen (in het donker is de opening naar de tuin een donker gat, met of
zonder hor), kwam voorzichtig achter de benen van het vrouwtje ook eens
kijken wat voor vreemds er op straat lag. Toch maar naar z'n bench
geloodst, om "hulp" te voorkomen en het baasje aan het fröbelen met de
hor. En wonder boven wonder, die kwam weer in elkaar, niets afgebroken,
geen missende onderdelen. Dus inderdaad, sterk spul.
Hier wonen pa- en ma-baasje. Van de baasjes mag ik zelf naar de deur lopen. Meestal als we naar de Loonse en Drunense Duinen zijn geweest, gaan we hier even naar toe. Dat vind ik best wel leuk want dan krijg ik altijd een cadeautje. Nu kreeg ik plastic bot, dat kan piepen. Ik hoef niet iedere keer een cadeautje hoor, ik vind het ook lekker om geknuffeld te worden door ma-baasje.
Vanmorgen waren we al heel vroeg weggegaan. We liepen om 10 over 9 al in het bos. Het was lekker rustig, maar daardoor waren er ook niet zoveel hondjes om mee te spelen. Een hond zat me de hele tijd achterna, toen heb ik maar bescherming gezocht onder een bank, waar het vrouwtje van de hond zat. En verder zaten er wel lekker veel vogeltjes en die kon ik nu helemaal alleen opjagen. Maar hoe hard ik ook rende, ik kreeg ze niet te pakken. Dit bos is heel leuk want behalve dat er heel veel bomen zijn is er ook heel veel zand en een heel groot water. Dat water trekt me wel en ook weer niet. Ik laat de baasjes iedere keer denken dat ik ga zwemmen. Tegen elkaar zeggen ze dan: "Zie je dat, hij gaat steeds een beetje verder". Maar als mijn buik nat is, dan ben ik al lekker afgekoeld en vind ik het mooi geweest.
Het spelevaren is voorbij. Het is vanaf nu serieus oefenen. Geen gelanterfant meer. Tot nu toe ging "AF" gepaard met een plof op de grond nadat de hand van het vrouwtje zo ongeveer tot op de grond was gekomen. Inmiddels is dat gevorderd tot een elegant neerzijgen en zit er al zo goed in, dat als Arcil in "ZIT" voor het vrouwtje zit, hij vanzelf al "AF" gaat als de hand van het vrouwtje naar de broekzak (voor de beloning, want zonder beloning doen we uiteraard helemaal niks) gaat. En dat is natuurlijk ook niet de bedoeling. Dus vanaf heden wordt de "STA" vanuit "ZIT" daaraan toegevoegd. Op willekeurige momenten wordt Arcil geroepen en dan wordt er weer geoefend en al naar gelang wat het vrouwtje wil, dient Arcil te gaan liggen of staan. Af en toe hoort het vrouwtje Arcil zuchten. Zou hij nou echt denken van "o jee, daar gaan we weer " ? Deze oefening wordt zowel binnen als buiten gedaan. Buiten, zelfs in de eigen tuin, is al beduidend lastiger dan binnen door de vele afleidingen dat het buitengebeuren biedt. "Hier" komen en apporteren wordt geoefend met behulp van een tennisbal. De tennisbal dient in de hand van het vrouwtje te worden afgegeven en niet willekeurig ergens "in de buurt van" te worden gedeponeerd. Dit kan worden geoefend in de tuin of zoals gisteren op het veld bij Marienwaerdt. Alleen vond Arcil het daar leuk om de bal van achteren tussen de benen door naar voren af te geven. Zou een leuke komische noot geven. Misschien kunnen we daar vanwege de moeilijksheidgraad extra punten scoren.
Kleine bijkomstigheid: Na het examen kunnen we gelijk door naar de hondenweight-watchers vanwege een overmaat aan beloningsbrokjes.
Terwijl het vrouwtje dit verhaaltje in elkaar zit te draaien, wordt er buiten luid geblaft en omdat dat aanhoudt toch maar eens even kijken. Arcil ligt kwispelend in het gras naar een hoek van de vijver te staren. Terwijl het vrouwtje alle planten onderzoekt op Arcil-schade blijft hij de hoek van de vijver in de gaten houden. En ja hoor, in de hoek van de hoek van de vijver ligt een pad ondersteboven. Arcil naar binnen gestuurd en terwijl het vrouwtje het fototoestel haalt, heeft de pad kans gezien zich om te draaien en nu maar hopen dat Arcil er niets van heeft opgelopen.
Gisteren was het alweer de 7de les van de gehoorzaamheidscursus. De baasjes hebben een briefje gekregen met de examen-eisen. Het vrouwtje zit nu al met de handen in het haar. De komende weken zal er nog harder geoefend moeten worden, willen we niet compleet voor schut staan.
Wandelen aan de lijn zonder trekken: lukt de ene keer wel, de andere niet, afhankelijk van het aantal nieuwe luchtjes in het gras.
In en uit de auto, mag niet uit de auto gesprongen worden: Arcil schiet er, het liefst, als een komeet uit.
Door een deur lopen en hond moet netjes wachten tot deur weer dicht is: Als de deur het hek is, waar tientallen andere reutjes hun blaas geleegd hebben is ook deze oefening gedoemd tot mislukken.
Borstelen: Zou heel misschien kunnen gaan lukken.
Aan snuit en oren komen: Zou ook kunnen lukken.
Voor deze oefeningen dienen minimaal 6 van de 10 punten gehaald te worden.
Dan zijn er nog de volgende oefeningen.
Spelen met de hond, de geleider moet de aandacht van de hond hebben en houden. Als voorbereiding op het apport wordt een speeltje +/_ 50 cm weggegooid. Hond pakt speeltje en biedt het in de handen van de geleider aan. (ja, ja)
Zit, af en staan: Zou kunnen lukken na nog veel oefenen.
Wandelen door een straatje van geleiders met aangelijnde honden en een handje geven aan de examinator. Hond mag niet springen of grommen: Grommen zal hij niet, maar voor de rest??
Komen op bevel: Gaat redelijk, maar door een straatje van cursisten met honden???
De baasjes zijn heel druk bezig in de tuin. Dan wil ik ook graag helpen, maar dat mag niet. Ze halen er planten uit en zetten er weer andere in. Dat er uit halen kan ik volgens mij veel beter. En trouwens vele handen (en poten) maken licht werk, zeggen ze. Maar de baasjes vinden dat ik er een rommeltje van maak. Als er dan een nieuwe plant in staat wil ik hem wel even proberen, maar dat mag ook al niet. Alle gaten, die ik zo mooi had gegraven, hebben ze ook al dichtgegooid en op sommige plekken zie ik ook al weer gras komen. Maar nu ben ik stiekem onder de haag gaan graven, maar ik geloof dat het baasje dat ook al gezien heeft. Van de winter had ik in de vijver oranje vlekken gezien, onder het ijs. Nou blijken die vlekken te kunnen bewegen en springen. Vanmiddag zei het baasje "ik zal de vissen weer eens voer geven". Gingen die vlekken toch ineens springen, ik schrok er wel een beetje van. Maar ze kregen eten en hadden, denk ik, erge honger. Want als het vrouwtje zegt "eten" ga ik ook heel hard lopen naar mijn bak. Maar die dingen kunnen niet lopen, dus springen ze maar, denk ik.
Van de week zaten de baasjes in de tuin koffie te drinken, toen er ineens vlak voor hun neus een heel mooi vogeltje ging zitten. Hij zat heel stil rond te kijken en bleef ook rustig zitten toen het vrouwtje wegliep. Heel voorzichtig kwam ze met het fototoestel naar buiten, om mij weer eens op de foto te zetten, dacht ik, dus ik ging alvast rennen om een mooi plekje te zoeken. Maar ze had het vogeltje op de tafel willen fotograferen, en dat schrok nu wel (van mij) en vloog naar de schutting. Gelukkig voor het vrouwtje bleef het daar nog wel even zitten. Maar doordat ze vlug wilde zijn is de foto niet helemaal scherp geworden. Wat voor vogeltje het was wisten ze niet. Het vrouwtje dacht een of andere vink en na wat gegoogle kwam ze erachter dat het een zebravink was. Die worden normaal gesproken kennelijk in kooitjes of volières gehouden. En om te laten zien zien hoe ik in de tuin tekeer kan gaan, heeft het vrouwtje mijn tuinrace-rondje gefilmd. Soms race ik als ik nog energie over heb, maar soms ook als ik de pest in heb omdat ik op mijn donder heb gekregen omdat ik iets deed wat niet mag. Maar dit was gewoon een rondje racen met een eend. Een plastic dit keer.
Arcil droomt:
Een hunebed hoort erbij !
En voordat we weggingen heb ik ook nog maar even mijn
stempel op het bankstel gedrukt. 
Vroeger moest ik altijd in
de bench als ze wat langer de kamer uit waren, maar dat hoeft al een
tijdje niet meer. Meestal ga ik gewoon liggen wachten tot ze
terugkomen. Er was wat wijn over de handen van het baasje gekomen. Dat
rook zo goed dat ik het er af ben gaan likken. En dat smaakte heel erg
lekker.
Arcil kon zich
lekker uitleven, vooral ook omdat we een tennisbal meenamen, die we
goed ver weg konden gooien met een werpding (geen idee hoe dat heet). En als afwisseling tussendoor een hardloopwedstrijd met het baasje.
