Een jong meisje (Giacomo Manzu) wacht ons op terwijl iets verder de droefheid afstraalt van een duo. Enigszins verbaasd kijk ik naar een zuil waarop een zwevende man steun zoekt op een wat apocalyptische vogel. Onderaan heeft een auto zich op onreglementaire wijze geparkeerd tegen de massieve zuil.

Dan duikt het Braempaviljoen op (in 1971 aangelegd door de bekende architect Renaat Braem als overdekt museum, maar reeds twee jaar gesloten in 2013). Binnen bevinden zich heel wat houten kunstwerken, maar die zijn enkel door de ruiten te bekijken.