Foto 1: op zoek naar water komen we bij een put aan: de herder is net de drinkbak van de dieren aan het vullen, als op commando komen de geiten en schapen de berg afgestormd: ze weten dat het drinkenstijd is. Gelukkig schept de brave man ook onze bidons vol, we kunnen er weer tegen. Foto 2: In Yoliin Am komen we een groep Corsicanen tegen: uiteraard is er veel interesse voor onze auto's, zijzelf hebben 3 jeeps gehuurd wegens te ver rijden, (begrijpelijk), toffe bende! Foto 3: Wij zijn niet de enigen die kou blijken te hebben: op de foto zie je dat ook de meeste herders hun ger opbreken voor de winter en richting stad trekken. Foto 4: Een van de eerste toeristen die we zien die ook met de wagen onderweg zijn: een Australisch koppel onderweg voor een jaar. Onze 2CV is wel wat klein en bescheiden als ge ze naast mekaar op de parking ziet staan... Foto 5 -7: We ontmoeten een Hollandse dame die onderweg is met een gids en kok van Tseren tours: ze nodigen ons uit om onze tent bij hen op te slagen, het wordt een gezellige avond. Tsoren maakt voor ons een echt Mongools kampvuur (eerst wel allemaal even droge stront rapen) en zingt dan wat Mongoolse en Russische liederen, dan is het ieder om beurt... Foto 8: Dit is de eerste keer dat we de yaks in het wild zien, van iets dichterbij dan gewenst. Leuk als je net een plasje aan het doen bent en er dondert een bende yaks de berg af he Betty... Rechts onze tentjes.
Erdene Zuu: het oudste klooster van Mongolie met rondom 108 stupa's: opnieuw beschermd door Unesco. De kleuren en de figuren tonen de Mongoolse natuur en cultuur van eeuwen geleden.
Door een oud Sovjet-kamp rijden we de Orkhon Valley binnen. De Orkhon rivier is een van de grootste rivieren van Mongolie, de vallei is terecht uitgeroepen tot Unesco-werelderfgoed. We rijden de ganse vallei door langs de rivier met af en toe een oversteek.
Vanuit de Gobi terug richting UB verandert het landschap elk uur, zo lijkt het wel. De woestijn gaat over in de steppe, afgewisseld door bergen en vlaktes, met tussendoor enkele groene valleien. Met het landschap verandert ook het weer: overdag hebben we meestal nog 25 graden (soms wel veel wind), 's nachts dalen de temperaturen al ver onder 0: we worden wakker met de rijm aan de binnenkant van de tent, ook onze watervoorraad (5L bussen) bevriezen 's nachts bijna volledig terwijl ze in de auto staan.
Eindelijk ons doel bereikt: de Gobi-woestijn! We wandelen door de ongerepte uitgestrekte Khongoryn Els. Voor de lln van Ilse: We hebben jullie triomfvlag bovengehaald, jullie liedje in gedachten! MERCI
We bezoeken het natuurreservaat Yoliin Am: het eerste gedeelte mogen we met de auto's doen: een prachtige tocht door de canyons. De rest van de tocht is te voet of te paard: we maken Betty blij: een ritje te paard, da's weer lang geleden. Door de droge zomer zijn de ijsresten volledig weggesmolten (dit vinden we doorgaans wel ok, anders was de doortocht door de Gobi een stuk moeilijker geweest voor onze 2CV's). De eerste keer dat we yaks zien: eindelijk.
Natuurschoon op zijn best: prachtige rotsformaties, we wanen ons in de Grand Canyon... De hitte vertelt ons dat we de Gobi-woestijn naderen. De foto's zeggen de rest.
Overal vinden we sporen terug van het sjamanisme en boedhisme: midden in het verlaten landschap treffen we ovoo's en stupa's (mini-tempels) aan: hier worden gebedsdoekjes aangehangen en offers bijgelegd (dit kan heel ruim zijn: zelfs een leeg bierblikje kan als offer dienen). De gebedsdoekjes vormen de brug tussen hemel en aarde en bevatten een boodschap voor de goden. De vervallen kloosters zijn stille getuigen van de verwoestingen door de communisten. Pas sinds 1990 mag het boedhisme terug openlijk beleden worden.
Dagelijks worden we meermaals uitgenodigd door een herder: - eentje die ons eerst de weg wijst waar we op de thee moeten komen, - een olijke familie die 's avonds naar een feestje gaat en ons kamp passeert en de volgende dag wacht tot we hun ger passeren: een kom lekkere rijstepap - ... Steeds is het een vrolijke boel: met behulp van onze pointers en een Mongolian phrasebook komen we toch telkens tot een gezellige conversatie.
De dagen zijn nog mooi (+30 graden), maar de nachten worden kouder (al 2x ijs op de tent): we kruipen dus altijd vroeg in bed. Net als we willen gaan slapen komt een herder op zijn brommer kennis maken. De volgende ochtend komt Boroo weer op bezoek (om half 7 's ochtends, we waren net wakker): hij gaat eerst zijn kudde paarden halen (meer dan 400 stuks) en nodigt ons uit voor een ontbijt in zijn ger (ginderachter in de verte staan er een paar: daar is 't te doen...). We worden vriendelijk onthaald door Boroo en zijn familie en krijgen warme melk, zure paardenmelk, dumplings van schaap, een soort rosbief van schaap en nog wat melkkoekjes te eten: voldaan vervolgen we enkele uren later onze weg: supervriendelijke mensen die Mongolen!
We wachten Kristof en de andere Belgen op in stijl: onze slaapzak heeft onze nationale driekleur en kan dus perfect dienen als spandoek. Kristof eindigt de laatste rit als 5de (van meer dan 80 deelnemers): hij heeft 60km op kop gereden en verzekert hierdoor zijn ploeg van de overwinning. PROFICIAT! Ook de andere Belgen hebben een mooie prestatie geleverd. Goe van die Vlamingen!
Aangezien een collega van David meedoet aan de Mongolian Bike Challenge (en we toch in de buurt zijn) besluiten we hem op te wachten: een Belgisch onthaal voor een ware held! We doen het ze niet na: de aankomst is voorzien in het 13rd Century Park: een prachtig decor voor deze dappere MTB'ers.
Vanuit UB rijden we langs het monument van Djengis Khan: indrukwekkend standbeeld en mooie musea die ons weer wat wijzer maken over de geschiedenis van het Mongoolse Rijk (ooit het grootste rijk ter wereld). Vervolgens rijden we richting 13rd Century Park: hier zit een of andere nakomeling van Djengis Khan op ons te wachten: hij waant zich reeds opvolger van deze nationale held. De volgende dag toont een 3-jarige Djengis Khan in spe ons trots alle types Gers: hij brabbelt in het Mongools: we verstaan er niets van, maar hij leidt ons toch overtuigend doorheen het kamp: 't was een schatje, 'om op te eten' om het met Ilske's woorden te zeggen...
Baarjaa (de schoonbroer van Eddy) neemt ons mee om de stad te laten zien: we bezoeken een standbeeld waar we ook een prachtig uitzicht hebben over UB en de Black Market: allemaal leuke hebbedingetjes (maar onze auto's zitten vol, dus pech voor jullie: geen souvenirs).
In UB worden we hartelijk en warm ontvangen door de familie van Eddy en Altai: de mama kookt voor ons een heerlijke maaltijd in haar ger. Nogmaals MERCI!
Onderweg passeren we een mooie ger: we gaan hier even binnen voor een Tchai, maar het blijkt een restaurant te zijn: aanrader als ge in de buurt bent. De vriendelijke Mongoolse (die ook perfect Engels spreekt) laat ons een kijkje nemen in haar keuken. In de zak die je ziet bewaren ze gefermenteerde paardenmelk: de zurige smaak is even wennen, alhoewel er toch enkele liefhebbers blijken te zijn. Het blijkt heel heilzaam te zijn voor de luchtwegen en de longen. De badkamer is buiten.
